Van crisis naar crisis

Deelnemers aan de conferentie in Bratislava: ze zijn het er over eens dat ze het met elkaar eens willen worden . . .

(Door: Richard Sulík – Vertaling: E.J. Bron)

De vergadering van de Europese adel in Bratislava had zonder twijfel ook haar positieve kanten. De boottocht op de Donau, het beste wat de Slowaakse gastronomie te bieden heeft en even een poosje rust van binnenlandse politieke schandalen, waarin de Slowaakse regering verwikkeld is.

Bovendien zijn de EU-elites het er op de top in Bratislava over eens geworden dat zij het tot uiterlijk volgend voorjaar eens willen worden. Dan is het namelijk de 60^e verjaardag van de Verdragen van Rome en het zou werkelijk een grote schande zijn als men het ook daar niet eens zou worden. Mijn prognose is: er zal geen overeenkomst bereikt worden in wezenlijke zaken en wel daarom, omdat de EU zich in drie wezenlijke conflicten bevindt:

1. Noord tegen Zuid

Het noorden wil dat alle EU-landen verantwoordelijk huishouden, dus zonder schulden. Anderzijds zegt het Zuiden dat investeringen noodzakelijk zouden zijn om de schulden kwijt te raken. Dat kan uiteraard niet functioneren, want dan zou immers ook het wonderbaarlijke investeringspakket van Juncker voor 315 miljard in combinatie met de 0% rentepolitiek van de ECB functioneren.

Het probleem is de gezamenlijke munt, de euro, die te sterk is voor de zuidelijke landen. De noordelijke landen, niet alleen Duitsland, zullen zich steeds meer verzetten tegen het gezamenlijk opdraaien voor de schulden, terwijl de zuidelijke landen dit steeds intensiever zullen eisen. Dat zal leiden tot de toename van extreme politieke krachten aan beide kanten.

2. West tegen Oost

Het Westen – beter gezegd Duitsland, Zweden en Italië – wil dat in het kader van de solidariteit de migranten over alle landen verdeeld worden. Dat weigert het Oosten, omdat het niet dezelfde problemen wil hebben met migranten die het Westen al heeft. De hele situatie wordt door Angela Merkel gecompliceerd, die nog steeds beweert dat er geen bovengrens voor migranten mag komen.

Het Oosten is gewoon nog niet gek genoeg geworden door de welkomstcultuur. In Slowakije bijvoorbeeld zijn alle partijen tegen de quota, contingenten of andere vormen van de verdeling van “vluchtelingen”, die mevrouw Merkel heeft uitgenodigd.

3. Juncker tegen Tusk, de Europese Commissie tegen de Europese Raad

Het gaat om een principiële ruzie om competenties, die erin bestaat dat Juncker meer “Europa” wil, dus ook steeds meer competenties naar Brussel wil halen. De lidstaten willen dat gewoon niet. Zolang José Manuel Barroso nog voorzitter van de Europese Commissie was, was dit conflict niet zo zichtbaar.

Maar Juncker denkt, in tegenstelling tot Barroso, dat hij een politieke voorzitter van de Europese Commissie zou zijn en daarom bedrijft hij actieve politiek. Zo komt Juncker in het vaarwater van de Europese Raad (de ministers-presidenten en presidenten van de EU-landen) terecht. Juncker legde op de top in Bratislava bijvoorbeeld zijn eigen document met standpunten voor.

Dit verschilde aanzienlijk van de vijf pagina´s tellende uitnodigingsbrief van de voorzitter van de Europese Raad, Donals Tusk. Wie zich nu afvraagt waarom een land voorzitter is van de Europese Raad (op dit moment Slowakije), terwijl er tegelijkertijd een voorzitter van de Europese Raad bestaat, moet als antwoord krijgen: dat is nu eenmaal de EU.

Een ruziënd bondgenootschap

En zo kan het dat er in de EU dingen gebeuren die een slecht licht op het bondgenootschap werpen. De Luxemburgse minister van Buitenlandse Zaken, Jean Asselborn, wil Hongarije uit de EU gooien, omdat het land zich aan het Akkoord van Schengen houdt en de grens bewaakt. De Hongaarse minister-president Viktor Orbán uitte zijn ontevredenheid, omdat de EU nog steeds niet duidelijk “Stop!” tegen de migranten roept (hoewel ze inmiddels exact zulke stappen onderneemt).

Van de andere kant bekritiseert de Oostenrijkse bondskanselier, Christian Kern, Orbán, omdat deze geen migranten wil opnemen. De Italiaanse minister-president Matteo Renzi is ontevreden, omdat hij niet nog meer schulden mag maken, en bleef daarom weg bij de gezamenlijke persconferentie met mevrouw Merkel en meneer Hollande. En Juncker appelleert aan de samenwerking, waarbij hij echter onder samenwerking slechts de realisering van zijn eigen ideeën bedoelt – dus nog meer investeringen en nog meer competenties voor Brussel.

Gewoon je houden aan bestaande regels

Zo snel zal men het dus niet eens worden. Daarom ligt de oplossing elders: de EU-lidstaten zouden zich niet moeten bezighouden met nieuwe overeenkomsten en regels, maar zich gewoon aan de bestaande regels en overeenkomsten moeten houden. Concreet: het Verdrag van Schengen, het Dublin-Akkoord, het principe van de subsidiariteit, het stabiliteits- en groeipact, de Europese Grondwet (bijvoorbeeld artikel 125, volgens welke ieder land garant staat voor zijn eigen schulden, of artikel 136, dat het de ECB verbiedt staatsschulden te financieren). De EU zou onmiddellijk beter functioneren. Het ontbreekt de Europese elites echter aan de moed om zich aan de eigen overeenkomsten te houden, en daarom tuimelt de EV van de ene crisis in de andere.

Het enige succes van de jongste EU-top is de geplande betere bewaking van de Bulgaars-Turkse grens. Een beslissing, die echter ook al lang dringend noodzakelijk was. Verder werden in de verklaring van Bratislava alleen maar zaken opgenomen zoals deze: “We zijn in Bratislava bereid om de burgers de komende maanden de visie van een aantrekkelijke EU te bieden, die zij kunnen vertrouwen en ondersteunen.” Interessant! Was de EU-elite daartoe dan tot nu toe niet bereid?

Richard Sulík was voorzitter van het Slowaakse parlement en is nu Europarlementariër en voorzitter van de partij “Sloboda a Solidarita” in Slowakije.

Bron:
https://jungefreiheit.de
Door: Richard Sulík

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)