De etnische appropriatie door vreemd-rassige indringers

Laat me raden. Aan Blut und Boden doen we hier niet, dus dit is gewoon een échte Nederlander.

(Door: “eg regs”)

Met een hooghartig soort van medelijden kijken we vaak neer op onze christelijke voorouders. Maakt niet uit dat ze er toch nog in slaagden om aan deze zompige moerasdelta een eerste rangs Grootmacht te ontworstelen… ze waren gewoon beklagenswaardig – zo simpel is dat. Ze wisten natuurlijk ook niet beter, maar toch. Al die loslopende zedenpredikers toen, al dat getuur van achter de vensterbank, al die maatschappelijke dwang -wat een geluk dat we anno 2018 ‘zoveel vrijer’ zijn (da’s een grapje trouwens).Wat wij vooral ook zo zielig vinden, is de ondraaglijke last aan ‘ingebeelde schuldgevoelens’ die deze arme mensen gewoonlijk een leven lang met zich moesten meetorsen. Fijn dus dat we dáár inmiddels eveneens van af zijn… he he he.

Dat wij racisten zijn, dat wij discrimineren en dat wij genetisch besmet zijn door niet één, maar zelfs twee erfzondes (te weten kolonialisme en slavernij), dat was ons al langer bekend. Maar het lijkt wel alsof onze intellectuele heersers er een ziekelijk genoegen in scheppen om ons telkens weer nieuwe schuldcomplexen aan te praten. Heel erg in zwang zijn momenteel bijvoorbeeld de thema’s ‘trans-fobie’,’micro-agressie’ en ‘wit-privilege’. En wat ook te denken van dat andere delict dat onlangs werd opgenomen in het wetboek van politiek-correct strafrecht:culturele toe-eigening.

Wat men hieronder verstaat, kan wellicht het beste beschreven worden aan de hand van enkele voorbeelden. Culturele toe-eigening is onder meer de blanke die een Arafat-sjaal draagt. Het is ook de blanke met een dreadlock-kapsel. Het is de blanke rapper, het is de blanke Madam Butterfly. Het zijn het kroeshaar, de gouden oorringen en de dikke lippen van Zwarte Piet. Kortom, het is het leentjebuur spelen bij de eigenaardigheden en gewoonten van iemand anders.

Nu zal het niemand kunnen verbazen dat deze filosofie zich afspeelt binnen de rigide begrenzingen van een strikt gepolitiseerde eenrichtingstraat. Want mocht bijvoorbeeld een één of andere Afrikaan zich plotseling een driedelig kostuum willen aanmeten, dan zal niemand dit ‘culturele toe-eigening’ noemen. Evenmin wanneer een Arabier in een vliegtuig stapt, wanneer een Chinees penicilline slikt of wanneer een Indiër ergens het licht aandoet. Deze linkse hypocrisie kent echter ook nog een diepere laag; één waar ditmaal een veel ernstiger onrecht verscholen ligt.

Stel dat ik bijvoorbeeld in een winkel een sombrero koop en hem vervolgens opzet. Inderdaad is het geen Nederlandse klederdracht die ik dan aan het dragen ben, maar welk onrecht is het eigenlijk dat ik hiermee verondersteld word te hebben bedreven? Ik heb immers niemand bestolen, heb niemand iets ontzegd en niemand iets onmogelijk gemaakt. Ze kunnen daar in Mexico nog steeds alle sombrero’s op hun hoofd zetten die zij maar willen; mijn eigen keuzes hebben daar niks aan veranderd. Tot zover dan het onderwerp van ‘culturele toe-eigening’; het is een non-onderwerp. Hoe anders echter is het gesteld met de kwestie van ETNISCHE toe-eigening.

Als een Afrikaan of Tunesiër doodleuk (en brutaalweg) verklaart: Ik ben een Nederlander; wat is hier dan eigenlijk aan de hand, wat gebeurt hier dan feitelijk? Toegegeven, hij heeft misschien geen klompen of boerenkiel aangedaan (niet dat daar ook maar één iemand van zou wakker liggen), maar wat hij zich wél heeft toegeëigend is iets van een onmeetbaar veel hogere orde. Het is namelijk niet louter een ‘expressie van culturele identiteit’ die hij geleend heeft, maar het is -welbeschouwd- de identiteit zélf die hij gestolen heeft. Deze volksvreemde zei niet:Ik leen eventjes iets van jou – nee, hij zei: ik ben jou. Dit is met andere woorden identiteitsfraude.

Het fenomeen van de ‘nieuwe Nederlander’ is een afgeleide immoraliteit die rust op de werkzame principes van diefstal en bedrog. En nog afgezien van alle openbaar-financiële en volksrechtelijke repercussies is dit buitengewoon ernstig. Als immers iedereen een Nederlander kan zijn, dan is daarmee tegelijkertijd niemand een Nederlander. Dan kunnen we de tent hier wel opdoeken en Maxima alsnog gelijk geven: de Nederlander bestaat niet.

Door:
“eg regs”
(voor www.ejbron.wordpress.com)