De hijab-waanzin van Katjes-snoep toont aan: Heel Duitsland is één voortdurende propaganda-uitzending geworden

(Door: David Berger – Vertaling: E.J. Bron)

In een van de grootste Duitse filmklassiekers, “Der Kardinal” (1963) van Otto Preminger, komt de hoofdrolspeler op een dag voor de “Anschluss Österreichs ans Reich” naar Wenen. En hij is verbaasd dat zelfs zo´n katholieke stad volledig door de propaganda van de nazi´s wordt ingenomen.

Toen ik als jonge journalist begon te schrijven, waren nazi-vergelijkingen nog een absolute No Go. En terecht. Inmiddels zijn ze zelfs bij onze “kwaliteitsjournalisten” normaal geworden als het er om gaat de critici van het systeem Merkel in diskrediet te brengen.

Ik wil hier ook niets vergelijken, maar ik moet toegeven dat ik de afgelopen dagen, waarin ik door Duitsland reisde, steeds weer aan deze filmscene moest denken. Wanneer de kardinaal in de bewuste film (trailer) ziet dat er zelfs aan de torens van de Stefansdom vlaggen met hakenkruisen wapperen – nog voordat Oostenrijk voor de aansluiting bij het Derde Rijk zal beslissen. Als ik in de DDR opgegroeid zou zijn, zou ik me vermoedelijk eerder de partijaffiches uit de toenmalige tijd herinneren.

Hoe het ook zij, wie door Duitsland reist, ziet: Het Duitse openbare leven is verworden tot een voortdurende propaganda-uitzending voor de islamisering en de daarmee onafscheidelijk verbonden Refugee-welcome-ideologie.

 In vitrines maken steden toeristische reclame met boerka-vrouwen in een groep vrolijke “Zuidlanders” voor de contouren van de stad, ziekenfondsen zijn met grote reclameposters, waarop blonde vrouwen altijd met “Zuidlanders”, vaak met “hipsterbaarden”, staan afgebeeld, op zoek naar nieuwe leden. Een federale instantie zoekt nieuwe medewerksters. Wie ze graag wil, maakt de reclame duidelijk: ook hier een vrouw met hijab.

En sinds enkele dagen kun je geen station meer binnenkomen, geen 500 meter door een voetgangerszone te wandelen, zonder dat gigantisch groot de hijab-vrouw van Katjes tot aan kotsen toe opvalt.

De reclame is zo opvallend, zo buitenproportioneel, zo opdringerig – en tegelijkertijd, met het oog op de huidige situatie in Iran, zo offensief doortrapt, dat je bijna geneigd bent om je af te vragen of het misschien een “kunstactie” is waarmee Katjes ons eigenlijk op een ironisch overdreven manier graag op de door mij beklaagde toestand zou willen wijzen.

Maar dat zou waarschijnlijk een overschatting zijn van de intellectuele capaciteiten van de firma en van haar klanten.

Bron:
https://philosophia-perennis.com
Auteur: David Berger

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)