“Journalisten zijn vijanden van het volk”

(Door: Stefan Schubert – Vertaling: E.J. Bron)

De schreeuw van verontwaardiging in het Duitse medialandschap was groot, toen de 45^e president van de Verenigde Staten de in de titel genoemde beschuldiging uitte. Het jaar 2020 is pas enkele uren oud, maar alleen al wat Duitse journalisten in de afgelopen dagen hebben gepubliceerd, roept vragen op over hun agenda en over hun relatie tegenover het eigen volk.

Donald Trump is de nachtmerrie van iedere mainstream journalist: een krachtige stem, welbespraakt, schuwt geen confrontatie en draagt zijn hart niet op de tong, maar op de goede plaats. Dat Trump ondanks een wereldwijde mediacampagne – je hoeft je alleen maar de dagelijkse Trump-hetze in de “Spiegel” en in diens linkse pendant “Spiegel-Online” te herinneren – de presidentsverkiezingen won, hebben de mediale elites tot op de dag van vandaag niet verwerkt. Over hun democratiebegrip zegt dat net zo veel als over de elementair belangrijke eigenschap om een luisterend oor te bezitten voor de zorgen en gevoeligheden van de bevolking.

Donald Trump vult niet alleen regelmatig gigantische hallen en voetbalstadions, maar bereikt met zijn meer dan 68 miljoen volgers op Twitter meer mensen rechtstreeks dan de complete politieke pers van Washington. Daardoor heeft Trump de moraliserende en framende mainstream journalisten verouderd doen worden en in hun eigen linkse zeepbel teruggeduwd. Dan verbaast het de kritische waarnemer niet meer dat Duitse media bijna hartstochtelijk applaudisseren voor de plannen van de Duitse regering tot een draconischer en willekeuriger censuur op Facebook, Twitter en YouTube, ja, dat deze censuur wat betreft de eigenlijke hoeders van de vrijheid van meningsuiting niet snel genoeg wordt ingevoerd.

De in de sociale netwerken luid geworden stemmen van miljoenen regerings- en immigratie-kritische burgers en het succes van conservatieve tot rechtse mediasites, activisten en publicisten hebben de mainstream pers hard getroffen. De impopulaire concurrentie onthult niet alleen haar wijdverbreide eufemismen (in plaats van met “families” hebben we hier te maken met ontwikkelings- en cultuur-vreemde mannen, “geschoolde arbeidskrachten” zijn eigenlijk analfabeten), maar ontmaskert de links-groene agenda van het journalistengilde alhier elke dag opnieuw. Steeds meer mensen zien in dat de door de mainstream uitgeroepen en constant aangewakkerde “strijd tegen rechts” in werkelijkheid een veldtocht tegen alles is wat tegenstrijdig is aan hun eigen linkse wereldbeeld. Zo zijn links-radicale ophitsende sites zoals “de.indymedia.org” al lang gemuteerd tot terreurplatforms, maar er wordt niet ingegrepen door de Duitse staat, noch wordt dit door de Duitse media geëist. Dit is met het oog op een schandalige overeenstemming tussen mainstream journalisten met bekendmakingen van de links-extreme Antifa weliswaar nauwelijks meer verbazingwekkend, echter toch iedere keer weer schokkend.

Mediaoorlog tegen de eigen bevolking  

De destabilisering van het land, het verlies van de binnenlandse en buitenlandse veiligheid wordt door deze mediascheppers nonchalant genegeerd. De misdaad- en terreurgolf, die Duitsland na de vluchtelingengolf op dit moment teistert, is de grote mediahuizen van de republiek geen enkele krantenkop waard. De balans van meer dan een miljoen delicten door meestal islamitische vluchtelingen alleen al in de jaren 2015-2018 wordt nog steeds verzwegen. De schrijver heeft de cijfers opgevraagd bij de Duitse federale recherchedienst (BKA) en met data uit de BKA-situatieschets “”Criminaliteit in de context van de immigratie” bewezen.

De schrijver publiceerde deze cijfers voor het eerst in zijn actuele boek “Veiligheidsrisico islam”criminaliteit, geweld en terreur – Hoe de islam ons land bedreigt”. De “Spiegel”, het huisblad van de leugenaar en bedrieger Claas Relotius, zijn deze alarmerende cijfers geen zin waard. Geen van de naar eigen zeggen rond 1100 medewerkers (voltijdbanen) heeft over de data in het boek ook maar één zin geschreven. Je vraagt je af wat het “nieuwsblad”, dat volgens zijn eigen reclameslogan “geen angst voor de waarheid” heeft, überhaupt nog publiceert.

Het actuele artikel “De ´milieuzeug´-ergernis” is een van die maaksels die de neergang van het blad in alle facetten documenteerden. Inhoudelijk is dit stuk een mengeling van linkse samenzweringstheorie, fake news en publiek-laster. De WDR deinsde er zoals bekend niet voor terug om aan zijn koor toevertrouwde kinderen te instrumentaliseren en tegen andere bevolkingsgroepen te laten ophitsen: Oma zou een “milieu-zeug” zijn, SUV-rijders worden zwartgemaakt en buitengesloten, vleesconsumptie gedemoniseerd en vliegreizen, behalve uiteraard naar klimaatconferenties, gelijkgesteld aan de ondergang van de Aarde – zoveel alarmisme is in de zin van de groene ideologie natuurlijk toegestaan.

Zonder met de ogen te knipperen, verbreiden de mainstream media bovendien het sprookje dat het lied “satirisch” bedoeld geweest zou zijn. Terwijl de laatste seconden van het propagandalied de satire-verdediging zelf ontmaskeren als leugen. Daarin laat de WDR de kleine meisjes, die vast en zeker de Engelse taal niet machtig zijn, met de lippen een zin van de klimaat-activiste Greta vormen: “We will not let you get away with this!” Satire!? Nee.

Het lied is opnieuw een dieptepunt van Duitse journalisten tegen politiek andersdenkenden. En om de journalistieke faillietverklaring aan te vullen, probeert de “Spiegel” de terechte verontwaardiging van miljoenen burgers voor te stellen als een samenzwering van “rechtsen” op internet.

Je vraagt je af waaruit inhoudelijk het verschil van linkse samenzweringstheorieën en de framing van de hoofdredactie van de “Spiegel” bestaat.

Het jaar 2020 begint dus net zoals het afgelopen decennium is geëindigd: met een journalistieke hetze tegen burgers die een andere mening vertegenwoordigen dan de Berlijnse elites.

Om op Donald Trump terug te komen: zijn mainstream journalisten “vijanden van het volk”? Destijds namen 350 Amerikaanse media deel aan een actie tegen Trump, maar niet alle media sloten zich daar bij aan. De “Baltimore Sun” bijvoorbeeld bekritiseerde de gecoördineerde handelwijze van de mediahuizen. Ook de columnist James Freeman bekritiseerde in de “Wall Street Journal” de gecoördineerde media-actie, die tegenstrijdig zou zijn aan diezelfde onafhankelijkheid die de hoofdredacties beweren te behoeden. Donald Trump zou net zo goed een recht op vrijheid van meningsuiting hebben als de Amerikaanse media. Mainstream journalisten ageren als vijanden van het volk. Nog wordt deze vrijheid van meningsuiting ook in Duitsland beschermd. Nog.

Bron:
https://kopp-report.de
Door: Stefan Schubert

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)