EU-rapport: komst 406 miljoen migranten is mogelijk

(Door: Bert Dijkstra)

Europa kan 406 miljoen inwoners méér huisvesten dan nu. Op dit moment heeft de EU 495 miljoen inwoners. Het aantal zou dus bijna verdubbelen. De opstellers van de studie gaan uit van de gemiddelde bevolkingsdichtheid van 200 mensen per vierkante kilometer van de EU. Op termijn komt dit neer op het omvolken van heel Europa. In het rapport wordt voorgesteld dat het volk er niets van hoeft te weten:

A sense that experts working on refugee and asylum issues across Europe worry that the public would not accept relocation, largely due to fear of the scale of movements, leads to the suggestion that any relocation programme should start with relatively small numbers.(bron: Het Feasiblity-rapport, 2010, p. 45)

Er moet begonnen worden met kleine aantallen om het publiek geleidelijk te laten wennen aan toenemende aantallen. Let wel: het gaat hier om “relocation” van zowel erkende asielzoekers als niet erkende asielzoekers. De meeste vluchtelingen gaan naar een kleine groep landen: Italië, Malta, Frankrijk, Duitsland, België, Nederland, het Verenigd Koninkrijk, Oostenrijk en Zweden. Op dit moment is het al zo dat de kosten hiervan worden verdeeld over alle lidstaten via het European Refugee Fund, maar dat gaat niet ver genoeg.

Bij de EU werkt dat als volgt: Om de zoveel tijd vergadert de elite ergens in een stad en besluit daar  allerlei mooie dingen voor de mensen. In dit geval gaat het om het Den Haag Programma (2005). Het doel van dit programma was nog het tegengaan van illegale migratie en betere controle van de grenzen, naast uiteraard een nette beoordeling van de vluchtelingen. Het Den Haag Programma gaat er vanuit dat de migratie door zal gaan en dat er daarom een integrale benadering nodig is om te komen tot goede informatie en de uitwisseling daarvan tussen de lidstaten. In dit document komt het woord racisme 3x voor; de woorden diversiteit en homofobie in het geheel niet.

Dit ging niet ver genoeg en werd opgevolgd door het Stockholm Programma (2010). Dit document is ruim twee keer zo lang en nu komen diversiteit en homofobie er meerdere keren in voor. De tekst gaat veel uitvoeriger in op wat er allemaal nodig is om tot een gemeenschappelijk beleid te komen. Onder punt 4.1 worden alle betrokken ambtenaren uitdrukkelijk opgeroepen om tot een ‘gemeenschappelijke cultuur’ te komen en wederzijds vertrouwen te hebben. Deze omweg is bedoeld om de beleidsmakers te bewegen om in alle landen dezelfde normen ten aanzien van migranten te hanteren, waarbij stilzwijgend verondersteld wordt dat ‘open’ landen de norm aangeven en dat ‘gesloten’ landen zich daarbij moeten aanpassen. De asielpolitiek beperkt zich nu ook niet meer tot de EU, maar wordt uitgebreid tot ‘derde landen’ en de VN (par. 6.2.3). Ook de morele grondslag wordt breder gemaakt. Terwijl in het Den Haag Programma de solidariteit tussen de lidstaten van de EU centraal stond (par. II, 1) blijkt dat in het Stockholm Programma uitgebreid te zijn tot ‘landen van herkomst’ (par. 6.1.1) en ‘derde landen’ (par. 6.2.3). Kortom de hele wereld.

Dit is de indoctrinatiemethode overlegstrategie van de EU en de VN. Het begint met het afspreken van ‘gezamenlijke’ aanpak van bestaande problemen met bestaand beleid en bestaande doelen. Dat is fase 1 van de Gleichschaltung [gelijkschakeling]. In de volgende fase worden het aspect ‘gezamenlijkheid’ uitgebreid naar andere doelen en wordt het beleid daarbij aangepast. Het programma van fase 1 heeft namelijk gefaald en dat kan ook niet anders, want de ‘open’ landen zijn ‘open’ omdat hun regeringen dat zo willen. Het falen van fase 1 wordt door de regeringen van de ‘open’ landen gebruikt als breekijzer om langzaam maar zeker de ‘gesloten’ landen te dwingen tot ‘open’ beleid. In fase 2 worden de administratieve lasten uitgebreid, zodat er een situatie ontstaat waarin mensen het ‘open’ beleid gaan accepteren en geleidelijk hun verwachtingen en reacties daarbij aanpassen. Zo ontstaat er een doolhof van administratieve en politieke beslissingen, die hun eigen werkelijkheid scheppen. Regeringsleiders komen en gaan, maar de ‘practices’ worden op deze manier ingeslepen en blijven bestaan.

Eerst kleine aantallen – en wat daarna? Er wordt uitgerekend dat de EU 406 miljoen migranten kan opnemen (tabel 9, 1-13, p. 109). De gemiddelde bevolkingsdichtheid van de EU ligt rond 200 en dat geldt als norm. Volgens deze ‘methode’ zou Finland 62 miljoen mensen kunnen opnemen. Sommige landen zoals Nederland hebben een hogere bevolkingsdichtheid dan 200, maar dat levert in dit systeem geen voordelen op. Om zeker te weten dat alle landen verplicht kunnen worden tot verdere opname van migranten, wordt de norm op 1000 gezet. Dan kan Finland maar liefst 332 miljoen migranten opnemen. Nederland kan nog uitbreiden met 25 miljoen mensen.

Het blijft onduidelijk waarvan al die miljoenen mensen dan zouden moeten leven. Finland is geen land dat rijk is aan ertsen, waterwegen of een rijk achterland heeft. De reden dat er nu maar 5 miljoen mensen wonen in Finland is nu juist dat de economische mogelijkheden heel beperkt zijn.

Van de EU lidstaten hebben er 17 aangegeven dat ze geen migranten of hooguit enkele tientallen willen opnemen (p. 35). Zes landen wezen er op dat een verdelingsprogramma een aanzuigende werking zou hebben op toekomstige migranten (p. 38). Het Feasibility-rapport wil dit probleem afdekken met de opmerking:

Ensure that Member States involved in relocation do not substitute this for participation in an EU resettlement programme. (p. 45).

Met andere woorden, het is wel degelijk resettlement, het definitief migreren, maar het moet met verhullende termen gebracht worden om de mensen vooral niet ongerust te maken.

Het Feasibility-rapport is weer een voorbeeld van de mate waarin beleidsmakers verdwaald zijn in een fantasiewereld en vervolgens proberen die op te dringen aan de bevolking. Het moge duidelijk zijn dat het feit dat de EU dit soort rapporten gebruikt, erop duidt dat de wil tot het afremmen dan wel ontmoedigen van migratie in het geheel niet aanwezig is. Er zijn in het hele rapport maar enkele bladzijden die een sprankje gezond verstand bevatten. Dat is als wordt vastgesteld dat in de EU vrij verkeer van personen geldt en dat asielzoekers zich nu bevinden in de landen waar ze ook willen zijn. Het is onwettig om deze mensen tegen hun wil in te onderwerpen aan een relocation programma naar andere lidstaten van de EU (p. 55-60).

Door:
Bert Dijkstra
(voor www.ejbron.wordpress.com)