De Hagia Sophia en Erdoğan´s expansieplannen

(Door: “Konstantin” – Vertaling: E.J. Bron)

 De herleving van het Ottomaanse Rijk

De kreet van verontwaardiging duurde maar kort. De voormalige kathedraal Hagia Sophia in het huidige Istanboel, die sinds 1935 als museum gediend had, werd weer in een moskee veranderd. Erdoğan en zijn medestrijders doen hun best om de stap te bagatelliseren. Toeristen zullen de Hagia Sophia mogen blijven bezoeken. Alleen op vrijdag zou het islamitische ritueel “vrijdagsgebed” worden gehouden. In werkelijkheid gaat het niet alleen maar om een symbolische daad. Constantinopel is sinds 1453 door islamitische troepen bezet en de oorspronkelijke christelijke bevolking van Klein-Azië werd inmiddels bijna volledig gedood, verdreven of gedwongen geassimileerd.

Desondanks dienen ook symbolische daden niet onderschat te worden. De verandering van de als moskee gebruikte Hagia Sophia in een museum onder Kemal Atatürk was een symbolische daad om het moderne Turkije te bevrijden van de islamitisch-Ottomaanse erfenis. Atatürk stond een seculier Turkije voor ogen. De republiek zou zich door een strenge laïcistische politiek tegen een islamitisch inpalmen moeten beschermen.  In de islamitische bronteksten is niet voorzien in een scheiding van wereldlijke en religieuze macht en autoriteit. Politieke en religieuze krachten dienen elkaar in islamitische concepten veelmeer wederzijds te versterken en te steunen.

De Turkse republiek is dood! Leve het neo-Ottomaanse rijk

De hernieuwde wijding van museum tot moskee is de nagel aan de doodkist voor de door Atatürk geïnitieerde decennia lange poging om islamitische politieke krachten onder controle te brengen. De Turkse republiek is dood! Leve het neo-Ottomaanse rijk onder sultan Recep Tayyip Erdoğan.

Deze paradigmawisseling is echter in tegenstelling tot de hernieuwde wijding van de Hagia Sophia absoluut niet van symbolische aard. Erdoğan´s buitenlandse politiek en veiligheidspolitiek neemt razendsnel parallellen tot het Ottomaanse Rijk aan. Alsof het volledig vanzelfsprekend is, worden Turkse soldaten in het ene na het andere buurland ingezet. In mei 2020 bezetten Turkse soldaten Griekse eilandjes in de grensrivier Evros. Sinds 1974 wordt het noorden van Cyprus door Turkse troepen bezet. Ook daar werden kerken in moskeeën veranderd en er werden Anatolische kolonisten naartoe gebracht. Met de toetreding van Cyprus tot de EU behoort het hele eiland volkenrechtelijk tot de Europese Unie. Met de kleine schoonheidsfout dat het noorden van het eiland door Turkije wordt bezet. De eurocraten in Brussel schijnt dit echter nauwelijks te storen. De financiële hulp voor Turkije stroomde gewoon jarenlang door.

Een bekende speeltuin van Erdoğan´s militaire avonturiers is Syrië. Daar bevinden Turkse troepen zich sinds 2016 direct in het buurland. Nadat de vermeende Turkse bondgenoot, de Islamitische Staat (ISIS), successievelijk door Arabisch-Koerdische milities werd teruggedrongen, intervenieerde Turkije en heroverde delen van de door ISIS verloren gebieden. Soennitisch-Arabische strijders van aan Al-Qaida gelieerde milities werden nu met hun families in voormalige Koerdische gebieden gevestigd en op school wordt Turks geleerd.

Erdoğan in het grootste deel van de buurlanden militair actief

Sinds het voorjaar van 2020 intensiveerde Turkije ook zijn militaire ingrepen in Libië. Daar schijnen echter in ieder geval officieel geen reguliere Turkse troepen ingezet te worden, maar in de eerste plaats Arabische militieleden en materieel. Dat ziet er weer anders uit in Noord-Irak. Daar voert Turkije sinds juni een grondoffensief tegen de Koerdische PKK-militie uit.

In het conflict tussen het christelijke Armenië en het Turkstalige Azerbeidzjan is Turkije tot nu toe verbaal aan de kant van Azerbeidzjan gaan staan. Voor een aanval op Armenië deinst Erdoğan waarschijnlijk op grond van diens beschermende macht Rusland terug.

Desondanks is er sprake van een schrikbarende lijst het volkerenrecht schendende militaire avonturen voor een NAVO-land. Erdoğan´s Turkije is in vier van zeven buurlanden met eigen soldaten direct militair actief. Militieleden vechten aan de zuidelijke kant van de Middellandse Zee in Libië. Armenië wordt in ieder geval verbaal bedreigd. De militaire landkaart laat zien: het westelijk georiënteerde Turkije is geschiedenis. We hebben te maken met een expansieve militaire macht, die elke gelegenheid zal gebruiken om grenzen in zijn voordeel te verschuiven. Behalve met steeds maar nieuwe betalingen schijnen Duitsland en de EU hierop geen antwoord te vinden.

Bron:
www.pi-news.net
Door: “Konstantin”

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)