Iedere dag twee kerkschendingen in Frankrijk

(Door: “Jupiter” – Vertaling: E.J. Bron)

En het laffe zwijgen van de christelijke kerken…

In Frankrijk worden elke dag twee kerken geschonden, bericht de “Welt am Sonntag”. Ook in Duitsland zijn christelijke kerken en instellingen al lange tijd een aanvalsdoel. Maar waar blijft de energieke schreeuw van verontwaardiging van de kerken, waar de weerbare, consequente beschermingsbekentenis van de staat? In plaats daarvan: nauwelijks iemand schrijft en spreekt over toenemende aanslagen op christelijke symbolen. Over het schandaal van de schendingen en de herkomst van de daders heerst zowel in Frankrijk als Duitsland veelbetekenend zwijgen.

De “Welt am Sonntag” somt op: 5 maart – schending van de katholieke kerk in Reichstett, Elzas: satansymbolen, kerkvensters ingeslagen. 7 maart – orgel in de kathedraal Saint-Denis, Parijs, beschadigd. 11 maart – “vandalisme” in Saint-Denis, Straatsburg. 17 maart – brand in Saint-Sulpice, Parijs.

Hosties in de stront gedrukt

In 2018 werden er in Frankrijk in totaal 1063 aanvallen op christelijke kerken en symbolen geregistreerd. Dat zijn 185 schendingen meer dan in 2017. Ter vergelijking: er werden ongeveer 100 synagogen en moskeeën beschadigd.

In februari zorgde een aanval op kerken in Lavaur, Dijon en  Nîmes voor opzien en geschoktheid. In Nîmes werd in de Notre-Dames-des-Enfants de tabernakel opengebroken, werd stront op het kruis en op de muren gesmeerd en werden de hosties in de stront geduwd. Het allerheiligste werd geschonden.

Voor Duitsland zijn de cijfers uit 2017 nu bekend. De federale recherche registreerde bijna 100 “christen-vijandige aanvallen”, berichtten Duitse kranten in februari 2018 droog en getalsmatig tegenstrijdig. Daarom loont het de moeite om te herinneren aan de stukken van de “Preußische Allgemeine Zeitung”, van Vera Lengsfeld en van de AfD-Beieren. Ook hier in het land heerst een sluipende oorlog tegen alles wat christendom symboliseert. Aanvallen op kruisen op bergtoppen, op heiligenbeelden langs de weg, op kerken en onlangs ook op begraafplaatsen.

Beieren: 200 kerkschendingen

In Beieren waren drie kruisen op bergtoppen het slachtoffer van de haat. Daders onbekend. De “Peußische Allgemeine Zeitung”: “Tegelijkertijd met de verwoestingen op de bergtoppen vinden er sinds 2013 verwoestingen in de dalen plaats. Op dit moment wordt alleen al in Beieren aangifte gedaan van 200 kerkschendingen per jaar. Er werden kruisen kapotgemaakt, altaars verwoest, Bijbels in brand gestoken, doopvonten omvergegooid en kerkdeuren met islamitische leuzen zoals ´Allahu akbar!´ besmeurd.”

De “Preußische Allgemeine Zeitung” trekt uit de pure haat op het christendom en zijn symbolen een logische conclusie: “En die is grotendeels uit de islamitische wereld geïmporteerd: het zijn nu eenmaal geen junkies in geldnood die Jezus-beelden onthoofden en de armen en benen afhakken van heiligenbeelden, om ze daarna in brand te steken. Weliswaar waarschuwt de recherche voor “overhaaste conclusies”, ze stuit bij onderzoek echter steeds opnieuw op “jonge relschoppers met migratieachtergrond”.

Geen woord over de herkomst van de daders

De “Welt am Sonntag” zwijgt in haar bericht uit Frankrijk uiteraard over de herkomst van de daders. Geen woord, zelfs niet de kleinste aanwijzing, dat de verdenking op de een of andere manier op migranten zou kunnen vestigen. Er is slechts sprake van “jongeren” of “scholieren”, die door de bisschoppelijke vicaris Didier Muntzinger op heterdaad betrapt werden, toen ze in zijn kerk Saint-Louis stonden te pissen achter het altaar. Hij zou bijgedragen kunnen hebben aan de opheldering over de daders. Hij had hun uiterlijk en hun taal moeten noemen. Dat hij dat blijkbaar vermeed, staat de bekende conclusies toe. In plaats daarvan bazelt hij van het “geweld als uitdrukking van het onbehagen van een samenleving en een generatie”, die een zondebok nodig heeft. Andere theologen interpreteerden volgens de “Welt am Sonntag” de vernietigingswoede zo, dat “de daders het christendom willen laten betalen voor de eeuwenlange interpretatiesoevereiniteit.”

Het is net zoals bij de toenemende aanvallen op politieagenten, treinconducteurs of reddingspersoneel in Duitsland: de vertegenwoordigers van de betreffende instellingen, afgezien van de journalisten, laten zich nog liever een stuk van hun tong afsnijden dan man en paard te noemen. Concrete daders worden etnisch verdraaid, duidelijke daderprofielen bestaan er niet. In geval van twijfel is de woedende Duitse burger verdacht, zoals “Tichys Einblick” onlangs met betrekking tot een verhaal in de “Spiegel” schreef, waarin consequent werd verzwegen dat volgens de feiten 51% van de aanvallers op reddingspersoneel een migratieachtergrond heeft.

Arabische teenagers vierden kerkbrand

Het dictaat van de politiek correcten is opgegaan en wordt vooruit gedragen door laffe clerici als een monstrans. Men wil geen olie op het vuur gieten. Zo wordt de voor de hand liggende waarheid via de antichristelijke razernij en haar herkomst blijvend gemaskeerd. Niet de daders lopen het gevaar om uitgestoten te worden, maar diegenen die het zouden durven wagen om de schending van christelijke symbolen in verband te brengen met de import van migranten. Zij worden beschuldigd van haat, hetze en racisme.

Misbruikschandalen zoals in Rochdale, Rotherham en Telford waren pas mogelijk uit angst voor racistische belastering. In de sfeer van het taboe van Lord Voldemort om het kwaad niet te mogen noemen, verlopen de antichristelijke aanvallen kriskras door Duitsland. In Garbsen aan de A2 bij Hannover jubelden Arabische en Turkse teenagers, toen de Willehadi-kerk in 2014 in brand stond. De politie spreekt vaag van een “milieutypische omgeving” schrijft de “Preußische Allgemeine Zeitung”. De Sint-Martini in Bremen, de Sint-Leonhard in Grafing en de Sint-Anton in Passau, de dom, de Morits-kerk, de evangelische Ullrichs-kerk in Augsburg evenals de Sint-Michael in München werden met Arabische “Allahu akbar”-teksten besmeurd.

In de deelstaat Nordrhein-Westfalen werden Mariabeelden, heiligenbeelden en kruisen langs de weg “onthoofd”. De “Preußische Allgemeine Zeitung”: “Bijzonder opvallend is het afslaan van vingers en het ritueel onthoofden van de beelden, bijvoorbeeld van het standbeeld van de heilige Franciscus in Lüdinghausen of de onthoofding van het kindje Jezus voor de Sint-Agatha-kerk in Dülmen-Rorup. Vandalisme? Misschien. Maar in de koran staat ook soera 8, vers 12, waarin de islamitische plunderaars – “strijders” genaamd – de aanwijzing krijgen om de hoofden en de vingers van de ´ongelovigen´ af te slaan. Heel toepasselijk heet soera 8 dan ook ´De oorlogsbuit´.”

In dit “dal der duisternis”, zoals de bisschoppelijke vicaris Muntzinger uit Straatsburg de actuele situatie in Frankrijk in de “Welt am Sonntag” noemt, is er ook in Duitsland niet echt robuuster en prominenter verzet uit de ambtskerk en de oude partijen te zien. Daar is alleen maar als in een reflex afschuw herkenbaar wanneer er hakenkruisen gesmeerd worden, want dan lijkt de kwalificatie duidelijk en het gevaar klein te zijn. Als het gaat om het eigen (borst)kruis, wordt dit vol schaamte afgedaan, zoals de Duitse kerkleiders kardinaal Reinhard Marx en Heinrich Bedford-Strohm dit in 2016 op de Tempelberg in Jeruzalem voordeden.

Bron:
https://dieunbestechlichen.com
Door: “Jupiter”

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)