Inconsequente Europese Commissie

De Europese Commissie heeft met Marokko een visserijakkoord ondertekend, dat het in het vervolg aan 126 Europese schepen toestaat om voor de kust van Marokko en de Westelijke Sahara, de tegen het volkerenrecht in door Marokko geannexeerde voormalige Spaanse kolonie, te vissen. Volkenrechtelijke bezwaren, zoals onlangs bij Israël en zijn “nederzettingen”, heeft de Europese Commissie hier blijkbaar niet tegen.

Het akkoord garandeert Marokko vier jaar lang een inkomen van jaarlijks 40 miljoen euro. Het Europees Parlement heeft in 2011 eenzelfde soort overeenkomst afgewezen, die Marokko 36 miljoen inkomen per jaar gegarandeerd zou hebben. Destijds was het onduidelijk of de bevolking in de geannexeerde Westelijke Sahara van het geld zou profiteren.

Onduidelijk is ook de houding van het Europees Parlement tegenover het nieuwe verdrag, omdat de soevereiniteit van Marokko over de Westelijke Sahara internationaal niet werd erkend en dat daarom het verdrag van de Europese Commissie een schending van het internationaal recht zou kunnen zijn. De EU-commissaris Maritieme zaken en visserij, Maria Damanaki, verklaarde dat Marokko internationaal recht en de mensenrechten zou respecteren. In een persmededeling van de Europese Commissie staat dat het protocol met de “hervorming van de buitenlanddimensie van de gezamenlijke visserijpolitiek van de EU in overeenstemming zou zijn, omdat er een zwaarder accent gelegd wordt op wetenschappelijke expertise, economische rentabiliteit, verantwoordelijke politiek en inachtneming van het volkerenrecht wordt gelegd.”

Daarin wordt niet uitgelegd hoe de EU enerzijds de “inachtneming van het volkerenrecht” door het  koninkrijk Marokko bevestigt en anderzijds de annexatie van de Westelijke Sahara als een schending van het volkerenrecht wordt beschouwd.

Bijna een week geleden had diezelfde Europese Commissie haar instellingen per decreet alle samenwerking met en financiering van Israëlische instellingen verboden, die hun zetel in de bezette gebieden of in het door Israël tegen het volkerenrecht in geannexeerde Oost-Jeruzalem. Ook werd financiële steun verboden aan Israëlische instellingen, die actief zijn in de bezette gebieden. Alleen Israëlische organisaties, die volgens Europese voorstellingen “trouw aan de lijn van de partij” de Palestijnen in de bezette gebieden zouden laten “profiteren”, zouden hiervan uitgesloten zijn.

Hoewel de Europese Commissie in het geval van Marokko en de Westelijke Sahara evenals in het geval van Israël en de bezette gebieden identieke formules gebruikt zoals “volkerenrecht” en “mensenrechten”, gelden voor Israël blijkbaar andere maatstaven dan voor Marokko, voor Turkije in Noord-Cyprus, voor Rusland in Georgië en andere bezettende landen.

Bron:

Israelnetz.com

Auteur: Ulrich W. Sahm

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)