De afrekening: Ursula Sarrazin slaat terug

Er bestaan goede boeken, die nauwelijks worden verkocht. En er bestaan slechte boeken, die bestsellers worden. De vrouw van de voormalige bankier Thilo Sarrazin heeft een goed boek geschreven dat goed verkocht wordt. Ze treedt daarmee in de voetsporen van haar man.

Het boek “Heksenjacht” is een wakker schuddend feitenverslag. Per slot van rekening gaf Ursula  Sarrazin vele jaren les op basisscholen in Berlijn en andere steden, voordat zij (net zoals veel andere mensen) het slachtoffer werd van een lastercampagne. Ze is intussen met vervroegd pensioen gegaan.

In september 2011 begon ze haar ervaringen op te schrijven. Het boek is een afrekening geworden met voormalige “collega´s”, meerderen, ouders en ook met leerlingen. Vooral echter met die media, die haar kapot gemaakt hebben. Tijdens het lezen wordt al snel duidelijk: Hier slaat een vrouw terug. En voorzichtigheidshalve beschrijft ze al op de eerste bladzijden de actuele rechtspraak. Volgens deze rechtspraak mag ze ver gaan als ze terugslaat. Diegenen, die tegen haar hebben uitgehaald, moeten dat – aldus de rechtspraak – nu accepteren.

Het boek is goed leesbaar geschreven. Maar door het grote aantal namen en feiten voel je je op veel plaatsen een advocaat, die de aktes van zijn cliënt moet bestuderen. Als het boek echter niet zo vol feiten zou staan, dan zou vermoedelijk in de media onmiddellijk de beschuldiging zijn geuit dat ze haar resultaten en beschuldigingen niet zou kunnen bewijzen. De door mevrouw Sarrazin afgeschoten volle laag is dus goed voorbereid, hij is een voltreffer.

De beschuldigingen: Meer dan tien jaar geleden gaf mevrouw Sarrazin met een blokfluit muziekles in een klas. Plotseling gingen de kinderen op de grond liggen klieren. Het zijn nu eenmaal kinderen. Het lukte de onderwijzeres hen weer op hun plaatsen te krijgen. Eén kind bleef op de grond zitten dollen. Ze heeft het kind – met de blokfluit in haar hand – overeind geholpen en op zijn plaats gezet. Het kind beweerde onmiddellijk dat het geslagen zou zijn. Maar dat werd niet eens bevestigd door de andere kinderen. Na een gesprek met de moeder werd dit allemaal opgelost. Pas tien jaar later beweer5de toen de vader van de jongen (die nog nooit met mevrouw Sarrazin had gesproken) openlijk op 16 januari 2011 in meerdere Berlijnse kranten dat mevrouw Sarrazin hun zoon, die destijds elf jaar was (en inmiddels begin 20) met een blokfluit tijdens de muziekles geslagen zou hebben. Mevrouw Sarrazin schrijft daarover in haar boek “Heksenjacht”: “De ironie in mijn antwoord, dat mijn blokfluit me daarvoor veel te lief zou zijn – het was inderdaad een behoorlijk dure blokfluit – heeft blijkbaar niemand opgemerkt. Het schoolbestuur al helemaal niet, want dat duwde mij de absurde, tien jaar geleden geuite bewering van de vader en mijn antwoord in januari 2011 (!) onder de neus”. In werkelijkheid ging het erom de vrouw van Thilo Sarrazin, die succes had, gevoelig te treffen. Men wilde haar kapotmaken.

Ursula Sarrazin stelt de onverschilligheid van de collega´s en onderwijsautoriteiten aan de kaak. En ze beschrijft wie verder komt als leraar: Stiekemerds. Mensen zonder ruggegraat. Een voorbeeld: Ze vertelt over een opstel, dat in een klas, waaraan zij geen les gaf, werd geschreven. Het opstel werd tweemaal geschreven. Na de eerste keer werden in alle rust de fouten besproken. En pas bij de tweede keer werd er een cijfer gegeven. Natuurlijk waren dat alleen maar hele goede cijfers. Weliswaar is daarmee niemand echt gediend, maar uiteindelijk is iedereen tevreden: de schoolleiding vanwege de goede gemiddelde cijfers en de ouders, die trots zijn op hun spruiten. De leerlingen zelf denken dat ze onoverwinnelijk goed zouden zijn. En de leraren hebben geen last van trammelant, klachten en rechtvaardigingen.

Wie als leraar anders is, wordt gepest. Wie, zoals mevrouw Sarrazin, als leraar prestaties eist, wie grenzen oplegt aan kinderen, die wordt buitengesloten en kapotgemaakt. Dat kan men in dit boek heel goed proeven. Mevrouw Sarrazin werd, zoals ze schrijft, helemaal niet alleen maar vanwege de bestseller (“Deutschland schafft sich ab”) van haar man Thilo Sarrazin door haar meerderen en ook door enkele ouders gepest. Ze wijst erop, dat veel leraren de prestatie- en leervijandigheid van de leerlingen ondersteunen, omdat zijzelf alleen nog maar meelopers van het systeem zijn. Wie verbaast zich er bij het lezen van de in dit boek nauwkeurig geschetste ongelooflijke toestanden op Duitse scholen er nog over dat Duitse universiteiten klagen over steeds dommere studenten? Wie verbaast zich erover dat ondernemingen klagen dat zij de diegenen die zij opleiden eerst nog heel moeizaam de fundamentele rekenprincipes moeten bijbrengen? Duitslands naam als land van uitvinders en toptechnologie is verdwenen. Thilo Sarrazin heeft daarvoor enkele reden opgeschreven. En zijn vrouw Ursula heeft daarna een heksenjacht moeten verdragen. Slimme, moedige en betrokken leraren zoals Ursula Sarrazin duldt het systeem niet. Het bevestigt daarmee Thilo Sarrazin: Duitsland schaft zichzelf af.

Bron:

http://tinyurl.com/9j9y5uc

Auteur: Udo Ulfkotte

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)