De moslimlanden democratiseren? Dat betekent dat ze de islam vaarwel moeten zeggen.

(Door: Salem Ben Ammar – Vertaling: “delamontagne”)

“Naar  de hel met democratie en leve de islam”. 100% van de moslims is het met bovenstaande eens. Het tegenovergestelde zeggen betekent het verloochenen van de islam. Twee politieke systemen die lijnrecht  tegenover elkaar staan, ze zijn niet met elkaar te verenigen. Men kan geen democraat zijn en moslim tegelijk, of moslim en democraat. Een Jood kan geen nazi zijn en een nazi kan geen “Judeo-fiel”.

Noch Tunesië noch een ander moslimland kan in  de ware zin des woords democratisch zijn. De islam is de motor en de “levende vloeistof” in ´t hele leven van alle moslims. Dit  uit de weg gaan, is geen redding voor hen. Want het is onmogelijk je voor te stellen dat moslims de islam verlaten om de weg van de democratie te kiezen. Zij zijn de eersten om van alle  goede zaken in het Westen te profiteren tot aan de dag dat zij de meesters zijn in het politieke spel en dan kunnen zij via de legitieme weg van de democratie ons de dictatuur opleggen. En hierna als het ware alle individuele en gemeenschappelijke vrijheden ter dood  brengen. Er zal echt geen Islamitische Republiek het daglicht zien die tegelijkertijd democratisch is, zoals de schijnvertoning Iran. Dit is een kalifaat om het rijk van de moslims, de oemma, te regeren.

Er is geen enkel moslimland dat zich erop voor kan staan democratie  verenigd te hebben met de grondbeginselen van de religie van de beschermers van het “heilige” geloof (het islamgeloof zoals zij dat zien. Zelfs Turkije is verre van een echte democratische staat te en haar keuze van “laïcité” komt niet voort vanuit nationaal  politieke overtuigingen. Haar interne “recht” wordt altijd beheerst door de rechten van de moslim en die garandeert niet de gelijkheid van man en vrouw en beschermt ook niet de rechten van minderheden.

Dit is niet minder het geval in Tunesië, dat een typisch voorbeeld is van een “gekozen” verlichte theocratie met een grondwet, waarin de radicale islamieten, bezeten van de sharia en het kalifaat, een groot aandeel hadden en een voorstander zijn van de totale toewijding aan de islam. Zij willen geen staat zonder islam, noch medeburgers die dit niet zijn en die fundamentele rechten hebben die onverenigbaar zijn met de islam. Zoals de gelijke rechten voor man en vrouw wat betreft erfenissen.

In een democratisch bestel moet de religie niet het leven van de burgers bepalen en hen voorschrijven hoe zij zich in openbare aangelegenheden of in hun privéleven moeten gedragen. Onder het voorwendsel dat men in een islamitisch land is, wordt de verkoop van alcoholische dranken op de vrijdagen verboden. Het is vrouwen verboden om met niet-moslims te trouwen,  tijdens de ramadan moet men verplicht vasten. En dit alles bewijst toch dat het  geloof voorrang heeft  boven het privéleven van de mens.

Een religie die zo  autoritair aanwezig is in het leven van de mens en in de steden kan niet anders dan een hinderpaal zijn in democratische samenlevingen. Democratie is toch niet alleen een zaak van verkiezingen volgens het algemeen kiesrecht, zij moet ook totaal neutraal zijn en geen enkele invloed ondervinden van welk geloof dan ook. En de uitvaardiging van wetten mag dan ook nooit worden gedaan in de naam van Allah. In een echte democratie laat men nooit het recht  gelden uit naam van Allah. Justitie is voor de mens en religie voor God.

Zolang  de stem van de mensen wordt onderdrukt of ontkend, overschaduwd wordt in het voordeel van de stem van “Allah”, zullen de islamitische landen veroordeeld zijn om onder de tirannie van de islam te leven. De experimenten met democratie in die moslimlanden zijn niet anders dan “luchtspiegelingen”, die verdampen bij de eerste oproep tot gebed.

Bron:
https://salembenammar.wordpress.com
Auteur: Salem Ben Ammar

Vertaald uit het Frans door:
“delamontagne”
(voor www.ejbron.wordpress.com)