Alexander Gauland´s antwoord op de regeringsverklaring van Merkel

 

(Vertaling: E.J. Bron)

Op 21 maart gaf de oude en nieuwe Duitse bondskanselier Angela Merkel aan het begin van haar vierde ambtsperiode haar regeringsverklaring ten beste. Als grootste oppositiepartij had de AfD het recht om daar direct op te antwoorden. Dat nam Alexander Gauland op zich, de landelijk woordvoerder en fractievoorzitter van de AfD. Hieronder de vertaling van zijn rede:

Meneer de president! Dames en heren! Beste collega´s!

In de Duitse bioscopen draait op dit moment de film “The Darkest Hour” over de Engelse oorlogspremier Winston Churchill. Het is een leerfilm over de kracht van het woord in een bijna uitzichtloze situatie, toen Engeland zich met bijna lege handen en slechts hartstochtelijke woorden moest verdedigen. Het komt niet bij me op om mevrouw de bondskanselier met de over meesterschap over de taal beschikkende Winston Churchill te willen vergelijken, maar een beetje meer pathos, een beetje meer diepgang of ook datgene dat Helmut Schmidt ooit kritisch “visie” heeft genoemd, zou ik graag gewild hebben, beste meneer Lindner (die er iets tussendoor had geroepen).

Want u beweert immers opnieuw een gespleten samenleving te willen verzoenen, ook met de kracht van de toespraak – de niet meer zo heel grote coalitie zogezegd als smeermiddel ter integratie van de dagelijks aankomende nieuwkomers in de gemeenschap van de al langer hier levenden. Van Duitsers, mevrouw de bondskanselier, was bij u al lange tijd geen sprake meer en in de geschreven tekst heb ik het niet gevonden. Maar u hebt voor het eerst weer van Duitsers gesproken. Dat is het succes van de AfD.

Ja, ik weet het, eenmaal in de regeerperiode zweert u een eed. En die herinnert u aan de verplichting schade van het Duitse volk weg te houden. Dat u dat vanuit ons oogpunt niet doet, bewijzen de coalitieonderhandelingen. De massa-immigratie, mevrouw de bondskanselier, gaat ongebreideld verder. Een bovengrens, ooit geëist door uw minister van Binnenlandse Zaken, is er niet. Alleen het toeval en de weersomstandigheden op de Middellandse Zee beslissen over het aantal nieuwkomers.

“Heerschappij van het onrecht” heeft uw minister van Binnenlandse Zaken het eens genoemd en wordt daarin door een Duitse rechtbank, het hoogste gerechtshof van de deelstaat Rheinland-Pfalz in Koblenz, bevestigd, dat in zijn motivering van haar uitspraak van 14-02-2017 de opmerkelijke zinnen schreef – ik citeer met toestemming van de president:

“Weliswaar heeft de betrokkene zich door zijn illegale binnenkomst in de Bondsrepubliek strafbaar gemaakt. Op dit terrein is de orde van de rechtsstaat in de Bondsrepubliek echter sinds ongeveer anderhalf jaar buiten werking gesteld en de illegale binnenkomst op Duits grondgebied wordt momenteel in feite niet strafrechtelijk meer vervolgd.”

Dames en heren, mevrouw de bondskanselier: rechtsbreuk als permanente toestand – en geen einde in zicht!

Als ik naar uw coalitieakkoord kijk en denk aan de hartstocht waarmee verbazingwekkend genoeg vooral sociaaldemocraten het nareizen van familie van subsidiair beschermde mensen, dus van mensen die geen permanente verblijfsvergunning hebben, doorgedrukt hebben – duizend per maand plus extra zware gevallen – dan vraag ik me af welke verkoopster in Dresden of arbeider aan de lopende band in Wolfsburg daar ook maar het geringste belang bij heeft. Maar u moet het immers weten voor wie u politiek bedrijft.

Noch in de verkiezingscampagne noch in het coalitieakkoord spelen daders, mes-moorden en verkrachtingen een rol, ook niet het feit dat het criminaliteitspercentage onder migranten aanzienlijk hoger is dan onder autochtonen, ook niet de waanzinnige kosten – die worden helemaal niet genoemd – van de illegale immigratie van € 50 miljard jaarlijks, die het Instituut van de Duitse Economie heeft berekend. In dit land, waarin u goed en graag leeft, mevrouw de bondskanselier, krijgt een Syriër met twee vrouwen en zes kinderen in Pinneberg een compleet huis en royale uitkeringen cadeau, terwijl steeds meer Duitsers dakloos worden – alleen al hier in Berlijn zijn het er 6000 –, steeds meer pensioengerechtigden verarmd zijn en hun eten bij de voedselbank moeten halen. En als dat dan niet past, moeten de vrijwilligers van de voedselbanken zich ook nog laten uitschelden – zoals onlangs in Essen.

Ja, mevrouw de bondskanselier, de samenleving valt uit elkaar. U hebt zelf op tv gewaarschuwd voor No-Go-Areas. U hebt gezegd – ik citeer u: Zulke ruimtes zijn er. Die moet men dan ook bij de naam noemen en er iets tegen doen.” Wie, als ik vragen mag, is “men”, mevrouw de bondskanselier?

De gevolgen van uw politiek van open grenzen halen u echter niet alleen in de binnenlandse politiek in; want niemand in Europa wil de gevolgen van deze politiek dragen. Terecht zeggen Polen, Hongaren, Slowaken, Tsjechen: wanneer mevrouw Merkel mensen naar Duitsland haalt, gaat ons dat niets aan. Wij hebben ze niet uitgenodigd. En deze volkeren en hun staatslieden hebben gelijk. Het zelfbeschikkingsrecht van een volk omvat uiteraard ook het recht om te bepalen met wie men wil samenleven en wie ik in mijn gemeenschap opneem. Er bestaat geen plicht tot verscheidenheid en bontheid. Er bestaat ook geen plicht om mijn staatsgebied te delen met vreemde mensen.

Door steeds opnieuw te proberen, mevrouw de bondskanselier, de fouten van uw politiek op de hals van anderen te laden, splijt u Europa. Meneer Tusk bent u op deze manier al kwijtgeraakt, anderen zullen volgen. Dat ruïneert echter al in beginsel uw aanspraak de Europeanen te verenigen. En omdat in de wereld van staatsbelangen niets gratis is, moet u nu de heer Macron heel ver tegemoetkomen – met alle financieel politieke onverteerbare zaken, die uiteindelijk uitdraaien op een transferunie met nieuwe Duitse lasten.

U hebt zichzelf, mevrouw de bondskanselier, in Europa zo ver geïsoleerd met uw vluchtelingenpolitiek, dat u dankbaar moet zijn wanneer de Franse president uw financiële offers genadig in ontvangst neemt. Duitse belangen, dames en heren, dient dat al lang niet meer. Maar wij volgen immers ook geen Duits belang, maar een imaginair Europees belang – wie dat ook definieert.

En zo kan men de bondskanselier en haar nieuwe minister van Buitenlandse Zaken maar aan één waarschuwing – ja, lacht u dadelijk maar! – van Otto von Bismarck herinneren, die ooit vaststelde: Ik heb het woord ´Europa´ altijd gevonden in de mond van die politici, die van andere machten iets eisten wat ze in hun eigen naam niet durfden eisen…” Misschien kunt u uw collega, president Macron, eens naar dit citaat vragen.

Dames en heren, ook als u het anders ziet: er is in de buitenlandse politiek gewoon niet zoveel veranderd sinds de dagen van Bismarck, en daarom kun je daar heel goed aan herinneren. Dank u.

Bron:
https://juergenfritz.com

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)