COMMENTAAR: 2014 (deel 1)

(Door: Martin van Vliet)

Wilders, 6 april

Vooropgesteld: dit had Wilders nooit moeten zeggen. Hij heeft de gevestigde politieke partijen eindelijk een stok gegeven om de hond Wilders te slaan. Al heel lang zit het hen dwars dat de PVV de grootste partij is in de peilingen. Met zijn credo’s “Minder Europa” en “Minder Islam” raakt hij veel Nederlanders. De andere partijen proberen hem te demoniseren, zoals zij met Pim Fortuyn deden. Zij hopen dat de partij van binnenuit in elkaar stort. De conflicten binnen de PVV worden breed uitgemeten door de door hen beheerste media. Avond aan avond komen zij gif spuien bij “De Wereld Draait Door”, “Nieuwsuur” en “Pauw en Witteman”. Zij hopen op toestanden zoals bij de LPF of dat Wilders het niet meer trekt na al die aantijgingen, demonisering en 24/7 bewaking. Maar dat gebeurt niet.

Na jarenlang 24 uur per dag bewaakt te zijn, bedreigd te worden met de dood – recent nog door een Marokkaanse rapper – en gedemoniseerd te worden door de gevestigde partijen, maakt Wilders een fout, maar hij corrigeert die terstond. Ik zou zeggen: hij is ook maar een mens. Maar de overdreven reacties van de politieke partijen en de media geven te denken.

Wilders voelt dat er iets misgaat en geeft op zaterdag 22 maart een persconferentie. Hij benadrukt nogmaals dat hij alleen criminele Marokkanen met twee paspoorten bedoelde en het streven de immigratie vanuit islamitische landen te stoppen. Getergd zegt hij dat dit in het verkiezingsprogramma van de PVV staat. Dus wat is daar mis mee? Duidelijk is dat hij geen empathie toont voor het feit dat hij met de vraag ”Willen jullie meer of minder Marokkanen?” ook mensen kwetst die goed geïntegreerd zijn in de Nederlandse samenleving.

De vraag is echter of je van iemand als Wilders, die 24 uur per dag bewaakt moet worden en voortdurend door politici en media belaagd wordt, empathie kan verwachten of een verkramping. Wilders is ervan overtuigd dat hij niets verkeerd heeft gezegd. Juridisch niet en moreel niet. Maar zijn persconferentie kan het tij niet keren. Twee PVV-Kamerleden verlaten de fractie. Van Klaveren verbaast iedereen. Hij heeft ergere dingen gezegd dan Wilders. Ook gedeputeerden verlaten het PVV-schip. Wat bezielt hen?

Dit: het leven van een PVV´er is niet gemakkelijk. Je wordt aan dezelfde destructieve krachten blootgesteld als Wilders zelf. Je wordt gedemoniseerd en na je politieke leven kun je je carrière wel vergeten. Het lijkt wel Rusland onder Stalin. Nu kregen zij een kans om te vertrekken als helden, die de racist Wilders afzweren in plaats van lafaards en opportunisten te zijn

Jodenhaat, 12 juni

Toename van het moslim-antisemitisme

Het is onmiskenbaar dat het moslim-antisemitisme in de laatste vijftig jaar veelvoudig is toegenomen. Veel onderzoeken tonen aan dat de hedendaagse moslims een zeer negatieve houding tegenover Joden hebben. De allochtone jongens in het hiervoor genoemde onderzoek van Esther Voet vormen alleen het topje van de ijsberg. Vandaag moet je een moslim, die van Joden houdt, met een lamp zoeken. Dit kan verklaard worden door verschillende factoren:

1. De massamedia: de voortdurende anti-Joodse en anti-Israëlische stemming is snel overdraagbaar en voor iedereen toegankelijk.
2. Het bestaan van de staat Israël krenkt de moslims alleen al omdat hun pogingen om de staat Israël te vernietigen niet is gelukt. De Joodse staat is in hun gevoel gevestigd op islamitisch grondgebied.
3. De krenking bij moslims, die veroorzaakt is door het succes van de democratische landen om florerende samenlevingen te creëren. Dit leidt tot een regressie, waardoor de letterlijke interpretatie van de islam de overhand krijgt.
4. De onderlinge gevechten tussen soennieten en sjiieten leiden vaak, zoals in Syrië, tot een burgeroorlog die veel islamitische jeugdigen radicaliseert en als bijeffect de Jodenhaat versterkt. Dit kan de aanval in Brussel verklaren.
5. De toename van immigranten uit islamitische landen leidt tot de toename van het moslim-antisemitisme.

Pogingen tot een toenadering tussen Joden en moslims in de vorm van allerlei werkgroepen hadden een beperkt succes, maar leidden niet tot een vermindering van het moslim-antisemitisme.

 Maatregelen

Terwijl het christelijk antisemitisme afneemt, neemt het moslim-antisemitisme onmiskenbaar toe. Het christelijk antisemitisme wordt tegenwoordig niet meer breed gedragen. Het is zelfs een smet. Daarom is het christelijke antisemitisme heden ten dage tot extreemrechts antisemitisme geëvolueerd. Degenen die Joden discrimineren, heten terecht racisten en de moderne mens verafschuwt terecht de racist, de xenofoob, de antimoslim en de anti-Jood.

Het anti-Joodse sentiment is bij moslims wijdverbreid. Niet alle moslims zijn moslimfundamentalisten, maar het merendeel van de moslims heeft een negatieve attitude tegenover Joden. Op deze vruchtbare grond groeit het moslim-antisemitisme.

Nu wordt meteen duidelijk waarom een differentiatie tussen het christelijke en het moslim-antisemitisme nodig is. Terwijl het eerste steeds minder door de christelijke bevolking gedragen wordt, is het tweede een zeer breed aanwezig fenomeen onder de moslims. Ook het goede werk van joodse en islamitische werkgroepen heeft hieraan niets kunnen veranderen. Dat maakt dus het christelijke antisemitisme en extreem-racistische groepen, zoals Jobbik in Hongarije, gemakkelijker te bestrijden. De regering van het betreffende land kan allerlei maatregelen nemen om de extreem-racistische groepen te bestrijden. Zoals de regering Orbán het vormen van paramilitaire groepen heeft verboden, het ontkennen van de Holocaust strafbaar heeft gesteld en ook het uiten van antisemitische teksten in het openbaar.

Omdat het islamitisch antisemitisme door de allochtone moslimbevolking breed gedragen wordt, is het veel moeilijker te bestrijden. Deze alom aanwezige haat jegens Joden beangstigt politici. Zo is bijvoorbeeld de manifestatie tegen Wilders uitgelopen op een antisemitische manifestatie. De aanwezige, solidaire Joden werden getrakteerd op de Hamas-vlag en een bebloede Israëlische vlag met de tekst ‘Wilders is de hond van Israel’. Esther Voet vertrok vroegtijdig en teleurgesteld, en burgemeester Van der Laan deed alsof zijn neus bloedde. Het uitspreken van de leus ‘Minder, minder en minder’ is kennelijk erger dan het discrimineren van het Joodse volk.

De maatregelen van de staat moeten helder en eenduidig zijn: moslim-antisemitisme in een moderne staat wordt niet getolereerd en is strafbaar. ‘Lekker Joden dood’ op het internet moet worden gestraft. Moskeeën moeten de leer van Mohammed in modern perspectief plaatsen en de Joden van Mekka en Medina niet extrapoleren, noch naar de Joden in de diaspora, noch naar de Joden in Israël. De imams moeten verdraagzaamheid prediken in plaats van haat.

Maar het belangrijkste is dat politici moed moeten tonen. Zij moeten ferm stelling nemen tegen christelijk en moslim-antisemitisme. Niet het probleem toedekken en roepen dat zij tegen racisme zijn. Een joodse rabbijn, die lang in Frankrijk heeft gewoond, zei eens dat hij in één week in Frankrijk meer last had van moslim-antisemitisme dan gedurende tien jaar in Hongarije van het christelijk antisemitisme. Hij concludeert dat het probleem van de Europese Jood tegenwoordig niet is het extreemrechtse, maar het allesomvattende moslim-antisemitisme.

Hier wordt alleen gepleit voor een aparte registratie van het christelijk antisemitisme en het moslim-antisemitisme (ook bij het CIDI). De haat is verschillend gemotiveerd en moet apart geregistreerd worden om gericht te kunnen worden bestreden. Beide in één adem noemen, leidt alleen tot semantische verwarring.

Tenslotte 

De laffe en zwakke politici van Nederland en Europa spreken zich echter niet uit. Dus groeit het geaccordeerde moslim-antisemitisme gestaag en dat bedreigt niet alleen de Joodse bevolking, maar ook de rechtsstaat en de democratie.

Jodenhaat is hip, maar dat mag niet zo blijven.

EU, 25 juni

Ik maak mij geen illusies meer. Ondanks de stevige protesten van de Britse premier Cameron en Hongaarse premier Orbán. De nieuwe voorzitter van de Europese Commissie wordt de Luxemburgse ex-premier Jean-Claude Juncker. Over de verkiezing van Juncker als voorzitter van de Europese Commissie kan veel of weinig gezegd worden, maar het komt er op neer dat Angela Merkel hem wil en wat de Duitsers willen, dat gebeurt in Europa.

Juncker

Jean-Claude Juncker, geboren op 9 december 1954 te Rédange-sur-Attert, was premier van Luxemburg van 1995 tot 2013. Hij is lid van de Christelijke Sociale Volkspartij (CSV/PCS). Juncker studeerde Rechten aan de Universiteit van Straatsburg en is advocaat. Elite. Hij minacht democratische wilsvorming. Hij denkt dat hij alles beter weet. In april 2011 zei hij:”Ik ben een christendemocraat, een katholiek, maar als het belangrijk wordt, lieg ik. Ja, ik lieg als het om het overleven van de euro gaat.” En over het referendum zegt hij; “Als de uitslag een ja is dan zeggen we: we gaan door. En als het nee is dan zeggen we: we gaan verder.”

Dat hij van een borrel houdt, wat natuurlijk een understatement is, is alom bekend en is bevestigd door minister van Financiën, Jeroen Dijsselbloem, bij Pauw & Witteman. Hij trad op als tijdelijke voorzitter van de Eurogroep van de Economisch en Monetaire  Commissie van het Europees Parlement. Vaak verscheen Juncker half dronken voor de parlementaire commissie en sprak slecht verstaanbare vage teksten uit die weinig effect hadden, omdat hij zichzelf als leugenaar heeft gedefinieerd.

De EVP, dus ook Juncker, verloor 50 zetels bij de Europese verkiezingen en euro-kritische partijen wonnen invloed in bijna alle landen van de EU. Desalniettemin verklaarde hij zich de grote winnaar, gesteund door de krachtige Duitse christendemocratie.

Kortom, Juncker is een hele slechte kandidaat om de EU aan te sturen. Hij is ouderwets en niet capabel om een goed ambtenarencorps aan te sturen. Hij luistert te weinig naar de Europeanen die minder EU willen en hij is volstrekt ongeschikt om Europa te leiden in deze moeilijke tijden van problemen in Oekraïne en de grote onrust in het Midden Oosten.

Door:
Martin van Vliet
(voor www.ejbron.wordpress.com)