EEN GOEDHEILIG MAN…

John Carel (Johnny) de Mol (1979)

(Door: “Driek”)

Onlangs las ik in één onzer Couranten dat een ‘Bekende Nederlander’ een compleet vluchtelingenkamp op Lesbos bouwde. Ik sta werkelijk paf. En wie is deze weldoener der menschheid dan wel die daar als een Heilige Nicolaas al die vluchtelingen verwelkomt? Welnu, spitse lezer van “E.J. Bron”, dat is Johnny de Mol. Bekend van televisie en het bekend zijn. Hij besloot nu eens niet te gaan feesten op Ibiza, maar af te reizen naar Lesbos om aangespoelde vluchtelingen te helpen. En dat besluit maakte Johnny de Mol zielsgelukkig. “We zaten in een klein tentje met vrijwilligers uit de hele wereld. We brachten eten rond en John Lennon schalde uit de luidsprekers met Imagine All the People. Dan heb je wel echt het gevoel dat je leeft. Het ene moment sta je op het podium van ‘Holland’s Got Talent’ artiesten aan te kondigen, en het andere moment sta je met je poten in de modder op Lesbos midden in een mondiale vluchtelingencrisis. Dat is even omschakelen”.

Onze nobele Johnny heeft altijd een zwak gehad voor de meest kwetsbaren, de verschoppelingen die zelf geen stem hebben. En als je het dan hebt over vluchtelingen die alles achter zich hebben gelaten wat ze lief is, dan heb je het wel echt over de echt kwetsbaarste mensen. Als ik daar iets voor kan betekenen – hoe klein ook – dan doe ik dat meteen.

Dat begon eigenlijk op de strandjes, waar de vluchtelingen aankomen. Je haalt hele families van gammele bootjes af. Die angst in hun ogen. Dan denk je, ik kan hier nooit meer weg. Terug in Nederland kon ik er met iets meer met afstand naar kijken. Toen ontstond het idee om een soort beweging te beginnen van positivisme. De toon van het debat is zo enorm verhard. Als mensen het oneens zijn met elkaar, moet de ander meteen dood. Die toon, daar iets aan veranderen, is veel belangrijker dan meteen de ambitie hebben om alle grote wereldproblemen op te lossen.

Het is aan ons om mensen te inspireren. Wat liever voor elkaar zijn, kan hem ook in kleine dingen zitten. Je hoeft niet meteen voor een maand naar Lesbos te gaan. Het gaat er bijvoorbeeld ook om, eens om te kijken naar die oude buurman die eenzaam is. Die dingen maken het verschil.

Ik ben gewoon heel erg blij dat dit op mijn pad is gekomen. Het is vreselijk wat daar gebeurt. Ik hoop op mijn manier mijn steentje te kunnen bijdragen. Als mensen daardoor geïnspireerd raken, vind ik dat geweldig. En nogmaals, dat kan ‘m in hele kleine dingen zitten. Ik denk terug aan de eerste Kerst die ik heb doorgebracht op Lesbos. We zaten met vluchtelingen uit Afghanistan, Syrië en Irak bij elkaar in een kleine tent. Dat vond ik heel bijzonder. Met al die vrijwilligers hebben we toen eten rondgebracht. Dan heb je wel echt het gevoel dat je leeft. Daar kan echt geen zuipvakantie op Ibiza tegen op.

Wel ja, toe maar!

Welnu, lezer, gelukkig zijn er nog mensen met mededogen zoals Johnnie, die zich bekommeren om al die parasieten uit Afrika, die hier van ons belastinggeld de ruif leeg vreten en ons leven verpesten. Edoch, ik raad deze goedheilig man De Mol aan de koran eens goed te lezen. Misschien, ja, heel misschien kom je dan op andere gedachten. Doch ik denk niet dat de man die moeite zal nemen. Neen, lekker in het nieuws komen met je achterlijk gedoe op Lesbos. Schiet toch op, Johnny de Mol.

Ik wens U allen nog een gezegende dag.

Door:
“Driek”
(voor www.ejbron.wordpress.com)