De gewelddadige koran

In de koran staat niet één enkel vers, waarin tot liefde tegenover de naaste wordt aangemoedigd als diegenen geen aanhanger van de islam is.  Maar er zijn 493 passages die of geweld ondersteunen of van de haat van Allah tegen ongelovigen, alle niet-moslims, berichten. De koran is een boek, waarin het er hoofdzakelijk om gaat hoe de moslims moeten denken en handelen als ze met diegenen omgaan die niet tot de islam behoren. Dat betekent: ze of te doden of ze te dwingen als tweederangs burgers te leven en belastingen (Jizya) te betalen.

Meer dan de helft van de inhoud van de teksten in de koran verachten respectievelijk hitsen op tegen niet-moslims. Dat maakt van de islam een religie van de haat en het geweld, waarvoor in de loop der geschiedenis talloze bewijzen bestaan.

Mensen die de islam bekritiseren, worden “islamofoben”, “racisten” of “rechts-extremisten” genoemd. Een fobie is een ongerechtvaardigde angst voor iets.

De islam bekritiseren is echter geen fobie, maar eerder een zeer gerechtvaardigde handeling wanneer men zich de inhoud van het hierboven genoemde geschrift voor de geest haalt, net zoals de op dit moment in islamitische landen en in de westerse wereld plaatsvindende gebeurtenissen.

De islam is niet gewoon een religie, maar hij is ook een totalitaire, theologische en politieke ideologie, volgens welke zich alles moet onderwerpen aan de koran en de sharia.

Hij weigert vrouwen principiële mensenrechten zoals godsdienstvrijheid, vrijheid van meningsuiting en gelijke rechten.

De Cairose Verklaring van de mensenrechten in de islam is voor de Verenigde Naties een “regionaal instrument”, dat als alternatief tegenover de Algemene verklaring van de rechten van de mens kan worden toegepast.

Deze verklaring werd door alle 57 landen van de OIC ondertekend en eist helder en duidelijk dat de mensenrechten zich moeten onderwerpen aan de sharia en volgens haar richtlijnen geïnterpreteerd moeten worden.

Precies dit concept van de islamofobie is een aanval op het secularisme (de poging de politieke en sociale invloed van de religie te beperken, doordat de religie privézaak wordt) doordat het tot een principiële zaak verklaard wordt.

In de eerste plaats worden die moslims tot zwijgen gebracht die aan de koran twijfelen, gelijke rechten voor man en vrouw eisen, het recht opeisen om te veranderen van religie en zijn geloof vrij te kunnen uitoefenen zonder zich te hoeven onderwerpen aan een dictaat van bebaarde fundamentalisten.

In de praktische toepassing van het begrip betekent dit dat de vrouwen die zich niet versluieren gestigmatiseerd worden. Ze zijn op weg om afvalligen te worden.

Ze worden uitgeleverd aan de religieuze toorn in hun samenlevingen, die alle hoop op een verandering onder de aanhangers van de profeet verwoest heeft.

De islam is een ideologie en ideologie betekent dat zij een voorbeeld is hoe een samenleving opgebouwd moet zijn. Een soort fundamenteel idee hoe dingen en aangelegenheden gerangschikt moeten worden.

Een voorwaarde om “ideologie” genoemd te worden, is dat de gedachten aan de samenleving als geheel moeten worden aangepast, niet slechts aan enkele delen van de samenleving.

Met andere woorden, er is een algemeen geldend concept hoe men kan bereiken een samenleving te regeren en met welke middelen.

De islam is een allesomvattend systeem, dat betekent dat hij bestaat uit economische, sociale en militaire handelingen, dat zich met de oplossing van de problemen bezighoudt die de mensen in hun alledaagse leven hebben, omdat er zonder dit systeem geen oplossingen kunnen zijn.

Er staat een goot aantal verzen in de koran, vertellingen en voorbeelden van de profeet, die het bestaan van deze handelingen in de islam bevestigen en zo ongeveer ziet het er ook uit in de geschiedenis van de islamitische staat.

Het is dus fout om de islam een religie te noemen, want religies houden zich niet met wereldlijke zaken bezig.

Het is ook daarom fout de islam een religie te noemen, omdat hij o.a. uit een economische systeem bestaat, omdat religies niet zulke systemen bezitten. Om zulke dingen te beweren betekent een verandering volgens de definitie en de realiteit van het concept van een “religie”.

Daarom is de islam een ideologie, omdat de beschrijving “ideologie” op de realiteit van de islam past.

Het is ook juist om de islam een spirituele en politieke ideologie te noemen, in die zin dat zijn spirituele aspecten zich bezighoudt met dingen die op de mensen wachten in het hiernamaals, zoals het paradijs, de hel, beloning, straf enz., en politiek, omdat hij zorg draagt voor de aangelegenheden van de mensen in overeenstemming met een systeem dat economische, sociale en buitenlandse politiek omvat.

Bron:

http://europenews.dk/de/node/66833

Bron oorspronkelijk artikel:

http://www.d-intl.com/the-violent-quran/#.UXTZbSvVDKk

Auteur: Peter Nilsson

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)