DE GROTE LEUGEN

(Over immigratie, de elite en nog het een en ander)

(Door: meneertje)

In mijn Van Dale (twaalfde druk) lees ik bij het woord elite de volgende betekenisomschrijving: “De keur, het uitgelezen gedeelte, kleine groep van voorname (bevoorrechte) mensen.” Je kunt uiteraard zelf bedenken welke groep die “keur” vormt in Nederland. En dat hangt dan af van je criteria. In dit artikel bedoel ik met “de elite” degenen die de macht uitoefenen in Nederland (bestuurders en politici), het intellect (zeg maar: de academici en anderen van academisch niveau, maar dan voornamelijk degenen onder hen die zich in publicaties e.d. hebben uitgesproken over de islam, die het hoofdonderwerp van dit opstel is.) en de Main Stream Media, in het bijzonder de tv (die kan ten dele doubleren met de vorige groep, want zelfs bij tv-sprekers zou intellect kunnen worden aangetroffen; je weet maar nooit…).

Omdat dit wel een erg heterogene groep lijkt te zijn, zou ik eigenlijk de voorkeur hebben gegeven aan de term establishment (de “heersende klasse”), maar die wordt tegenwoordig in deze context zelden meer gebruikt; men spreekt gewoonlijk over “elite” en daarom doe ik dat dan ook maar.

Mijn vraagstelling in dit artikel is: hoe reageren deze elites op de veranderingen die de laatste (ruim) halve eeuw in Nederland zijn opgetreden, in het bijzonder wat betreft de bevolkingssamenstelling? En dan weer geconcentreerd op de islam, maar enige zijpaden zal ik vrijmoedig betreden.

Dat die veranderingen enorm zijn, mag ik bekend veronderstellen. Toch nog enige verduidelijking.

Toen ik een kind was, heerste in Nederland de grote crisis van de jaren-´30 van de 20^e eeuw. De armoe was enorm, groter dan tot dusverre in de huidige crisis. In Nederland woonden Nederlanders, voor het grootste deel in het land geboren. Er waren uiteraard ook buitenlanders, maar dat waren, net als de Nederlander zelf, voornamelijk blanken. Vrijwel de enigen met een andere huidskleur waren de zogenaamde indo’s: mensen met één blanke ouder en één Indonesische (“Indische” zeiden we toen nog). In de jaren daarna kwamen Duitsers ons land bezetten. Buitenlanders bij de vleet in ons land, maar door bijna iedereen gehaat. Ik word zelfs nu nog emotioneel als ik aan die vijf jaren terugdenk. Ik wil er hier niet over schrijven. Gauw verder maar.

De eerste naoorlogse jaren waren in veel opzichten nog een voortzetting van de tijd van vóór de Duitse bezetting. Allerlei veranderingen kondigden zich weliswaar aan, maar aanvankelijk nog betrekkelijk weinig in de bevolkingssamenstelling. Er immigreerde echter, na de zgn. Politionele Acties in (toen nog) Nederlands Indië, een nieuwe stroom “indo’s” en daarnaast kwamen er ongeveer 12500 Ambonezen, weldra meestal Zuid-Molukkers genoemd (4000 KNIL’ers en hun gezinnen) binnen (bron: “Wikipedia”). Ik vermeld er maar even bij dat het aantal (uiteraard door voortplanting) in de volgende twintig tot dertig jaar sterk ver meerderde, doch niet de dertigduizend (mijn schatting) overschreed.

De “indo’s” wisten zich in het algemeen met weinig moeite in de bestaande bevolking te voegen; grote problemen met hen als groep zijn er eigenlijk nooit geweest.

Des te meer met de Zuid-Molukkers, zij het pas vele jaren na hun binnenkomst in Nederland en wel met de tweede generatie, die geheel of vrijwel geheel in Nederland was geboren. Die problemen zijn in het kader van dit artikel een (gecomprimeerde) bespreking waard, omdat die tot op zekere hoogte al een voorafspiegeling waren van die welke zich in de latere jaren zouden voordoen. Juist ook wat betreft de reacties van de elites, in het bijzonder de M.S.M.

Ik herinner mij die tijd nog goed. Zuid-Molukkers, een kleine minderheid dus in Nederland, kaapten (bij verschillende gelegenheden) treinen, bezetten een consulaat, een lagere school en een provinciehuis. In al deze gevallen werden grote groepen mensen gegijzeld, meestal wekenlang. Bij deze acties werden onder de gegijzelden ettelijke mensen vermoord, meestal willekeurig uit de gevangen gehouden groepen gekozen. De terroristen (deze term kies ik nu; die werd zelden in de media gebruikt) mochten dan ook nog eens op de tv hun gedrag verklaren en sloegen daarbij vrijuit dreigende taal uit: als ze hun zin niet kregen zouden er nog veel grotere acties volgen.

Nederland moest druk uitoefenen op Indonesië om te zorgen dat de Zuid-Molukkers hun eigen staat in dat gebied kregen, eisten zij. Want anders….                                             Eerlijkheidshalve moet worden vermeld dat er door met name christelijke partijen ooit (meest vage, wellicht soms zelfs concrete) toezeggingen aan de Z.M. waren gedaan. Maar de christelijke partijen hadden ’t niet alleen voor het zeggen in Nederland. Nee, zelfs toen al niet…

Het hele land was in rep en roer. Het grote publiek was in het algemeen woedend en zeer geëmotioneerd. Op straat kon je uitspraken horen als: “Zet ze – de Z.M. uiteraard – allemaal op een schip en laat dat zinken” en vergelijkbare boze kreten.

Merkwaardig was dat de officiële toon (zeg maar: die van de elites) totaal anders was.

Op de tv kregen de Z.M. op hun dreigementen geen krachtiger tegenweer dan uitspraken als b.v.: “Nou, het is nogal iets wat u daar zegt…” De interviewers of presentatoren waren zichtbaar bang. Ze wisten ook wel dat die Z.M. slechts een kleine groep vormden, die hun dreigementen tegen heel Nederland nooit waar zouden kunnen maken, maar die Zuidmolukkers die zij op dat moment tegenover zich hadden zitten, waren uiterst agressief en zouden misschien wel wraak kunnen nemen op individuele tegenstanders. En dus zullen die gesprekspartners (als je het “gesprekken”mag noemen) iets hebben gedacht als: “Lul maar een eind weg, maar ik ga geen risico lopen door je krachtig tegen te spreken.”

“Heel Nederland”, leek het wel, stond plotseling krom van begrip voor die Zuid-Molukkers. Wij moesten hen wel zeer slecht hebben behandeld als zij zich tot zulke wandaden (die nooit “wandaden” werden genoemd) gedwongen voelden, was de alom verkondigde opvatting in de M.S.M. Vooral na de eerste treinkaping (die bij Wijster; 2 december 1975) waren de commentatoren niet te stuiten in hun begrip voor de terroristen. Die hadden al snel drie mensen vermoord, maar als je wat vluchtig naar de sprekers op de tv luisterde, zou je de indruk kunnen krijgen dat juist Nederlanders drie zielige Zuid-Molukkers hadden vermoord.

Het waren uiteraard de zogenaamde elites die voor de berichtgeving en commentaren zorgden.

Begint u al overeenkomsten te zien met de huidige situatie in Nederland?

Maar het ging toen uiteindelijk toch wel anders dan nu. De tweede treinkaping (bij De Punt) werd, ondanks het zoet gekweel van Van Agt en Den Uyl, met vakkundig uitgeoefend geweld door leger en luchtmacht beëindigd, zij het pas na meer dan twee weken vruchteloos onderhandelen. Deze keer vielen er, bij de bevrijdingsactie van de trein, voor de verandering, ook eens doden onder de terroristen. Tot diepe verontwaardiging van de hele Zuid-Molukse gemeenschap, die van de begrafenis van hun helden een demonstratie maakten, omdat zij nu eenmaal het alleenrecht meenden te hebben om mensen te vermoorden. Onlangs (vele jaren na de affaire De Punt) is die verontwaardiging zelfs weer opnieuw opgelaaid: de Zuid-Molukkers beschuldigen de bevrijders van de trein er nu van dat ze onnodig veel kapers hebben doodgeschoten. Alsof je in zo’n situatie eens rustig kunt gaan overleggen welke terroristen wel en welke niet moeten worden uitgeschakeld… Als je meent de enorme misdaad te moeten plegen een groot aantal willekeurige mensen langdurig gevangen te zetten en onder voortdurende bedreiging met vuurwapens ook gevangen te houden, hebben je nabestaanden het recht verspeeld, vind ik, om je als slachtoffer te beklagen wanneer je uiteindelijk zelf met een vuurwapen wordt gedood.

Bij de laatste terreurdaad van de Molukkkers, de bezetting van het Provinciehuis in Assen, kwamen de mariniers sneller in actie. Al na enkele dagen werden de kapers overmeesterd; ze hadden toch nog kans gezien vóór die tijd enkele gegijzelden te vermoorden, maar staken hun handen omhoog zo gauw de mariniers de ruimte binnendrongen waar gijzelaars en gegijzelden zich bevonden, en riepen: “Niet schieten. Niet schieten.” (Ze hadden het geluk dat ik niet de commandant van die mariniers was – ik heb in mijn hele leven overigens nog geen vuurwapen in handen gehad -, want dan zou ik hun overgave net iets te laat hebben geconstateerd. Hè, wat jammer nou…, drie dooie terroristen…, en ik verneem nu dat zij zich hadden willen overgeven…)

Ik heb al iets gezegd over het enorme verschil tussen de reacties van “het gewone volk” en de zogenaamde elites. Ik wil daarbij nog eens beklemtonen dat de stem van “het gewone volk” op de tv nooit of vrijwel nooit te horen was. Uitsluitend de “boven ons gestelden” en de lafaards van de publieke omroep kwamen aan het woord (buiten die Molukkers dan, hè, maar daarover heb ik al geschreven.) De meerderheid van het volk kreeg geen enkele kans om haar stem (totaal afwijkend van die van de elite) te laten horen.

Ik wil toch ook nog wel even opmerken dat die meerderheid zich, buiten de stoere taal die zij uitsloeg, verbazingwekkend rustig hield. Bij de gijzeling van de schoolkinderen in Bovensmilde (waar de kapers de Zuid-Molukse kinderen al snel vrij lieten, terwijl de Nederlandse kinderen en hun onderwijzers dagenlang gegijzeld bleven) kwamen de kapers (en hun familie) en hun slachtoffers uit hetzelfde dorp. De verwanten van de gijzelende Z.M. overkwam niets, terwijl hun zoons de blanke kinderen gevangen hielden. Wel begrijpelijk: zo lang je kinderen nog in de macht van de terroristen zijn, houd je je koest.

Maar daarna… In heel wat landen zouden de huizen van de Zuid-Molukkers van het dorp in de fik zijn gestoken (gemakkelijk genoeg, want zij woonden in een eigen wijkje).

Wil ik nu zeggen dat ik vind dat dit hier ook had moeten gebeuren? Nee, beslist niet, ik ben vanzelfsprekend tegen dat soort wraakacties. Maarrr…, ik vind wel dat de Nederlandse dorpsbewoners zich wat meer hadden kunnen laten gelden. Hoe precies laat ik graag aan die Drenten over. Laat ik zeggen: zódanig dat de Z.M. niet het lef zouden hebben gehad van de begrafenis van de gedode kapers een demonstratieve heldenbegrafenis te maken.

Volgens mij kun je hier wel wat gaan generaliseren. Bij die gelegenheid heeft het Nederlandse volk (niet alleen die Drenten) zich al te volgzaam, al te timide getoond. Veel grote woorden, maar ook helemaal niets meer.                                                                             De elite sprak, het volk was ’t er totaal niet mee eens, doch protesteerde niet of nauwelijks in daden.

Zou dat een kenmerk van de Nederlandse volksaard kunnen zijn?

Ik herinner mij mijn eerste colleges sociologie (als ik mij niet vergis van Prof. Den Hollander) vele jaren geleden. Die hebben veel indruk op mij gemaakt, omdat ik daarvóór nog helemaal niet had geleerd dat je de mensheid ook kunt bekijken op de manier waarop sociologen dat doen. Die sociologieprof geloofde niet of bijna niet in zoiets als “volksaard”. Hij deed uitspraken als: “Een Nederlandse boer lijkt veel meer op een Franse boer dan op een Nederlandse kantoorman”.

Ik ga hier niet een theoretische verhandeling houden over de vraag of er al dan niet iets als een “volksaard” bestaat, constateer echter wel dat Nederlanders erg gezagsgetrouw zijn. Zij mopperen graag op hun overheid, schelden er zelfs op in krachtige termen, maar… uiteindelijk gehoorzamen zij die overheid, wat voor waanzin die ook weer heeft bedacht.       Overigens mag je dat misschien inderdaad niet aan zoiets als een “volksaard” toeschrijven, omdat in andere West-Europese landen op ongeveer gelijke wijze op de grillen van de overheid wordt gereageerd.

Over de EU zal ik het in dit verband maar niet hebben, want als ik daarover begin, heb ik zó veel negatiefs te spuien dat er van de rest van dit artikel niets meer terechtkomt…

Terwijl die acties van de Z.M. aan de gang waren, kwamen inmiddels al weer grote groepen immigranten Nederland binnen. Over de Surinamers, die vlak voor de onafhankelijkheid van hun land (1975) in massa’s binnenstroomden, wil ik zo goed als niets schrijven. Ik zal niet beweren dat er nooit problemen met hen zijn geweest, maar dan ging het in de regel om individuen, niet om de S. in het algemeen.

Antillianen kwamen altijd al binnen, maar als het ware “mondjesmaat”. Ook met hen waren er problemen, maar eveneens met individuen, niet zo zeer met de groep. Ik wil echter opmerken dat het aantal criminelen in deze groep relatief erg hoog was en dat de criminele acties niet zelden zeer gewelddadig waren. Ooit konden wij uit de monden van hier verblijvende Antillianen vernemen dat de Nederlandse Antillen met opzet hun criminelen en drugsverslaafden een enkele reis Nederland cadeau gaven, maar dat werd dan door Antilliaanse autoriteiten met kracht en verontwaardiging ontkend. (Zeer veel autoriteiten, van welk land ook, zijn nu eenmaal bekwame leugenaars…)

Vóórdat ik overga naar het eigenlijke onderwerp van dit opstel wil ik nog één algemene opmerking maken. Over huidskleur heb ik het tot dusverre nog niet gehad, behalve terloops toen ik over de indo’s schreef.

Welnu, veel van de reeds besproken groepen (en de nog te bespreken groepen) hebben een andere huidskleur dan de autochtone, blanke Nederlanders. Dat gold b.v. ook al voor de Zuid-Molukkers.

Ik zal niet beweren dat er door Nederlanders nooit negatieve opmerkingen over zwarten, “getinten” enzovoorts worden gemaakt. Zelfs scheldpartijen en wat er op lijkt kunnen hier voorkomen, b.v. zogenaamde “oerwoudgeluiden” in de voetbalstadions als een zwarte speler iets doet wat het publiek niet bevalt. Ik pieker er niet over die negatieve reacties op huidskleur goed te praten, maar stel wel dat het, als je naar de gewoonten in andere landen kijkt, in Nederland relatief meevalt. Nederland liep b.v. voorop in de strijd tegen de Apartheid in Zuid-Afrika. (Dat die strijd nu, niet geheel ten onrechte, soms enigszins anders wordt beoordeeld, laat ik buiten beschouwing om de draad van mijn betoog niet te verliezen.) In het algemeen: Nederland liet telkens weer graag demonstratief blijken dat verschil van huidskleur voor zijn inwoners niet uitmaakte. En nogmaals: in vergelijking met andere landen kan het die claim wel handhaven.

En wat mijzelf betreft , wil ik opmerken dat voor mij huidskleur er inderdaad niet toe doet. Ik heb b.v. in mijn beroepsuitoefening dikwijls uitstekend kunnen samenwerken met een Chinese schoolarts en andere Chinezen en dat hun huidskleur een beetje van de mijne verschilde, zag ik als het ware niet eens.

Goed, in mijn verdere verhaal zal het thema “huidskleur” niet of nauwelijks voorkomen. Het gaat er mij hier om wat mensen doen, zeggen, geloven, enzovoorts en welke huidskleur die mensen hebben zal ik buiten beschouwing laten.

Hè hè, ik vond al dit voorspel nu eenmaal noodzakelijk voor mijn betoog, maar nu kan ik mij dan eindelijk concentreren op één groep immigranten. En dan gaat het er niet om uit welk land zij kwamen, maar wat hen bond en bindt: dat wat zij hun “godsdienst” noemen.

De ISLAM uiteraard.

Volgens velen (waaronder ik mij schaar) gaat het beslist niet zo maar om een godsdienst, maar om veel meer. Gebruikelijk is het woord “ideologie”. Er is hier al zeer veel over problemen met moslims geschreven, het meeste laat ik buiten beschouwing om des te meer de nadruk te kunnen leggen op enige hoofdkenmerken van de islam die maken dat hij niet in Nederland (en niet in heel West-Europa) thuishoort , dat die islam zelfs totaal moet worden verworpen, ja, dat dit voor ons van levensbelang is.

Ik wil duidelijk maken dat de islam fundamenteel anders is dan andere godsdiensten (die we eventueel ook onzinnig of belachelijk vinden, maar waarvan we denken: nou ja, die lui moeten maar geloven wat zij wensen te geloven). De islam is niet zo maar een willekeurige godsdienst of ideologie, de islam onderscheidt zich als de meest moorddadige, meest de mensheid bedreigende ideologie die ooit is bedacht. Erger nog dan nazisme en stalinisme, want die gingen na verloop van tijd voorbij. De islam bestaat meer dan vijftienhonderd jaar en gaat nooit voorbij. Geschat wordt dat de islam in de loop van de geschiedenis  ongeveer 270 miljoen “ongelovigen” heeft vermoord.

Ik ga dus niet de hele islamleer beschrijven, noem slechts enige kenmerken op die duidelijk maken dat de islam totaal anders is dan alle ideologieën die in de huidige tijd nog een rol spelen.

Welnu, de islam claimt dat hij niet alleen de enig ware godsdienst is, doch dat het zijn plicht is over de hele aarde te heersen. Alle aardbewoners moeten moslim worden. Individuen die niet kunnen worden overtuigd, moeten worden vermoord. Dit verzin ik niet; het staat op meer dan honderd plaatsen in het heilig boek van de islam, de koran, min of meer duidelijk geformuleerd. Wie mij niet gelooft, hoeft niet die hele koran na te lezen, doch kan de opsomming van alle desbetreffende hoofdstukken (zgn. soera’s) gemakkelijk op het internet vinden. Ook over de beide andere hoofdbronnen voor kennis van de islam, de hadith (soms ahadith genoemd) en de sharia is op het internet overvloedig materiaal te vinden.

Daaraan moet onmiddellijk worden toegevoegd dat de koran bij de aanhangers absolute geldigheid heeft. Alles wat er in staat, is volgens de islamitische gelovigen absoluut waar, in de hemel door hun god, Allah, vastgelegd en er mag nooit een woord aan worden veranderd. Een vrijzinnige islam, die niet alle woorden van de koran letterlijk neemt, is volgens de aanhangers (“fundamentalisten”, “salafisten”, “extremisten” of hoe u ze wenst te noemen) onbestaanbaar, in absolute tegenspraak met de koran en de moslims die zich vrijzinnig noemen, dienen met de dood te worden bestraft.

“Met de dood” dient letterlijk te worden genomen.

Wie dat niet wenst te geloven, moet maar eens heel goed naar de berichten luisteren en kijken over de vele opstanden en burgeroorlogen in het Midden-Oosten die tezamen “Arabische lente” worden genoemd. Geen democratisering van het geloof, zoals de lieverds hier zo graag willen geloven, doch altijd uitdraaiend op een verharding met zeer veel moord en doodslag. Het officiële journaal verdonkeremaant dit aspect overigens zoveel mogelijk, doch op het internet is volop materiaal met veelal gruwelijke details te vinden.

Men kan natuurlijk ook dichter bij huis blijven: 9/11 en de aanslagen in Madrid en Londen, maar volgens islamofielen waren de daders daar eigenlijk geen echte moslims, doch extremisten. Met een dergelijke smoes komt men niet weg als het over b.v. Irak, Afghanistan, Syrië gaat, want daar vechten moslims op grote schaal tegen andere moslims en men kan die toch moeilijk allemaal “extremisten” noemen.                                                   [Het internet is al lang de ware informatiebron van Nederland geworden in plaats van de officiële omroepen, al moet men uiteraard beslist ook weer niet alles geloven wat er te vinden is, omdat ook daar de fantasten volop hun onzin spuien.                                                 Men zou maar eens de moeite moeten nemen te leren een beetje kritisch te lezen en af en toe eens na te denken…]

Een volgend punt dat de islam onderscheidt van vrijwel alle andere ideologieën is dat wie eenmaal uit moslimouders is geboren, niet het recht heeft van geloof te veranderen. Afvalligheid moet met de dood worden gestraft. In lang niet alle landen is de islam machtig genoeg om dat te effectueren, maar waar hij dat wel is, wordt die straf onverbiddelijk toegepast. Vrijheid van zeg maar “filosofisch” denken bestaat in het geheel niet, daar waar de islam heerst.

Het derde punt dat de islam voor het Westen absoluut onaanvaardbaar maakt, is eigenlijk al terloops genoemd, maar moet toch nog iets verder worden uitgediept. Zoals gezegd is de koran voor de gelovige moslim niet alleen absoluut wáár en mag er nooit iets aan worden veranderd. Dat geldt niet alleen voor de zogenaamde geloofswaarheden, doch ook voor de vele andere uitspraken die er te vinden zijn. Want de koran gaat niet alleen over het geloof, doch over “het hele leven”. Tezamen maken die uitspraken dat wetenschap in het algemeen en natuurwetenschappen in het bijzonder in de islam eigenlijk niet bestaan. De wetenschap mag nooit iets ontdekken (zelfs niet onderzoeken) dat strijdig is met wat zo omtrent het jaar 700 is vastgelegd. De evolutieleer is b.v. een grotere ketterij. Zou u in een moslimland die ketterij hardop belijden, dan wordt u gestraft. Ja, u begint het al door de te krijgen…: hoogstwaarschijnlijk met de doodstraf.

(Over de ouderdom van de koran in de versie die door de meeste moslims als de ware wordt beschouwd – er zijn echter afwijkende versies, die worden gezien als ketterijen, welke, u raadt het al, met de dood moeten worden bestraft –, bestaat geen eenstemmigheid bij de geschiedkundigen. Dat de tekst van ver na de dood van de profeet Mohammed stamt, is echter algemeen aanvaard.)

Men mag dus rustig stellen dat de islam een versteende ideologie is. Iemand heeft ooit iets gezegd als: “De islam is als een brok graniet in de polder gevallen en dat graniet kan niet worden verwijderd.” Ik vind dit een heel aardige en vooral ook juiste typering.

Maar als de islam dan zo gevaarlijk is voor het Westen (dat volgens de islam geheel moet worden geïslamiseerd, als het kan door overtuiging, anders met dodelijk geweld), waarom heeft dat Westen dan die miljoenen moslims binnengelaten?!

Ik beperk me nu even tot de Nederlandse situatie.

Ach, het is zo onschuldig begonnen. Er was hoogconjunctuur en de industrie kon niet voldoende ongeschoolde arbeiders vinden. Toen werving in Zuid-Europese landen (Spanje, Italië, Griekenland, Portugal) waarmee men al eerder was begonnen, niet meer veel opleverde, zocht men het wat verder weg. In Marokko en Turkije waren genoeg liefhebbers te vinden die graag in Nederland wilden werken, omdat de lonen hier veel hoger waren dan in de thuislanden. De zogenaamde gastarbeiders. Welke godsdienst zij hadden, deed er niet toe. Zij zouden immers slechts een beperkt aantal jaren blijven en dan weer naar hun land van herkomst terugkeren?! En het ging slechts om enige tienduizenden arbeiders, dus wat voor kwaad zou dat nu kunnen?

Maar in (of omtrent) 1985 veranderde de situatie drastisch. Het bleek dat veel van deze gastarbeiders, anders dan de Italianen enz. vóór hen, helemaal niet naar huis wensten terug te keren. Het wordt aan de regering Den Uyl toegeschreven (ik kon met Google geen exacte bevestiging hiervan vinden) dat hen niet alleen werd toegestaan te blijven, doch dat toen tevens de zogenaamde gezinshereniging werd ingevoerd. Diegenen dat wensten, mochten dus zelf blijven en ook vrouwen, kinderen en dikwijls andere familie laten overkomen. Al snel hadden we niet enige tienduizenden doch honderdduizenden moslims binnen de grenzen en het waren bijna allemaal blijvertjes.

Maar heeft dan niemand van de toenmalige regeerders eens even goed nagedacht en wat studie gedaan om over de consequenties van dat beleid na te denken? Europa had eeuwenlang op leven en dood tegen de islam gestreden. Door de snelle vordering van natuurwetenschappen en techniek had Europa na de laatste grote slag tegen de islam, die ter bevrijding van het belegerde Wenen, weldra zo’n voorsprong op de moslimwereld genomen dat die niet langer een bedreiging vormde. Zeker nadat het laatste islamrijk met grote bezittingen in Europa, het Ottomaanse, na de Eerste Wereldoorlog in brokken uiteenviel, leek vrijwel de hele islamwereld een verpauperde, armzalige troep.

Ja, maar toen bleek nou uitgerekend in die islamwereld het grootste deel van de aardolievoorraad van de aarde onder de woestijnen te zitten en Europa was inmiddels, o.a. door de ontwikkelingen van auto en vliegtuig, verslaafd geraakt aan olie. Ettelijke van die verpauperde islamitische landen werden slapend rijk en wonnen automatisch daarmee ook aan macht.

Nogmaals de vraag: heeft nu niemand van de toenmalige regering eens goed over die verandering en de consequenties daarvan nagedacht? Er was toch een overmaat van literatuur over de islam en zijn strevingen (macht over de hele aarde!) in de westerse bibliotheken te vinden? Kwam niemand nu eens op het idee eens wat van die boekjes in te kijken en over de consequenties na te denken?

Mocht dat het geval zijn geweest, dan heeft het geen enkel effect gesorteerd.

Want het antwoord op mijn herhaalde vraag is, voor zover valt na te gaan: NEE.

De moslims mochten vrijwel onbelemmerd binnenstromen en ze kregen ook nog eens meer kinderen dan de autochtone Nederlanders. En nu, nog geen dertig jaar na de invoering van de gezinshereniging (waaronder al spoedig ook “gezinsstichting” bleek te vallen; jarenlang mochten moslims een bruid of bruidegom uit het land van herkomst laten komen; in het begin soms tezamen dertigduizend per jaar) hebben wij ongeveer een miljoen moslims binnen de grenzen. Niemand weet het exacte getal; het kunnen er best ook (veel) meer zijn, want naast de “officiële”moslims zijn er ook nog eens veel illegalen. Al lang niet meer alleen uit Marokko en Turkije, ook uit tal van andere moslimlanden. Volledigheidshalve moet hier worden vermeld dat velen van hen zijn binnengekomen als asielzoekers. Ook binnen die groep was het overgrote deel moslim.

De nog steeds min of meer officiële opvatting van de elites in Nederland is dat ”onze” moslims heel anders zijn dan de moslims die elkaar b.v. in Syrië naar het leven staan. Men wil dolgraag geloven dat in Nederland iets als een “polderislam”aan het ontstaan is. Onze moslims willen helemaal niet hier de macht overnemen of de sharia invoeren. Zij willen, net als de brave Nederlandse burgers, hier vredig leven, met een baan en een gezinnetje, zij het dan wel uitdrukkelijk volgens hun eigen gewoonten, die nu eenmaal sterk afwijken van de Nederlandse. (Maar dat mag toch zeker? Het is zelfs dikwijls een “verrijking” van de Nederlandse cultuur genoemd!)

Degenen die deze opvatting bestrijden, omdat zij de islam in zijn geheel bestrijden, zijn in die visie nu juist de ware vijanden van ons volk.

Ik hoef de meeste lezers er ongetwijfeld niet op te wijzen dat men hiermee in de regel de enige politieke partij in Nederland bedoelt die uitgesproken anti-islam is, de PVV, die dit ook, vooral bij monde van de uiterst welsprekende, zeer gevatte en moedige leider, de heer Geert Wilders, uitdrukkelijk aan het Nederlandse volk laat weten (vooral via de vertegenwoordigers van dat volk in de Tweede Kamer, omdat Wilders Kamerlid is en omdat dus daar in de eerste plaats zijn werkterrein ligt).

Deze partij en in het bijzonder dus haar leider wordt door vrijwel heel de rest van politiek Nederland fel bestreden, waarbij men alles in de strijd werpt waarover men (verbaal) maar kan beschikken. Leugens, laster, verdraaiingen van Wilders´ woorden…, geen enkel middel wordt onbeproefd gelaten. Daarnaast wordt ook zijn aanhang, de PVV dus, beschimpt, van racisme beschuldigd, enz. en de PVV-ers die openlijk hun politieke overtuiging laten blijken, worden gehinderd in hun maatschappelijke ontplooiing. Ja, er zijn zelfs mensen ontslagen enkel en alleen omdat zij openlijk hun sympathie voor de standpunten van Wilders beleden.

Tja. Maar als de mensen gelijk hebben die menen dat wij in Nederland uitsluitend (of bijna uitsluitend) met vredelievende moslims te maken hebben, kan men het hen eigenlijk moeilijk kwalijk nemen dat zij Wilders en zijn PVV bestrijden (al zou het zelfs dan wel met wat minder leugens en zonder felle haat kunnen; het is in Nederland toch geoorloofd een opinie te hebben die afwijkt van de mening van de meerderheid, nietwaar?). Zij kunnen Wilders dan terecht verwijten dat hij tweedracht zaait in het lieve, keurig aangeharkte tuintje dat Nederland heet?! (Of dat ooit zo’n tuintje was of zou zijn geweest.)

Maar hébben die verkondigers van de polderislam gelijk? Ik kan niet in de hoofden van de Nederlandse moslims kijken, maar er zijn gelukkig wel wat gegevens over hun opvattingen bekend, dank zij enquêtes die van tijd tot tijd onder hen zijn gehouden.                               Welnu, het blijkt telkens weer dat de meerderheid van de moslims inderdaad hier graag in vrede wil leven, maar dat de meesten van hen geen enkel geloofspunt van hun godsdienst hebben laten vallen of zelfs maar hebben gerelativeerd.
Zij zullen niet zeggen dat zij de macht willen overnemen (en dat willen zij ook werkelijk niet, zo lang zij hier een relatief kleine minderheid vormen), maar wel hebben zij zo veel kritiek op de in Nederland heersende opvattingen over gebruikelijke levenswijzen, seks, literatuur, kunst en nog veel meer, dat velen van hen zich, als zij de mogelijkheid daartoe hebben, van de autochtonen isoleren (wat overigens ook door de koran wordt voorgeschreven). In onze grote steden zijn inmiddels ware moslimwijken ontstaan, waaruit de autochtonen vrijwel zijn verdwenen.

Een groot deel van de moslims wijst de zogenaamde integratie af die door de Nederlandse overheid wordt nagestreefd. Globaal komt die neer op: wel behoud van eigen godsdienst en gewoonten, doch voldoende aanpassing aan het geestelijk klimaat dat in Nederland de overhand heeft, om daarin te kunnen leven en werken.                                                         Bovendien is er in Nederlandse moslimkringen, vooral onder de jongere lichtingen (o.a. studenten) veel belangstelling voor in hun kringen beroemde fundamentalistische imams uit het Midden-Oosten, die ook op uitnodiging in Nederland komen preken en op veel islamitisch publiek mogen rekenen.

Ik moet een begrip invoeren dat voor veel lezers hier gesneden koek is, doch dat het overgrote deel van de Nederlanders onbekend is. Dat is de term Taqiyya (Wikipedia geeft ettelijke andere spellingen). Ik heb het op twee Nederlandse intellectuelen (met “linkse”sympathieën) uitgeprobeerd; zij kenden het begrip niet, evenmin als het begrip dhimmi, dat zeer belangrijk is in de islamgeschiedenis, doch dat ik nu maar even onbesproken laat. Overigens zijn veel van de Nederlandse moslims weinig geletterd (of zelfs analfabeet) en ook zij kennen veelal begrippen als Taqiyya en dhimmi niet, omdat zij wel volgzame moslims zijn, maar van de theologie van de islam weinig weten.

Die Taqiyya is vermoedelijk van sjiitische oorsprong, maar is door de soennitische meerderheid overgenomen. [Het is u waarschijnlijk bekend dat de hoofdstroom van de islam de soennitische is, doch dat al heel vroeg in de geschiedenis van de islam de sjiitische tak zich daarvan heeft afgescheiden. Die soennieten en sjiieten bestrijden elkaar nu op leven en dood in o.a. Syrië en Irak.] Taqiyya zegt dat moslims die zich in een minderheidspositie bevinden (zoals nu in het Westen), daar waar het belang van de islam dat vereist, moeten veinzen dat zij zich bij de meerderheidsstandpunten (inclusief de wetten van het land) neerleggen, totdat zij openlijk voor hun mening kunnen uitkomen, als zij sterk genoeg zijn om de macht over te nemen. (Er worden ook andere betekenissen aan het begrip Taqiyya toegekend, maar de hier gegevene is het meest gangbaar.)

Minder geletterde moslims zullen niet welbewust Taqiyya toepassen, omdat zij niet weten daartoe verplicht te zijn, doch de meer ontwikkelden doen dat vaak (niet altijd!) wel. Het komt er op neer dat je, als je met een ontwikkelde moslim spreekt die zegt zich definitief aan de Nederlandse regels te willen aanpassen, nooit zeker weet of hij de waarheid spreekt dan wel Taqiyya toepast (en iets denkt als: “Ik geef je nu gelijk, maar als wij de macht hier hebben, kan en zal ik het tegenovergestelde zeggen”).

Al met al is er meer dan genoeg reden om bij de door de eltites gangbare stelling van de vredelievende, geïntegreerde poldermoslim een heel groot vraagteken te zetten. Ik waag zelfs, nu afgaande op mijn eigen beoordeling, te beweren dat die stelling totaal uit de lucht is gegrepen. Het lijkt waarschijnlijk dat een groot deel (mijn schatting: ongeveer de helft) van de Nederlandse moslims zich, als zij (in de toekomst) een veel hoger percentage van de Nederlandse bevolking gaan uitmaken, en salafisten of fundamentalisten een serieuze poging ondernemen hier de sharia dwingend in te voeren, hen zullen steunen of zich zelfs openlijk bij hen zullen aansluiten.

Anders gezegd: naar mijn overtuiging vormen de Nederlandse moslims iets als een tijdbom. Wilders heeft naar mijn overtuiging volkomen gelijk: de islam is ook in Nederland een groot gevaar voor de democratische samenleving (voor zover die nog aanwezig is in Nederland).

En dan kom ik nu aan wat vroeger wel de hamvraag werd genoemd: als al het bovenstaande wáár is (of voor mijn part slechts voor 80 % waar), waarom heeft de Nederlandse overheid dan niet alleen de steeds maar toenemende instroom van moslims toegelaten, doch zelfs aan hen talrijke materiële voordelen en privileges toegekend?           Dat dit laatste het geval is, ga ik niet uitgebreid toelichten, omdat hierover materiaal in overvloed op het internet te vinden is. Ik beperk me tot enige voorbeelden die de teneur van de door mij bedoelde privileges enz. duidelijk maken.

Moslims (soms ook andere niet-westerse immigranten) genieten na binnenkomst in Nederland vaak voorrang bij het krijgen van een huis, ook in plaatsen waar autochtonen soms al jaren vergeefs op een woning wachten. Bij de bouw van (steeds opzichtiger, veelal door Qatar en dergelijke olielandjes gefinancierde) moskeeën krijgen de moslims van gemeentelijke overheden zeer veel medewerking, ook als bewoners van de wijk waar die moskeeën moeten verrijzen, ernstige, met redenen omklede bezwaren daartegen maken.   Bij het stichten van islamitische scholen wordt de moslims in de regel niets in de weg gelegd, bestaande regels worden dikwijls bijzonder soepel toegepast of zelfs regelrecht overtreden; als het onderwijs op die scholen ver onder de maat blijkt, wordt veel langer dan bij vergelijkbare niet-islamitische scholen gewacht met ingrijpen door de onderwijsinspectie.
De regel in de islam dat vrouwen minderwaardig zijn, zoiets als een eigendom van de man, dat naar believen mag worden geslagen, vernederd, eventueel zelfs vermoord, heeft men hier nog niet durven invoeren. Maar wel wordt daar op subtiele wijze enigszins aan tegemoetgekomen, b.v. door te accepteren dat moslimmannen in officiële functies soms weigeren vrouwen een hand te geven, e.d. Ook scheiding van de geslachten in overheidsgebouwen, zwembaden, enz. (op verzoek van de moslims, voor wie dit een belangrijk punt is), komt steeds meer voor. Als moslims gebedsruimten eisen in openbare gebouwen of bedrijven komt men vrijwel altijd aan die eisen tegemoet. Voor andere (de “inheemse”) godsdiensten werden vroeger nooit of vrijwel nooit dergelijke speciale gebedsruimten gecreëerd. Moslims eisen speciale voorrechten in verband met hun heilige vastenmaand, de ramadan, en krijgen die in de regel dan ook in meer of mindere mate.       Jonge moslims (speciaal Marokkanen) veroorzaken veel meer dan andere etnische groepen overlast of zijn zelfs zonder meer criminelen, die niet zelden slachtoffers zwaar lichamelijk letsel toebrengen. Zij worden daarvoor, als zij al worden opgepakt (wat lang niet altijd het geval is, ook niet als zij met naam en toenaam bij justitie bekend zijn), door rechters in de regel lichter bestraft dan niet-moslims in overeenkomstige gevallen. [ Hierin begint nu mogelijk verandering te komen, maar laat ons niet te vroeg juichen…]

Zo kan ik nog bladzijden lang doorgaan, maar deze kleine opsomming lijkt mij voldoende om duidelijk te maken wat ik bedoel. Voor verdere gegevens en details verwijs ik naar het internet.

En dan herhaal ik nu mijn eerder gestelde hamvraag: waarom dit alles?

Ik wil die vraag wel uitschreeuwen:

Waarom? Waarom moet Nederland naar de verdommenis worden geholpen en waarom werkt de elite daaraan mee?

WORDT VERVOLGD!

Door:
meneertje
(voor www.ejbron.wordpress.com)