“Gele Hesjes”: Van het straatprotest van de “afgehaakten” tot politieke kracht die Europa verandert

(Door: Niki Vogt – Vertaling: E.J. Bron)

De EU-verkiezingen hebben meedogenloos laten zien dat Europa begint aan een periode van fundamentele verandering. In drie grote Europese landen zijn de gedemoniseerde “rechts-populisten” als winnaar uit de verkiezingen te voorschijn gekomen. Overbodig om te zeggen dat de opvattingen van deze “rechts-populisten” twintig jaar geleden nog een heel gewoon politiek programma geweest zouden zijn. Alleen de tijdgeest is steeds meer naar links opgeschoven. Tegenwoordig zouden doorgewinterde sociaaldemocraten, zoals de voormalige Duitse Bondskanselier Helmut Schmidt, al in de rechtervleugel van de AfD geplaatst worden.

Er zijn diverse redenen waarom er overal verzet tegen de globalistische agenda van de EU opkomt. Vooral Frankrijk heeft heel sterk te lijden onder de gevolgen van dit politieke basisconcept. Lange tijd konden de marionetten, die door de machtige globalisten op de achtergrond als politici geïnstalleerd werden, de aandacht van de ware plannen afleiden. Alleen daar waar deze plannen de meeste schade aanrichten, kunnen hun gevolgen niet meer over het hoofd gezien worden en richten de mensen onvermijdelijk hun blik op de oorzaken.

De kiem van de “Gilets Jaunes”, de “Gele Hesjes”, ligt daar in Frankrijk waar de de-industrialisatie een bijzonder duidelijke sleuf in de economie van de Grande Nation heeft geslagen. De bloeiende industrieën van de jaren-70, die aan de Fransen benijdenswaardige sociale uitkeringen en crisis-vaste arbeidsplaatsen hadden geschonken, zijn vertrokken. De globalisering is – ondanks alle mooie formuleringen – gewoon niet mensvriendelijk, maar nestelt zich daar waar de menselijke arbeidskracht het goedkoopst is en voor de grote concerns de meeste winst oplevert bij zo mogelijk minimale sociale lasten. Een simpele rekening, die de links-groene dromers van “Open Borders” tot op de dag van vandaag niet begrepen hebben. De globalisering met haar “Diversity”-romantisering als verbloeming van keiharde winstbelangen wil het liefst ook nog de kosten besparen om met haar productieplaatsen te verhuizen – en daarom moetende goedkope arbeidskrachten gewoon naar de productieplaatsen komen. Zo eenvoudig is dat.

En Frankrijk met zijn hoge sociale lasten en werknemers die quasi niet ontslagen kunnen worden, was logischerwijze een van de eerste slachtoffers van de globalisering. De sociale plannen voor de steeds grotere groep werklozen werden een kostbare, constant toenemende realiteit. Steeds meer ontbrak het geld aan alle kanten, de infrastructuur raakte in verval en brak als een broos bot met osteoporose. Het openbaar vervoer, het gezondheidsstelsel, het onderwijs, postkantoren, de politie, dienstverleners en allerlei soorten openbare instellingen raakten steeds meer uitgedund. Het wordt steeds moeilijker om op het platteland te leven.

Zodoende vervallen ook de private structuren. Kleine winkels moeten sluiten wanneer de klanten te weinig geld hebben en hun uitstaande rekeningen niet meer kunnen betalen. Huizen raken langzamerhand vervallen, omdat er nauwelijks voldoende herstel plaatsvindt. Ooit prachtige en elegante grote huizen vervallen, omdat er geen geld meer is om ze in stand te houden. Vaak koopt een hotelketen dan zoiets op, renoveert het en geeft het daarna toch weer op, omdat de Fransen geen geld hebben om daar als gast te verblijven. Frankrijk verloedert en tegelijkertijd kijken de verarmde Fransen woedend toe hoe de staat de immigranten vertroetelt.

De druppel die ervoor zorgde dat het vat overliep, was in de herfst van 2018 de extra belasting op benzine en diesel, die uitgerekend werd opgelegd door de nieuwe president Emmanuel Macron. Macron, die op het laatste moment als toeverlaat met zijn niet-partijbeweging “La République en Marche” opdook en beloofde dat alles beter zou worden, beroofde hen ook nog van hun laatste centen en nam van hen de laatste mogelijkheden af om op de een of andere manier nog te overleven. Want met het oog op de geërodeerde infrastructuur is de auto nog de enige mogelijkheid om naar de arbeidsplaats, de dokter, de school, de winkel te komen. Het vat met geduld van de traditioneel weinig geduldige Fransen liep over. Eerst trok men alleen gele hesjes aan om bij de protestmarsen en de blokkades van rotondes gezien te worden en veilig te zijn. En op een bepaalde manier representeerde het gele veiligheidshesje ook de werkman en iemand die in een moeilijke uitzonderingssituatie de aandacht op zichzelf wil vestigen.

Maar het politieke establishment reageerde zoals het altijd reageert: men hield zich niet in en probeerde niet te begrijpen wat er gebeurt en waarom. Dat doen de heersenden nooit, lijkt het. Het politiek-mediale establishment, de cirkel van de macht, deed datgene wat het altijd al in de geschiedenis van de mensheid heeft gedaan: men schold de opstandige meute uit en veracht demonstratief het “gepeupel”: nietsnutten en onopgeleiden, die op een bepaalde manier de nieuwe tijd niet hebben begrepen. Strandgoed aan de oevers van de vooruitgang, nutteloze onderlaag.

Welnu, de geschiedenis leert de mensen dat de mens niets leert van de geschiedenis. Aan de Franse scholieren wordt tijdens de geschiedenisles met pathetische woorden de Franse Revolutie bijgebracht, maar zodra zich een voor iedereen zichtbare soortgelijke situatie ontwikkelt, begrijpen de politieke flikflooiers inclusief president Macron weer eens niets.

President Macron reageerde net zoals het “Ancien Régime” destijds, voor de Franse Revolutie: eerst negeren en zwijgen, daarna niet voor rede vatbaar. Nee, de belastingen worden absoluut niet ingetrokken. Toen volgden intimidatie en escalerende protesten… en toen werden de belastingplannen weer ingetrokken. Het geweld van de protesten nam toe in dezelfde mate als het onvermogen van de regering om de problemen aan te pakken. De “Gele Hesjes” konden het toekomstige Ancien Régime aanzienlijke concessies afdwingen.

De massa´s van het verwaarloosde Franse platteland begonnen nu in de steden, voornamelijk in Parijs, op te dringen. Nu waren het niet de een of andere onopgeleide boerenkinkels die ergens op het platteland rondzwierven en voor stress zorgden. Ze waren overal en domineerden de sociale media, spraken vanaf dit moment en masse met elkaar af  midden in de steden, waar ze alles lam legden. Ze verkondigden zelfs een bezoek te brengen aan het Elysée-paleis. En ze lieten er geen twijfel over bestaan dat ze heel goed begrepen wat het fundamentele kwaad is: het globalisme en de concerns. En ze hadden begrepen dat er voor hen eigenlijk geen plaats meer is in de “Nieuwe Wereldorde”.

En, zoals altijd, grijpen de machtigen naar onderdrukking en geweld en zien de tekens aan de wand niet. Er worden steeds meer politieagenten samengetrokken, die met wat meer geld gelokt en op scherp gezet worden. Het zelfmoordcijfer onder politieagenten explodeert. Ze zijn overbelast, meppen op mensen in die hun familieleden of vrienden zouden kunnen zijn. Velen lopen over. Protesterende burgers worden massaal verwond. Velen raken een oog kwijt. Er zijn al enkele doden gevallen. De protesten breiden zich uit. Er verschijnen “Gele Hesjes” in België en Duitsland. Ze protesteren tegen de politiek van de EU, die immers dezelfde doelen volgt als de voormalige Rothschild-bankier Macron: globalisering, ontbinding van de naties, afschaffing van de volkeren en etniciteiten, ongebreidelde immigratie, legers onderbetaalde seizoenarbeiders, afschaffing van de familie, afschaffing van staatsstructuren om het oppergezag van de grote concerns te vestigen en constant overal oorlogen op laag niveau rondom de wereld aan de kook te houden en de belangen van het grootkapitaal door te drukken. De EU is een van de structuren die deze globalisten in hun smaak willen kneden.

Na een half jaar van protesten op straat met veel verliezen daalt het aantal demonstranten, want velen kunnen zich de reiskosten niet meer permitteren, teveel werden ook door politiegeweld verwond of verminkt. Maar de bitterheid en de deskundigheden nemen toe en de “Gele Hesjes” beginnen zichzelf politiek te organiseren en doelgericht te handelen. Je kunt niet eeuwig op straat vechten. Nu handelen ze doelgerichter.

De “Spiegel” begrijpt blijkbaar helemaal niets wanneer die zegt dat de straatprotesten een prima uitlaatklep voor de opgestuwde volkswoede geweest zouden zijn. Die zou nu naar buiten zijn gekomen en dat zou toch veel beter zijn dan wanneer Frankrijk op de rechtse populisten zouden stemmen. En eigenlijk zouden de “Gele Hesjes” toch alleen maar meer geld willen. Dat de redacteur van de “Spiegel” niet begrijpt wat daar gebeurt, bleek tijdens de EU-verkiezingen slechts 14 dagen later. Hoofdzakelijk de “Gele Hesjes” stemden op de “rechts-populistische” partij “Rassemblement National” als absolute winnaar van de verkiezingen.

Dat is echter pas het begin. De “Gele Hesjes” zullen Frankrijk veranderen. Het establishment is weliswaar aangeslagen, maar steunt nog op de politieknuppels. De opstandelingen scanderen echter al “Révolution!” in de straten.

Bron:
https://dieunbestechlichen.com
Door: Niki Vogt

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)