Duitsland: Kerken dienen moskeeën te worden

Moskee in Berlin-Neukölln

(Door: Udo Ulfkotte – Vertaling: E.J. Bron)

Op dit moment worden er in Duitsland overal nieuwe huizen gebouwd voor de vele nieuwe islamitische medeburgers. Rijke golfstaten willen in Duitsland veel nieuwe moskeeën financieren. Bovendien vinden er gesprekken plaats om van de vele, met sluiting bedreigde, kerken moskeeën te maken. De politiek en de media verzwijgen dit. Maar waarom?

Mooier wonen voor “vluchtelingen” – dat kennen we inmiddels uit heel Duitsland. Terwijl in scholen en kleuterscholen de pleisterkalk van de muren valt, veel studenten geen kamer kunnen krijgen en armere gezinnen tevergeefs naar een mooie woning op zoek zijn, bouwen we ecologisch correcte splinternieuwe rijtjeshuizen voor “asielzoekers”. Dat is in het Beierse Mittelfranken niet anders dan in Kriftel in Hessen. We saneren en bouwen, hoewel de kassen leeg zijn. In Oberpleis bij Bonn bouwen we evengoed nieuwe huizen voor “asielzoekers” als in het district Kassel. Overal is hetzelfde beeld te zien. Vooral: de belastingbetaler betaalt nieuwbouw voor “asielzoekers” met bedragen, waarvan arme Duitse gezinnen, studenten of gehandicapten slechts van kunnen dromen.

Ongeveer 80% van die nieuwe medeburgers, die zo hartstochtelijk door de media en de politiek worden begroet, zijn volgens informatie van de Centrale Raad van de Moslims van het islamitisch geloof. Het aantal moslims in Duitsland neemt daarmee van dag tot dag toe. Woonden er officieel 5,1 miljoen moslims in 2014 in Duitsland, dan zullen dit er eind 2016 samen met de dagelijks plaatsvindende gezinsherenigingen al meer dan 8 miljoen zijn – tendens sterk stijgend. Duidelijk is: Duitsland zal een nieuw gezicht krijgen.

Wanneer over enkele maanden één op de tien inwoners moslim is, dan heeft Duitsland ook nieuwe moskeeën nodig. Veel islamitische landen hebben aangeboden nieuwe moskeeën in Duitsland te financieren (in het geval van Saoedi-Arabië bijvoorbeeld 200). Behalve het wahabitische koninkrijk Saoedi-Arabië financiert vooral het wahabitische emiraat Qatar de moskeebouw in Europa. Als de emir van het Golfemiraat Qatar naar Duitsland komt, staan onze politici stram in de houding. Want de emir is onmetelijk rijk. Sjeik Tamim bin Hamad Al Thani financiert in Syrië en Irak de islamitische terreurmilitie “Islamitische Staat” en in Duitsland de nieuwbouw van moskeeën. Het imago van de woestijnstaat heeft vanwege onmenselijke arbeidsomstandigheden enorm geleden. Maar overal in Europa wil men zich door een emiraat, dat het niet zo nauw neemt met de mensenrechten, een voorbeeldmoskee laten schenken.

De emir van Qatar financiert de islamitische jihad, hij betaalde grootste moskee van Scandinavië in Kopenhagen, en Qatar financiert alle moskeeprojecten in Franse voorsteden, waar in de banlieues bijna uitsluitend werkloze islamitische jongeren wonen. Qatar geeft zal lange tijd heel openlijk toe overal in Europa de uitbreiding van de radicale en achterlijke wahabitische islam te financieren. Ook in Ierland heeft Qatar € 800.000,- geschonken aan een grote moskee in de stad Cork. In Italië bouwt Qatar de grootste moskee van het land op het eiland Sicilië. En in het Spaanse Barcelona moet een van de grootste stierenvechterarena´s eveneens een grote moskee te worden. Qatar is net een grote inktvis die met veel armen tegelijk werkt. En nu dus ook in Duitsland. De emir van Qatar kijkt aandachtig hoe vele kerken in Duitsland gesloten of helemaal afgebroken zullen worden.

Ondertussen worden de problemen steeds groter. Volgens professor Gunnar Heinsohn, deskundige op het gebied van bevolkingsontwikkeling, zou er al in het jaar 2050 sprake kunnen zijn van islamitische meerderheden in Duitsland, omdat met de toenemende islamitische immigratie ook de emigratie van de etnische Duitsers zal stijgen. Het is volgens deze geleerde dus heel goed mogelijk dat ook wij ouderen de invoering van de sharia in Duitsland nog zullen meemaken.

Enkele jaren geleden schreef Heinsohn al: “De etnische Duitsers zullen over enkele decennia een minderheid in het hele land zijn.” Lang, heel lang hebben we dat verdrongen. Je herkent deze niet te ontkennen trend bijvoorbeeld aan de moskeeën. De eerste Duitse moskee werd in 1915, dus midden in de Eerste Wereldoorlog, in Wünsdorf bij Berlijn voor islamitische krijgsgevangenen gebouwd. Het houten bouwsel werd enkele jaren later alweer afgebroken, omdat er geen moslims meer in het land waren. De oudste, nog bewaard gebleven, duitse moskee is de in het jaar 1928 opgerichte Wilhelmsdorfer moskee in Berlijn. Meer dan drie decennia lang werd er daarna geen enkele moskee gebouwd. Pas in de jaren-60 ontstonden de eerste grotere moskeeën (bijvoorbeeld in 1961 de Imam-Ali-moskee in Hamburg en in 1964 de Bilal-moskee inn Aken). Een generatie later weet niemand meer het exact aantal moskeeën en islamitische gebedshuizen in Duitsland aan te geven. Vijf jaar geleden telde “Der Spiegel” er ongeveer 3000, dit aantal is nu vermoedelijk veel groter.

Terwijl Noord-Italië in 2015 de bouw van moskeeën met wetten en extreem strenge voorschriften sterk beperkte, krijgt in Duitsland nu ieder dorp een moskee. En iedere kleine stad. Zoals bijvoorbeeld Kirchhain in Hessen. In 2105 stond er in een lokale krant: “Het is al een hele tijd geleden dat in het hotel-restaurant “zu den Linden” het laatste vat bier werd aangetapt. Waar eens vrolijke drinkers bij elkaar kwamen, komen in het vervolg moslims bij elkaar voor het gebed.” In 2014 opende het kliniekcomplex Kassel een islamitische gebedsruimte, datzelfde jaar gebeurde dat ook in het kliniekcomplex Helios in Wuppertal en in het kliniekcomplex Friedrichshafen. In de Ostalb-kliniek in Aalen ontstond in 2015 volgens de “Heidenheimer Zeitung” een “minimoskee” – zoals daarvoor ook al in de ziekenhuizen in Mutlang en Ellwang. Dat gaat al vijftien jaar zo.

In 2015 opende het kliniek-complex Hanau nog twee ruimtes voor het “gebed richting Mekka”, en uiteraard is er in het christelijke kliniek-complex Melle nu eveneens een islamitische gebedsruimte; en ook in het Maria-ziekenhuis in Osnabrück. Dat alles heeft echgter zogenaamd niets met islamisering te maken. Het christelijke Maria-ziekenhuis, waarvan het wapen wordt gesierd door het christelijke kruis, is er uitermate trots op dat men € 1000,- heeft gespendeerd aan een islamitische gebedsruimte, die met voorgedragen verzen uit de koran door imam Kemal Salihovic werd ingewijd. We merken blijkbaar niet wat er in alle stilte gebeurt. Of we willen het niet weten.

Van Heidelberg tot Offenbach, van Leverkusen tot Schwäbisch Gmünd, van Duisburg tot Schondorf ontstaan kleine moskeeën in onze ziekenhuizen. En dat zou niets te maken hebben met islamisering? Wanneer klinieken dusdanig gepland worden dat ze overeenkomen met het islamitische leven en zelfs de stroken tapijt richting Mekka liggen, dan noemen we dat tegenwoordig “geleefde tolerantie”. In het jaar 2008 noemde “Der Spiegel” de minaretten van de moskeeën in Duitsland nog “lansen van de veroveraars” (in het hoofdartikel “Allah in het Avondland”), tegenwoordig zou dat een ondenkbaar affront zijn, omdat zulke termen heel zeker de islam zouden “beledigen”. Wij buigen voor de islam. In Hamburg bevinden zich nu, volgens een bericht uit maart 2015, meer moskeeën dan katholieke kerken. Desondanks roept het hoofd bouwzaken van Hamburg ertoe op: “Hamburg heeft meer representatieve moskeeën nodig.”

Waar de islam sterker wordt, moeten christenen respect getuigen. Je kunt dat bijvoorbeeld zien bij nieuwe kleuterscholen. Zelfs diep in het ooit katholieke Beieren dienen nieuwe kleuterscholen nu geen christelijke namen meer te krijgen. Per slot van rekening zou een christelijke naam een islamitisch kind kunnen “beledigen” dat ooit naar zo´n kleuterschool zal gaan. In het Beierse Markt Essenbach mocht in het voorjaar van 2015 de nieuwe kindercrèche niet “St. Josef” heten, omdat dit “religieuze gevoelens” zou kunnen beledigen. Merkwaardig: als een kleuterschool “Wa Islamah” heet, dan hebben we daar überhaupt geen probleem mee. Ondertussen worden onze kerken gesloten, afgebroken of als pissoirs misbruikt – zoals de markante stadsparochiekerk St. Josef in het stadsdeel Auerbach van Passau in november 2014. In het jaar 2010 werd midden in Aken de kerk St. Paul gesloten, hij staat op dit moment leeg.

De Hart van Jezus-kerk in Berlijn-Biesdorf werd in 2013 gesloten, de St. Antonius kerk in bochum onderging hetzelfde lot al in 2012. Ook de kerk St. Paul in het Turkse stadsdeel Duisburg-Marxloh moest zijn deuren sluiten, en wel in 2014. In Essen-Dellwig werd de St. Hermann-Josef kerk in 2013 afgebroken, de kerk St. Maria koningin in Essen-Haarzopf staat te koop, evenals de St. Josef in Essen-Kupferdreh. De kerk St. Pius in Gelsenkirchen-Hassel zal afgebroken worden, evenals de St. Hedwig in Gelsenkirchen-Resse. In het bisdom Fulda werd de St. Michael in Wehretal-Hoheneiche in 2012 gesloten. In het bisdom Hamburg werd in Barmstedt de kerk Heilige Familie in het jaar 2012 afgebroken, in 2013 sloten de kerken St. Barthlomäus en Heilige Kruis in Neumünster evenals Maria koningin in Ahrensbök.

In het bisdom Hildesheim werden de afgelopen jaren de volgende kerken gesloten: St. Broeder Konrad in Hannover-List (2013), Heilige Hart van Jezus in Neuhaus (2013), St. Joseph in Eitzum (2013), St. Theresia van het Kindeke Jezus in Cremlingen (2014), St. Hedwig in Völksen (2014), St. Christophorus in Holtensen (2014), St. Maria Goretti in Meinersen (2014), Heilige Kruis in Bremen (2014) en Heilige Familie in Rodewald (2015). Hier stop ik met de opsomming, waarmee ik eindeloos zou kunnen doorgaan. De ontwikkeling is geenszins typisch voor Duitsland, ze geldt ook voor alle andere Europese landen. Een voorbeeld: in Nederland zal twee derde deel van de (nog) 1600 kerken de komende tien jaar afgebroken of verkocht worden – en 700 zullen binnen vier jaar sluiten. Binnen slechts één generatie is het aantal christenen in Nederland gehalveerd, minder dan 30% van de bevolking behoorde in 2014 nog tot een kerk. De Denen hebben de afgelopen jaren 200 kerken gesloten.

Alleen al in Duitsland heeft de katholieke kerk in de afgelopen tien jaar 515 kerken voorgoed gesloten. De Kollegienkerk in Salzburg, het toonbeeld voor een katholiek Oostenrijk, opende in de zomer van 2014 zijn deuren, zodat de islamitische soefi orde daar zijn rituelen en ceremonies kan houden. Dominees en priesters, die zich tegen de opening van de kerken voor vreemde religies en tegen de sluipende islamisering keren, worden onmiddellijk uit hun ambt gejaagd of moeten hun gemeente verlaten. Een voorbeeld: op 24 januari 2015 had dominee Norbert Zawilak uit Deining bij Neumarkt zich in zijn kerkgemeente tegen de islamisering uitgesproken. Eerst moest hij zich onder druk van de kerk ziekmelden. Zes weken later mocht hij uiteindelijk zijn koffers pakken en vertrekken. Duitse media hadden van hem daarvoor een soort christelijke haatprediker gemaakt. Een uitzondering vormde alleen dominee Olaf Latzel uit Bremen, die het in 2015 aan de steun van zijn gemeente had te danken dat men hem na zijn duidelijke woorden tegen de islam niet uit zijn ambt joeg.

Tegelijkertijd ontstaan er merkwaardige situaties, die tien jaar geleden nog ondenkbaar zouden zijn geweest: in Eschweiler werd in 2012 het klokgelui van de christelijke St. Bonifatius kerk in het stadsdeel Dürwiß van 22.00 uur tot 06.00 uur verboden, omdat medeburgers zich ergerden aan het christelijke gelui. De St. Bonifatius kerk staat aan de rand van de stad, het klokgelui was dus zeer zeker niet in de hele stad te horen. Heel anders is dat met de roep van de muezzin, die sinds 2013 midden in Eschweiler weerklinkt. Op slechts een steenworp afstand verwijderd van het stadhuis stond diezelfde burgemeester, die het klokgelui op bepaalde uren verboden had, de roep van de muezzin toe. “Allah is de grootste” klinkt het nu vanuit de luidsprekerinstallatie.

Toen de verlslaggever van het ZDF, Abdul-Ahmad Rashid, over de culturele verrijking uit Eschweiler berichtte, zei hij in de microfoon: “Nee, we zijn niet in Turkije en niet in Egypte, maar in Eschweiler.” Ook in Würselen bij Aken roept sinds 2013 de muezzin in de Schweilbacher Straße via de geluidsinstallatie de gelovige moslims op tot het gebed. Na Düren, Herzogenrath, Stolberg en Eschweiler is Würselen al de vijfde gemeente in de omgeving van Aken, waarin de muezzin roept. Christelijke klokken verstommen, terwijl de roep van de muezzin op steeds meer plaatsen weerklinkt.

Maar dat alles is nog slechts het begin. Want volgens informatie waarover wij beschikken, vinden er op dit moment vertrouwelijke gesprekken plaats om de vanwege de demografische verandering niet meer noodzakelijke christelijke kerken te schenken aan de nieuwe islamitische gemeenschappen die op dit moment in Duitsland ontstaan in plaats van ze af te breken. Eén ding is duidelijk: de sluipende islamisering zal van Duitsland nu razendsnel Mekka-Duitsland maken.

Bron:
http://info.kopp-verlag.de
Auteur: Udo Ulfkotte

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)