Wie vermoordde Boris Nemtsov?: Het kaf en het koren

De vermoorde Boris Nemtsov

(Door: Oleg Atbashian – Vertaling: “Vederso”)

Vooraf: Oleg Altbashian is een schrijver en graficus uit de voormalige Sovjet-Unie, hij is de auteur van “Shakedown Socialism” waarvan David Horowitz zei: “Ik hoop dat iedereen dit boek leest”. In 1994 verhuisde hij naar de Verenigde Staten (…). Amerikaanse films, tv en nieuwsmedia herinnerden hem aan zijn vroegere beroep als beeldend kunstenaar, afdeling propaganda voor de Communistische Partij. Oleg is de maker van een satirische website; ThePeoplesCube.com die Rush Limbaugh in zijn show beschreef als “een stalinistische versie van The Onion”. Zijn grafisch werk verschijnt regelmatig op American Thinker.

American Thinker: Hij streek teveel tegen de haren in, maakte te veel machtige vijanden en wanneer de media hem afschilderden als een lid van de vijfde colonne en een verrader ging hij niet op zijn knieën en bedelde om vergeving, maar hield z’n rug recht. Dat is niet hoe men vrienden maakt in het Kremlin; ze hebben een hekel aan mensen die rechtop lopen.

Het autoritaire Rusland is niet meer hetzelfde sinds de Partij zijn vergunning om te doden had verloren, maar er is nog een kans dat de gloriedagen kunnen terugkeren. Net zoals sommige diersoorten in staat zijn om ontbrekende lichaamsdelen weer te laten aangroeien, is het Rusland van Poetin nu op wonderbaarlijke wijze bezig haar eerder verloren militarisme, gebieden en invloedssferen weer onder haar controle te brengen.

Het eerste dat weer onder controle werd gebracht, was de KGB en de door het Kremlin gerunde mediapropaganda, dit staat naast de oude politieke grappen die weer populair zijn. In een dergelijke grap kijken de geesten van Caesar, Napoleon en Alexander de Grote naar een militaire parade in Moskou en fantaseren over het veroveren van de wereld als ze Russische tanks, vliegtuigen en raketten zouden hebben gehad. Dan zegt Napoleon: “En als ik ook de Russische media had gehad, zou de wereld nooit van mijn nederlaag bij Waterloo hebben gehoord”.

In Rusland is de door de regering gecontroleerde pen altijd machtiger dan haar wapensystemen geweest. Als een daadwerkelijke vazal van de KGB hebben de Sovjetmedia als een wapen trouw gediend in de defensieve en offensieve strategieën van Moskou. Ze werden gebruikt om ogenschijnlijke binnenlandse of internationale vijanden aan te vallen, maar ook om het kaf van desinformatie die radarschermen overspoelden en de waarneming van doelen belemmeren, uit te strooien. Als ex-KGB-kolonel met ervaring in de oorlogsvoering op het gebied van informatieverstrekking begon Poetin en zijn regering met het binnenhalen van de nieuwe onafhankelijke pers in Rusland en de inhoud ervan te bewapenen.

De berichtgeving van vandaag de dag over de moord op Boris Nemtsov is een goed voorbeeld. Verre van erover te zwijgen, gonst het in de door het Kremlin beheerste media van schijnbaar chaotische theorieën:

1. Dit was een provocatie van buitenlandse geheime diensten (een media-eufemisme meestal gereserveerd voor de CIA). Voor het eerst voorgesteld door Poetin werd onmiddellijk daarop de officiële werkhypothese van het onderzoek. Er wordt hierbij verondersteld dat het doel van de vijand is Rusland te destabiliseren en Poetin er te laten uitzien als een dwaas (of daar tegenover; een incompetente gek die de situatie niet kan controleren).
2. Oekraïense inlichtingendiensten huurden Tsjetsjeense rebellen in om Nemtsov te doden (die de beste vriend was die Oekraïne in Rusland ooit zou kunnen hopen te hebben).
3. Nemtsov werd betaald door de Oekraïense oligarchen om Rusland te destabiliseren; hij is mislukt en ze elimineerden hem om hun sporen uit te wissen.
4. Nemtsov’s zakenpartners hielpen hem om zeep voor het verduisteren van hun geld (hij had geen zakelijke partners en was bij geen enkel bedrijf actief betrokken).
5. Nemtsov werd gedood door zijn eigen collega’s binnen de anti-Poetin oppositie als gevolg van een machtsstrijd of mogelijk om het geld dat van buitenlandse sponsors kwam.
6. Die nacht raakte hij betrokken bij een vechtpartij in een bar met willekeurige gangsters die hem vanuit het restaurant volgden en hem in de rug schoten.
7. Islamitische terroristen, aangesloten bij ISIS, doodden Nemtsov om zijn ondersteuning van Charlie Hebdo.
8. Levensgenieter Nemtsov brak vele harten door een afspraakje met een prachtig jong model uit Kiev; het was een crime passionelle.

Veelzeggend is de afwezigheid van de enige en meest voor de hand liggende theorie waar de hele wereld over piekert: de verbinding met het Kremlin. Maar als de Kremlin-gecontroleerde media Poetin in die context noemen, dan is het slechts als een betrouwbare leider die beloofd heeft om op boeven te jagen en stabiliteit naar de onrustige natie te brengen. Aanvallen op de president van Rusland door de westerse media en de binnenlandse oppositie (Garry Kasparov, Aleksej Navalny, etc.) bewijzen aan de gemiddelde mediaconsument alleen dat dit een provocatie was met de bedoeling Poetin aan te vallen. Zie theorie 1. hierboven.

Hoewel de missie misschien lijkt volbracht, is het werk voor de media nog niet voorbij. Verwacht meer verhalen met verschillende mogelijkheden, zodat de eventueel resterende sympathie voor de overledene zal worden verpletterd en die hem als een vechtende playboy voorstellen met een voorspelbaar lage levensverwachting. Als er iemand iets te verwijten valt, dan is het Nemtsov zelf (…).

Opm: Een zelfde verzameling complottheorieën stelt Atbashian ook op voor het neerstorten van vlucht MH 17 en ook hier ontbreekt in de Russische media opvallend elke connectie met het Kremlin. Zie daarvoor een volgend deel.

Update: Er wordt druk gespeculeerd over de gezondheid van Poetin en The Blaze heeft het zelfs over een coup in Rusland: www.theblaze.com

Wordt vervolgd.

Bron:
www.americanthinker.com
Auteur: Oleg Atbashian

Vertaald uit het Engels door:
Vederso
(voor www.ejbron.wordpress.com)