VERBIJSTERING EN WOEDE

(Door: Petra de Geus)

Ligt het aan mij of lijken de islamitische aanslagen in Europa elkaar sneller op te volgen? Ik was nog aan het bijkomen van Manchester en dan heb je Londen alweer. Zelfs voor de tweede keer dit jaar (meer over aanslagen kun je hier vinden). Nu weer Parijs. Alweer de achtste aanslag in Frankrijk dit jaar! En het is al zo erg dat je het in de krant niet meer tegenkomt. Over het “bloedsuikerincident” en de aanslag met een mes in de metro, beide in Amsterdam, horen we ook niks meer.

De islamitische burgemeester van Londen vindt dit “bij het leven in de grote stad horen”. Het zijn niet alleen de aanslagen zelf en hun frequentie die verontrusten, het is ook de laffe wreedheid om onschuldige burgers en kinderen te vermoorden. Daarbij komt de onbegrijpelijke reactie dat de moslims zich vervolgens de slachtofferrol aanmeten. Ik kan niet anders zeggen: ik ben verbijsterd. Welke andere natie of religie doet er zoiets?

Wat ik alle moslims in Nederland vraag is dit: je komt naar een land en je gedraagt je zo? Waar haal je de brutaliteit vandaan? Je maakt misbruik van sociale voorzieningen, je bent crimineel, je stelt continu eisen, het is nooit goed en dan daar bovenop kom je met gewelddadig terrorisme? Dat doet geen enkele andere religieuze groep en dat zou verder ook geen land durven. Het is ronduit schandalig! En ik heb er schoon genoeg van!

Stel dat een Pool een aanslag zoals in Londen, Manchester of Parijs zou plegen, wat zou dan de reactie zijn? Nederlanders, Engelsen en Fransen zouden furieus worden op Polen en terecht. En de Polen in Nederland, maar ook de Poolse regering, zouden zich snel verontschuldigen voor de wandaad. Bij moslims niks van dit alles. Integendeel, ze beginnen onmiddellijk te roeptoeteren dat het niks met de islam te maken heeft en dat ze nu niet gediscrimineerd moeten worden. Tot overmaat van ramp helpen onze overheden hen daarbij, want in plaats van onschuldige burgers te beschermen gaan ze moskeeën bewaken. Blame the victim en help de dader, dat lijkt het devies van onze slappe hap politici.

Ja, als je ergens te gast bent en je zegt: ik kom hier, ik wil je land afpakken, je man de keel doorsnijden, je vrouw en dochter verkrachten en je zoon als slaaf verkopen, zou je dan worden toegelaten? Ik dacht het niet. Dus je zegt dat je vroom bent en dat je een vreedzame religie hebt. En de overheden helpen je daar bij: het zijn apothekers, ze komen onze pensioenen betalen. Wat een grove leugens!

Tegen degenen die zeggen dat het wel mee valt en dat Nederland nog nooit is getroffen door een aanslag wil ik toch een paar opmerkingen maken. Er stond onlangs op deze site een lezenswaardig artikel van “Taljaard” die dezelfde vraag stelde. Gelukkig rekent hij zelf af met twee verklaringen, namelijk dat Nederland als doelwit te onbeduidend zou zijn (wat zeker niet zo is) en de grote competentie van de Nederlandse inlichtingendiensten (competenter dan de Engelsen, Fransen, Duitsers en Amerikanen?). “Taljaard” stelt dat Jihadisten tot nu toe misschien te bevreesd waren voor repercussies van de Nederlandse autochtone bevolking om tot terreuraanslagen op Nederlandse bodem over te gaan. Ik zou willen dat het waar was, maar ik geloof het niet. In Engeland en Duitsland is er denk ik meer reden om daar bevreesd voor te zijn en het helpt niets. Ik hoorde nog wel eens een andere verklaring, namelijk dat de integratie in Nederland beter zou zijn, dankzij het sociale beleid. Ook hier geloof ik niets van, want wie tegen de democratie is, heeft daar niets mee. Een andere reden die ik een keer hoorde, en die me eerlijk gezegd waarschijnlijker lijkt, is dat men Nederland rustig wil houden omdat het zo een fijne uitvalbasis is. Er is een goede infrastructuur en je kunt hier prima een tijdje onderduiken, de autoriteiten zoeken toch niet. Dat de aanslagpleger van Berlijn zelfs gewapend moeiteloos door Nederland kon reizen, spreekt boekdelen. Destijds wilde Hitler ook rust in Nederland, omdat hij van hieruit Engeland wilde aanvallen. Nee, behalve de open brief van de patriotten heb ik niets van dapperheid gemerkt.

Maar ook deze redenering klopt niet, want we hebben één, en waarschijnlijk al twee, aanslagen gehad in Amsterdam, maar men wil het niet zien! Ik doel hier op het “bloedsuikerincident” en de “mes-aanval in de metro”.

En om de loper uit te rollen tijdens ramadan is ook een verkeerde insteek. Lees dit eens: De ramadan is de “maand van de jihad”. Dus houd alsjeblieft op met het een “religieus feest” te noemen en welwillend mee te doen. Er wordt gedetailleerd beschreven hoe de ramadan en het vasten bedoeld zijn als voorbereiding van moslims voor het slagveld en hen te doordringen van de betekenis van het vechten. En de overwinningen worden gememoreerd die tijdens deze “gezegende maand” zijn behaald. Het staat allemaal zonder enige gêne onder bovenstaand dit linkje geschreven.

Al die politieke correctheid, die gebaseerd is op een denken van “ze zijn net als wij”, “als we maar aardig doen komt alles goed” en “hoe diverser, hoe beter”, dat speelt hen enkel in de kaart. De ergste voorbeelden komen doorgaans uit Amsterdam, zoals die politiehoofddoekjes-commandant Aalbersberg en die geflipte “vluchtelingendominee”, Voorberg. Amsterdam kan inmiddels moeiteloos worden uitgeroepen tot hoofdstad van de nuttige idioten. Diversiteit is de snelste weg naar de sharia, appeasement is geen optie.

De politieke correctheid is ooit vast uit goede bedoelingen tot stand gekomen, maar het is nu een valstrik geworden, zoals goede bedoelingen wel vaker een route van hoop naar desillusie afleggen. De progressieve intellectueel György Konrád waarschuwde voor de islam en hij had goede redenen. Als Jood werd hij door de fascisten vervolgd en als bourgeois door de communisten. Nu als intellectueel staat hij op gespannen voet met de huidige Hongaarse regering, maar hij waarschuwt desalniettemin voor de islam als het derde totalitaire gevaar. En hoe wordt er dan over hem geschreven? Als een oude man met een naargeestige mening over de islam. De waarheid over de islam is zeker naargeestig, maar wat heeft zijn leeftijd daar mee te maken?

Wat kunnen we doen? Ik denk om te beginnen de strijd aanbinden met de politieke correctheid. Die strijd is moeilijk, maar er zijn nog heel wat zieltjes te winnen, namelijk iedereen die een beetje kan nadenken. Ik was eigenlijk altijd links en over immigratie maakte ik me ook niet druk. Tot de zomer van 2015, de zomer van Merkel. Haar besluit vond ik heel slecht, maar waar het balletje bij mij aan het rollen ging, waren de leugens in de media. Toen ik daar achter kwam, ben ik meer gaan lezen en ben ik snel tot de conclusie gekomen dat we belazerd worden.

Wat ik wil zeggen, is dat het afleggen van politieke correctheid een bewustwordingsproces is, dat het tijd en lef kost om van mening te veranderen. Dus wat ik nu doe als iemand jarig is, dan geef ik een Koran cadeau. Dan kan ik ze er op aanspreken. Ik probeer vriendelijk te blijven, wat soms niet eenvoudig is. Maar als je niet vriendelijk blijft, word je ogenblikkelijk als racist of geradicaliseerd weggezet. Ik stel eenvoudige vragen wat men er van vindt, van de aanslagen etc. Waarom ze denken dat het niets met de islam te maken heeft, of ze weten hoeveel mensen Mohamed heeft vermoord, of ze de Koran hebben gelezen. Ik ga er van uit dat mensen niet opeens van mening veranderen, dus ik zie het als een langzaam proces. En op een zeker moment word ik confronterend. Ik accepteer het bijvoorbeeld niet om niet geloofd te worden door iemand die niet gedocumenteerd is. Dat gebeurt namelijk heel vaak. Dan zeg ik dat ik enkel wil discussiëren met feiten, niet met vooropgestelde meningen. Ik wil onafhankelijk denken en ik doe de moeite om mij te documenteren. Ik krijg dan allerlei argumenten waarom de ander niet gedocumenteerd is, van “waar lees je dat dan” tot “ik heb ook nog een baan”. Dat kan dan allemaal wel zo zijn, maar dat verhindert ze ook niet om er een vooropgestelde mening op na te houden. Dus zeg ik rustig dat dit argument niet voldoende is en dat ik wel wat linkjes kan sturen. Die hebben ze dan de volgende keer meestal niet gelezen, dus vertel ik zelf wat er in staat en vraag ik opnieuw naar hun mening. Ik begin met plagen en zeg dat ze in aanmerking komen voor de Gouden Struisvogel. Het kost natuurlijk wel wat vrienden, maar dat is dan jammer. Misschien kunnen die in een later stadium alsnog aanhaken.

Ik heb geen vaste baan en met mijn klanten voer ik deze discussies niet hoor, ik kijk wel uit. Want het is een reëel feit dat er ook angst voor baanverlies of voor verlies van opdrachten meespeelt. Ik noem dit economische chantage. En dan heb ik het nog niet eens over de politiek correcte informatieoorlog op Facebook en andere sociale media, zoals ook blijkt in de zaak van Raffie Chohan. In Duitsland blijkt het nog verder te gaan. Daar was een dokter die iemand van de AfD niet wilde behandelen. Die dokter was zeker ziek toen hij of zij de eed van Hippocrates af moest leggen. En er was in Duitsland ook iemand wiens bankrekening wegens zijn houding over de islam plotseling werd opgezegd. En dan hebben we het nog niet over ingegooide ruiten door de plaatselijke moslimjeugd. De ontkenning zit diep, de media bezingen de hele dag in alle toonaarden de lof op de politieke correctheid. Afwijkende meningen worden gesanctioneerd, dus die hoor je nauwelijks. En dan is er tenslotte nog het feit dat je moet toegeven dat je het mis had met je politieke correctheid. Dat is ook een stap, en daar moet je mensen mee helpen.

Ik ken een kunstenaar die foto’s van helden laat afdrukken, zoals Don Pelayo, Karel Martel en Jan Sobieski. Dat vind ik wel een goede meditatie.

Na elke aanslag is er weer een riedeltje met correcte meningen, er zijn wat kaarsjes en teddyberen en dan: kop op, dit hoort bij het leven, we gaan gewoon door, ze krijgen ons er niet onder – en wat dies meer zij. Er wordt nog eens een kopje thee gedronken en een bruggetje geslagen. En ja hoor, daar komen de media weer met hun leugens. Eerst proberen ze of ze de feiten (of delen ervan) onder de pet kunnen houden. Zo vergeten ze nogal eens te melden dat de aanvaller “Allahu Akbar!” riep of noemen ze een terrorist “een jongere” of “een puber”. Als het hoge woord eruit is, dan gaat dat gepaard met andere leugens. De eerste leugen is dat de islam de religie van vrede is. De volgende leugen is dat de aanslagen niets met de islam te maken hebben. De derde leugen is dat het “verwarde mannen” of “lone wolves” zijn. Lees hier maar eens hoeveel “lone wolves” er de afgelopen maand waren. Een heleboel! Een vierde leugen is dat dit islamofascisme is of radicale islam. Laten we alsjeblieft het beestje bij de naam noemen: het is islamitische terreur, hij is gebaseerd op de Koran, de Sunna en de Hadith.

En dan hebben we het nog niet over de kosten gehad.  Allereerst de dodelijke en gewonde slachtoffers, de levens die beëindigd dan wel geruïneerd zijn. Duizenden mensen worden in de gaten gehouden. Gebouwen en festivals moeten extra bewaakt worden. De kosten rijzen de pan uit. En dat is een van de veroveringsstrategieën van de islam: het gastland financieel uitputten. Want dat is weer een trede op weg naar de chaos. Als het gastland uitgeput raakt, dan raken op een gegeven moment de politie en het justitieel apparaat overbelast, zodat rotzooi trappen makkelijker wordt. Bovendien wordt de lokale bevolking ontevreden, omdat er minder geld is voor zaken als thuiszorg, ouderenzorg en dergelijke. Een fijne cocktail voor gewelddadigheden, zoals dit voorjaar in Frankrijk.

Waar we op zouden moeten hopen, is op een vreedzame instorting van de islam, zoals destijds met de Sovjet-Unie. Maar dat zie ik voorlopig niet gebeuren. De islam is zelf helemaal niet vreedzaam en het momentum is pro islam. Er is geld, er zijn wapens en de toon is gezet. Het is zo ver wel duidelijk dat de islam enkel naar geweld luistert. Dus we zouden iedereen een groot plezier doen, ook de meeste moslims, door met geweld vrede af te dwingen. Als moslims zwakker zijn, zijn ze geoorloofd vrede te sluiten. Maak die zwakkere positie permanent en dwing op die manier permanente vrede af. Dat zie ik voorlopig als enige oplossing. Misschien komt er te zijner tijd een hervormingsbeweging binnen de islam, je weet maar nooit. Maar voorlopig zie ik niets wat daar op lijkt.

Ook binnen het strafrecht zou geweld ingevoerd moeten worden. Moslims zouden met betrekking tot diefstal via sharia-recht berecht kunnen worden. Want het is hilarisch dat moslimcriminelen de sharia willen; hun handjes gaan er het eerste af, dat weten ze maar al te goed. Taakstraffen worden niet serieus genomen, dat kunnen we eenvoudig concluderen.

En dan meer algemeen; de massa-immigratie, waarom zouden we dat willen? Waarom miljarden van ons geld besteden aan mensen die ons niet respecteren en die zich niet aan de regels willen houden? Als wij zoveel banen te vergeven hebben in Nederland – waar ik trouwens niets van geloof – dan kun je dat via professionele vacatures doen in plaats van via een zoete inval van achterlijke analfabeten zoals nu. En als de beleidsmakers zich weer eens achter de EU verschuilen, dan moesten we daar ook maar eens mee stoppen. Met de EU bedoel ik. En met dat soort beleidsmakers.

Het valt niet mee positief te blijven. Maar we zullen de strijd moeten aan gaan, alleen dan kunnen we winnen.

Door:
Petra de Geus (augustus 2017)
(voor www.ejbron.wordpress.com)