De politie in Horst aan de Maas moet kapot

(Door: “Weethetwel”)

Horst aan de Maas is wat je noemt een boerendorp in de goede zin van het woord. De inwoners zijn van het kaliber ruwe bolster, blanke pit. Het zijn harde werkers en dat komt niet in de laatste plaats door de boeren die een groot deel van de plaatselijke economische activiteit voor hun rekening nemen. Denk niet dat het daarom een achterlijk dorp is, want er is in Horst en omgeving uitstekend onderwijs en de kinderen staan klaar om het beroep van hun ouders voort te zetten met de nieuwste inzichten over mens, dier en milieu.

Het mag dan ook duidelijk zijn dat de Horstenaren erg gehecht zijn aan dat leven en er alles aan doen dat ook voor de toekomst te bewaren. Dat komt op allerlei plaatsen tot uitdrukking en één daarvan is het politiekorps. Het politiekorps  is als een afspiegeling van de bevolking: men heeft behoefte aan harde werkers die te allen tijde klaarstaan voor de bevolking en er zijn als men ze nodig heeft. Die er geen moeite mee hebben om de mensen te wijzen op hun rechten en plichten en een taak hebben in de opvoeding van toekomstige generaties. Die met hun voeten midden in de maatschappij staan. In grote lijnen voldoet de politie van Horst aan de Maas aan die omschrijving. Als de stem van het volk gehoord zou worden en er, net als in Amerika, sheriff-verkiezingen zijn, zou dit korps met overweldigende meerderheid gekozen worden.

Veranderingen bij de politie

Nederland bevindt zich helaas in een neerwaartse spiraal wat betreft het handhaven van wetten en orde. De belangrijkste reden is dat de linkse politiek zich in 50 jaar meester heeft gemaakt van praktisch alle instituties in de maatschappij. Het gevolg is dat de basis van besluiten en handelingen niet meer ligt bij de vraag wat het volk wil, maar er wordt vooral gekeken of alles wel past binnen de maatschappijvisie van de politici. En die hebben inmiddels een gruwelijke hekel aan alles wat riekt naar ouderwetse recht en orde. Door een ingewikkeld stelsel van redeneringen zijn alle mensen gelijk en in het geval van de politie zijn er eigenlijk geen boeven, want iedereen is van goede wil om er het beste van te maken. Daar komt bij dat de politiek besloten heeft dat Nederland een toevluchtsoord mag worden voor de hele wereld waardoor er een groot aantal nieuwkomers tussen de bestaande bevolking geplaatst wordt. Op zich hoeft dat geen probleem te zijn als van de nieuwkomers geëist wordt dat ze zich aanpassen aan de Nederlandse wetten en orde, maar de realiteit is daaraan tegengesteld. Onder het motto positieve discriminatie mogen nieuwkomers veel meer dan autochtone Nederlanders en die maken daar dankbaar gebruik van. De misdaadstatistieken zijn vernietigend voor de nieuwkomers en om dat te verbergen voor de bevolking worden deze cijfers tot op het hoogste politieke niveau verzwegen en verdoezeld. Het mag duidelijk zijn dat er bij een rechtgeaarde politieman een dikke knop omgezet moet worden voordat hij accepteert dat er met twee maten gemeten wordt en vooral ook dat de bevolking, waar hij zélf deel van uitmaakt, voor nu en in de toekomst de dupe is.

Politie is ook al geïnfiltreerd tot op het bot

Voor links was het de laatste decennia van belang om overal geestverwanten te droppen. Dat is ze fantastisch gelukt. Of je het hebt over gemeentebesturen, regering, rechterlijke macht, openbaar ministerie, adviesorganen, Raad van State, ze zijn allemaal veranderd in linkse bolwerken die met steeds nauwer sluitende oogkleppen de maatschappij verder van haar wortels afvoeren in een duistere toekomst. Met de politie hadden ze wat meer moeite, omdat deze midden in de maatschappij staat en zich niet zo gemakkelijk liet overtuigen dat het meten met twee maten nu wel zo’n goed idee is voor een stabiele toekomst. Maar uiteindelijk is het toch gelukt door een actief benoemingenbeleid om zo van de top uit de stabiliteit van het korps te ondermijnen.

Vergeet niet dat het grote veranderingen zijn. Het is niet meer een kwestie van: dit is de wet en die moet je handhaven, maar er komt een heel stelsel van formele en informele gedragsregels. Bij het vermoeden van een misdaad wordt uitvoerig overlegd wie het is en of er wel opgetreden moet worden vanwege de politieke correctheid. Als je een paar dagen wacht, is de wietkwekerij leeg en hoef je geen moeilijkheden te zoeken met de betreffende kweker. Optreden bij een misdaad kan in principe alleen nog na overleg, omdat eerst de politieke afweging gemaakt moet worden. En omdat de korpsleiding er alleen overdag is, is de vogel ’s nachts gevlogen. Je hoeft niet over veel fantasie te beschikken om in te zien dat zo’n handelwijze de dood in de pot is voor een actief politiekorps. Voeg daarbij de draaideurcrimineel die per omgaande weer door de D66 rechter wordt vrijgelaten en het mag duidelijk zijn dat de motivatie bij een goedwillend politiekorps steeds dieper zinkt. Het tragische is dat dit voor de politiek volkomen acceptabel is, omdat ze de maatschappij zoals die bestond al lang heeft opgegeven en maar blijft experimenteren om de heilmaatschappij uit zijn dromen te realiseren.

Uitzonderingen worden niet getolereerd

Er zijn een paar politiekorpsen waar, zeer tegen de zin van de politiek, nog een ouderwetse sfeer bestaat van hard werken en boeven vangen. Dat zijn korpsen, hoe kan het ook anders, die vooral bestaan in de hechte gemeenschappen op het platteland. Eén daarvan is dus Horst aan de Maas. Om dat op te heffen en het korps in de politieke correctheid te dwingen, werd de hulp ingeroepen van het korps Nijmegen. Daar, in Havana aan de Waal, is het politiekorps tot volle tevredenheid gedevalueerd tot politieke slippendragers. Het is de stad waar de burgemeester als hoofd van de politie alle ambtenaren een vrije dag gaf om in optocht naar het politiebureau te gaan om de daar voorgedrukte aangifteformulieren tegen Geert Wilders van een kruisje te voorzien.

De strategie voor Horst was verbluffend eenvoudig: één van de goed afgerichte slippendragers uit Nijmegen werd benoemd tot korpschef in Horst en een stuk of vijf van zijn volgelingen als agent in Horst en de strijd kon beginnen. Terwijl de oude garde aan het werk ging, zaten de nieuwkomers te wachten op de instructies die maar niet kwamen. En zo er instructies kwamen, was dat vooral in termen als: wachten, geen prioriteit, gevoelig. De nieuwkomers hadden zodoende alle tijd om de oude garde te bespioneren of ze zich wel of niet aan de protocollen hield, geen wietkwekerij oprolde zonder toestemming, de glimmende mocro-bolide niet te vaak aanhield vanwege diskriemienaasie of wel lang genoeg stond te soebatten alvorens op te treden. Zo werd van het bestaande korps een dossier opgebouwd om zoveel mogelijk belastende dingen te verzamelen voor de grote opruimactie. Daarnaast zal het niet moeilijk zijn om daarbij een aantal gepeperde uitspraken op te tekenen aan het adres van de Nijmeegse slippendragers en dat is heel ernstig, want het is je mééérdere.

De grote dag, maar zonder feiten

Eindelijk was de grote dag gekomen dat het korps in Horst aan de Maas zijn definitieve nekslag zou gaan krijgen. In één keer werden 8 politieagenten geschorst. Om de actie zo efficiënt mogelijk te laten verlopen, werd in ruime mate gebruik gemaakt van de contacten bij de linkse media. Die smullen hiervan, want die hebben ook helemaal niets met een maatschappij waar het gewone volk aan gehecht is. Een echt kwaadaardige rol is dan ook weggelegd voor het lokale krantje de Limburger (gelinkt aan de NRC, hoe kan het ook anders), die in zijn kwaadaardige onnozelheid (?) als roeptoeter fungeerde en zoveel mogelijk modder over het korps uitstrooide. Als geste richting de Horster boeren notereerde ze dat de politiestal wordt uitgemest. Géén van de betrokken agenten komt zelf aan het woord, dat is hen beslist van hogerhand verboden. Dat zou voor een échte journalist geen reden mogen zijn klakkeloos de aangereikte propaganda te verspreiden.

Want feiten? Geen enkele. Het blijft bij een hele serie verdachtmakingen. Wie het bovenstaande goed gelezen heeft, krijgt wél meteen in de gaten wat er zich afspeelt als Jan Struijs, voorzitter van de Nederlandse Politiebond, zegt: „Er zijn normen overschreden in de onderlinge omgangsvormen, dat is een onderdeel. Ook wordt gekeken of altijd de regels zijn gevolgd met de aanpak van criminaliteit. Met name kijken ze ook naar het groepsproces: hebben de medewerkers duidelijke orders gehad? Hebben zij in het verlengde van hun opdracht gewerkt? Of hebben ze teveel vrijheid genomen?”

Het druipt er aan alle kanten vanaf dat de kern van de kritiek betrekking heeft op de ouderwetse taakopvatting van de Horster politiemensen. Daar willen ze vanaf en vooralsnog zijn verdachtmakingen daarbij een zeer probaat middel. Ook als naderhand blijkt dat het allemaal gekunsteld in elkaar was gedraaid, heeft het toch zijn werk gedaan. De politiechef van Limburg weet het ook niet meer. Ze kan alleen maar een voorbeeld geven van wat er zéker niet is gebeurd. Dat tekent de zwakte van het verhaal. Ze staat wel te jammeren dat ze dit nooit meer mee wil maken, maar vergeet te vermelden dat deze zaak bewust in scene is gezet en alleen een politiek doel dient, niet het belang van de gemeenschap.

Door:
“Weethetwel”
(voor www.ejbron.wordpress.com)