Olympisch Comité verbiedt politiek activisme in stadions

(Door: Bogdan Sajovic – Vertaling: E.J. Bron)

Bij de Olympische Spelen in Tokio is het de atleten niet toegestaan om politieke opvattingen te uiten. Het verbod is een zware klap voor de links-liberale propagandisten, die de sport de afgelopen jaren gekaapt hebben. De meeste van de geënquêteerde atleten zijn het echter eens met deze stap van het Olympisch Comité.

Eindelijk remt iemand het hectische politieke doordrukken van linkse en links-liberale ideeën af: het Internationaal Olympisch Comité heeft de politieke meningsuiting op sportplaatsen tijdens de Olympische Spelen dit jaar verboden. De beslissing is gebaseerd op een enquête onder 3500 sporters, waaruit blijkt dat de overwegende meerderheid van de sporters van mening is dat sportplaatsen gewoon niet de juiste plek zijn om politieke opvattingen te uiten. Het verbod is een zware klap voor de propagandisten van links-liberale ideeën, die gehoopt hadden hun ideeën tijdens het grootste sportevenement van het jaar via hun “activisten” onder de atleten aan het publiek op te dringen.

De angst van de atleten voor een “cultuur van buitensluiting”

In de afgelopen jaren zijn de propagandisten van links-liberale ideeën via hun “activisten” diep binnengedrongen in de gelederen van de sport. Het begon met de acties van individuele personen, die ermee begonnen het een of andere links-liberale politieke idee in grote stijl te propageren. Het ging deze “activisten” echter niet alleen maar om een daadwerkelijke betrokkenheid voor de “zaak”, maar gewoon om opportunisme. De eerste “activisten” waren atleten, wier carrières al achteruit gingen of die niet goed genoeg waren om hun sportloopbaan te laten opbloeien. Daarom wendden zij zich tot het politieke activisme om naam te maken. Hun berekeningen bleken zeer succesvol te zijn en ze werden de lievelingen van de media, de links-liberale NGO´s en online strijders. Ze werden praktisch onaantastbaar, omdat de eigenaren van de clubs het niet aandurfden hen te ontslaan, omdat zij anders door de links-liberale internetbrigades tot vertegenwoordigers van de een of andere fobie verklaard zouden zijn.

Toen de links-liberale propagandisten merkten dat de eigenaren van sportclubs (om maar helemaal te zwijgen van leiders van sportorganisaties) bang waren voor online- en media-aanvallen en stigmatisering, verhoogden ze de druk. De “activisten” onder de sporters begonnen ermee hun collega´s onder druk te zetten om zich aan te sluiten bij hun politieke manifestaties, wat ze ook deden, uit angst voor de gevolgen van een “cultuur van buitensluiting”, die elke persoon murw maakt die zich niet onvoorwaardelijk onderwerpt aan de terreur van de links-liberale politiek. Als gevolg daarvan knielen atleten nu ter ondersteuning van stedelijke terreurgroepen zoals BLM, dragen armbanden met LGBTQI (of wat voor letters dan ook) en bejubelen of ondersteunen openlijk links-liberale kandidaten voor verkiezingen.

Verbod op politiek activisme in stadions

Daarmee heeft het Internationaal Olympisch Comité deze waanzin een beetje gekortwiekt. Nieuwe regels verbieden het jaar bij de Olympische Spelen in Tokio het uitdrukken van politieke opvattingen in woorden, non-verbale gestes of politieke boodschappen op shirts. Dit geldt tijdens de wedstrijden, bij de openings- en afsluitingsceremonie evenals bij de huldiging van de winnaars. De sportmensen zullen hun politieke correctheid, hun “waakzaamheid” en hun activisme nog wel in hun woonkamers en tijdens interviews kunnen demonstreren.

(Bron: demokracija.si)

Bron:
unser-mitteleuropa.com
Door: Bogdan Sajovic

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)