“Adam in ballingschap”
(Door: vanhetgoor)
Ieder mens komt zoals hij gaat. Bijna! Ieder mens kómt met niets en hij gáát met niets. Hoeveel men ook bezit, meenemen kan niet. Bij de geboorte is men naakt, vrij van zonde en nog zonder bezit. Bij de dood wordt men weer uitgekleed om te worden afgelegd. Men krijgt nog één laatste wasbeurt en dan is het gedaan. Om te voorkomen dat ‘het’ eruit loopt krijgt men ergens een prop watten in geduwd en/of ergens een strak elastiekje om. Voor de stijl wordt de overledene dan in het zondagse goed gehesen, vaak alleen het frontje of bovenstukje. De rest van de kleren gaat naar het Leger des Heils of naar Humana.
Wat er fysiek overblijft, is een klerenkast vol met lompen, een stapel rekeningen en veel bankafschriften waarvan er sommigen nog in guldens zijn. Oude liefdesbrieven van relaties die niemand meer kent, een jeugd- of een vakantieliefde. Aandenkens die betekenisloos zijn geworden omdat men zélf de reis gemaakt moet hebben om terug te denken aan het Schwarzwald of de Ardennen. Voor de vorm heeft men in de kist wel een jasje aan, maar feitelijk ligt men er naakt. Iedereen kan er een oordeel over vellen, de eindafrekening kan worden opgemaakt. Er zijn geen aspecten van iemands leven die hij of zij niet heeft gedeeld met anderen. Niet alles met iedereen, maar steeds een stukje altijd met een ander. De vrouw weet niet van het overspel, maar de maîtresse weer wel. Hoe goed iemand kan voetballen, wordt niet verteld op de schaakclub. Ieder mens is een groot complex van schakeringen van talloze tinten grijs en vlakken die alleen maar zichtbaar zijn als men er onder een bepaalde hoek naar kijkt.
Als er een god is die oordeelt, dan vraagt hij bij Google alle zoekopdrachten op. Dan wordt daar een totaalplaatje van gemaakt, een overzicht dat exact laat zien wat voor een persoon hij is geweest. Het zwijgen wordt meegeteld en ook het spreken. De Facebookpagina wordt er bij gehaald en als het er nog is een liber amicorum. De rapporten van de NSA of van de AIVD. Ieder mens is altijd naakt, een open boek, want er is geen verhulling mogelijk. De mooiste jurk of het zondagse colbertjasje, het is er slechts voor de vorm. Het is een façade. Elk aspect van het geestelijke leven én de financiën is zichtbaar, maar alleen niet altijd en niet voor iedereen. Als er een god is die oordeelt en als er een hemel is en een hel, dan is het eenvoudig. Elke gulden die vóór het losbreken van de Palestijnse terreur aan de Palestijnse kindertjes werd gestuurd, is een plusje waard. Elke euro steun die aan de Palestijnen werd gegeven nádat zij zich te buiten gingen aan moord en doodslag is een kilo kolen waard. Fossiele brandstof voor een archaïsche hel, zodat deze langer kan blijven branden. Hier wordt duidelijk dat het moment van spreken van zeer groot belang is, de timing is beslissend. Sympathie voor het verboden ANC was in de vorige eeuw een blijk van medemenselijkheid, maar dat was toen! In het verleden was het ANC er om de gelijkheid tussen de blankes en de swartes te bevorderen; one man, one vote. Nu, na al die jaren ‘democratie’ blijkt dat in Zuid Afrika alleen de rollen zijn omgedraaid. De praktijk is dezelfde gebleven. Iedereen weet nog van Steve Biko die werd doodgemarteld, maar niemand kent de namen van de huidige slachtoffers van het zwarte meerderheidsbewind van dit moment! Als iemand in het verleden niet tegen de Apartheid was, dan kleefde er bloed aan zijn handen. Nú is het van belang dat de sympathie weer opnieuw wordt verplaatst, er zijn nu méér lijken, er vloeit nu méér bloed en dit keer is het een minderheid die het aflegt. Plaasmoorden wordt het genoemd, met de nieuwe Apartheid 2.0 worden mensen vermoord, zodat hun huis en andere bezittingen over kunnen gaan op willekeurig welke andere. Een nieuwe tragedie waarbij de enige overeenkomst is dat de slachtoffers blankes zijn en de pers niet geïnteresseerd.
“De vrouw van Potifar”
Het enige wat iemand werkelijk achterlaat zijn de gevolgen van zijn daden, de standpunten en de overtuiging. Prestaties, woorden en gedachtes. De voetafdruk van de ziel staat duidelijk te lezen in het Germanium en het Selicium. Het enige dat van belang is in het leven is de plaats waar men in het leven heeft gestaan. Zelfs het eigendom van het duurste huis, het grootste jacht en de meest luxe auto wordt nog binnen een paar dagen nadat iemand is gestopt met sappelen verschoven naar een ander. Er blijft niets over, soms een beetje ruzie bij de verdeling, de een wil meer dan de ander. Alles wat resteert is virtueel. Het enige dat een dode niet afgenomen kan worden zijn z’n gedachten en de herinneringen aan hem. Vroeger was er een god die oordeelde, vroeger was er een hel. Vroeger was alles beter! Alles wat men deed in het verborgene was gezien door God. Echter, het is vreemd dat alle zeven (katholieke) doodzonden te maken hebben met de intermenselijke relatie. Woede, afgunst, hebzucht, onmatigheid, luiheid, wellust en ijdelheid. Nergens is er een god die benadeeld wordt. Steeds zijn het de anderen in de samenleving die benadeeld worden, harder moeten werken of het slachtoffer zijn van ongewenste intimiteiten, agressie of diefstal etc. Het is dan ook niet dat er een ‘god’ is die oordeelt, het zijn de ánderen die zich uitspreken over de waarde van iemand voor de samenleving.
“De zondeval”
Waar iemand staat, wat hij zegt, tegen wie iemand spreekt of vóór wie iemand spreekt, dat is van belang. Het enige dat overblijft in het collectieve geheugen van de mensheid is wat men gedaan heeft en gedacht heeft. Sinds het afschaffen van God hebben we Google. Een eenvoudige zoekopdracht leert ons waar iemand staat. Er zijn mensen die daarom eeuwig zullen branden in de virtuele hel van de publieke opinie. Bijvoorbeeld het intypen van “Hamas, Hamas, alle joden aan het gas!” brengt ons bij SP Tweede Kamerlid Harry van Bommel. Ook al geeft hij in de toekomst een van zijn beide nieren aan een Korsakov-patiënt en tientallen liters bloed, ook al redt hij hoogstpersoonlijk een doos vol puppies of vijfendertig schoolkinderen uit een brandend schoolgebouw; voor eeuwig is hij verdoemd! De teerling is geworpen, de keuze is reeds gemaakt, de stelling tégen de menselijkheid is ingenomen en daarom zal boete moeten worden gedaan. Waar God nog vergeving kende, is Google onverbiddelijk. Een herhaald verzoek tot verwijdering heeft niet veel zin meer, in ontelbare elektronische archieven, retreaval-systems en backups zijn verwijzingen te vinden. Harry van Bommel heeft het niet zelf gescandeerd, maar zijn neus stond dezelfde kant op. Hij liep er voor en stond er achter. Gretta Duisenberg (Invidia, Avaricia, Gula, Accidia en Superbia) liep er naast. Nu alleen nog iemand weten te vinden die in Google-Maps een virtuele brand kan programmeren in die riante villa in Zuid van Gretta. Ze is er makkelijk aangekomen, een miljoenenerfenisje van haar ‘hardwerkende’ overleden man. Voortaan wordt met Google Glasses boven het hoofd van Harry van Bommel permanent de tekst “steunt terroristen” geprojecteerd. De SP is niet bij machte of rijk genoeg om de Wikipedia pagina van Harry van Bommel steeds weer opnieuw te laten ontdoen van verwijzingen naar de controversiële vrienden van Harry. Net zomin als men het Hitler-snorretje op GeenStijl kan laten verwijderen.
Srebrenica: “Twee oorlogsmisdadigers, gelukkig hebben we de foto´s nog”
Een leuk nieuwtje op dit punt is dat de Amerikaanse overheid werkt aan een nieuwe supercomputer die voor elke wereldburger enige peta-bytes aan data kan opslaan. De rekenkracht van die nieuwe computer is enige jota-flops. Kortom, elk boek dat iemand ooit gelezen heeft, elke film die men heeft gezien die mede het karakter bepaalde, samen met alle toevallige opnames van alle cc-cams bij benzinepompen en in de winkelstraten. Alle opnames van webcams, terwijl de webcam uit stond! Facetime, familie- en röntgenfoto’s en alle e-mailtjes die men ooit ontvangen of verstuurd heeft. Alle bestanden worden gekoppeld en alles wordt op een hoop gegooid, daarbij komt alle Tom-Tom informatie en de GPS-locaties én de gesprekken gemaakt met de mobiele telefoon. Dit alles wordt uiteraard met terugwerkende kracht samengebracht in een desolate woestijn, ver van elke controle, onbereikbaar voor inzagerecht of verzoek tot verwijdering. Een computer van Apocalyptische proporties. Of zoals in Openbaringen 13 vers 16 staat geschreven: “En het maakt, dat het aan allen, kleinen en groten, en rijken en armen, en vrijen en dienstknechten, een merkteken geve aan hun rechterhand of aan hun voorhoofden; En dat niemand mag kopen of verkopen, dan die dat merkteken heeft, of den naam van het beest, of het getal zijns naams. Hier is de wijsheid: die het verstand heeft, rekene het getal van het beest; want het is een getal eens mensen, en zijn getal is zeshonderd zes en zestig.”
Het is waar ook, alle informatie van klantenkaarten, creditcards en betaalkaarten, elke schreeuw van geluk van iedereen op de wereld wordt ook opgeslagen in die nieuwe computer! De super rekenkracht is noodzakelijk omdat er van iedereen een karakterprofiel wordt gemaakt. Maar het belangrijkste is een risicoanalyse en dat er naar contacten en dwarsverbanden wordt gezocht. Er blijft dus helemaal niets meer geheim. Voortaan geven de log-gegevens van de mobiele telefoon aan of het alibi echt is. De burgerlijke stand onthult complete families en het berichtenverkeer toont relaties. De vólgende 9/11 kapers kunnen real-time worden ingerekend, als de eerste van het groepje zijn eerste misdaad gaat plegen wordt de rest al bij voorbaat gearresteerd. Met sluitend bewijs. Bij de geboorte is de mens naakt. Voor zijn geliefden is iemand ook naakt. Maar sinds 2014 is iedereen altijd en in alle details te zien voor de Amerikaanse supercomputer. En de mens heeft zich een god geschapen, en vanhetgoor zag dat het goed was.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Zeven_Hoofdzonden_(Jheronimus_Bosch_of_navolger)
http://www.wired.com/threatlevel/2012/03/ff_nsadatacenter/
http://americanfreepress.net/?p=3596
http://en.wikipedia.org/wiki/Supercomputer
“Schuld en boete”
Door:
vanhetgoor
(voor www.ejbron.wordpress.com)
E.J. Bron 
Een mens word naakt geboren, en gaat naakt naar de andere wereld toe. Dat zou je niet zeggen als je die blaaskaken in Den Haag en Brussel bezig ziet. Zij lopen met een air rond van hier naar Tokio, en verwachten dat als zij na hun dood in de hemel komen, ALS ze ooit daar komen, dat God zijn zetel afstaat aan hun. Zulke figuren spelen niet alleen voor God, eigenlijk voor Duivel, maar vinden Zijn persoonlijkheid nog te min in vergelijking met hun. Zij wanen zich de nieuwe goden en eisen van Europeanen dat zij aanbeden worden, en dat alle eisen van hun ingewilligd moeten worden. Maar met hun, is de Duivel onder ons (E.U. Euro en Moslims), die we altijd moeten verzaken en ons ertegen verzetten !
LikeLike
Zeer waar en diepzinnig, Mijnheer van het Goor. Niettemin lijkt het mij beter, bij dit noodlot niet al te veelvuldig stil te staan.
Althans niet dagelijks, als men een poging wil doen, er nog wat van te màken…..
LikeLike
Ooit vergaat de wereld en de god door de mens geschapen zal het een rotzorg zijn.
LikeLike
Zo is dat Dr.
LikeLike
Een interessante filosofische of filosofisch getinte beschouwing, die heel moeilijk te karakteriseren valt, omdat zij over “ongeveer alles” gaat.
Ik heb die geboeid gelezen, mij steeds afvragend waarheen zij zou leiden.
Dat weet ik nu eigenlijk nog niet. Het betrekkelijke van alle zaken of zoiets. Maar met nog een bijna geheimzinnig te noemen extra.
Het is in ieder geval een heel interessant verhaal en goed geschreven.
Hulde van mijn kant!
LikeLike
Inderdaad kan men Mijnheer van het Goor gevoeglijk beschouwen als onze huisfilosoof, meneertje.
LikeLike
@Theresa Geissler,
Ik mag mijzelf ook als “minstens filosofisch geïnteresseerd” beschouwen (heb zowel voor mijn kandidaats als voor mijn doctoraal examen tentamen filosofie gedaan), maar een gooi naar de titel “huisfilosoof” zou ik niet wagen.
Ik zou namelijk, om mijn privé-filosofie een beetje duidelijk uiteen te zetten, nog veel meer tekst nodig hebben dan de heer Van het Goor. En dat wil de lezers niet aandoen.
Het zou mij overigens verbazen als er in u niet ook een filosofe schuilt…
LikeLike
‘Person of Interest’
Maar je dient de metadata nog wel kunnen interpreteren.
LikeLike
Dit klopt niet helemaal bij de Bijbel cursus,we behandelen nu de evangelie van Marcus,dat wij wel onze lichamen terug krijgen maar befreidt van alle zonden.Dus de vrouwen die ik op aarde mooi vind, zal ik ook bij de Vader bewonderen kunnen, en mooi vinden maar dan voor altijd.En volgens Johannes 4 de Samaritaanse vrouw ,is ze zonder zonde, hoewel ze met 6 mannen buiten het huwelijk, gedreven heeft.Ze mogte van Jezus van zijn levens water drinken, ze komt dus voor altijd bij de Vader wonen.
LikeLike
Een heel waardevol artikel meneer van de Goor!
LikeLike
Het is wel bijzonder:
Mijn bestaan, uw bestaan, omgezet in bestanden…..
Onwillekeurig dacht ik na het lezen van dit stuk aan een tekst van Ede Staal:
“Er is een tied van kommen en er is een tied van goan, en alles wat er tussen ligt is mien bestoan”
LikeLike
Vanhetgoor geeft ons een inzicht in zijn manier van denken en de invallen die op zeker moment door zijn hersenen flitsen, zich aaneenrijgend tot een kaleidoscopische bespiegeling heeft hij op papier gezet.
Ik vind de keuze voor het woord ”naakt” mooi gevonden, want ieder mens loopt inderdaad op de wereld rond gehuld in een aantal rollen die hij in de wereld speelt.Onze omgang met elkaar is daarop gebaseerd.
Sommige rollen worden de mens automatisch aangereikt, andere voegt hij bewust toe aan zijn geestelijke bagage. De omgeving interpreteert een mens aan de hand van de rollen die hij speelt.
Des te bekender een mens wordt, des te sterker wordt de neiging bij zijn of haar medemensen de waargenomen rol die deze persoon speelt, sterk uit te vergroten, waardoor de ”celebrity” bijna een één dimentionaal wordt , een’ ‘flat character”.
Bij TV persoonlijkheden of bekende politici, of staatshoofden wordt dan ook vaak uit het oog verloren, dat wij van doen hebben met mensen als wij zelf. niet snuggerder,niet beter, vaak ook niet competenter dan wij zelf .Ze zijn alleen maar bekender..
Dat besef heeft mij bijvoorbeeld verlost van elk gevoel van ontzag voor netgelijk welke autoriteit dan ook en daarom zeg of schrijf ik gewoonlijk zonder enige schroom wat ik bedoel, echter wel steeds met de gedachte in het hoofd dat ik mij tot een MEDEmens richt…
Met naakt bedoelt vanhet goor waarschijnlijk de essentie van de mens.Ik hoop dat hij niet helemaal tot de conclusie komt dat wij eigenlijk verzinsels zijn en niet echt bestaan. Wij bestaan fysiek en wat er zich vanuit ons geest manifesteert is een persoonsgebonden vorm van onstoffelijke energie overdracht.
De bijbel zegt dat alle materie zich vanuit .een onstoffelijk startpunt heeft ontwikkeld.God is niet stoffelijk, geen baardige man op een wolk die in de morgen van spritsjes bij een kop thee geniet.De bijbel zegt dat Hij onstoffelijk is en dat hij contact met mensen zoekt en als je Hem wilt begrijpen zou je naar het gedrag van Jezus moeten kijken..Dat is heel in het kort wat de Bijbel leert.
Een onstoffelijk wezen willen doodverklaren is even onzinnig als het schoppen van een deuk in een wolk..Wij hebben allemaal een onstoffelijke component.Een genie als Beethoven kon in zijn gedachten de muziek horen , terwijl hij dover en doverr werd en daarna zette hij de noten op papier voor stemmen en muziekinstrumenten.
Over dit thema wil het echter verder nu niet hebben.
” Vanhetgoor” strooit met mooie,interessanten zinnen.
Ik neem er eentje uit die mij heel erg aansprak en zal wat commentaar geven.
”Het enige dat van belang is in het leven is de plaats waar men in het leven heeft gestaan.”
Ik hoop dat hij bedoelt te zeggen dat de keuzes die wij maken in dit bestaan zullen bepalen waar wij echt voor staan/stonden in het leven.
Ik denk dat ieder mens telkens op een tweesprong belandt en een essentieel belangrijke keuze moet maken. Die keuzes bepalen wie we zijn, hoe onze ”naakte persoon” er echt uit ziet.
En iedere keer zal na de gemaakte keuzes een heroverweging volgen, een herkansing worden geboden om je keuze te herzien
Deze processen zullen uitmaken wie we (willen) zijn.
De vraag naar dat willen zijn is buitengewoon belangrijk, want naarmate we volwassener worden ( en ik zelf had daar lange tijd voor nodig) zal van ons verwacht worden ,dat wij niet voor ons laten kiezen, maar dat we dat zelf bewust doen, uit verantwoordelijkheidbesef en vanuit de wetenschap dat er wel degelijk zoiets bestaat als goed en fout, waarheid en onwaarheid en dat die ons tot keuzes dwingen, ook tot politieke keuizes..
Ik vraag mij vaak genoeg af waarom ik schrijf zoals ik schrijf, en ben tot de opvatting gekomen dat ik dat doe vanuit een besef van verantwoordelijkheid en een noodzaak om te schrijven, die zich van daaruit aandient.
De wereld kan ik zeker niet redden, maar ik zal zeker proberen anderen te waarschuwen tegen de gevaren die politieke correcte waanzin over ons afroept en ik laat het aan anderen om te beslissen of ik vanuit een aangemeten rol schrijf, of vanuit een naakt deel van mijn diepste wezen 🙂
LikeLike
Ik ga niet in op de vele interessante thema’s die u aansnijdt, omdat ik dit commentaar kort wil houden.
Slechts één opmerking. Ik lees tussen de zinnen van uw betoog dat u gelooft in de “vrije wil” van de mens.
Dat is één van vraagstukken waarover ik als kind al nadacht (ik werd katholiek opgevoed in de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw en ons werd geleerd dat wij zondigden uit vrije wil; ik had toen al het gevoel dat er iets niet klopte).
En ik ben er als 84-jarige nog niet over uitgedacht. Ik heb in ego-geschriften die ik de laatste jaren heb geschreven (als een soort “balans” van mijn leven) uitvoerig over uitgeweid.
Ik kwam tot de conclusie dat ik juist op sommige van de meest belangrijke momenten van mijn leven mijn “vrije wil” niet tot mijn beschikking had.
Ik handelde impulsief tegen mijn eigen belang in, wat ik niet zou hebben gedaan als mijn “vrije wil” er was geweest. (Die was even fietsen.)
Anderzijds wil ik ook weer niet het bestaan van een vrije wil totaal ontkennen.
Er zijn tegenwoordig psychologen die van mening zijn dat de mens altijd eerst handelt en pas daarna een reden (“rationalisatie”) voor dat handelen bedenkt en dan gelooft dat hij hij op basis van bewuste redenering heeft gehandeld. Zij hechten weinig waarde aan het bewustzijn en zeker aan het zelfbewustzijn van de mens.
Dat is volgens mij gedeeltelijk juist, maar beslist niet helemaal.
Het bewustzijn en wel speciaal het zelfbewustzijn speelt in mijn eigen filosofie (waarop ik hierboven zinspeelde) juist een centrale rol, doch niet in de zin dat dit rechtstreeks het handelen bepaalt.
Ik ben van mening dat de mens in de regel (er zijn uitzonderingen waaronder ik mijzelf reken) zijn “zelf” beslist niet wil kennen, doorgronden, bewust worden, omdat hij zich dan ook zijn fundamentele eenzaamheid bewust zou moeten worden.
Op basis van deze grondstelling heb ik verder doorgedacht, maar ik zou veel ruimte nodig hebben om die overdenkingen duidelijk te maken.
En ik zou het nog wel kort houden, had ik beloofd…
LikeLike
”Ik lees tussen de zinnen van uw betoog dat u gelooft in de “vrije wil” van de mens.”
Nee, meneertje, dat zeg in niet in algemene zin.Ik denk dat op bepaalde momenten een mens in de gelegenheid wordt gesteld om in vrijheid beslissende keuzes te maken.
Zoiets kan gebeuren wanneer aan die persoon een alternatief wordt geboden voor het leven dat hij totdusver leidt. Accepteert die het aanbod tot verandering, dan komt er geestelijke energie beschikbaar om de keuze voor verandering te effectueren.
De opvatting dat iemand altijd opzettelijk de fout in gaat klopt niet. Men kan de fout ingaan uit onwetendheid of overweldiging door krachten die sterker zijn dan jezelf,of gewoon uit vermoeidheid die de weestand ondermijnt.
Het begrip zonde houdt feitelijk in dat iemand niet aan het doel beantwoordt waartoe die mens in de wereld is, want niemand loopt slechts op de wereld rond om alleen zichzelf te plezieren..
Wat voor ieder mens opgaat is, dat het hebben van zelfkennis eigenlijk een voorwaarde is om als mens te leven. Zonder zelfkennis houdt een mens zichzelf voortdurend voor de gek.
Zelfkennis moet een mens WILLEN hebben, ongeacht wat die zelfkennis aan de dag zal brengen.Liegen is erg, maar een leugen leven is een regelrechte ramp.
Mij heeft , als jongen, een bepaald verhaal uit het Oude testament heel erg gefascineerd. Koning Salomo mocht van Jahweh een wens voor zichzelf uitspreken.Hij zou krijgen wat hij vroeg.
De man vroeg niet om een lang leven, gezondheid,geld, eer, of beroemdheid, maar om wijsheid.Hij wilde inzicht, wijsheid.De dingen begrijpen waarmee hij in het leven te maken zou hebben.
Het willen begrijpen sprak mij aan en in stilte sprak ik die wens ook uit voor mijzelf.
Een mens moet heel voorzichtig zijn met wat hij eigenlijk wenst, want in het cadeau ” doorzien van veel dingen” zit ook het vermogen om jezelf te doorzien.Je krijgt regelmatig een spiegel voor je neus waar je in kijkt, dus is je vermogen om jezelf voor de gek te houden nooit een lang leven beschoren .
”Alles te weten maakt NIET gelukkig.” is een heel waar woord.
Het begrijpen van de politieke besluitvormingen de geestesgesteldheid van onze overheden , het voorzien waartoe hun besluiten zullen gaan leiden is ook niet iets wat veel vreugde brengt, maar wegzakken in zalige ontwetendheid zal je niet worden gegund..
Ik had een nog veel langer antwoord opgesteld ,maar op de een of andere manier raakte ik een heel verkeerde toets en kon ik opnieuw beginnen.
LikeLike
één dimentionaal = één dimensionaal
LikeLike
@Henk V,
Ik moet beginnen met te vermelden dat bijbelse uitspraken mij helemaal niets zeggen. De bijbel is volgens mij gewoon een serie boeken, zoals er zo veel zijn geschreven en meer niet. Aan goddelijke inspiratie geloof ik niet, eenvoudigweg omdat ik niet in god geloof.
Ik bedoel met zelfkennis vermoedelijk iets anders dan u. Niet kennis van het “ik”, maar werkelijk met wat in psychologie en filosofie “het zelf” wordt genoemd.
Ik bedoel heel diep in je diepste binnenste kijken en je verwonderen omdat jij jij bent en dat anderen net zo’n zelf hebben. Ik zou er meer over kunnen schrijven, maar ik laat het nu maar hierbij.
Dit is tenslotte niet een filosofisch of psychologisch log, al mag een scheutje van elk er best bij komen (dat gebeurt trouwens vanzelf, want letterlijk alles heeft voor de mens wel iets met filosofie of psychologie te maken).
LikeLike
@meneertje, 19.33u: Tja, meneertje, ik hoop dan niet dat ik U ontrief door op mijn manier nog even op deze materie in te haken, maar het is sterker dan ikzelf: Zelfbespiegelingen kunnen uiterst waardevol zijn, dat zal geen zinnig mens ontkennen. Mijn grote zorg in dit opzicht is echter: Waar overschrijdt men op dit terrein de grens tussen diepzinnig zelfonderzoek en de pure navelstaarderij,die met name geïntroduceerd is door de kliek van J. P. Sartre en die bekend geworden is onder te term “Existentialisme?”
Ik twijfel er niet aan, dat dit begrip U bekend is èn evenmin betwijfel ik dat U op de hoogte bent van de talloze politieke en maatschappelijke dwalingen, die deze volkomen ik-gerichte filosofie uiteindelijk heeft bewerkstelligd.
Aangezien het eigenlijke lot van de medemens Sartre, de Beauvoir en hun mede-existentialisten uiteindelijk koud liet, waren zij al te gemakkelijk te verleiden tot steun aan de gruwelijkste ‘modieuze’ systemen, zoals de regimes van Cuba en China en zweefden zij ook overigens mijlenver boven de dagelijkse realiteit. Enkele uitzonderingen daargelaten, die bijtijds hun realiteitszin hervonden -Raymond Aron, Arthur Koestler- heeft deze kliek nooit meer iets wezenlijks voor de samenleving kunnen betekenen, zelfs niet voor het Communisme, dat zij dachten te aanbidden, omdat een toch wezenlijk element daarvan -totale inzet voor de gemeenschap- hen volledig ontbrak. Het hele Existentialisme verwerd op die manier tot niets anders dan één groot bolwerk van egoïsme en verachting van alles en iedereen, wat daarbuiten viel.
Aldus vraag ik mij af, in hoeverre men zelfbespiegeling de vrije twugel kan laten, zonder in deze onvergeeflijke fout te vervallen, begrijpt U. In de jaren ’70 en ’80 werd dezelfde filosofie, gestoken in een ‘oriëntaals’ jasje, nog eens in praktijk gebracht door de Baghwan-beweging en heeft in die periode eveneens genoeg hardheid, eenzaamheid en vooral uítsluiting bewerkstelligd, doordat er altijd wel mensen door deze groepen te licht werden bevonden en buitengesloten. Een kwalijke zaak, als U het mij vraagt.
LikeLike
Theresa Geissler,
In mijn studententijd was het existentialisme in de mode. Ik zag er aanvankelijk wel wat in, maar ben me er steeds meer van gaan distantiëren, vooral toen ik zag dat de topstukken met de communisten gingen heulen.
Ik bedoel iets totaal anders dan u denkt, als u het woord “zelfbespiegelingen” gebruikt.
Het is helemaal niet mijn opzet die aan te bevelen.
Wat ik wèl bedoel is erg moeilijk uit te leggen, heb ik al vaak in mijn leven gemerkt.
Ik bedoel iets wat bij sommige mensen (bij mij b.v.) vanzelf gebeurt. Je kijkt in jezelf en je ziet iets als een afgrond; je ziet de fundamentele eenzaamheid van jezelf en van de mens in het algemeen. Niet omdat je dat zo graag wilt, maar omdat die zich vanzelf, onvermijdelijk, aan je openbaart. Het gaat in de eerste plaats om een intense verwondering, zou ik ook kunnen zeggen.
Voor de meeste mensen is die diepe, afgrondelijke kijk naar hun zelf angstwekkend. Zij willen die niet zien en ontkennen eigenlijk hun eigen zelf.
Nou ja, zo kan ik doorgaan, maar de ruimte hier is onvoldoende om het begrip echt goed uit te werken.
Ik heb een boek geschreven met dit onderwerp als hoofdthema. Ik had er tientallen bladzijden voor nodig.
En verschillende lezers (ik had het computerscript vermenigvuldigd en aan vrienden en familieleden met een goede ontwikkeling laten lezen) begrepen het nog niet goed of ontkenden mijn stellingen zelfs met kracht. Overeenkomstig mijn visie overigens, want mijn stelling is dat de meeste mensen alles doen om het doorgronden van hun fundamentele eenzaamheid te vermijden.
Nou ja, ik heb niet de hoop dat ik het nu duidelijk heb gemaakt.
Maar misschien toch wel dat ik zeker niet iets als navelstaarderij bedoel.
LikeLike