Schijn en (te) klein: oppositie in Berlijn

Alice Weidel als AfD-schaduwkanselier? Waarom niet!

(Door: Wolfgang Hübner – Vertaling: E.J. Bron)

De voorzitter van de CDU, Friedrich Merz, die er nog steeds hardnekkig aan gehinderd wordt om Iwan achter de Oeral te drijven, laadt plotseling de verdenking van oppositionele activiteiten op zich: hij heeft zich daadwerkelijk kritisch over de verder geplande corona-repressies van Lauterbach/Buschmann uit de regering uitgelaten en zou ook tegen de obligatoire mondkapjesplicht in openbare ruimtes en winkels zijn. Deze vlaag van gezond verstand bevrijdt de CDU/CSU echter nog geenszins van hun maar al te graag geaccepteerde rol van politieke schijn-oppositie met als doel een intacte democratie in Duitsland te simuleren.

Eigenlijk zou er in Duitsland meer dan ooit in de naoorlogse geschiedenis een sterke, op een machtswisseling aandringende oppositie nodig zijn, die op elk moment is voorbereid op de machtsovername. Maar daartoe is de onchristelijke, trans-Atlantisch hopeloos besmette vereniging van Merz en Söder noch bereid noch in staat. De enige werkelijk politiek georganiseerde oppositie is en blijft voorlopig de AfD. Alleen zij heeft in veel belangrijke punten diametraal andere standpunten dan het partijblok; alleen de AfD is bereid om Duitse belangen te formuleren en zich daar ook voor in te zetten.

Helaas is de partij daarbij te bedeesd, want het ontbreekt haar aan een belangrijke, ja, absoluut noodzakelijke politieke eigenschap: de wil tot macht. Nu zou je daar natuurlijk tegenin kunnen brengen: hoe kan een partij van 10% serieus een machtsaanspraak hebben? Maakt ze zich daarmee niet belachelijk? Onder normale omstandigheden zouden deze bedenkingen terecht zijn. Maar we leven in Duitsland niet meer onder normale omstandigheden, maar in een door en door geruïneerde democratie, die met goede redenen gekarakteriseerd kan worden als partijen-autocratie. Hierin is voor de AfD de rol van de uitgesloten, zwartgemaakte gebeten hond bedacht.

Het is de AfD dringend aan te raden om in onze tijd van nationale nood en neergang, verbonden met een on-sociaal programma van verarming door een blijkbaar oorlogsgeil machtscomplex, de machthebbers op dit moment uit te dagen en meedogenloos aan te vallen. Daartoe zou ook kunnen behoren om een vrouwelijke of mannelijke schaduwkanselier te presenteren evenals voor de ministeries overtuigend, competent personeel, dus geenszins alleen maar van de eigen partij. Laat het partijblok, laat de systeemmedia maar rustig lachen en belasteren: voor het volk is de boodschap belangrijk dat er een alternatief bestaat, dat Duitsland wil en kan regeren – ook direct. Alleen dat is een ware constructieve oppositie, die dat openlijk waagt. Men noemt dat overigens democratie!

Bron:
pi-news.net
Door: Wolfgang Hübner

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)

Over E.J. Bron

www.ejbron.wordpress.com
Dit bericht werd geplaatst in Algemeen. Bookmark de permalink .

Plaats een reactie