1968-2018: 50 jaar indoctrinatie. Hoe Europa na een halve eeuw aan de rand van de afgrond staat

(Door: “weethetwel”)

Wie in 1968 bij het bezetten van de universiteit Sorbonne in Frankrijk had voorspeld dat er een nieuw tijdperk in Europa was aangebroken, zou op ongeloof zijn gestuit. Niemand kon vermoeden dat de gebeurtenissen uit dat jaar een omwenteling zouden brengen die op dit moment kan leiden tot de ondergang van het oude Europa. Wat gebeurde er? De eerste generatie vrijgestelden maakte zich op dat moment meester van het belangrijkste instituut dat we kenden: de democratie. Het is cynisch dat juist die democratie voor de ondergang gebruikt ging worden, omdat deze tot dat moment vooral enorme vrede en welvaart had gebracht. De arbeiders van Europa werkten keihard om een welvaart op te bouwen die tot dan toe ongekend was. Zij hadden niet het vermoeden dat hun bestaan ooit in gevaar kon komen en lieten de gebeurtenissen op hun beloop. Nu, in 2018, precies een halve eeuw later, lijkt Europa door een uitgekiend systeem van manipulatie blind de afgrond in te lopen.

De nieuwe vrijgestelden

De komst van de welvaart had grote voordelen, maar ook een schaduwkant: veel ouders wensten hun kinderen een betere toekomst dan zij destijds zelf hadden en besteedden een groot gedeelte van hun nieuw verworven rijkdom aan (de studie van) hun kinderen. Echter: sommigen vergaten erbij te vertellen hoeveel moeite het gekost had die welvaart op te bouwen. Voor kinderen werd het meer en meer een vanzelfsprekend dat ze alles kregen van hun ouders. Ze konden een leuk leven leiden en hoefden daar niet veel moeite voor te doen. De ouders dachten dat verantwoordelijkheid voor hun eigen onderhoud later wel kwam en meestal was dat ook zo als ze zelf een baan kregen.

Maar vanaf 1968 werd alles anders. Er kwam een aantal kinderen op de markt dat ontdekte dat het door juist niet te werken zijn inkomen kon vergaren. Ze dichtten zichzelf kwaliteiten toe waarmee ze beroepsmatig de wereld konden verbeteren. Anderen moesten dan in hun levensonderhoud voorzien. Zo ontstond het beroep van wereldverbeteraar. Zij werden daartoe in de gelegenheid gesteld door het inkomen van hun ouders en nieuwe wetten die een inkomen garandeerden voor hen die niet werkten. In eerste instantie leek dat tamelijk onschuldig en paste het in het tijdsbeeld. Het was een periode van onbegrensde mogelijkheden en experimenten. Er was een flow van uitvindingen en vernieuwingen. Dat was allemaal best spannend. Belangrijk was ook dat het juist de democratie was die het hen toestond op andere manieren tegen het leven aan te kijken.

Wat nog redelijk studentikoos begon als een soort verzet tegen de ouders, kerk en conventies, groeide in korte tijd uit tot een brede maar ook rigide beweging. De wereld moest koste wat het kost “verbeterd” worden. De belangrijkste oneliner was de theorie dat door staatsbemoeienis de rijkdom over iedereen verdeeld kon worden. Eerlijk delen en iedereen is gelijk. Dat men zich daarbij baseerde op zeer controversiële theorieën kon de pret niet drukken. Marx en Lenin waren belangrijke inspirators. Toen bleek dat Marx en Lenin middels hun regimes/denkbeelden miljoenen mensen de dood in hadden gejaagd, werden de doelen snel aangepast.

Het werd bijvoorbeeld ontwikkelingshulp, toen zure regen en daarna klimaatverandering en “groene” energie. Het zijn allemaal doelen die alleen door voortdurende propaganda en angst gaan leven en waarvoor de mensen vervolgens offers moeten brengen, zoals steeds hogere belastingen, CO2-toeslagen, het afpakken van de gasaansluiting en gedwongen verbouwingen.

De drie pijlers waarop de linkse maatschappij is gebaseerd

De situatie in de huidige maatschappij is geen toeval. Er zit een weloverwogen strategie achter. Door consequent op de volgende drie terreinen de macht en de zeggenschap te claimen, kan een hele maatschappij in de greep gehouden worden:

1. Meerderheid van stemmen

De eerste pijler waarop deze maatschappij is gebaseerd, was de overname van de democratie. Dit wil zeggen dat de meerderheid van de stemmen de macht gaf om de minderheid onder het mom van eerlijk delen letterlijk als loonslaaf te exploiteren voor belastingen en eigen inkomen.  Om toch hun stem te krijgen, is het nodig de mensen voortdurend een rad voor ogen te draaien. Ze moeten gelokt worden door aansprekende leuzen waar niemand op tegen kan zijn. Bekende voorbeelden zijn: “eerlijk delen”, “samen sterk”, “gelijke kansen voor iedereen”. Het zijn aanlokkelijke slogans en dat het holle frasen zijn, schijnt niemand te deren. Het belangrijkste probleem is dat linkse partijen claimen een enorme hoeveelheid welvaart en welzijn te gaan verdelen. Daarbij wordt vergeten dat zowel welvaart als welzijn ten allen tijde bevochten moeten worden en grote inspanningen vragen van de betrokkenen. Gedeelde welvaart leidt ogenblikkelijk tot armoede. Daarnaast is een maatschappij vooral gediend met heel veel gelukkige mensen en niet met mensen die verplicht worden hun geluk met anderen te delen. Geluk is een persoonlijke belevenis en geen handelswaar.

Slogans waar de maatschappij veel meer aan zou hebben, zijn: “Maximaal geluk juist voor u”, “zorg dat uw kinderen de beste opleiding krijgen”,  “probeer de beste te zijn” en “pak uw kansen, anders gaan ze voorbij”. Dit soort slogans hebben geen schijn van kans, alhoewel ze juist voor de kiezers een zegen zouden zijn. Het goed functioneren van een maatschappij is altijd een optelsom van individueel geluk en welbehagen en nooit een deling. In de linkse indoctrinatie echter is persoonlijk geluk en succes een soort egoïsme dat bestreden en uitgeroeid moet worden. Een mens wordt daar juist gelukkig als hij zichzelf wegcijfert en overgeeft aan grotere doelen dan zichzelf. Als het grote doel dan gehaald is, wordt een nieuw doel verzonnen.

2. Onderwijs

De tweede pijler is zeggenschap te krijgen over het ministerie van Onderwijs. Tijdens het onderwijs worden de mensen gevormd. Dat is een zeer belangrijke fase in de ontwikkeling. Normaal gesproken zou het een eer zijn mensen te mogen vormen door hun unieke eigenschappen te ontwikkelen en te versterken. Hun gevoel van vrijheid en onafhankelijkheid te stimuleren. Originele geesten komen vaak tot grote prestaties en zijn gelukkig. Maar niets daarvan.

Zeggenschap over het onderwijs biedt de mogelijkheid de kinderen te beïnvloeden. Ook het niveau kan voortdurend verlaagd worden, zodat niemand meer uitblinkt en alle diploma’s ongeveer hetzelfde zijn. De daaruit voortvloeiende dommigheid en kritiekloosheid biedt bovendien kansen dat kiezers dankzij aantrekkelijke slogans toch blijven stemmen op diegenen die hen het zicht op een sprankelend bestaan hebben ontnomen.

3. Macht over de media

De derde pijler, die van enorm belang is voor de absolute hegemonie, is de zeggenschap over de media. In een recordtempo werden de scholen voor de journalistiek geïnfiltreerd en veranderd in politieke bastions. Van daaruit is de zeggenschap verworven over praktisch alle media in Nederland.  Zo is het bekijken van het RTL en NOS journaal  een tenenkrommende bezigheid geworden. Achter iedere zin zit een bedoeling. Alle nieuws is linkse propaganda. Iedere zin is een insinuatie. Het is walgelijk, want het heeft niets meer te maken met dingen die gebeuren, maar de kijker moet zich vereenzelvigen met de politieke visie van de programmamakers. Hetzelfde gebeurt bij de kranten. Het enige hoopvolle is dat de oplages in een enorm tempo dalen. Dat komt door het internet, is de smoes.

Verbazing

Het blijft verbazingwekkend dat een redelijk kleine groep elitaire jongeren (elitair in de zin dat ze er volstrekt andere denkbeelden op na hielden dan het gros van de bevolking) er in geslaagd is de macht in het land volledig over te nemen en de maatschappij helemaal naar hun hand te zetten. Groot ook was de verbazing, niet in de laatste plaats bij de wereldverbeteraars zelf, dat het allemaal zo gemakkelijk ging. In geen tijd konden ze allerlei posities en instituties overnemen. Zo was bijvoorbeeld de VPRO, een omroep van zeer principiële gelovigen, in zeer korte tijd in handen van experimentele grensverleggers. De gevestigde orde liet zich zonder verzet aan de kant zetten. Het grote succes van de linkse revolutie is uiteindelijk echter niet door toeval gekomen. Het is het resultaat van een weldoordachte strategie, die geperfectioneerd werd nadat bleek hoe gemakkelijk de hele maatschappij over te nemen was.

De wal keerde het schip niet

Normaal gesproken zouden de idealisten, die een maatschappij van eerlijk delen propageren zonder zelf te werken, snel uitgepraat zijn. Echter, door via het vehikel van de democratie de overheid feitelijk over te nemen, werd een onuitputtelijke bron van inkomsten aangeboord: de belastingbetalingen door het gewone volk waar ze op neerkijken. En daar lijkt geen eind aan te komen. In 1968 werd 30% van het Nationaal Inkomen besteed aan nuttige zaken als veiligheid, gezondheidszorg en onderwijs. Dat is een redelijke verhouding. 50 jaar later is dat 70% geworden en op alle terreinen wordt minder kwaliteit geleverd door de overheid dan toen. De rest van het geld blijft aan de strijkstok hangen.

De toekomst is zorgelijk

Bij het 50-jarig jubileum van de linkse revolutie is het tijd de balans op te maken. De revolutie is bijzonder geslaagd. Op alle gebieden is de maatschappij in handen van links. Voor de gewone burger is het een ramp. De gewone burger, die niet eens door heeft dat hij door links te stemmen zijn eigen toekomst en geluk aan de kapstok hangt en daarmee zijn eigen belangen verkwanselt. Die voortdurend gedwongen wordt alles te delen en niet door heeft dat delen niets anders is dan dat zijn bezit afgepakt wordt.

Maar het kan nog gekker. Die gedwongen wordt zijn land, zijn stad, zijn straat te delen met mensen die aangeven geen enkele boodschap te hebben aan zijn leven, zijn waarden en zijn tradities. Voor wie hij wel 70% van zijn inkomen mag afgeven. En daar helemaal niets van mag zeggen. Daar ook  bijna niets voor terugkrijgt. En langzaam in de afgrond verdwijnt. Om geloofwaardig te blijven, is het voor de bestuurlijke elite van belang het niveau van het onderwijs verder af te laten zakken tot volledig imbeciel. Dan lijken ze verzekerd van de eeuwige macht. Zou het?

Door:
“weethetwel”
(voor www.ejbron.wordpress.com)