Het mislukken van de mateloze globalisering: euro-crisis, migratiecrisis, pandemie

Globalisten (v.l.n.r.): Angela Merkel (Duitse bondskanselier), Ursula von der Leyen (voorzitter Europese Commissie) en António Guterres (secretaris-generaal van de VN).

(Door: Beatrix von Storch – Vertaling: E.J. Bron)

De euro-crisis, de migrantencrisis en de globale pandemie zijn het resultaat van een grenzeloze globalisering en de-nationalisering, die sinds het millennium het centrale project van grote delen van de gevestigde elites was.

Na het einde van de Koude Oorlog droomden deze elites van een “einde van de geschiedenis”, een post-nationale wereld zonder grenzen, en ze droomden ervan de internationale politiek door een binnenlandse wereldpolitiek te vervangen. Twee decennia na de opname van China in de Wereldhandelsorganisatie en de invoering van de euro, die belangrijke mijlpalen bij de uitvoering van dit project waren, staan we voor de puinhoop van deze utopie.

Het was de illusie van de gevestigde elites om een post-nationale wereld zonder grenzen te scheppen. De democratische nationale staat zou stapje voor stapje  afgewikkeld moeten worden. Zijn competenties zouden aan transnationale organisaties zoals de Europese Unie, de VN en zogenaamde NGO´s overgedragen moeten worden. Nationale valuta zoals de D-Mark, de Lire en de Franc zouden evenzo moeten verdwijnen als nationale grenzen en grenscontroles. Nationale regels en wetten zouden door “Europese” en globale regelingen en voorschriften vervangen moeten worden.

Het resultaat zijn ongecontroleerde kapitaalstromen, ongecontroleerde migratiegolven en de ongebreidelde uitbreiding van epidemieën. In een grenzeloze “post-nationale” wereld zonder nationale grenzen en regelsystemen bestaan geen barrières meer om crises en conflicten regionaal te beperken: een begrotingscrisis in Griekenland bedreigt de spaartegoeden van Duitse spaarders, een burgeroorlog in het Midden-Oosten destabiliseert door migratiestromen heel Europa, de uitbraak van een epidemie in China leidt tot het einde van het openbare leven in Duitsland.

Deze drie schokkende crises in slechts één decennium – euro-crisis, migratiecrisis en pandemie – tonen het complete falen aan van de nieuwe “post-nationale” orde, die ons door de gevestigde elites als “Gouden Eeuw” van welvaart, veiligheid en samenwerking werd aangeprezen. De gevestigde elites beschouwen deze crises als acceptabele nevenschade. Maar de gevolgen zijn de instorting van hele economieën, het verlies van een groot deel van het volksvermogen, de overbelasting van de sociale veiligheidsstelsels, de aantasting van de openbare orde en de bedreiging van leven en gezondheid van miljoenen mensen.

Als antwoord op de door hun politiek veroorzaakte crises roepen de gevestigde elites op tot “Europese”, zo niet globale oplossingen. Deze zijn echter in het verleden altijd een fata morgana gebleken. De problemen, die de open en ongecontroleerde grenzen en de de-nationalisering van de beslissingscompetenties creëren, zijn reëel. De aangekondigde Europese en globale oplossingen om de verwoestende gevolgen van de “post-nationale” politiek te kunnen overmeesteren, zijn pure fictie. Men heeft zich noch aan het Verdrag van Maastricht, noch aan het fiscale pact gehouden, de buitengrenzen van de EU worden tot op de dag van vandaag niet bewaakt en het “verdeelmechanisme” van migranten in de EU is politiek gezien net zo dood als de EU/Turkije-deal. De EU heeft tot nu toe nog geen constructieve bijdrage geleverd aan de huidige pandemie. De economische, sociale en menselijke kosten van de grenzeloze globalisering plaatsen het daadwerkelijke nut intussen grotendeels in de schaduw.

Tot nu toe heeft zich altijd alleen maar de zoveel verguisde nationale staat als handelingsbekwaam bewezen. Alleen de nationale staat kan zijn begroting saneren en door economische hervormingen de welvaart van zijn burgers veiligstellen. Tijdens de migratiecrisis was ´t het kleine Oostenrijk, dat samen met Hongarije de leiding van de Balkan-landen overnam en de Balkan-route bewaakte. En ook nu zijn het weer de nationale gezondheidssystemen, die er met hoge druk aan werken om de gevolgen van de pandemie te overmeesteren.

Nu is het tijd om de balans op te maken van de globaliseringspolitiek sinds het millennium. De beloftes van de gevestigde elites bleken allemaal fout te zijn. De grenzeloze globalisering heeft zelfs tot het tegendeel geleid van datgene wat ze beloofd hebben. De afschaffing van nationale valuta en ongereguleerd kapitaalverkeer leidt tot een politiek van lage rentes, de transferunie en de nationalisatie van banken, de gepredikte internationale openheid en “tolerantie” tot culturele en religieuze conflicten, de “open grenzen” tot zwaar omheinde en beveiligde kerstmarkten. Het niet op tijd gestopte reisverkeer leidde tot de razendsnelle verspreiding van de pandemie en het leidde ertoe dat we op dit moment niet eens onze woningen moeten zouden moeten verlaten. De eis naar “Free Movement”, onbeperkte globale bewegingsvrijheid, is zodoende absurd gebleken.

De utopie van de grenzeloze globalisering is net zo mislukt als de utopie van het communisme. Dat betekent niet dat we afscheid moeten nemen van internationale handel en van een gekoppelde wereldeconomie. Dat betekent dat we de geglobaliseerde wereld op een realistisch fundament moeten plaatsen. Dit fundament kan alleen maar een wereld van sterke nationale staten zijn. De versterking van de nationale staten en nationale grenzen maken het mogelijk om de burgers tegen de schokken in andere delen van de wereld te beschermen en te voorkomen dat aan de hele wereld schade wordt toegebracht door regionale crises en conflicten. Ieder individueel land moet flexibel op de uitdaging kunnen reageren. De pandemie leert ons eens temeer dat het niet alleen mogelijk is om grenzen te sluiten, maar in crisissituaties zelfs van levensbelang.

Bron:
www.freiewelt.net
Door: Beatrix von Storch (vicefractievoorzitter van de AfD in de Duitse Bondsdag)

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)