De toekomst van de Rabobank als slippendrager van het WEF

(Door: “Weethetwel”)

Ooit was de Rabobank een gerespecteerde bank die een enorme bijdrage heeft geleverd aan de welvaart in Nederland, met name op het platteland. In naam is het nog steeds een coöperatie, maar de invloed van de leden is in recordtijd naar nul teruggebracht. Verwonderlijk is dat niet, want de Rabobank ontpopt zich steeds meer als voorstander van de globale economie met als apotheose de Great Reset. Er komt een strakke regulering van de mensheid en er is in die visie geen behoefte meer aan kleinschalige economische activiteiten. En dat belang is totaal tegengesteld aan dat van de leden.

De ontwikkelingen komen niet uit de lucht vallen

Het proces waarbij de Rabobank zich steeds verder afkeerde van haar leden speelt al enige tientallen jaren. Het aantal zelfstandige banken werd drastisch teruggebracht en tegelijk moesten de kleinere klanten/bedrijven geforceerd groeien/fuseren, vaak onder invloed van duistere wet- en regelgeving. Het loopt een beetje parallel aan de andere ontwikkelingen in de maatschappij, waarbij kleinschaligheid en de menselijke maat opgeofferd werden. Kleine gemeentes werden ook opgeofferd om er grote anonieme instituten van te maken met volstrekte onbereikbaarheid voor de burgers. Hetzelfde geldt voor ziekenhuizen, scholen, universiteiten, politieorganisatie, belasting”dienst” en noem maar op. Maar wat veel belangrijker is: door die schaalvergroting kon men zich onttrekken aan de sturing en controle van de leden en de burgers en kreeg men de gelegenheid een eigen agenda uit te rollen. En die is niet mis. Het eind van het liedje dient te zijn dat de mensheid volledig gestuurd gaat worden in zijn gedrag, in zijn leven. Dat is althans de visie van een hele generatie politici en bestuurders van bedrijven, ook die van de Rabobank. Of het ze gaat lukken, zal de tijd leren, maar ze zijn al een heel eind op weg.

De Great Reset maakt veel duidelijk

Om de agenda van de Great Reset uit te rollen, zijn vele tientallen jaren uitgetrokken. Het lijkt daarom een geleidelijke natuurlijke ontwikkeling te zijn. Niks vreemds aan. De dreigende herverkiezing van Trump heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat het startsein voor de definitieve eindstrijd nét iets te vroeg gegeven moest worden. De ingehuurde toneelspelers zoals Rutte, Merkel, Johnson en vele anderen waren nog niet helemaal voorbereid en moesten nog wennen aan hun rol. Maar ze konden en kunnen niet meer terug. Zoals Jensen het uitdrukt: “Ze zijn de kamer binnengekomen en staan nu in het licht. De deur is achter ze dichtgevallen”. Er kan nu niet meer om de werkelijke bedoelingen heen gedraaid worden en men geeft nu ook aan waar het in hun ogen naar toe moet. Zelf lijken ze het geweldig te vinden, maar voor de gemiddelde burger wordt het een vreselijk robotbestaan.

Politieke ideologie in plaats van het belang van de leden

Het zou voor de hand liggen dat een coöperatieve bank zich in de eerste plaats zou richten op het belang van de leden. Voor de kredietverstrekking betekent dat vooral de behoefte van deze leden aan kleine en middelgrote kredieten. Dat is het traditionele werkveld van de Rabobank. Helaas is de animo om dit op te pakken sterk verminderd. De bestuurders, niet meer gehinderd door leden die over de schouder meekeken, hielden zich liever bezig met megalomane internationale projecten. Zo kon het voorkomen dat ze terechtkwamen in diverse grote schandalen zoals het Libor-schandaal, waarbij de internationale rente werd gemanipuleerd. Dat weerhield ze er intussen niet van aan hun eigen leden dubieuze rentederivaten te verkopen,terwijl ze wisten dat de leden daardoor veel geld zouden verliezen.

Ook op het gebied van het betalingsverkeer laat de bank het volledig liggen. Het is absoluut in het belang van de leden dat het traditionele betalingsverkeer ongehinderd doorgang kan vinden. Dat geldt met name ook voor het gebruik van contant geld. Voor veel mensen is het van groot belang dat ze door het bezit van contant geld overzicht houden op hun financiële huishouding. Daarnaast is contant geld een smeermiddel voor de economie en leidt hoe dan ook tot een evident hoger Nationaal Inkomen (het inkomen dat we met elkaar verdienen). Het uitbannen van contant geld snijdt gewoon een stuk economisch plezier weg dat op geen enkele manier terugkomt. De redenering dat er tóch wel via de bank betaald wordt, klopt op geen enkele manier, dit stuk economie is gewoon weg. De vraag is of het de taak van de Rabobank is om daaraan mee te werken of juist voor het belang van zijn leden op moet komen. Maar dan wreekt het zich dat het bestuur een politieke keuze heeft gemaakt. De Rabobank is aangesloten bij het World Economic Forum en onderschrijft kennelijk de uitgangspunten van centralisme en staatsbemoeienis. Geen enkele keer heeft de bank in het belang van de leden gewaarschuwd voor de komst van het digitale geld, integendeel. In volle overtuiging wordt er nog steeds aan meegewerkt cashgeld zo snel mogelijk te elimineren.

Digitaal geld maakt traditionele banken overbodig

Het is daarnaast ook nog zo dat er voor de traditionele banken geen plaats meer is in de nieuwe digitale geld-wereld. Als de EU in zijn huidige vorm blijft bestaan, is het te verwachten dat de algemene digitale geldstromen vanuit de ECB in Frankfurt worden geredigeerd en gecontroleerd. Dat is dus niet de Rabobank. Het lijkt onmogelijk dat het bestuur daarvan niet op de hoogte was of zich dat niet gerealiseerd heeft. Integendeel: al jaren zijn ze druk bezig met het afbouwen van het bankennetwerk en het ontslaan van het personeel. De keuze voor de Schwab-wereld is zo nadrukkelijk dat ze op voorhand alle verzet gestaakt hebben en er volop aan mee werken.

Maar ze hopen natuurlijk wel dat de nodige kruimels van de tafel zullen vallen. Het is zeker niet zo dat dit het einde van de organisatie betekent (en daarmee het einde van een groot aantal lucratieve topbaantjes). De Rabobank-organisatie bezit nog tal van winstgevende ondernemingen o.a. in het vastgoed en controleert een groot gedeelte van de Nederlandse verzekeringsmarkt (Interpolis, Achmea, Centraal Beheer, Zilveren Kruis etc). Maar met name zien ze toch enorme mogelijkheden in de nieuw te scheppen controle-maatschappij. De eerste stappen zijn al gezet.

Data is het nieuwe goud

Langzaam maar zeker is de Rabobank zich aan het voorbereiden op het nieuwe controle tijdperk. Van alle klanten wordt zoveel mogelijk informatie verzameld, soms onder de vreemdste voorwendselen. Doodnormale burgers moeten hun hele hebben en houden aan hen bekend maken, “omdat dat van de staat moet in het kader van witwassen” en andere smoesjes. Inmiddels zijn ze ook begonnen met het analyseren van het koopgedrag van hun klanten om zodoende “een CO2 voetprint te kunnen maken”. Het zijn allemaal voorbereidingen om deze data straks te kunnen koppelen aan het digitale paspoort en zo een score te kunnen maken of men niet te veel reist of het verkeerde eten koopt (te veel vlees en te weinig insecten bijvoorbeeld). Degene die deze controletaak krijgt van de overheid is koopman. Het is een systeem waarvan ze denken dat het eeuwige inkomsten oplevert. Bovendien is het ook nog lachen geblazen, want als het systeem aangeeft dat iemand iets te veel heeft gekocht of anderszins, zet je zijn rekening uit. Moet je die beteuterde gezichten zien!

Ook de verzekeringstak wordt nu gebruikt voor het grote doel

Toekomstige opdrachten van de overheid hangen natuurlijk ook af van hoe loyaal men is in deze spannende fase en of het allemaal gaat lukken met de Great Reset. Neem nu het draaiboek om de mobiliteit van het plebs te decimeren. Er wordt véél te veel gereisd, dat móet minder. Wat betreft het vliegverkeer zit men aardig op schema. Eerst dat gedoe met die mondkapjes en allerlei beletsels en nu wordt er zoveel chaos geschapen op de diverse vliegvelden dat het vliegverkeer razendsnel afneemt. KLM-aandelen zijn binnenkort te koop als pennystocks. Heel anders is het met het autoverkeer. Al jaren probeert men het rekeningrijden in te voeren om zodoende de automobilist te kunnen controleren, maar deze heeft er geen zin in. En als we allemaal niet meedoen, gebeurt het ook niet. Maar vorige maand is er weer een grote campagne gestart dat het rekeningrijden er toch écht gaat komen. Hoe dan? Wat is er veranderd? Wel, men heeft nu de medewerking van de Rabobank en de andere verzekeraars gekregen. Tegelijk met de nieuwe campagne maken de verzekeraars bekend dat ze een auto voortaan niet tegen diefstal verzekeren als er geen “diefstalbeveiliging” wordt ingebouwd. Dat kunnen verschillende categorieën zijn van 1 t/m 5, maar 4 en 5 zijn voertuigvolgsystemen et voilà: de Rabobank maakt uw auto klaar voor het rekeningrijden. Helemaal leuk wordt het natuurlijk als ze dan ook uw auto uit kunnen zetten als u genoeg gereden heeft. Beteuterde gezichten weet u wel. Om de campagne kracht bij te zetten (die wordt natuurlijk niet alleen in Nederland uitgerold), wordt in Londen bijv. helemaal niets meer gedaan om autodiefstallen op te lossen, zodat u het weet: haal het niet in uw hoofd de auto niet tegen diefstal te verzekeren, want u bent hem kwijt. Zo zijn er de talloze draaiboeken die vaak recht in uw gezicht en soms op uiterst geraffineerde wijze hun bijdrage leveren aan de nieuwe controlemaatschappij. Als u het weet, ziet u het ook.

Door:
“Weethetwel”
(voor www.ejbron.wordpress.com)

(PS: Hier vindt u alle artikelen van “Weethetwel” op de site “E.J. Bron”. Alleen in de corona-periode al meer dan 50. Het is een interessante ontdekkingstocht dat een nep-pandemie gebruikt wordt om de maatschappij definitief te veranderen)