1. De vertalingen/artikelen op deze site geven niet per se de mening van de vertaler/webmaster weer.
2. De eigenaar van deze site is niet verantwoordelijk voor de inhoud van reacties op artikelen.
3. Antisemitische, anti-Joodse, anti-Israëlische, antizionistische en racistische comments worden op deze site niet getolereerd!
4. Op deze site wordt met open vizier gediscussieerd en er wordt NIET op de man/vrouw gespeeld! Dat recht heeft alleen de webmaster.
5. Appeasement van en propaganda voor de islam is ongewenst, evenals het PVV- en Wilders-bashen!
6. De webmaster behoudt zich het recht voor om zonder opgave van redenen comments te verwijderen en/of reageerders een ban te geven.
Indien u “E.J. Bron”, dat bij WordPress is ondergebracht, leest en reageert op de “E.J. Bron”- artikelen, doet u dat vrijwillig en is uw IP-adres en emailadres – indien u dat vermeldt – bekend en wordt opgeslagen. Ook de (nick) naam waaronder uw post wordt opgeslagen. “E.J. Bron” zal uw gegevens nooit aan derden doorgeven, tenzij op uw eigen nadrukkelijke verzoek. Indien u zich opgeeft voor het ontvangen van de nieuwe artikelen per email, zal “E.J. Bron” ook die gegevens nooit aan derden geven. We houden uw gegevens privé, tenzij de wet of rechterlijke macht ons dwingt uw gegevens aan hen te verstrekken. Datalekken in het systeem vallen onder de verantwoordelijkheid van WordPress.
De commentaren op “E. J. Bron” worden gemodereerd. Webmaster E. J. Bron heeft andere verplichtingen naast het beheer van zijn weblog. Als er dus eens een commentaar doorheen glipt dat op enige manier niet door de beugel kan, dan betekent dat niet dat het commentaar de goedkeuring van de webmaster heeft
Sympathisanten van de website "E.J. Bron" kunnen doneren via een bankoverschrijving. Mail naar bron.contact@gmail.com voor het rekeningnummer.
Bij voorbaat dank!
Webmaster E.J.
E.J. Bron 
Een teken van de tijd, helaas. Het was al langer voorspeld dat antisemitisme zou toenemen, maar wat ik schokkend vind is dat de openlijke Jodenhaat nu komt van nog (heel) jonge mensen, waarvan je bijna zeker weet dat ze onvoldoende kennis hebben van de geschiedenis van het Joodse volk! Ze praten elkaar na, én er wordt tegen Jodenhaat (door docenten e.a.) niet meer opgetreden! Antisemitisme moet strafbaar worden. Waarom zou je wel bestraft worden als je de moslims beledigt, maar met Joden beledigen loop je geen enkel risico op straffen?
Ik heb medelijden met de Joden! Deze mensen bezorgen ons totaal geen overlast, wat we beslist niet van de moslims kunnen zeggen! Joden zijn goed ingeburgerd in de samenleving en zorgen nooit voor heibel, waar dan ook. Dat zou juist voor waardering moeten zorgen, maar het tegendeel is waar. Men heeft meer op met de volgers van de maangod Sin.
Dit gebeurt allemaal in de wereld waarin wij nu leven. Diep-triest! Ik denk vaak terug aan mijn jeugd. De jaren ’50/’60 van de vorige eeuw waren voor mijn gevoel Gouden Jaren vergeleken met nu.
Ik zou willen dat ik die fijne jaren uit het verleden kon plukken en aan mijn kleinkinderen geven!
Over hen en hun toekomst maak ik me erge zorgen!!
LikeLike
Laten we niet gaan idealiseren: Die jaren ’50-’60 waren in mijn beleving nou ook weer niet zó ideaal:
Zelf ben ik natuurlijk van eind ’54, maar met een paar oudere, overbeschermende ouders weet je er dan evengoed wel van mee te praten!
Jij ervaart het dan misschien als “Gouden jaren,” maar ík ervaar het vooral als “benepenhheid.” MIJN kleinkineren, als ik ze ooit zal hebben, zou ik dat in geen geval toewensen!
Er was geen moslimprobleem, dat is waar. Maar ze zouden in die tijd ook niet gewéten hebben, wat ze er mee àànmoesten.
Of misschien wèl, althans beter dan nu: Jongens en meisjes gescheiden houden en waken over ‘máágdelijkheid, dàt snapten ze, in die tijd!
Nee, ik bestrijd de islam niet bepaald om er de jaren ’50 voor terug te krijgen!
LikeLike
@ Theresa 16:31
U heeft, zo lees ik, een iets andere herinnering overgehouden aan de jaren ’50/’60 dan ik. Dat kan zo zijn. Niet iedereen heeft ‘warme’ gevoelens overgehouden aan zijn kindertijd.
Ik kom niet uit een gezin waar de kinderen erg beschermd werden; vooral mijn vader was er voorstander van dat we uit ondervinding moesten leren. Pas als je er niet uit kwam dan stond hij voor je klaar, maar boven alles stond zijn onvoorwaardelijke liefde voor zijn kinderen!
Mijn moeder was een zeer lieve en zachtaardige moeder, die erg van huiselijke gezelligheid hield, en onze verjaardagen én andere feestdagen wáren dan ook altijd feestdagen, al hadden we het financieel gezien bepaald niet breed.
De warmte en de liefde van onze ouders, het ontbreken van buitensporig geweld in die tijd, en nog tal van andere zaken maakten dat ik me een gelukkig kind voelde, en daarom kan ik wel eens terug verlangen naar die tijd.
Als ik de jaren ’50 zou kunnen inwisselen voor deze wrede en vijandige wereld waarin mijn kleinkinderen moeten opgroeien, dan zou ik dat doen.
Iedereen heeft zo zijn eigen gevoelens en gedachten. Dat respecteer ik altijd zoveel mogelijk. Maar in mijn herinnering staan mijn kinderjaren wel met stip op nummer 1.
LikeLike
Cathja, ik ben het met je eens hoe de jaren ’50-’60 als Gouden Jaren konden worden beleefd. En wat heel belangrijk is: we hadden toen nog een homogene samenleving. Je kon de mensen toen nog als individu op hun verantwoordelijkheid aanspreken. De hulpverleners konden hun werk doen zonder belaagd te worden door groepen asocialen. Dit maakten de jaren ’50-’60, zonder overdreven idealisering, een veel ontspannerder, leefbaarder en vrediger tijd.
LikeLike
@ D.DAY 12:32
De dingen die u noemt en die ik nog niet eens had opgeschreven, zijn ook betekenisvol voor die tijd. Men had respect voor de politie, en als jongere zou je het niet in je hoofd halen om hen te belagen. En inderdaad, hulpverleners konden ongestoord hun gang gaan, wat vandaag de dag ook heel normaal zou moeten zijn. Omdat meer mensen -en dus niet alleen mijn ouders- het niet zo breed hadden, deelde je ook meer met elkaar. Een kopje suiker lenen bij de buren was toen heel normaal.
Nu leeft iedereen meer op zichzelf, al zullen er echt nog wel dorpen en buurtschappen te vinden zijn waar je een gemoedelijke sfeer aantreft.
Maar de wereldwijde spanningen zorgen er toch voor dat we met andere ogen naar die wereld kijken. En juist dát is er de oorzaak van dat ik me vaak grote zorgen maak om onze kinderen en kleinkinderen!
LikeLike
@ D.Day: 12.32. uur. Ik kan me voor een groot gedeelte daarin vinden. Ik ben geboren in 1952, en heb de jaren ’50 en ’60 voor een groot gedeelte beleefd. Een gegeven wat ik wel erg bekrompen vond, dat was de MACHT van de KERK. Er was veel dwang wat dat betreft, en men ging ook niet altijd vanuit overtuiging naar kerk, maar vaak “omdat de buren ook gingen”. Daar zat wat dubbels in. Wel ben ik het met U en Cathja eens, dat WIJ toen veel rustiger en ontspannender konden leven. Helaas, deze tijd zie ik wat dat betreft NOOIT meer terug komen.
LikeLike
Veel heeft te maken met het onderwijs en vooral de media.
In de les geschiedenis wordt met geen woord gerept over het feit de Arabieren zelf zijn vertrokken op aangeven van hun leiders. Iets dat ik zelf heb vernomen van een student internationale politiek, overigens.
En de berichtgeving op radio, tv en de geschreven pers is in België net zo eenzijdig wat Israël betreft als op de VARA of de NOS.
Heel dat stijgende antisemitisme kan je terugvoeren op de Resolutie van Straatsburg enerzijds (met o.a. over de islam niets dan goeds en over Israël niets dan kwaads) en de massa-immigratie van jodenhaters wier profeet je niet mag tekenen anderzijds.
LikeLike
Poezen houden wel van Israël
LikeLike
Leuk filmpje! Lief!
LikeLike
Wat zijn ze toch nieuwsgierig, hè! Heel lief.
LikeLike
De ISLAM is de SPLIJTZWAM in heel Europa!
LikeLike