Nuttige ongelovigen

(Door: Wim van Schaik)

In “Heilige identiteiten, op weg naar een shariastaat”, heeft Machteld Zee het over ‘nuttige ongelovigen’: de met multicul sop overgoten lieden, die zich voor het karretje van de islam laten spannen om de islamisering van Europa te bevorderen. Nuttige ongelovigen is een variant op useful idiots, de nuttige idioten zoals de westerse socialistische en links-liberale intellectuelen, die weliswaar zelf het communisme niet aanhingen, maar er – tegen beter weten in – geen kwaad woord over wilden horen.

Overal waar moslims niet in Dar al-islam – het gebied onder de sharia ofwel Huis van de Vrede –  leven, bevinden zij zich in  Dar al Harb, het Huis van de Oorlog. Hun eigen ‘Strijdkreet’, de koran, zet op zeker 23 plaatsen aan tot oorlog tegen de ongelovigen. In die strijd zijn nuttige ongelovigen voor de islam van grote waarde.

In het Huis van de Oorlog zijn mensen in grofweg drie groepen te verdelen. De eerste groep zijn de islamcritici die de westerse cultuur en de westerse waarden en normen verdedigen tegen de islam. De tweede groep zijn moslims, die de westerse cultuur, waarden en normen, openlijk of bedekt, verfoeien en willen vervangen door de islamitische cultuur en sharia. De derde groep is een bonte verzameling van narcisten, onverschilligen, mensen die hun eigen cultuur haten en profiteurs en opportunisten met dubbele agenda’s (waaronder veel politici), kortom nuttige ongelovigen.

Nuttige ongelovigen zijn jong of oud, hoog of laag opgeleid, atheïst, Jood of christen. Maakt niet uit. Net als de islamcritici zijn ze te vinden in elke geleding van de maatschappij. Mij fascineren vooral de ‘ongelovigen’ die zich christen noemen: de ‘gelovige ongelovigen’. Wie zijn zij? Wat beweegt hen om zich te gedragen als nuttige idioten, terwijl de islam het helemaal niet goed met hen voorheeft?

Het zijn vaak oecumenische gristenen, verblind door een kortzichtig humanisme (Wim van Rooy). Ze koketteren met het woord  barmhartigheid. Van vreemdelingen, ver weg of dichtbij, zelfs al willen die hen doden, willen zij niet één kwaad woord horen. Of het nu om een serieverkrachter gaat of een jihadstrijder, allemaal mogen ze op genade rekenen en hebben ze zelfs recht op een tweede kans om te verkrachten of te moorden (Grapperhaus, CDA). Realiteitszin en gezond verstand ontbreken bij deze gristenen geheel of worden ingeruild voor een onterecht, maar alles verpestend schuldgevoel.

Deze gristenen zien zichzelf graag als bruggenbouwers. Met hun volslagen onrealistisch beeld van de islam zien ze niet dat tussen hen en de mohammedanen, die zweren bij de sharia, een onoverbrugbare kloof gaapt. De dolste uitspraken zijn niet gek genoeg, zolang hun wensdenken en narcisme maar bevredigd worden. Scriba De Reuver (PKN) vindt de islam een godsdienst van vrede. Maar terwijl dominee de moslims paait, moet zijn eigen kerk zich op veel plaatsen terugtrekken in huiskamerbijeenkomsten, omdat tienduizenden per jaar de PKN verlaten. Geen wonder, veel  gelovigen zien een heel andere werkelijkheid en vertikken het om de nuttige ongelovige te spelen.

De gristelijke ongelovigen hebben ook de mond vol over respect. Zoals professor Bernhard Reitsma, die met een ridicuul beroep op de Bijbel ‘voor de moslims als een moslim’ wil zijn. Dat gaat wel heel erg ver. Maar ja, respect hè… Behalve voor PVV´ers. Voor hen gelden Berufsverbot, cordon sanitaire en gebiedsverbod.

Het zijn ook mensen van de dialoog, die genieten van hun subcultuurtje. In bijeenkomsten waar Jodendom, christendom en islam elkaar ontmoeten, wordt voortdurend om de hete brij heen gedraaid en worden zaken die niet compatible zijn met het christendom uit de weg gegaan. Dat er helemaal geen morele equivalentie bestaat  tussen christendom en islam wil er bij hen niet in. Van Taqiyya willen ze al helemaal niet weten. En zo houden ze elkaar willens en wetens voor de gek en juichen gekke gristenen het toe dat  hun kinderen al vanaf de schoolbanken op deze interreligieuze gekte worden voorbereid.

Vooral zijn het wegkijkers. Ze bazelen over een zogenaamd vredelievende islam en focussen op de individuele, aardige moslim, die je uitnodigt om te komen eten. Zó aardig! Hoewel nog nooit een aanslag werd opgeëist door de ‘extreme’ islam of ‘radicale’ islam maken ze streng onderscheid tussen islam en radicale islam of islamisme. En dat terwijl islamitische theologen zeggen dat er maar één islam is. Het kan nog erger door islam slachters ‘terroristen’ of ‘extremisten’ te noemen. Dat doet bijvoorbeeld opper-gristen Seegers (CU), die o zo graag de islam uit de wind houdt: “De strijd is niet tegen de islam.”

Altijd zullen ze partij trekken voor de moslim. ‘Ze zijn niet allemaal zo’, is het dan. Maar ze staan er wel allemaal bij en kijken ernaar…  Niets willen deze gristelijke nuttige idioten leren van de christenen in het Midden-Oosten. Die trokken als minderheid vaak partij voor de moslim en tegen de Jood. Al of niet onder het mom van antizionisme. Maar het pakte slecht voor hen uit. Vormden honderd jaar geleden in het Midden-Oosten christenen nog 20% van de bevolking, vandaag is dat nog maar 5%. In Turkije daalde het aandeel christenen in dezelfde periode zelfs van 20% naar 0,2%. Dichterbij zorgde de vestiging van een moslimstaat in Bosnië voor een etnische zuivering: discriminatie en islamisering deden 440.000 christenen hun heil elders zoeken. En het gaat maar door… En het komt steeds dichterbij.

In feite zien we de gelovige ongelovigen zich onderwerpen aan het primaat van de islam. De huidige GroenLinkse paus van Rome liegt glashard dat er in de authentieke islam geen rechtvaardiging van geweld is, terwijl de geschiedenis van de islam er een van voortdurend geweld is. Geen wonder dat deze nuttigste aller nuttige idioten, die niet eens doorheeft dat het reciteren van islamitische gebeden in het Vaticaan zoveel betekent als het uitzetten van de moslim geurvlag, door de moslimwereld wordt bedankt voor zijn pro-islam opstelling. En hij is lang niet de enige kerkelijke misleider. Wat te denken van de evangelische Bedford-Strohm en kardinaal Marx die het christelijk kruis afdoen voor de islam. Als dat geen onderwerping is, dan weet ik het niet meer.

Gelovige ongelovigen hebben het vertrouwen in de krachten van de eigen christelijk gestempelde beschaving ingeruild voor een ondermijnende zelfhaat. Het sacrale heeft geen behoefte meer aan God. Alleen het menselijke wezen op aarde wordt bewierookt. Zonder weerwoord laten zij zich chanteren met begrippen als westers kolonialisme, imperialisme en racisme. Bij hun obsessie voor zelfkastijding hoort dat zij de ogen stijf dichthouden voor het imperialistisch en heerszuchtig karakter van de islam. Ondertussen houden zij het Westen in een verlammende wurggreep van zelfhaat, die ons zelfbewustzijn en zelfvertrouwen uitholt en aan onze weerbaarheid knaagt.

We hebben het vaak over de bedreiging van de islam, maar de echte vijand bevindt zich altijd achter de frontlinie, in onze rug, nooit ervoor of er middenin schreef Raspail (‘De ontscheping’) al in 1973. Hoogtijd dat christenen tot zichzelf komen, ‘radicaliseren’ en het gevaar dat islam heet, adresseren en bestrijden.

Door:
Wim van Schaik
(voor www.ejbron.wordpress.com)