Samira Azabar koestert haar waanzin

Samira Azabar: “(…) de nodige kracht en geloof (…) om te blijven strijden voor (…) mijn idealen. De islam biedt mij juist een toetssteen om structureel onrechtvaardige, discriminerende, patriarchale structuren het hoofd te bieden en ze te bestrijden.”

(Door: Martien Pennings)

Vlaamse contacten die mij op de hoogte houden van de ontwikkelingen in België op het gebied van de onheilige drie-eenheid Jodenhaat, Israël-demonisering en nazislam, mailden mij onlangs over het geval Samira Azabar. Ik antwoordde hen:

“Ik ga er een stuk over schrijven. Dat is ook, indirect, Israël verdedigen. Daar gáán we weer! Ik weet niet of deze veenbrand van gekte nog te bedwingen is.”

Toen ik het antwoord las van Azabar op de uitleg van Etienne Vermeersch dat de islam vrouwen wel degelijk discrimineert, moest ik denken aan een heroïneverslaafd meisje dat ik van vroeger kende en dat ik ooit aantrof in een kraakpand. Op mijn vraag hoe het met haar ging antwoordde ze met koortsig opengesperde ogen: “Echt heel prima!” Toen ik haar wees op haar vervuilde omgeving en op haar persoonlijke toestand – ze was extreem vermagerd en zag er 20 jaar ouder uit dan ze was – werd ze verontwaardigd en herhaalde nog eens dat ze het uitstékend maakte.

Zo ook Azabar. Als Vermeersch haar in véél te nette bewoordingen heeft uitgelegd dat de islam al 1400 jaar een diep racisme bedrijft ten opzichte van vrouwen, antwoordt ze met veel deftig-nuffige dames-beledigdheid dat ze het heel goed maakt en dat háár islam fantástisch is. Maar ze heeft geen enkel argument, werkelijk nul (0) contra Vermeersch.

Wel maakt ze expliciet het bondgenootschap duidelijk tussen het allerprimitiefste linkse denken en de meest reactionaire ideologie die de wereld ooit gezien heeft, de islam:

“Om niet mee te stappen in de logica van de sterkste maar te blijven geloven in alternatieven die menselijkheid teweegbrengen in een samenleving waar we vergeten zijn wie de meest kwetsbaren zijn maar enkel uit zijn op maximaal kapitalistisch gewin en daarvoor multi-inzetbare, stressbestendige, efficiënte volgzame moderne ‘slaven’ nodig hebben.”

De islam die heeft niks met “het recht van de sterkste”? Maar in Godsnaam! Hoever kan leugenwaanzin gaan?  Islam IS Jihad, de verplichte verovering en onderdrukking  van de “ongelovigen”! Ik acht me ontslagen van de plicht om hier de bewijzen uit de Koran en de Soenna bij te leveren, al was het alleen maar omdat een type als Azabar daar doodgewoon niet op in gaat. Vermeersch strooit kwistig in zijn betoog met citaten uit beide bronnen om zijn stelling te bewijzen. En weet je wat Azabar dan zegt? Dit:

“Uw reeks ‘teksten’ (wellicht bedoel je verzen) die u opsomt houden voor mij geen steek. Maar dat wist u wellicht al. U weet bovendien goed genoeg dat de Koranische tekst niet op één manier gelezen en geïnterpreteerd kan worden, maar dat er ontelbare tafsiers zijn.”

Ja, ze tafsieren wat af, de oelema! Maar ze hebben nog nooit iets getafsierd dat een einde maakte aan de vrouwenhaat, de Jodenhaat, de homohaat en de oorlogszucht van de islam.

Tsjonge, wat is dat meisje van het padje!

Azabar illustreert de waanzin die linkse ideologie in combinatie met de leugencultuur (“schaamtecultuur”, “eercultuur”) van Arabierië heeft opgeleverd: genotzucht, als-het-maar-fijn-is-in-mijn-eigen-hoofd, narcisme, zelfmanifestatie, realiteitsontkenning en dus diepe, diepe, diepe hypokrisie.

Azabar schrijft in antwoord aan Vermeersch:

“Mag het gedaan zijn met riddertje spelen? lk heb de indruk dat u het moeilijk vindt om uw harnas en witte paard op te bergen. Maar de waarheid is dat er geen moslimjonkvrouwen zijn die gered dienen te worden door een ‘verlichte profeet’ anno 2013.”

Kijk, als je dat zegt ben je niet alleen getikt, maar ook narcistisch-hedonistisch wreed ten opzichte van de ongetelde miljoenen vrouwen die geestelijk en lichamelijk in het verleden zijn – en nog dagelijks wórden – verminkt door de islam.

Ik heb in 2010 eens een artikel geschreven getiteld “De islamitische massamoord op vrouwen”

Het haakte aan bij een artikel in het inmiddels ter ziele gegane dagblad  “de Pers”, waarin een vertaald artikel stond van Robert Fisk onder de titel “Afgeslacht in naam van de eer”. Robert Fisk is omstreden, maar hier had hij goed beet. Fisk schreef:

“Het is een tragedie, een gruwel, een misdaad tegen de menselijkheid. De details van de moorden zijn even barbaars als beschamend: vrouwen die onthoofd zijn, verbrand, gestenigd, neergestoken, geëlektrocuteerd, gewurgd en levend begraven voor de ‘eer’ van hun families. De Verenigde Naties claimen dat er jaarlijks wereldwijd 5.000 doden vallen, maar veel vrouwenbewegingen in het Midden-Oosten en Zuidwest-Azië vermoeden dat het aantal slachtoffers zeker vier keer zo hoog is. De meesten zijn jong, tieners vaak. Ze worden afgeslacht volgens een traditie die honderden jaren teruggaat, en inmiddels de halve wereld omvat.”

Ik heb al sinds de jaren tachtig aandacht proberen te vragen voor deze islamitische gruwel en haakte daarbij steeds aan bij een passage uit het boek van Rudy Kousbroek,  “Einsteins Poppenhuis” (p.106.) Daar citeert Kousbroek uit een rapport van begin jaren 1980:

“Dagelijks worden honderden jonge Arabische vrouwen verbrand, onthoofd, vergiftigd of de keel afgesneden. Ze worden gedood door hun vader of een oudere broer, door een neef of een huurmoordenaar. Ze worden bestraft op beschuldiging van seksuele relaties buiten het huwelijk, of slechts op verdenking daarvan. Ze moeten sterven krachtens een oude code die de familie‑eer moet beschermen. Dit kreeg de werkgroep over slavernij van de Verenigde Naties gisteren in Genève te horen van een vertegenwoordiger van Terre des Hommes. De werkgroep kreeg tegelijkertijd een gedetailleerd rapport met talloze getuigenissen over de vervolging van jonge vrouwen en meisjes in Arabische landen ‘in naam van de eer’.”

Ik weet niet op welke manier “veel vrouwenbewegingen in het Midden-Oosten en Zuidwest-Azië” aan het vermoeden komen dat “het aantal slachtoffers zeker vier keer zo hoog is”, maar als ik mijn natte vinger zo intuïtief mogelijk gebruik en daarbij mijn gezonde instincten ook verder niet uitschakel dan zou ik zeggen dat, zeker in vergelijking met het persbericht uit 1983 – waarin sprake is van honderden vrouwen dagelijks in de Arabische wereld alleen – een schatting van honderd eerwraaks-gewijze vermoorde vrouwen per dag in die hele grote islamitische wereld toch niet zó idioot hoog is. Dan kom ik op zegge zesendertig-duizend-vijfhonderd en op schrijve óók 36.500 vrouwen uit. Dat is bijna het dubbele van het vermoeden van “veel vrouwenbewegingen”. Dat zijn er in het glorieuze bestaan van de islam gedurende 1400 jaar dik 50 miljoen. Dat is een moleculaire Holocaust. Een dun uitgesmeerde Holocaust, maar wel een Holocaust en in volume nog veel gigantischer dan die andere van 1939-1945. Ik bedoel: als je dit racistische geweld tegen vrouwen een beetje spreidt over een langere tijd, dan hoef je het niet industrieel aan te pakken en in een paar jaar te proppen, zoals de nazi’s deden.

Ik noemde de islam racistisch. Dat zal ik uitleggen. De islam is niet alleen racistisch vanwege het antisemitisme dat van de Arabische kansels stroomt, dat van de Arabische tv-zenders knalt, dat uit de islamitische schoolboeken druipt. Want als wij als definitie van racisme accepteren het inferieur verklaren van medemensen op grond van een lichamelijk kenmerk – bijvoorbeeld van een zwarte huid, van scheve ogen, van en bepaald soort neus en dus ook van een spleetje tussen de benen – dan is ook op die grond de islam racistisch.

De reëel bestaande islam is een geloof en cultuur waarin mildheid en spiritualiteit ontbreken. (Ja, ik heb van de Soefi’s van zweefkees Ghazali gehoord. En ook op die beweging valt vanalles af te dingen.) Die reëel bestaande islam is een hypokriet masker voor een fascistische onderdrukkings-machinerie. Die  islam is een gesystematiseerde obsessie met geslachtelijkheid, met wat mensen tussen hun benen hebben. Die islamitische “cultuur” bestaat uit twee concentrische cirkels van repressie: in de buitenste onderdrukken alle mannen alle vrouwen en in de binnenste onderdrukt een mannelijke elite de maatschappelijk zwakkere mannen. Daarbij gaat het om het bezit van vrouwen – om sex in de eerste plaats dus, zoals altijd en overal –  en om rijkdom en macht. De islam is een leeg, hard systeem waarin verbijsterende domkoppen,  cynische moordenaars, hypocriete rotzakken en seksverslaafde pedofielen de toon aangeven. De islam dat is een al 1400 jaar durende langzame Holocaust waarin naast de Jood ook de vrouw de rol van Jood vervult.

Ik zou tegen Samira Azabar willen zeggen: kijk, dat is óók een opvatting over het Mohammedanisme dat jij zo mooi vindt. En ik ben nog niet klaar, want hierboven noemde ik de islam de nazislam. En waarom ik de islam een nazisme avant, pendant et après la lettre vind, heb ik uitgelegd in een lang essay, in een kort opstel en in een nóg korter opstel. En de allerkortste essentie zal ik hier nu weergeven:

Het Mohammedanisme is puur nazistisch in de Jodenhaat, in de expansieve oorlogszucht compleet met Blut-und-Boden-Prinzip (grond die eenmaal islamitisch is geweest moet altijd islamitisch blijven), in het Führer-prinzip (Mohammed, een massamoordenaar, sluipmoordenaar, roofmoordenaar, slavenhaler en kleuterneuker geldt als dé voorbeeldige mens die nagevolgd moet worden), in het racisme tegen vrouwen, in de principiële gewelddadigheid, in de superioriteitswaan (Übermenschen-waan) die net als in het nazisme  gepaard gaat met ziekelijke angst in de vorm van xenofobie, conspirisme (verslaving aan complotdenken) en  slachtofferig rancunisme, dus het voortdurend wijzen naar de “vijand” als oorzaak van de eigen ellende.

Etienne Vermeersch, het geweten van België, schreef aan Samira Azabar:

“Verre van mij de gedachte dat een vrouw met een hoofddoek niet rationeel kan denken of dat vroeger een non met een traditionele kap niet kon denken.”

Nou, maar gek waren ze over het algemeen wél, die nonnen. En wreed! Zeer recent werd het rapport van de commissie-Deetman gepubliceerd. Da gaat over vrouwen die door de behoofddoekten van de Katholieke Kerk mishandeld en misbruikt zijn. Bij Pauw & Witteman was een slachtoffer te gast. En ik persoonlijk vond in elk geval één non gek genoeg om haar dik zestig jaar geleden als kleuter flink tegen de schenen te schoppen in de zandbak waar ik speelde en zij haar terreur uitoefende. En dan waren dat nog vertegenwoordigsters van een geloof dat de Rede en de Liefde voorschrijft  in plaats van Allah’s wrede willekeur.

Ik stuit dezer dagen toevallig – nee: juist níét toevallig natuurlijk! – op nog een paar gevallen van Jihadistisch leipenisme”Jihadstrijder psychisch niet in orde“. Ga even op de begeleidende foto kijken wat deze religieus bevlogenen aan wapens wilden meenemen om zich te mengen in de strijd tussen de Duivel en Beëlzebub: wurgkoord, kruisboog, zwaard, messen.  We hebben het over Samira Azabar en haar geloofsgekte. Dus zie ook even het artikel in het Nieuwsblad.be onder de titel “Voetbalbelofte bij Beerschot, nu radicale moslimstrijder in Syrië”. Er staan een foto bij van een goed uitziende jongeman met wie op het eerste gezicht niks mis is:

“De familie van Antwerpenaar Brian D.M. hoopt al twee maanden op een teken van leven. Ze staan doodsangsten uit sinds de 19-jarige zich bekeerde tot moslim om als Abu Qasem te gaan vechten in Syrië. ‘Brian is gebrainwasht door Sharia4Belgium’, zegt zijn zus. ‘Hij is stiekem naar het paradijs vertrokken om te strijden.’ “

Tsja, wat kunnen we aanbevelen in de strijd tegen de islamitische psychose? Eigenlijk niks. Ik heb zelf inzake de tegenstelling tussen de islam en zijn linkse collaborateurs enerzijds en degenen die nog bij zinnen zijn anderzijds een term gemunt: apokalyptische scheiding der geesten. En ik denk inderdaad dat er geen genezing is voor het gootste deel van het links-islamitische conglomeraat en dat het, naar het woord van Bismarck, door bloed en ijzer opgelost zal moeten worden. De koppen zijn te hard. De blindheid, het narcisme, de genotzucht, de hang naar lege zelfmanifestatie zijn te groot bij onze quasi-elite. Maar wie geïnteresseerd is in de kwestie die hier specifiek aan de orde is, kan een interview van 24 minuutjes gaan bekijken met de bedaarde Nahed Selim. Het gaat over haar boek “Allah houdt niet van vrouwen”. “De Maagdenkooi” van Ayaan Hirsi Ali blijft natuurlijk een klassiekertje. Of neem Betsy Udink ter hand: “Allah & Eva”.

Op “De Wereld Morgen” heb ik een commenter uit zijn dromen geholpen aangaande de Soefi-zweefmeester al-Ghazali onder de titel “Voor je Ghazali citeert, moet je hem eerst zelf snappen”. Dat commentaar eindigt met de woorden: 

“Ik wens mejuffrouw Samira Azabar veel succes toe bij de intellectuele en morele hervorming van de islam. Dat gaat haar vast lukken, niet alleen in Vlaanderen, maar wereldwijd!”

De islam is namelijk onhervormbaar, dat is een ideologie die je alleen in zijn geheel bij het grof vuil kunt zetten, waar hij thuis hoort. En als je mij niet gelooft, lees dan de woorden van onze ex-ambassadeur in Saoedie-Arabië en Pakistan eens. “De Tragopan van Kohistan” is antiquarisch op het internet nog te koop. De ondertitel “Over klimmen, geloof en de Great Game” is misleidend en misschien wel bewust, want met de islam weet je het nooit: voor je het weet word je voor een camera of op een Amsterdamse straat afgeslacht onder een hysterisch “Allahu Akbar!” Misschien dus uit veiligheidsoverwegingen staat achterin dat boekje een heel verrassend hoofdstuk met de onschuldige titel “Uitpakken”. Daar vertelt deze hoge diplomaat in iets diplomatiekere woorden hetzelfde als wat ik hierboven ook zeg over de islam.  Volkskrant-journalist Martin Sommer besprak dit boekje van Marcel Kurpershoek  “arabist, diplomaat en de helft van een schrijversechtpaar”. Ik citeer Sommer (Volkskrant,  26-01-07):

“De onontkoombaarheid van de politieke islam wordt nog versterkt door twee ideeën, de overwinning en het martelaarschap. Je zou hier bijna spreken van klassieke dialectiek: hoe dan ook, de islam zal uiteindelijk zegevieren. En omdat het martelaarschap het hoogst haalbare is voor een gelovige, draagt elke nederlaag automatisch óók bij aan de overwinning. Zo wordt armoede rijkdom, achterlijkheid wetenschap, discriminatie rechtvaardigheid, wreedheid erbarmen, en uiteindelijk wordt waanzin verstand. Deze ideeën worden door vele miljoenen aangehangen, en hebben door Bin Laden nog een extra impuls gekregen. Kurpershoek kan het niet laten schampere regels te wijden aan de ‘arrogant bescheiden, hooggestemde bruggenbouwers’ in Europa die in werkelijkheid vooral bijdragen aan het verdoezelen van groeiende problemen. Overheden doen onder druk van Amerika mee aan de jacht op terroristen, terwijl het politieke debat in Europa beschuldiging op verwijt stapelt, gericht aan de Verenigde Staten. ‘Maar het is beter de feiten onder ogen te zien.’ Dit alles schrijft niet een opgewonden ‘islamofobe’ columnist, maar Harer Majesteits plenipotentiaire vertegenwoordiger, tot voor kort standplaats Islamabad, tegenwoordig Ankara.”

“Uiteindelijk wordt waanzin verstand”, zegt Marcel Kurpershoek, die overigens de echtgenoot is van bovengenoemde Betsy Udink. Amen!

Inmiddels heeft onze nep-elite alweer zes jaar de tijd gehad om de woorden van deze bij uitstek ervarings-deskundige op het gebied van de islam ter harte te nemen. En hebben ze dat gedaan? Onze ”arrogant bescheiden, hooggestemde bruggenbouwers”? Nope! Ze zijn bezig met het terroriseren van Israël, de enige humane demokratie in het Midden-Oosten, via dat levensgevaarlijke boycotgeneuzel. Levensgevaarlijk omdat het de Jodenhaat van de moslim-5^e-colonnes in de West-Europese steden aanwakkert.
_______________________

“De Koran is een vrouwvriendelijk boek”

Door:

Martien Pennings

(voor www.ejbron.wordpress.com)