Discussieartikel: Hoe slap is Nederland?

De Dokwerker in Amsterdam.

(Door: “Taljaard”)

Op diverse internetfora en ook in sommige kranten wordt nogal eens gerept over een inherente slapheid en zwakte van dit land, haar autochtone bewoners en haar inlichtingendiensten, krijgsmacht en politie. Nu valt het inderdaad niet te ontkennen dat 50 jaar marxistische en socialistische indoctrinatie in onderwijs en media een verwoestend spoor hebben getrokken voor wat betreft het kritische en onafhankelijke denkvermogen en de geestelijke weerbaarheid van veel vooral jongere autochtone Nederlanders. Maar het valt daarnaast ook niet te ontkennen dat er in Nederland de laatste 15 jaar, te beginnen met wijlen Pim Fortuyn, een breed gedragen tegenreactie tegen deze dominantie van het marxisme en het socialisme op gang is gekomen.

En dat dit onder andere tot resultaat heeft gehad dat er twee politieke partijen bij zijn gekomen, die deze tegenreactie stem geven en vertegenwoordigen. De ene timmert al vrij lang opzichtig aan de weg en is de op een na grootste partij in de Tweede Kamer geworden. En dat ondanks verbeten tegenwerking van nagenoeg alle gevestigde massamedia en het hele verdere linkse machtsblok binnen de politiek, het onderwijs en de ambtenarij op vrijwel ieder gebied. Geert Wilders en zijn partij hebben de afgelopen jaren, zij het soms moeizaam en met vallen en opstaan, ontegenzeglijk een voortrekkersfunctie vervuld en daarmee de verstikkende door links gedomineerde politiek correcte dominantie opgeheven en doorbroken. Want deze dominantie is in het huidige Nederlandse politieke landschap in elk geval niet meer vanzelfsprekend. En dat mag als een grote verdienste van Wilders c.s. worden gezien.

De tweede nieuwe politieke partij, die stem geeft aan deze tegenreactie is voorlopig nog 90% kleiner dan de eerste. Maar zij draagt niettemin een potentieel in zich om veel groter te worden. Temeer daar zij in staat blijkt om een nieuw en verfrissend elan aan de dag te leggen. En daarbij de argumenten die tegen haar worden ingebracht op een zeer overtuigende en erudiete manier te ontkrachten en daar bovendien ook nog alternatieven voor kunnen aandragen. Het FvD valt te karakteriseren als een politieke vernieuwingsbeweging, terwijl de PVV vanouds meer te beschouwen valt als een politieke tegenbeweging, die echter wel een buitengewoon stenige en met doornig en giftig onkruid begroeide akker heeft weten te ontginnen. En daarop onmisbaar pionierswerk heeft weten te verrichten, waarop Baudet c.s. kunnen aansluiten en voortwerken. En in de toekomst ook samenwerken.

Al met al een hoopvol perspectief; niet in het minst omdat het bestaan en de continuïteit van zowel de PVV als het FvD aangeven dat het nog wel meevalt met het gebrek aan zelfstandig en kritisch denkvermogen en de geestelijke weerbaarheid onder de huidige Nederlandse autochtone bevolking. Wanneer men dit vergelijkt met bijvoorbeeld de situatie in Duitsland, het Verenigd Koninkrijk en, wel het allermeest deplorabele voorbeeld, Zweden, moet men toch tot de conclusie komen dat Nederland hier aanmerkelijk gunstiger voor de dag komt. Zelfs een Mark Rutte zag zich als het ware gedwongen om ongewoon krachtig op te treden tegen de machinaties van het Turkije van Erdoğan. Om, met de verkiezingen in het verschiet, een enorme electorale afstraffing voor de VVD te vermijden kon hij ook niet anders. En daarmee heeft hij internationaal bepaald niet het beeld uitgedragen van een slap Nederland; eerder het tegendeel. Niet omdat Rutte dat zelf graag wilde doen; opnieuw waarschijnlijk eerder het tegendeel. Maar omdat de stemming onder de huidige autochtone Nederlandse bevolking hem eenvoudigweg geen andere keus liet. Ook dat gegeven zet vraagtekens bij de beeldvorming van de veronderstelde slapheid van de huidige autochtone Nederlandse bevolking.

Een door politiek wanbeleid uitgeholde krijgsmacht en een door dit zelfde wanbeleid ontregelde politie hebben inderdaad veel negatieve gevolgen gehad. Maar het valt in deze ook niet te ontkennen dat zowel de Nederlandse krijgsmacht als de politie beschikt over veel buitengewoon competente, gemotiveerde en vaderlandslievende Nederlandse mensen, die ondanks alles nog wel degelijk in staat mogen worden geacht tot doortastend en daadkrachtig optreden wanneer de nood aan de man zal komen. Wie het Korps Commando Troepen, het Korps Mariniers en de Koninklijke Marechaussee van slapheid wil beschuldigen, komt van een koude kermis thuis. Dat geldt ook voor een flink deel van het middenkader en de mensen aan de basis van het LKPD.

In verband met de beeldvorming van een veronderstelde slapheid van de Nederlander kan men ook de vraag stellen waarom wij tot nu toe gevrijwaard zijn gebleven van jihadistische terreuraanslagen. Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, en in mindere mate België en Duitsland, hebben hier recentelijk wel onder te lijden gehad. En het ziet er naar uit dat een einde hieraan nog lang niet in zicht is. Maar in Nederland tot nu toe, en gelukkig maar, is dit dus nog niet het geval geweest. Waarom niet? Op deze vraag zijn verschillende antwoorden mogelijk. Een eerste antwoord is dat Nederland als doelwit voor ISIS en andere mohammedaanse terreurorganisaties als te onbeduidend wordt beschouwd. Maar de toch wel redelijk grote rol die onze krijgsmacht in Afghanistan heeft gespeeld en het onveranderd Israël-vriendelijke beleid van de Nederlandse overheid, dat laatste vooral vergeleken met Frankrijk, alsmede de positie van dit land als prominente economische factor binnen de EU en op het verdere wereldtoneel, spreken dit eerste antwoord tegen.

Een tweede mogelijke antwoord is de grote competentie van de Nederlandse inlichtingendiensten, die nauw samenwerken met de Duitse en ook met de Israëlische. Deze competentie mag zonder meer worden aangenomen en heeft er ongetwijfeld aan bijgedragen dat terreuraanslag op Nederlandse bodem tot nu toe zijn verijdeld. Maar al evenzeer competente inlichtingendiensten als de Britse hebben dit niet weten te voorkomen. Het is ook niet mogelijk, zelfs niet voor de meest competente inlichtingendiensten, om aanslagen met gehuurde, dan wel gestolen, motorvoertuigen en messen te voorkomen, want daar kan iedereen aan komen. Dus ook dit tweede antwoord op deze vraag is niet erg geloofwaardig.

Een derde mogelijk antwoord op deze vraag is weliswaar discutabel, maar niettemin geloofwaardig. En dit antwoord stelt dat Jihadisten tot nu toe te bevreesd zijn voor repercussies van de Nederlandse autochtone bevolking in de richting van de alhier verblijvende moslims om tot terreuraanslagen op Nederlandse bodem over te gaan. Want hun in dit land verblijvende sympathisanten zijn naar alle waarschijnlijkheid zeer goed op de hoogte van de politieke en maatschappelijke ontwikkelingen hier. En ook zeker wel van de op het internet en op diverse discussiefora breed gedragen sentimenten onder de Nederlandse autochtone bevolking aangaande de islam en zijn aanhangers (Salem aleikum, mohammedaans stuk schorem. Ja, ik heb tegen jou!).

De beelden uit bijvoorbeeld Geldermalsen zijn de hele wereld over gegaan. En die hebben niet alleen de Nederlandse politieke elite de stuipen op het lijf gejaagd, maar ongetwijfeld ook de mohammedaanse Jihadisten wereldwijd. ”Don’t fuck with the Dutch.”, was het meest gelezen commentaar hierop. Het zijn vriendelijke, gastvrije en tolerante mensen, maar zodra je aan hun vrijheden komt, kun je een reactie van hun kant verwachten die er niet om liegt. Dan krijg je een mengsel op je dak van onverzoenlijke Britse vasthoudendheid en meedogenloze Duitse efficiëntie. Daar hebben de Afghaanse Taliban al een voorproefje van gekregen en ook dat heeft de reputatie van Nederlanders als geduchte en niet te onderschatten tegenstanders onder de internationale Jihadisten bevestigd.

De Nederlandse politieke elite is zich hiervan minder bewust dan de alhier verblijvende sympathisanten van ISIS en andere mohammedaanse terreurorganisaties. Want in tegenstelling tot hen leeft deze elite grotendeels onder een kaasstolp en reikt haar bewustzijn vaak ook niet verder dan de Randstad. Maar het hart van Nederland slaat niet in deze Randstad met haar grotendeels gefeminiseerde huidige jonge mannelijke autochtone bevolking. Want verreweg de meeste jonge mannen op het Nederlandse platteland, het reservoir van waaruit de krijgsmacht en de politie vanouds haar mensen vandaan heeft gehaald en dat ook nog steeds doet, zijn bepaald niet gefeminiseerd of politiek correct. Dat was de voormalige autochtone stedelijke bevolking in de volksbuurten ook niet. Maar deze mensen zijn uit hun buurten verdreven. Hun gemeenschappen, het Amsterdam van Jan Mens en Israel Querido en het Rotterdam van Willem Iependaal en A.M. De Jong bestaan tegenwoordig daarom eigenlijk niet meer. Maar hun landgenoten op het platteland en buiten de Randstad zijn zich goed bewust van het verhaal dat deze stedelingen hen hebben verteld. En zij zijn vastbesloten dit hen NIET te laten gebeuren. Ook daar zijn de hier in dit land verblijvende Jihadisten en hun internationale netwerken zich waarschijnlijk beter van bewust dan de Nederlandse politieke en maatschappelijke elite.

Is dit derde antwoord misschien een mogelijke verklaring voor het feit dat wij hier in ons land tot nu toe zijn gevrijwaard van mohammedaanse terreuraanslagen? Hebben de Jihadisten het daarom nog niet gewaagd om de Nederlandse leeuw op zijn staart te trappen? Of gaat schrijver dezes zich hier te buiten aan wensdenken en speculaties? Hij weet het ook niet zeker. De boven beschreven feiten liegen echter niet. En, hoe men deze feiten ook interpreteert, zij zetten hoe dan ook vraagtekens bij de beeldvorming van een slappe Nederlandse autochtone bevolking. Hoe slap is Nederland?

Door:
“Taljaard”
(voor www.ejbron.wordpress.com)