Haatobject Orbán: de mislukte poging om een dictatuur te fingeren

(Door: Ramin Peymani – Vertaling: E.J. Bron)

Al jarenlang organiseren linkse geestverwanten een regelrechte klopjacht op de Hongaarse minister-president Viktor Orbán (foto). Op het hoogtepunt van de vluchtelingencrisis hadden de voorvechters van de Europese confederatie hem zelfs zonder omwegen tot “Staatsvijand nr. 1” verklaard. Terwijl ze voor de Turkse machthebber Erdoğan bloemige woordslingers vlochten, omdat ze bang waren dat hij de vloeddeuren zou openen, stond Orbán aan de schandpaal.

Het vergrijp van de minister-president was dat hij zich niet aan geldende Europese verdragen en akkoorden zou houden. Hij weigerde te accepteren dat na de euro-stabiliteitscriteria, de “No-Bailout”-clausule en het verbod van staatsfinanciering door de ECB met het Akkoord van Dubin betreffende asiel nog een steunpilaar van de gemeenschap gewoon werd weggeslagen.

Orbán is voor de links-collectivistische politici een dictator. Met het opvlammen van de corona-pandemie kwam hij ook in Duitsland weer in beeld. De redacties onderhielden genietend hun vijandbeeld. De Hongaarse minister-president had het namelijk echt gewaagd om het parlement om verstrekkende competenties ter indamming van de virusuitbreiding te verzoeken – en deze ook nog gekregen. De verontwaardiging bij de linksen was groot. Enkele Europarlementariërs begonnen zelfs een online petitie, om betalingen aan Hongarije op te schorten, zogenaamd ter verdediging van de democratie in de corona-crisis. De door drie ultralinkse afgevaardigden geïnitieerde petitie sorteerde echter geen effect. Dat hadden zich Daniel Freund (Groenen) en Gabriele Bischoff (SPD) anders voorgesteld, die werden bijgestaan door de ex-ALDE-voorzitter Guy Verhofstadt.

Enkele media vermeldden de terugkeer naar volledige parlementsrechten veeleer terloops en verwerkten liever de verontwaardiging van de linkse scene  

Nu staan Europa´s ophitsers collectief raar te kijken. Twee weken geleden al had Orbán de door het parlement besloten landelijke lockdown voor beëindigd verklaard, die hij in april per decreet verlengd had. Alleen in de hoofdstad Boedapest golden de beperkingen nog, maar ook daar werden ze inmiddels opgeheven. Alleen dat al zal veel lezers verbazen, want de Duitse kranten- en tv-redacties vonden het – anders dan in hun berichtgeving over de zogenaamde “machtigingswet” – deze keer niet nodig om aan een breed publiek het einde van de bepalingen bekend te maken. Nu kwam het redactiecollectief er echter niet meer omheen om er over te informeren dat de impopulaire Hongaar ook zijn speciale bevoegdheden zal teruggeven. Hij zou er van uitgaan dat de “speciale rechten nog in deze maand” afgeschaft zouden worden, zei Orbán vol vertrouwen. Alle relevante media berichtten weliswaar over deze stap, maar ze vermeden elke positieve ondertoon. Enkelen lieten de terugkeer naar de volledige parlementsrechten eerder als bijzaak lijken en verwerkten in plaats daarvan liever nog een keer de verontwaardiging van de linkse scene. De schijnheilige dubbelhartigheid kan naadloos worden ingevoegd in de eenzijdige verslaggeving, waaraan men als nieuwsconsument helaas al lang gewend is geraakt. Want terwijl jarenlang solo´s van de Duitse bondskanselier en het voorbij regeren aan het parlement als leidinggevende kracht werden gevierd, kwam er hier in het land hier en daar maar onbehagen op over het feit dat de Duitse regering zichzelf in de corona-crisis een volmacht gaf. Wanneer twee hetzelfde doen, is dat gewoon nog lang niet hetzelfde.

De hele armoedige toestand van een transfervereniging treedt aan de dag, die zich mijlenver van zijn oorspronkelijke idee verwijderd heeft

De ophitsende meute heeft eens temeer gefaald. In de Hongaarse minister-president heeft ze tot nu toe altijd haar meester gevonden. En opnieuw zit er voor de Europese Commissie niet veel anders meer op dan het land, dat zich graag aan het recht en de wet houdt, maar minder over heeft voor ideologische verdraaiers van het recht, te dreigen met het inhouden van betalingen. Het initiatief van Ursula von der Leyen openbaart de hele armzalige toestand van een transfervereniging, die zich mijlenver van het oorspronkelijke idee van een gemeenschap verwijderd heeft, die haar kracht uit de zelfstandigheid en verscheidenheid van haar lidstaten haalt. De Britten hadden de ideologieclub al gebruuskeerd en corona heeft de ontstemming over de EU is een serie landen bevorderd, ook al is het om zeer uiteenlopende redenen. Terwijl miljoenen burgers in Zuid-Europa klagen over het ontbreken van solidariteit – waarmee men echter alleen maar bedoelt dat men hun regeringen niet bereidwillig zoveel geld ter beschikking stellen als deze verlangen – zetten anderen vraagtekens bij de zin van een gemeenschap, die zich geheel heeft overgegeven aan het gedwongen huwelijk van fundamenteel verschillende samenlevingen, en nationale parlementen liever vandaag dan morgen als storende ballast uit de macht zou zetten. Het ontbeert niet een bepaalde ironie dat uitgerekend de decreet-achtig regerende Brusselse kliek sinds weken een per decreet regerende minister-president demoniseert. Viktor Orbán heeft gelijk wanneer hij een verontschuldiging eist. Die zal hij echter niet krijgen. Inzicht en zelfkritiek zoek je bij gezindheidsjournalisten en politieke collectivisten net zo vergeefs als de wil om andersdenkenden met respect te behandelen.

Bron:
https://peymani.de
Door: Ramin Peymani

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)