Alzheimer
Ik belde en je nam de telefoon op
Hallo, zei ik, met mij.
En vroeger wist je feilloos met wie je sprak
Nu vroeg je, ben jij het Cor?
Dat is je jongste zus
en mijn hart, dat brak.
Ik zal je moeder effe geven
klonk het weer gewoon.
En even later wist je niet meer wie ze was.
Zij was je moeder, jij haar zoon.
Jij wordt steeds bozer
en loopt niet meer in de pas.
In anderhalve maand
ben je voor moeders een gevaar.
Na 57 jaar moeten jullie
apart gaan leven van elkaar.
Dat is zo verdrietig
want in je heldere momenten
ben je zo gek op haar.
Ik hoop dat je een lang lijden
wordt bespaard.
Dat je heel snel niets meer weet,
mijn grote sterke pa.
Ik hoop dat je ons snel vergeet
Door:
Willemientje
(voor www.ejbron.wordpress.com)
E.J. Bron 
Droevig en uitermate gevoelig gedicht Willemien. Dank je. Heel veel sterkte in deze moeilijke periode.
E.J.
LikeLike
Helemaal mee eens.
LikeLike
Wat verdrietig, heel veel sterkte!
LikeLike
Heel triest.Maar wel mooi geschreven Willemien.Het is een rot ziekte.Mijn nichtje 52 heeft het ook en zit in een huis voor jonge mensen .Ik ga er iedere week naar toe ,en iedere keer zie ik haar achter uit gaan..En iedere keer als ik dat huis uit loop zeg ik wat is het toch een rot ziekte.Sterkte Willemien.
LikeLike
Beste lieve Willemientje, heel veel sterkte meid. Ik kan het begrijpen, mijn overleden schoonvader had Alzheimer, en de laatste jaren van zijn leven, werd een eens trotse fiere man, bij vlagen een kind. Heel zwaar was dat om aan te moeten zien. Beste Willemientje er zijn tegenwoordig ook groepen of instanties die ook voor de mantelzorger iets kunnen betekenen, mijn vrouw en ik hebben daar veel aan gehad, bv. gesprekken met een geriater, of een cursus omgaan met dementie. In ieder geval ik wens je heel veel KRACHT toe!
LikeLike
Willemientje, ik leef met je mee.
Aan bovenstaande reacties te zien, zijn er toch veel mensen die in hun familie met deze rotziekte te maken krijgen. Ook ik.
Niemand kan je hierin raden, want het ziektebeeld is bij iedereen anders.
Veel wijsheid en kracht gewenst.
LikeLike
Sterkte Willemientje, ook voor anderen die met deze rotziekte te maken hebben.
LikeLike
Ook wij hebben in onze familie met deze gruwelijke ziekte te maken en te maken gehad.
Afschuwelijk en mensonwaardig, meer kan ik er niet van zeggen. Sterkte Willemientje.
LikeLike
Nou moet ik een traantje wegpinken want ik vind het laatste couplet zó verschrikkelijk mooi ontroerend en ’t raakt me.
Sterkte meisje…
LikeLike
Ja Willemien, waarom moet het zo..?
Je weet het, ik leef met je mee
Liefs
LikeLike
Veel sterkte gewenst…
LikeLike
Hai Willemien,
Het allerbeste en héél véél sterkte en kracht toegewenst !!! Een moeilijke fase is het zeer zeker voor echtgenote, kinderen en kleinkinderen.
Alsof de gehele generatie voor ons vergiftigt is door deze ‘vretende hersenziekte’ !!! Mijn vader is het eveneens overkomen; gelukkig heeft hij niet lang hoeven lijden. Maar hopen dat jouw vader uit dit lijden verlost mag worden….Hart.grtjs….Anneke.
LikeLike
Heel veel sterkte Willemientje. Woorden schieten te kort want er is maar 1 woord voor dat enigszins in aanmerking komt: hartverscheurend. Dus hier laat ik het bij.
LikeLike
Heel verdrietig allemaal voor je Willemientje. Wij hebben hetzelfde meegemaakt met mijn vader. hij leefde veelal in een totaal andere geestes cq belevings wereld. Werd wel eens kwaad op ons, compleet met verwijten als; jullie zijn al 3 weken niet op bezoek gekomen. En dat terwijl we meestal iedere dag kwamen. En nog zoveel meer van dit soort in en in trieste gebeurtenissen. Hij is nu 14 jaar geleden overleden, en nog steeds zijn er momenten dat ik mij hierom wat verdrietig voel. Ik weet wat voor impact dit op iemand kan maken en heb begrip voor jou Willemientje. Ook van mij veel sterkte.
LikeLike
heel herkenbaar willemientje,
veel sterkte komende tijd.
LikeLike
Sterkte, Willemientje!
LikeLike
@ Willemientje,
heel veel dank voor dit mooie en sprekende gedicht, dat weergeeft hoe moeilijk en hard de omgang met deze aandoening is. Mijn vader begon in 2000 en is na ups en downs in 2009, aan iets heel anders, overleden.
Te realiseren wat er gebeurd, komt stukje bij beetje en is daarom zo moeilijk. Heel veel sterkte
en kracht wens ik je toe.
N.B. ik print al je gedichten om ze nóg eens te lezen. Dank hiervoor.
LikeLike
We hadden zo gehoopt dat ze samen nog een tijdje veilig in het bejaardenhuis konden zijn, het ging eerst wel, maar toen brak moeders haar heup, en moest ze naar het ziekenhuis, sindsdien gaat het met een sneltreinvaart achteruit, hij heeft het proces bij z’n moeder meegemaakt, en als hij helder is weet hij wat voor ziekte hij heeft, en wordt hij agressief, loopt steeds weg, omdat mijn oma in hetzelfde tehuis heeft gezeten, denkt hij dat mijn moeder zijn moeder is, en dan wil hij naar huis, hij vergeet dat hij er nu zelf woont, omdat het te gevaarlijk wordt, moet hij naar een andere inrichting, zodra er plek is, nu krijgt hij zoveel kalmeringsmiddelen, dat hij suf is, maar het is wel nodig voor de veiligheid
Als er plek is, hoop ik dat hij snel niets meer weet, zodat hij nog gelukkig kan zijn met de kippen, dekonijnen, en de tuin in dat andere tehuis, dat is altijd z’n grote hobby geweest
Ik hoop voor zijn rust dat hij z’n gezin snel vergeet, al is dat voor ma ook erg
Bedankt voor jullie lieve woorden
LikeLike
Mijn oom had deze ziekte ook. Sluimerde al jaren………………maar toen kwam zijn vrouw, na bijna zestig jaar huwelijk, te overlijden. Hij werd opgenomen in een gesloten inrichting in Beekbergen ( Zonnehuis ) Hij snapte niet waarom zijn vrouw hem nooit kwam bezoeken…..wij vertelden hem dan dat zijn vrouw was overleden.
Hij heeft het nooit een plaatsje kunnen geven, nooit om kunnen huilen.
Hij is in 2010 overleden.
Triest voor iedereen die deze nare ziekte krijgt en vooral de geliefden!!!!!!
Sterkte Willemien!!!!!!!
LikeLike
Aangrijpend, Willemientje.
Dank je voor dit gedicht.
LikeLike