Hoe leg ik het mijn Chinese vrouw uit?

Ik woon nu bijna twee jaar bij mijn vrouw in China. Gisteren voelde ik me weer gedwongen om Duitsland aan haar te moeten uitleggen en ik stelde vast dat het steeds moeilijker wordt om aan normale mensen buiten de DDR 2.0 de toestanden daar duidelijk te maken.

Het ging om de moord in Kirchweyhe en de Orwelliaanse gevolgen (zwijgen van de media, herdenkingsverbod, “ronde tafel tegen rechts”, etc.) Ik laat de vragen van mijn vrouw in gebroken Engels staan.

Ik legde de zaak dus aan haar uit: een moslimbende zou opnieuw een Duitser hebben vermoord. Ze zouden op het hoofd van het op de grond liggende slachtoffer hebben ingetrapt, totdat er van zijn hersenen niet veel meer over was.

Mijn vrouw: “Why?”

Ik legde haar uit dat het tegen het hoofd schoppen helaas de meest populaire manier van o.a. Turken zou zijn om iemand te molesteren. (daarbij moet ik opmerken dat ik vroeger jarenlang in het nachtleven van München heb gewerkt en dat ik heel goed weet hoe dat gaat met die Turkengangs. Ik heb destijds NOOIT een Turk “man tegen man” zien vechten. Alleen als ze in een roedel op een weerloos slachtoffer kunnen inschoppen voelen ze zich sterk).

Mijn vrouw: “If happened in China, must be die, I think”

Mijn vrouw bedoelde dus dat, wanneer (puur  theoretisch) een geïmmigreerde moslimgang zoiets in een Chinese stad zou doen, deze helemaal zou worden terechtgesteld. Iedereen voor het vuurpeloton. Maar dat niet alleen:

Mijn vrouw: “Even people must kill them”

Ze bedoelde dat het vermoedelijk helemaal niet meer tot een terechtstelling door de staat zou komen, omdat de bevolking in de desbetreffende stad de touwtjes zelf in handen zou nemen.

Ik wees haar erop dat in Duitsland nu eenmaal de doodstraf niet zou bestaan. Bovendien zou de Duitse bevolking over het algemeen toch maar weinig te weten komen over zulke incidenten, omdat de media de achtergrond van de misdaden of zelfs de misdaden zelf zouden verzwijgen.

Mijn vrouw verbijsterd: “Why?”

Daar stond ik dan weer een keer met de mond vol tanden. Hoe zou ik aan een vrouw uit China – een land, waarin de media GEDWONGEN gelijkgeschakeld zijn – de media in Duitsland moeten uitleggen, die zich VRIJWILLIG gelijkschakelen?

Ik probeerde het als volgt: ik legde haar uit dat de overweldigende meerderheid van de Duitse journalisten en redacteuren politiek links zouden zijn (meer dan twee derde deel volgens een onderzoek).

Mijn vrouw: “Left?” (met dat begrip kon ze niet veel beginnen)

Ik probeerde het dus een beetje te omschrijven en legde uit dat ze “communisten” zouden zijn (want DIE kent ze natuurlijk), maar ik maakte meteen duidelijk dat het om een andere vorm van de communistische ideologie zou gaan dan de vorm die zij zou kennen. Dus probeerde ik haar het verschil tussen het economische marxisme (het oude Lenin-Stalin-Mao-marxisme) en het culturele marxisme (de in Duitsland en de EUSSR heersende vorm van marxisme) uit te leggen. Ik gaf als voorbeeld dat het Chinese economische marxisme ondanks de culturele revolutie en de een-kind-politiek het gezin als INSTITUUT niet vernietigd zou hebben, omdat dit voor hem helemaal niet meer nodig zou zijn geweest. Het had de macht immers al militair gewonnen. Een vernietiging van het maatschappelijke basisprincipe gezin had geen zin meer en zou gezorgd hebben voor een contraproductieve chaos. Daarom heerst er in China ook nu nog een intacte familiecultuur en een intact familiebegrip: iedere – IEDERE – man wilt trouwen en een gezin hebben, en iedere – IEDERE – vrouw wil kinderen. Sowieso het ene toegestane kind en met behulp van trucs en omkoping nog een tweede.

Het in West-Europa en Amerika verbreide cultuurmarxisme, legde ik verder uit, zou anders functioneren. Het zou eerst de cultuur, de familie, de samenleving, de taal etc. vernietigen om daarna op de puinhopen de socialistische hel…eh, het socialistische paradijs op te richten. Dat in ieder geval zou het oorspronkelijke plan van de cultuurmarxisten geweest zijn. Tegenwoordig zou het echter al een ideologisch automatisme geworden zijn. Wanneer vertegenwoordigers van de Groenen tegenwoordig de vernietiging van de samenleving bespoedigen, dan spreken ze niet meer van de “dictatuur van het proletariaat” als doel, maar van de “grote transformatie”. Eh, hetzelfde. Totalitair lijkt op totalitair, maakt niet uit welke naam het draagt.

Ik merkte dat mijn vrouw niet veel begreep van datgene wat ik vertelde. Ze kijkt dan altijd zo afwezig de andere kant uit.

Ik werd dus concreter en legde uit dat de cultuurmarxisten in de Duitse media zulke moorden en vooral hun multiculturele achtergronden verzwijgen, omdat ze bang zouden zijn dat berichten over de daadwerkelijke toestanden hun plan zouden kunnen verhinderen, namelijk om door massa-immigratie – hoofdzakelijk van islamitisch lompenproletariaat – de samenleving verder te versplinteren, de economie de afgrond in te trekken, de Duitse steden in een criminele hel te veranderen en heel terloops het Duitse volk definitief op te heffen. Dit “plan” van de cultuurmarxisten zou koste wat het kost door moeten gaan, wat er ook zou gebeuren. Daarom zou er officieel altijd multiculturele “vrede, vreugde, alles koek en ei” gepropageerd moeten worden. De hel van de multiculturele realiteit zou het volk alleen ervaren door rechtstreekse confrontatie of uit de onafhankelijke nieuwssites en blogs op internet. Alleen die zouden uitvoerig berichten over de misdaden en de achtergronden, zonder iets te verzwijgen.

Mijn vrouw lachte: “Like China!”

Mijn vrouw bedoelde daarmee dat de mediatoestanden in Duitsland zouden lijken op die in China.  In China bevinden de massamedia (tv, radio, kranten) zich vanzelfsprekend stevig in handen van de Communistische Partij. Daarin zoekt men tevergeefs naar de waarheid over de Chinese toestanden. Die vind je alleen maar op internet posting sites, die weliswaar ook gecontroleerd worden, maar gewoon niet compleet. Wanneer er ergens iets smerigs gebeurt, zul je daarover kunnen lezen op een blog of hierover op de een of andere fotosite een foto kunnen vinden. Het blog wordt dan op een bepaald moment gecensureerd en krijgt een waarschuwing, maar het internet is simpelweg niet dood te krijgen. De censuurbonzen van de Communistische Partij winden zich dan ook steeds opnieuw massaal op over de “geruchtenschrijvers” en “ophitsers” op internet. Net zoals in Duitsland, waar de politiekcorrecte media, politici en Turkenlobbyisten zich nu opwinden over het kwade, o zo kwade “rechtse” “misbruik” van het internet vanwege Kirchweyhe.

Toen zei ik tegen mijn vrouw dat het treurigste aan de Kirchweyhe-zaak zou zijn dat de Duitse slachtoffers de Turkse moordenaars zelfs ZELF zouden hebben uitgenodigd voor de noodlottige busreis.

Mijn vrouw verbijsterd: “Why?”

Ojé, ojé! Hoe zou ik deze waanzin nu moeten uitleggen? Ik ging weer terug naar de linkse media. Ik herinnerde mijn vrouw er aan dat er in de mediapropaganda altijd sprake zou moeten zijn van “vrede, vreugde, alles koek en ei”. Maar niet alleen daar. Ook op scholen, kleuterscholen, op de werkplek, in kerken, etc. zouden de jonge Duitsers deze totalitaire multiculti propaganda  met de paplepel krijgen ingegoten. Daardoor zouden complete generaties hun natuurlijke beschermingsmechanismen kwijtraken, namelijk die van het gezonde menselijke verstand. Ik probeerde een voorbeeld te geven: ze moest zich voorstellen dat ze buiten ging wandelen en dat er aan de andere kant van de straat opeens een meute grommende en kwijlende Dobermann pinschers zou lopen. Zou ze de straat oversteken, op de honden afgaan, “braaf!” roepen en ze beginnen te aaien?

Mijn vrouw keek een beetje geïrriteerd. Begrijpelijk. Geen mens met gezond verstand zou zoiets doen. Dus vroeg ik haar hoe het zou als zij iedere dag van kleins af aan in de media, op school, etc. te horen zou krijgen dat Dobermann pinschers lief en ongevaarlijk zouden zijn en “alleen maar zouden willen spelen?” En dat, wanneer Dobermann pinschers iemand verscheuren, dit alleen maar je eigen schuld zou zijn, omdat hij niet gevoelig genoeg was of slechts was en de Dobermann pinschers beledigd zou hebben, enz.

Ik merkte dat mijn vrouw niet meer naar deze onzin wilde luisteren. Te fantastisch en waanzinnig voor haar oren.

Mijn vrouw: “So, what to do?”

Ik legde mijn vrouw uit dat men op dit moment machteloos zou staan tegenover de toestanden in de Duitse media. En wat de moslims zou betreffen, het zou vermoedelijk eerst nog veel erger moeten worden tot zich in ieder geval een geringe vorm van verzet zou kunnen vormen. Mijn vrouw begreep waarschijnlijk niet waarom de Duitsers zich zo gedragen, want ze begon te praten over Xinjiang, de islamitische provincie van China, waarin zich , hoe kan het ook anders, een grote hoeveelheid islamitische terroristen bevinden.

Mijn vrouw: “Xinjiang muslims killed many Han Chinese. Look what they did. So government killed them. With muslims is the only way. If make trouble, must beat them. If still make trouble, must kill them.”

Dat klinkt hard. Ik moet er tegelijk bij zeggen dat mijn vrouw met uitzondering van de terreurbestrijding en deze stomme Japanse eilanden op alle andere gebieden een politieke tegenstander is van het Chinese regime. Maar wat hieruit naar voren komt, is ook niet zozeer de lijn van de regering, maar veelmeer gezond mensenverstand volgens het Bijbelse motto: “Als er iemand komt om je te doden, dood hem dan eerder.”

Mijn vrouw verder: “If happened in China, government must ask all to leave. If not leave then government must kick them out.”

Ik legde haar uit dat zo´n eis in Duitsland een storm van mediale verontrusting zou veroorzaken. Ze zou dan “nazi” genoemd worden.

Mijn vrouw lachte: “I´m Chinese. How can be Nazi?”

Ik antwoordde dat de linkse eenheidspartijen en eenheidsmedia in Duitsland van IEDEREEN een nazi zouden kunnen maken als met een toverstaf.

Tja, en toen schreeuwde het kind en was het gesprek beëindigd. Gelukkig, want ik was niet meer in staat om de Duitse waanzin nog verder uit te leggen. Wanneer je Duitsland aan een buitenstaander moet uitleggen, merk je pas goed hoe absurd en ziek de toestanden daar al geworden zijn. Zelfs Orwell zou dat allemaal te fantastisch geweest zijn.

Er zijn veel redenen waarom ik van mijn vrouw houd. Eentje daarvan is haar absolute eerlijkheid en het helder benoemen van toestanden en oplossingen (ook al vind ik veel van haar oplossingen te radicaal). Ze is gewoon een persoon, volledig onaangeroerd door politieke correctheid, slechts gewapend met gezond mensenverstand. Mijn vrouw was nog nooit in Duitsland. Dit jaar is het vermoedelijk zover. Dan zal ik nog veel meer Duitse waanzin aan har moeten uitleggen. Ze zal me met grote ogen aankijken en denken dat ze in een gekkenhuis is beland.

Bron:

http://www.pi-news.net/2013/03/wie-erklar-ichs-meiner-chinesischen-frau/

Auteur: Phil

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)