Waarom een “Wereldorde” in stand houden zonder vrijheid?

(Door: J.B. Shurk – Vertaling: “Malpaso”)

De Amerikaanse senator Lindsey Graham (foto) wil nóg meer geld en wapens voor Oekraïne. Hij stond in Kiev naast twee Democratische senatoren – een die herhaaldelijk loog over zijn dienst in Vietnam en een andere die loog over Trump als een Russische spion. “De Wereldorde staat op het spel!”, verklaarde hij. Daar moet iets ernstigs op het spel staan; na al meer dan $ 100 miljard te hebben gepompt in een land dat algemeen bekend staat als een van de meest corrupte ter wereld. Wat is deze ‘Wereldorde’ die Lindsey ’s nachts wakker houdt? Hij bedoelt zeker een combinatie van Amerikaanse hegemonie, militaire dominantie, in dollars klinkende financiële suprematie en leiding over het zo geroemde “op regels gebaseerde internationale systeem”, dat zogenaamde westerse leiders graag verdedigen. Je hoort echter nooit iets over het belang van het verdedigen van westerse rechten en vrijheden bij ons. Senator Graham maakt zich geen zorgen over het beschermen van onze grenzen. Hij zegt absoluut niets over het veiligstellen van de vrijheden van westerlingen tegen bedreigingen van tirannie. Waarom?

Omdat Amerika intussen afstand heeft gedaan van zijn status als ‘leider van de vrije wereld’. En niet omdat de dementerende Biden maar een boegbeeld is onder controle van de niet-gekozen Deep State. Het is, omdat er op dit moment geen “vrije wereld” is – althans niet binnen de jurisdictie van politieke regeringen. De politieke vervolging van demonstranten voor “gedachtemisdaden”, de autoritaire Covid-1984 lockdowns en mandaten, en de bevestiging via de “Twitter Files” dat de Amerikaanse regering zwaar investeert in censuur en openbare manipulatie maken dit ontnuchterend duidelijk.

Friedrich Hayek waarschuwde in ‘The Road to Serfdom’: “We zullen machtsmisbruik nooit voorkomen als we niet bereid zijn om de macht in te perken op een manier die soms ook het gebruik ervan voor wénselijke doeleinden kan verhinderen.” De onafhankelijkheid en de Amerikaanse grondwet omarmden dit principe. Het “Amerikaanse experiment” was niet gewijd aan het creëren van een enorme staat waarin de expertise en welwillendheid van “ambtenaren” naar een heilstaat zou leiden. “Zodra eenmaal het principe opkomt dat het de taak van de overheid is om ieder individu te ‘beschermen’ tegen zijn eigen dwaasheid, zijn er geen belemmeringen meer tegen steeds verdere beperkingen”, merkte Ludwig von Mises op.

“Vrijheid is níet deelbaar”, betoogde hij. “Zodra men het begint te beperken, komt men in een neergaande spiraal terecht waarin het nog moeilijk te stoppen is.” Het Amerikaanse systeem brak ooit met tirannieën uit het verleden, en nu heeft een ongekozen, misleidende en wrede Deep State tientallen jaren besteed aan het breken van dat systeem.

Het wordt steeds duidelijker dat de inlichtingengemeenschap duidelijk ongrondwettelijke instrumenten gebruikt om burgers uitgebreid te bespioneren voor hun ‘eigen bestwil’. Social Media-accounts, privé-email, zoekmachine-historie, banktransacties, locatietracking en talloze andere persoonlijke gegevens worden verzameld en gecontroleerd door de overheid zonder redenen of gerechtelijke bevelen, terwijl politici, rechters en bedrijven vrijwillig meewerken aan deze groteske schendingen van de privacy en de cynische pretentie ophouden dat de rechten en vrijheden beschermd blijven. Het is nu weer in de mode voor wetgevers om ‘TikTok’ ter verantwoording te roepen, omdat het eindelijk wordt erkend als zowel een netwerk voor het verzamelen van inlichtingen als een propaganda-werktuig voor de Chinese Communistische Partij. De ironie is echter dat Facebook, Twitter, YouTube en Google Search de Amerikáánse overheid voorzien van precies hetzelfde. De D.C. Deep State vindt het niet erg als Amerikanen worden bespioneerd en psychologisch gemanipuleerd door overheidsspelers; integendeel, zij streeft naar een volledig monopolie op dergelijke beïnvloedingsoperaties.

Om nog te kunnen genieten van persoonlijke vrijheid, vrij van de arbitraire indringers van overheidsorganisaties, moet je behoorlijk ver wegkomen van de schaduw van het staatsgezag. Maar zelfs dan, omdat de veiligheidsbewakingsstructuur alomtegenwoordig is, wordt een geïsoleerd kampvuur in een afgelegen bos waarschijnlijk nog steeds om een onbekende reden opgevangen door iemands satelliet. Als je niet in staat bent om te ontsnappen aan de waakzame ogen van het complexe monitoring-systeem van de overheid, dan wordt de innerlijke geest het laatste toevluchtsoord voor elke vrijdenker – zolang die persoonlijke gedachten niet hardop worden gecommuniceerd. Onder de nieuwe afkeer van het Westen voor de vrijheid van meningsuiting zijn ‘politiek incorrecte’ uitingen intussen een bewijsspoor geworden dat kan leiden tot vervolging voor het verspreiden van ‘haat’ of ‘desinformatie’. In een weerzinwekkend voorbeeld van ‘dubbelspraak’ argumenteerde de New York Times zelfs dat het communistische Chinese regime van censuur en massa-surveillance een gezond ‘soort vrijheid’ biedt. En je kunt intussen in het Verenigd Koninkrijk niet eens buitenshuis bidden zonder dat de Old Baily eist te weten of jouw spiritueel gesprek met een hogere macht al dan niet betrekking heeft op het welzijn van hulpeloze (geaborteerde) baby’s.

Vrijheid wordt steeds verder opgejaagd door centra van overheidstracking, steeds dieper in de krochten van iemands geest gedrongen, totdat het alleen nog kan worden uitgeoefend in de stilte van de verbeelding. Vergis je niet: het opleggen van ‘stilte’ is opzettelijk. Regeringen begrijpen dat de beste manier om verspreiding van ideeën te voorkomen die hun greep op de macht kunnen bedreigen, is om te voorkomen dat die ideeën ooit worden uitgesproken. Afwijkende meningen het zwijgen opleggen, is oppositie verpletteren. Het criminaliseren van het denken is het tot slaaf maken van de geest. Dat is de ‘vrijheid’ die een gevangene geniet, niet een levende, ademende burger van een ‘vrije wereld’. Als je echter tegen je wil in een mentale gevangenis bent opgesloten, dan is de beste vraag om te stellen deze: waartoe zou je bereid zijn te doen om te ontsnappen? Camera’s, computers, kunstmatige intelligentie – er is gewoon geen uitweg! Weet je dat elke generatie mensen die geconfronteerd werd met nieuwe technologische wapens hetzelfde heeft gezegd? Hun kanonnen zijn te machtig! Het is zinloos om weerstand te bieden! Toch verzetten mensen zich, en na een tijd realiseren ze zich dat het uiteindelijk niet de technologie is die hun vrijheid bedreigt, maar de regeringen die ervoor kiezen om die technologie te gebruiken zonder respect voor mensenrechten of natuurlijke vrijheden.

Om een ‘vrije wereld’ te creëren en in stand te houden, moeten burgers bereid zijn om op te staan tegen hun regeringen en te zeggen: “Nee, dat kun je niet doen; die macht heb je niet; vertrek maar.” Gewoonlijk laden regeringen (die bestaan omdat ze een monopolie claimen op het gebruik van geweld) dan hun kanonnen en omsingelen opstandige havens met een overweldigend aantal schepen als een demonstratie van hoe hun “legitieme” macht op de een of andere manier de diefstal van vrijheden van anderen rechtvaardigt. Voor de burgers aan de ontvangende kant van dat geweld vertaalt dit zich in ‘macht maakt recht’. Wat ze daarbij leren, is dat regeringsmacht, ongebonden aan principes, noch rechtvaardig is noch de moeite waard is om te behouden. Hoe harder en onrechtvaardiger regeringen worden tegen hun burgers, hoe waarschijnlijker het is dat bewegingen voor vrijheid voet aan de grond krijgen. Wanneer ellendige underdogs de overhand krijgen op onverslaanbare vijanden en ‘de wereld op zijn kop zetten’, doen ze dat dankzij de hoogmoed van hun kwelgeesten.

Lindsey Graham heeft hierin gelijk: de Wereldorde stáát op het spel. Vrijheid over de hele wereld wordt aangevallen door die regeringen die gezworen hebben haar te beschermen, en hun verraad brengt de vrede in gevaar. Ik zag onlangs een schreeuwende krantenkop: “Schurkachtig varken gooit tafels om en dood slager”. Tot mijn verbazing had dit niets met politiek te maken… Alhoewel…, gezien het feit dat het moorddadige varken was beschoten met een verdovingsgeweer en in een klein hok was vastgehouden op weg naar de barbecue, zou dit krantenverhaal misschien wel een soort allegorie kunnen zijn.

Bron:
americanthinker.com
Door: J.B. Shurk

Vertaald uit het Engels door:
“Malpaso”
(voor www.ejbron.wordpress.com)