Turkije: Erdoğan wakkert vijandigheid tegen het Westen aan

(Door: Uzay Bulut – Vertaling: E.J. Bron)

Op 13 september protesteerde er een groep “islamisten” op het Beyazit-plein in Istanboel tegen de Franse president Emmanuel Macron. Ze droegen borden met de waarschuwing dat Macron en het satirische tijdschrift “Charlie Hebdo” “een hoge prijs zullen betalen”.

De demonstranten veroordeelden Macron voor zijn houding waarmee hij de beslissing van “Charlie Hebdo” ondersteunde om de karikaturen van de islamitische profeet Mohammed opnieuw te publiceren en Frankrijk´s bekentenis tot de vrijheid van meningsuiting. Bovendien veroordeelden ze Macron´s ondersteuning voor Griekenland met betrekking tot de escalerende Turkse agressie in het oostelijke Middellandse Zeegebied tijdens de voortdurende crisis tussen Griekenland, Turkije en Cyprus.

“Charlie Hebdo” was samen met een joodse supermarkt in Parijs het doelwit van een bloedbad door “islamisten” in januari 2015. Het tijdschrift had onlangs de karikaturen opnieuw gepubliceerd om het begin van het proces in het begin van deze maand tegen vermeende handlangers van de massamoord te benadrukken.

“Het is de president van de republiek nooit toegestaan om over de redactionele keuze van een journalist of een nieuwsredactie te oordelen, nooit”, zei Macron. “Omdat wij persvrijheid hebben”, zei Macron.

Macron herdacht ook diegenen, die bij de terreuraanslag in 2015 vermoord werden. “Wij denken allemaal aan de mannen en vrouwen die op deze laffe wijze gedood werden”, zei hij, “omdat zij tekenden, schreven, corrigeerden, omdat ze er waren om te helpen, om te bevrijden, omdat ze politieagenten waren.”

Turkse “islamisten” waren echter woedend. Zo berichtten Turkse media:

“Het protest [in Istanboel], dat met het reciteren van de koran begon, ging verder met de uitlatingen van verschillende sprekers over dit thema. De demonstranten riepen leuzen zoals “Weg met de Verenigde Staten”, “Weg met Israël”, “Weg met Frankrijk”, “Weg met de Britten”, “Weg met de collaborerende verraders”, “de collaborerende verraders worden ter verantwoording geroepen”, “de tirannieke Saoedi´s worden ter verantwoording geroepen” en “de handen [bij de poging] de koran te schaden, zullen afgeslagen worden”, om slechts enkele te noemen.

Op hun borden stond eveneens te lezen: “Macron zal een hoge prijs betalen”, “Charlie Hebdo zal een hoge prijs betalen”, “De Middellandse Zee zal een graf van Frankrijk zijn”, “Jeruzalem is onze ziel; we zijn bereid ons bloed daarvoor te offeren”, “Arabische zionisten, die Palestina verkocht hebben, worden ter verantwoording geroepen” en “We zijn bereid om ons leven voor jou, de afgezant van Allah [Mohammed], op te offeren”.”

Veel sprekers lieten zich bijzonder vijandig uit tegenover het Westen en Israël. “Het Westen”, aldus imam Cemal Çinar, “heeft zich nooit geciviliseerd gedragen – noch gisteren noch nu.”

Ekrem Ekşi, een van de sprekers bij de demonstratie, noemde Macron “de gehoornde duivel”.

“Het westelijk imperialisme en het zionisme, wier hele verleden vol aanvallen tegen de heiligheid van de islam zitten, toonden opnieuw hun vuile handen door de arrogantie te laten zien om de profeet van de islam en de heilige koran aan te vallen. Bovenop de verbranding en belediging van de koran in Zweden had het beruchte tijdschrift Charlie Hebdo in Frankrijk de brutaliteit om opnieuw de duivelse karikaturen te publiceren, die de persoonlijkheid van onze heilige profeet aanvallen. Ook de Franse president Macron ondersteunde deze afschuwelijke aanvallen en beledigingen door hen ´vrijheid van meningsuiting´ te noemen. De verdorvenheid, die deze gehoornde duivel genaamd Macron de afgelopen tijd heeft laten zien, vooral de spelletjes die hij tegen ons land over de oostelijke Middellandse Zee probeert te spelen, openbaart hun imperialistische, koloniale en kruisvaardergezichten.”

Terwijl Turkse onderzoeks- en boorschepen zich in de soevereine wateren van Griekenland en Cyprus op zoek naar gas bevinden, heeft Frankrijk zijn marine gestuurd ter ondersteuning van Griekenland. Op 10 september ontving Macron op Corsica de staats- en regeringschefs van zes Middellandse Zeelanden van de Europese Unie om overleg te voeren over de jongste ontwikkelingen.

“Turkije is niet langer een partner in deze regio”, citeerde de Associated Press Macron. De Europeanen moeten “helder en standvastig zijn, niet met Turkije als natie en volk, maar met de regering van president Erdoğan, die onacceptabele maatregelen heeft genomen.”

Macron verklaarde dat de zeven EU-staats- en regeringschefs “een escalatie wilden vermijden, maar dat betekent niet dat we passief zouden moeten zijn”. Hij voegde er aan toe:

“We moeten hard zijn tegen de Turkse regering en niet tegen het Turkse volk, dat beter verdient dan de regering Erdoğan. Alle eenzijdige acties van Turkije, zoals het Turks-Libisch memorandum, zonder de rechten van Griekenland te respecteren, zijn onacceptabel.

We spreken over de inachtneming van het volkerenrecht. We willen een verdere escalatie vermijden, het doel is een akkoord, maar op bepaalde voorwaarden, en Turkije moet zijn bedoelingen duidelijk maken. Wij Europeanen moeten naar de rode lijnen kijken om een vruchtbare dialoog met Turkije te hervatten, want er is geen andere keuze. Daarom moet Europa een meer coherente stem en een uniforme houding innemen.”

De staats- en regeringschefs van de EU riepen Turkije er op de topontmoeting nadrukkelijk toe op “eenzijdige en illegale activiteiten” in de oostelijke Middellandse Zee en de Egeïsche Zee te beëindigen. Wij bevestigen onze vastberadenheid om alle gepaste middelen, die de Europese Unie ter beschikking staan, als reactie op deze confronterende acties in te zetten.”

Erdoğan´s regering antwoordde in meerdere verklaringen, die gericht waren tegen Macron. Het Turkse ministerie van Buitenlandse Zaken schreef in een persmededeling:

“De Franse president Macron gaf weer eens een arrogante verklaring met zijn oude koloniale reflexen af, alsof hij met zijn hoogmoedige houding les zou willen geven. In werkelijkheid zijn Macron´s uitlatingen een manifestatie van zijn eigen incompetentie en wanhoop.”

Erdoğan zelf reageerde op 12 september op de kritiek van Macron:

“Ik wil zijn naam liever niet noemen, maar ik moet het doen, omdat hij me heel erg in de war brengt. Hij zegt: ´We hebben geen probleem met de Turkse natie, maar met Erdoğan. Meneer Macron, u zult nog veel meer problemen met me hebben. Ik heb het u al vaak gezegd, maar u luistert niet. Ik heb tegen u gezegd dat u geen historisch besef heeft. U kent niet eens de geschiedenis van Frankrijk. Legt u het niet aan met de Turkse natie. Legt u het niet aan met de Turken. De geschiedenis van Afrika is in principe de geschiedenis van Frankrijk. U hebt in Algerije een miljoen mensen gedood. U hebt 800.000 Rwandezen gedood. U kunt ons niet de les lezen wat betreft menselijkheid. Leert u dit eerst eens. Ik heb deze dingen ook persoonlijk tegen hem gezegd. Ik heb tegen hem gezegd: ´Je kent de geschiedenis niet´. Wij [de Turken] hebben nog niet eens een bloedneus van ook maar één persoon in Afrika veroorzaakt. Wij hebben hen daar [in Afrika] alleen maar humanitaire ondersteuning en hulp geboden.”

Erdoğan´s woorden zijn in het gunstigste geval een voorbeeld voor geschiedenisrevisionisme. De Ottmanen vielen in werkelijkheid met oorlogen en bloedbaden Noord-Afrika binnen – op dezelfde wijze zoals ze in delen van Europa binnengedrongen zijn. Op zijn hoogtepunt in de jaren-1500 bezette het Ottomaanse rijk een gebied dat niet alleen zijn basis in Klein-Azië, maar ook een groot deel van het Midden-Oosten, Noord-Afrika, Zuidoost-Europa inclusief Griekenland en de Balkan omvatte. De Ottomanen veroverden deze landen niet met bloemen in de hand. De veroveringen waren het resultaat van bloedige militaire campagnes. Van christelijke en joodse bewoners in de veroverde landen werden “dhimmi´s”, tweederangs, “getolereerde” en onderdrukte onderdanen van het rijk gemaakt. Slavernij was ook in het Ottomaans bezette Afrika een gangbare praktijk. Zoals de journaliste Niki Gamm in haar artikel “Afrikaanse slaven in het Ottomaanse rijk” voor de Turkse krant “Hürriyet” in het jaar 2014 schreef, was de slavernij ook in het Ottomaanse rijk wijdverbreid:

“Slaven konden in oorlog, door koop, schenking of nalatenschap verworven worden. Afrikaanse slaven golden als behoorlijk waardevol en kwamen in de regel uit centraal Afrika. Vanaf de 16^e eeuw stonden Egypte en het grootste deel van het Arabisch schiereiland onder Ottomaanse controle, en in de 17^e eeuw namen de Ottomanen de regio Fezzan over, waardoor ze een betere toegang tot Afrikaanse slaven kregen.”

De vervolging van de Ottomanen van de door hen veroverde volkeren liet een erfenis na, die niet alleen in Europa, maar ook in de Arabische en Afrikaanse landen veel kritiek oproept. De gemeente Riyad in Saoedi-Arabië bijvoorbeeld verwijderde in juni het straatnaambord met de naam van de Ottomaanse sultan “Suleyman de Prachtige” uit een van haar straten. De “Arab Weekly” berichtte hier over:

“Deze ontwikkeling was grotendeels een reactie op de Turkse interventie in Syrië en Libië en de geprojecteerde wens van de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan om de invloed van zijn land zoals ten tijde van het Ottomaanse rijk in de regio door te drukken…

Net zoals de Armeniërs een schadeloosstelling voor de Ottomaanse misdaden verlangden, zijn Arabische vertegenwoordigers er mee begonnen om op te treden tegen het Ottomaanse kolonialisme en een verontschuldiging voor de door de Ottomanen in de landen van de Levant en van de Maghreb gepleegde bloedbaden te eisen en dit kolonialisme voor de achterstand verantwoordelijk te maken, die de regio al eeuwenlang geblokkeerd heeft.”

De regering Erdoğan schijnt echter abusievelijk te geloven dat het Ottomaanse erfgoed in de ooit door het Ottomaanse rijk bezette gebieden geëerbiedigd wordt. In overeenstemming met deze valse leer zei Erdoğan op 12 september:

“Macron, je staat op het punt om te vertrekken. Je zult [na de komende Franse verkiezingen] vertrekken. Wat heb ik enkele jaren geleden tegen je gezegd? In een telefoongesprek zei ik tegen je… dat je eerst geschiedenis moest leren… Wij Ottomanen hebben als Ottomanen de vrede naar deze plaatsen [in Afrika] gebracht. Wij brachten er de menselijkheid naartoe. Eerst moet men deze dingen leren. Natuurlijk kan hij dat niet verkroppen. Daarom is hij over z´n toeren.”

Toen een groep Franse intellectuelen in 2018 een “Manifest tegen het nieuwe antisemitisme” publiceerde, ging Erdoğan tegen het document en zijn ondertekenaars tekeer:

“Hoe meer de westelijke landen voor islamvijandigheid, Turken-vijandigheid, buitenlandervijandigheid en racisme waarschuwen, des te meer krijgen wij een slechte naam. Hé, Westen! Kijk eens! … wie ben jij, dat je onze heilige waarden aanvalt? We weten hoe verfoeilijk jullie zijn…”

Het actuele probleem is groter dan de schending van de Turkse regering van de territoriale wateren en het luchtruim van Griekenland of de voortdurende bezetting van Noord-Cyprus of het dreigen met de massale islamitische immigratie of “islamistische” terroristen naar Europa, afgezien van andere vijandige acties. Het probleem bestaat er o.a. in dat Erdoğan in de samenleving haat en vijandigheid tegen Europa en de rest van het Westen aanwakkert. Deze houding is noch voor de kandidatuur van Turkije voor de Europese Unie noch voor zijn NAVO-lidmaatschap geschikt.

Bron:
de.gatestoneinstitute.org
Vertaling: “Audiatur Online”

Bron oorspronkelijk artikel:
gatestoneinstitute.org
Door: Uzay Bulut

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)