Natascha in Dialoogland – recensie van het boek van Natascha van Weezel: ”Thuis bij de vijand”

(Door: Roni Thome)

Natascha van Weezel’s boek ‘Thuis bij de vijand’ “is voor iedereen die weigert mee te gaan in het ‘wij’ versus ‘zij’ denken een warm bad. Niet omdat het niet kritisch is over de dialoog tussen Joden en moslims. Niet omdat er alleen maar aardige moslims en Joden in voorkomen. Wél omdat het genuanceerd en gewetensvol is, en de schrijfster er niet voor terugdeinst om haar eigen gevoelens zo nu en dan eens kritisch tegen het licht te houden”.

Het artikel van Manja Ressler over Natascha van Weezel’s boek heeft bij mij het een en ander naar boven gebracht. De eerste vraag die men kan stellen, is: hoe kritisch is zij tegenover de mensen die Joden terroriseren in de Schildersbuurt van Den Haag?  Hoe staat zij tegenover mensen die bruut geweld gebruiken tegen Joden op Oudejaarsavond in Amsterdam? Hoe kritisch staat zij tegenover mensen die hierheen komen als arme stakkers? Zielige asielzoekers die christenen aanvallen tijdens hun verblijf in een Nederlandse AZC?

Als een persoon die zeer bezorgd is over het lot van Nederland en Europa kan ik het optimisme van Natascha van Weezel niet delen. De titel van haar boek is juist: “Thuis bij de Vijand”. Wij hebben te maken met een vijand. Dat geldt niet enkel voor de Joden en Israël, maar voor ons allemaal! Israël heeft geen probleem met het begrip vijand. Het kent de vijand al meer dan 100 jaar en weet precies hoe ermee om te gaan. Het optimisme van Natascha lijkt veel op het optimisme dat Europeanen hadden in 1938. Toen dacht men dat er plaats kon zijn voor een dialoog met Nazi Duitsland; al had het land zich serieus voorbereid op een oorlog. Iedereen  wist van de concentratiekampen waar politieke gevangenen werden gehouden. Men wist ook dat Hitler aan Oostenrijk en Tsjecho-Slowakije niet genoeg had.

In onze tijd weten Natascha en haar politiek-correcte makkers donders goed hoe de islamitische knuffels in elkaar zitten. Hoe zij de Yezidi´s en christenen behandelen. Dat geldt niet enkel voor Syrië en Irak, maar ook voor Egypte  en ieder ander moslimland. WAT VOOR DIALOOG kan men voeren met mensen die ambiëren zoveel mogelijk “niet gelovigen” te vermoorden? Mensen voor wie moord en Jihad (waaronder ook massaverkrachting) de grootste hobby’s zijn? Dat moslims soms aardig kunnen zijn? Dat is bedrog. Zij noemen dat Taqiyya. Ook een pitbull vertoont na een wrede aanval op een hond of mens vriendelijke vreedzame trekjes en hij kwispelt met zijn staart. Adolf Eichmann kon een aardige kerel zijn. Weet Natascha van Weezel  dat Eichmann Hebreeuws leerde om de joodse geest beter te begrijpen? En hij was heel aardig.  Eichmann werd na de oorlog weer een gewone burger. Hij begreep dat de oorlog voorbij was en zijn Führer dood.

Echter de nazi compatibel religie genaamd islam houdt niet op te bestaan. Haar smerige en bloeddorstige Führer Allah is onsterfelijk.  Men kan hem niet vervolgen voor misdaden tegen de mensheid en men kan hem niet naar Guantánamo Bay sturen. Jammer genoeg kan men hem niet naar de Goelag of de galg  sturen. De enige wijze waarop wij ons allemaal tegen zijn meute kunnen verdedigen, is deze NIET OP ONS TERRITORIUM TOELATEN. Ons leven verloopt volgens de derde wet van Newton: kracht en tegenkracht, die altijd in balans staan. Zolang wij sterk genoeg zijn, blijft de balans bestaan en de vrede wordt bewaard.  Echter zodra wij zwakte vertonen, worden wij door de islamitische vijand van de aardbodem geveegd.

Dialoog door machtsvertoon is het enige antwoord dat de vijand moet hebben.

Door:
Roni Thome
(voor www.ejbron.wordpress.com)