LINKS 1.0, LINKS 2.0

(Door: “weethetwel”)

Links dat opkomt voor de arbeiders, links dat alleen nog maar rechts bestrijdt? Links dat de waarheid in pacht heeft, links dat het alleenrecht op de moraal claimt. Links dat de hele maatschappij dreigt te vernietigen. Het lijkt allemaal een beetje verwarrend en onsamenhangend, maar dat is het beslist niet. De (nog niet herschreven) geschiedenis helpt daar bij.

Verheft den Arbeider

De oorspronkelijke linkse beweging (LINKS 1.0) had een nobel doel. Ze was ter ondersteuning van de arme arbeidersklasse, de harde strijd om het bestaan, voldoende eten op de plank, een fatsoenlijk dak boven het hoofd.

Datgene wat links vandaag claimt als haar originele gedachtegoed was in die tijd niet aan de orde. Er heersten de keiharde (rechtse) wetten van de natuur. De gevleugelde linkse termen als delen, solidariteit en hulp in nood hadden alleen betekenis voor degenen die er in geslaagd waren de armoe de baas te worden. Over het algemeen waren dat in die tijd de katholieke kloosters en die waren beslist niet links.

De kapitalist vergaarde zijn vermogen en werd aanvankelijk niet gehinderd door medelijden, inlevingsvermogen en onbaatzuchtigheid om de positie van de arbeiders te verbeteren. Er was dus alle reden de arbeider te ondersteunen in zijn strijd om een beter bestaan. Daar is LINKS 1.0  in geslaagd.

Algemeen kiesrecht

De komst van het algemeen kiesrecht veranderde veel in de maatschappij. De politiek was tot op dat moment in handen geweest van de bezittende klasse: de adel en de kapitalisten. Wie dacht dat die niet tellen konden, heeft het mis. Het was duidelijk dat op grond van de aantallen stemmers en de verdeling arm/rijk ze in de toekomst geen enkele kans zouden maken om hun machtspositie te behouden. Vanaf het begin hebben ze er daarom voor gezorgd om goede maatjes te blijven met de politici om “verantwoorde” beslissingen veilig te stellen. Ze zijn daarin niet teleurgesteld. Toch hebben het algemeen kiesrecht en de strijd van de arbeiders er toe geleid dat de positie van de arbeidende klasse sterk verbeterde. Het verheffen van den Arbeider door het verschaffen van goed onderwijs en goede medische verzorging is echter voor het grootste deel te danken aan de christelijke kerken.

Het verheffen van den Arbeider afgerond

Eind zestiger jaren was het zover dat den Arbeider “verheven” was. De armoede was praktisch overwonnen en de kansen voor de arbeiders waren enorm. De belastingen waren laag ( de btw werd bijv. pas in 1969 ingevoerd). Onderwijs was praktisch gratis (ook het Wetenschappelijk Onderwijs) en iedereen kon de opleiding kiezen die hij wilde. Gezondheidszorg werd ook praktisch gratis ter beschikking gesteld. Voor de ouderen was er vanaf 1957 het staatspensioen, de AOW. De toekomst zag er florissant uit. Het linkse tijdperk LINKS 1.0 was ten einde. De arbeidersstrijd was gewonnen.

Het zou een zegen zijn geweest als de PvdA zichzelf toen had opgeheven

Vergeet het maar. Het heerlijke gevoel van macht was er één, de macht kunnen gebruiken was twee. Het was bovendien in het tijdperk dat de eerste generatie verwende en wereldvreemde jongeren zijn intrede deed in de maatschappij, zoals beschreven in het artikel van gisteren.

Ondersteund door hun gulle ouders, die zonder bedenkingen hun geld aan de kinderen afgaven, verkeerden de laatsten in de veronderstelling dat inkomen vanzelf kwam en dat de hele maatschappij daar ook recht op had. Een bonte mengeling van politieke partijen ontstond, die luisterden naar illustere namen als “ Groep Marxisten-Leninisten/Rode Morgen (GML)” (waar Paul Rosenmöller lid van was), “Marxistisch-Leninistisch Centrum Nederland (MLC)”, “Kommunistiese Eenheidsbeweging Nederland”, “Politieke Partij Radicalen”, “de Pacifistisch Socialistische Partij” en zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan. Al deze partijen bestaan in wezen nog, alleen hebben ze door fusies of andere redenen een andere naam gekozen. De belangrijksten zijn GroenLinks en de SP.

Het tijdperk Links 2.0 was begonnen.

Het was me overigens wel een stelletje opportunisten bij elkaar, want spoedig kwamen ze er toch achter dat Lenin, Stalin, Mao, Pol Pot en noem maar op niet de grote trekpleisters waren om veel stemmen te trekken. Zeker toen er niet te ontkennen viel dat deze heren voor hun eigen gerief tientallen miljoenen mensen hadden vermoord. Al spoedig werden er daarom doelen gekozen waarvan ze hoopten dat die beter in de smaak zouden vallen bij het publiek. De SP koos “de menselijke waardigheid” en GroenLinks wierp zich op als “verdediger van groen en natuur”. Een slimme zet, want wie houdt er nu niet van groen en natuur. Door voortdurend gedram hebben verreweg de meeste bestaande partijen dat overgenomen.

Een politieke baan was een gemakkelijke voortzetting van moeders pappot

Eén ding hadden onze linkse opportunisten al snel in de gaten: een baan bij de overheid was ook een baan waarbij het inkomen vanzelf binnenkwam, net als vroeger. Maar de grootste ontdekking die ze deden was dat ze via de politiek wetten konden maken om geld van mensen af te pakken en dat te besteden aan hobby’s die in hun kraam te pas kwamen. En daar hebben ze overvloedig gebruik van gemaakt. De linkse machtsgreep sinds de zestiger jaren heeft de gemiddelde Nederlander een fortuin gekost door stijgende overheidslasten die in bodemloze putten verdwenen. En ieder jaar wordt die druk opgevoerd. Het zijn gewoon keiharde zakenlui, de winnaars in een rechtse wereld. Daar is niets links aan.

Grootste marketingoperatie ooit

Met enige bewondering mag toch wel geconstateerd worden dat de LINKS 2.0 “socialisten” een economisch huzarenstuk hebben geleverd dat zijn weerga niet kent. Eind zestiger jaren was LINKS 1.0 volledig overbodig geworden omdat de arbeiders nog nooit zo’n hoog reëel inkomen hadden als op dat moment en nog nooit zoveel kansen hadden op persoonlijke ontplooiing.

Vanuit een verloren positie  wordt dan LINKS 2.0 opgericht dat de media overneemt en de arbeiders laat geloven dat door op hen te stemmen er een eerlijker en rechtvaardiger wereld zal ontstaan. De arbeiders geven massaal gehoor aan die oproep. 35 jaar later geven ze het grootste deel van hun inkomen af voor die betere wereld (een wereld die helaas niet hun eigen wereld is), kunnen nauwelijks nog gaan studeren vanwege de hoge kosten en de restschulden, raken gaandeweg hun AOW kwijt, het reële inkomen is al jaren aan het dalen, de gezondheidszorg is onbetaalbaar geworden, de bejaarden kunnen het schudden en de staat laat het volledig afweten wat betreft het handhaven van de wetten. En vervolgens stemmen ze er bijna allemaal weer op. Chapeau! Een prestatie van formaat! Dat lukt Shell of Unilever nog niet eens. Ere wie ere toekomt.

Door:
“weethetwel”
(voor www.ejbron.wordpress.com)