Essay: “Gevaarlijke tolerantie”

(Door: Tim W. Thornau)

Internationale empirische studies laten zien: de afwijzing van de islam neemt wereldwijd toe. In de meeste moderne landen is men het Mohammedanisme zat vanwege zijn achterlijkheid, de expansiedrang en de totalitaire ideologie. Religiewetenschappers beschouwen een toenadering van het islamitische systeem tot de westelijke wereld, en het christendom, als mislukt.

Het Mohammedanisme wordt gevormd door een horigheid tegenover Allah en zijn aardse acteurs – en het is de basis van een serieus te nemen bedreiging van de wereldvrede. Na de vele eeuwen durende verstarring begint het te gisten in de economisch, technologisch, en intellectueel niet florerende islamitische cultuur, die na een historisch korte glansperiode ver terugviel – en wiens handelsmerk tegenwoordig dof terrorisme is.

Sinds de aanslag op het World Trade Center telt “TheReligionofPeace.com” wereld wijd 21.210 islamitische terreuraanslagen (stand: 11-07-2013) met tienduizenden gewonden en doden. Desondanks worden de misdaden in naam van Allah in Duitsland tamelijk commentaarloos geaccepteerd. Intellectuelen, politici en mediamensen zwijgen over de oorzaak van het primitieve geweld: het fatalistische geloof in Allah en zijn profeet. Men negeert de sluipende islamisering van Europa en zet de heerschappijaanspraak van de islam en zijn pseudoreligieuze ideologie niet op de agenda. Zo blijft de oppervlakkige, mediale mainstream van de political correctness gevormd door een naïeve, groenrode instelling, die zonder diepgaande kennis van de islamitische doctrine en agenda de realiteit versluiert. Zo zijn gebrek aan kennis, naïeve tolerantie en de verkeerde inschatting van het integratievermogen van het islamitische systeem de basis van de Mohammedaanse invloed in Europa. Dit geldt vooral voor politici en media, die de kritische kijk op en de afwijzing van de islam door de meerderheid van het volk ignoreren en sussend aanmanen tot acceptatie voor de zo vreedzame Mohammedanen.

Het Mohammedanisme is – ver verwijderd van de ethiek van het Avondland – een achterhaalde ideologie, die in conflict staat met onze grondwet. De gerenommeerde staatsrechtdeskundige Prof. Karl A. Schachtschneider zegt:

“De islam is onverenigbaar met de liberale democratische fundamentele orde. De basisrechten van de religie geven geen politieke rechten. Alleen aan uiterlijk en innerlijk geseculariseerde religies geeft de grondwet uitoefeningsbescherming.”

Dat betekent: de islam kan als totalitair, politiek systeem geen aanspraak maken op de status van religiebescherming – maar zou beoordeeld moeten worden als gevaar voor onze rechtsstaat.

Het doel van de islamisten verkondigde de strateeg van Al Qaida, Abu Bakr Nij, in zijn manifest van het moderne Jihadisme:

“In de westelijke landen moeten islamitische parallelsamenlevingen opgebouwd worden, met eigen wetten en instellingen, inclusief een eigen leger. De directe, agressieve strijd tegen de gastlanden dient echter zolang te worden uitgesteld totdat er een getalsmatige toenadering aan het oorspronkelijke volk is bereikt.”

In die zin riep de Londense imam Anjem Choudary zijn geloofsgenoten ertoe op de sociale stelsels te plunderen en hun vrije tijd aan de jihad te besteden. Ter gelegenheid van een herdenkingsdag van de 11^e september predikte Anjem Choudary:

“De islam is superieur, hij zal nooit bedwongen worden. De Europeanen zijn zo decadent, dat ze niet meer in staat zijn kinderen te verwekken. Dat doen wij voor ze – en we pikken hun land in.”

De islam is in de kern politiek en in zijn latente streven om Duitsland op de lange termijn in een Huis van de Islam (dar-al-Islam) te veranderen onverenigbaar met onze grondwet. En: de koran is met zijn Jihadistische soera´s volksophitsing par excellence. De hetze van de koran richt zich tegen de in liberale staten dominerende groep van de “kafirs” (ongelovigen = levensonwaardigen) en moedigt de aanhangers en functionarissen van Allah aan tot de bloedige strijd voor de uitbreiding van hun geloof. De agenda van het politieke Mohammedanisme zou aanleiding moeten zijn om de uitbreiding van de islam niet te tolereren. Net zomin als de koran, die Winston Churchill op gelijk niveau met Hitlers “Mein Kampf” plaatste – en die ook op de lijst met verboden boeken hoort.

In de islam presenteert zich niet alleen een puur geloof; de spanne van de islam reikt van inhumaan, provocatief fundamentalisme via een latente of openlijke machtsaanspraak met terroristische activiteiten tot de onderdanige, archaïsche godsverering. Waarbij de differentiatie tussen islam en islamisme fout is. De islamexpert prof. Tilman Nagel zegt:

“Er bestaat geen scheiding tussen extremisten en de islam van de grote massa, omdat extreme eisen voortkomen uit de fundamentele principes van de islam zelf, niet uit de randen.”

Het islamitische systeem behoort tot de meest achtergebleven culturen van de wereld. Zonder het geschenk van de olie- en gasrijkdom zijn de vlaggenschepen van het Mohammedanisme, de Arabische landen, in hun totaliteit arm en nauwelijks levensvatbaar. Prof. Tilman Nagel is van mening:

“De civilisatorische achterstand van veel islamitische landen heeft endogene oorzaken, dat wil zeggen, heeft met de islam zelf te maken. Terwijl andere utopieën in de historie voorwaarts gericht waren, is de terugkeer naar de denkwijze van de voorvaderen een eis uit het hart van de islam. Daarbij omvat deze archaïsche oriëntering niet alleen het doordrijven van verplichte rites en de sharia, maar eveneens het denken, spreken en handelen van de mensen, als maatstaf zonder alternatief. Geweld tegen ´ongelovigen´ en andersdenkenden was niet alleen in de islamitische historie krachtig en productief, maar behoort ten allen tijde tot de geldende doctrine van de islam. Het doel is niet alleen de expansie van de “enige ware religie”, maar een concrete islamitische sociale orde wereldwijd.”

Aanvullend kan men zeggen: de maatschappelijke splijting kan worden beoordeeld als een voorportaal van de Jihad, die in de koran is gepland. Want daarin wordt gezegd:

“Het is geboden dat de gelovige zich van de mensen, die hem gezelschap houden, losmaakt.” (bedoeld worden Joden, christenen, anders gelovigen).

Alice Schwarzer schreef in haar boek “De Godstrijders en de foute tolerantie”:

“Men zou het hebben kunnen weten, maar men wilde het niet weten. Vooral in Duitsland niet. Nu, na een kwart eeuw onbelemmerde islamitische agitatie – gestimuleerd niet alleen door de Godstaten, maar ook door menig westelijke democratie – valt het niet meer te ontkennen: deze islamitische kruisvaarders zijn de fascisten van de 21^e eeuw – maar ze zijn vermoedelijk gevaarlijker dan zij, omdat ze al lang globaal georganiseerd zijn.”

In het Westen leeft de islam van het multiculturalisme, dat hem aangeboden wordt door de samenlevingen van Europa en Noord-Amerika. Echter: “Multiculti is mislukt”, hebben intussen bondskanselier Angela Merkel, minister-president Cameron en de voormalige Franse president Sarkozy erkend. En Helmut Schmidt zei:

“Het concept van het multiculturalisme is niet verenigbaat met een democratische samenleving. Multiculturele samenlevingen functioneren alleen vreedzaam binnen een autoritaire staat.”

De uiteindelijk staatsbedreigende ondermijning schijnt vooral die “islamappeasers” niet op te vallen die illusionair gedachtegoed in hun vaandels hebben geschreven en denken dat alles en iedereen geïntegreerd zou kunnen worden en een verrijking zou vormen. Het Mohammedanisme echter blaast de constructie van het Avondland op, is niet uit op assimilatie, maar wil zich langdurig vestigen als toonaangevende cultuur. Ook door gewone goedmenschen, die zichzelf  bemiddelaars tussen de culturen voelen, wordt de heerschappijaanspraak van de islam graag over het hoofd gezien. Vooroordelen zouden de reden voor de antipathie zijn die het Mohammedanisme in zijn gezicht slaat, zeggen de wereld omarmende multiculturalisten en beseffen niet dat de negatieve beoordeling gevoed wordt door dagelijks nieuwe terreuraanvallen. Ook de kennis van de agressieve soera´s van de koran draagt bij aan de aversie – en maakt tolerantie onmogelijk. Zo worden de zogenaamde “vooroordelen” een gefundeerd oordeel. Thilo Sarrazin, een belangrijke realist van onze tijd, zei:

“In Duitsland werkt een leger integratiegevolmachtigden, islamonderzoekers, sociologen, politicologen, vertegenwoordigers van verenigingen en een hele schaar naïeve politici hand in hand en intensief aan bagatellisering, zelfbedrog en probleemontkenning.”

Het zakenmodel “God”

Je komt er niet omheen om in verband met het Mohammedanisme het geloof in God aan te spreken – en kritisch te beoordelen, ook al roept dat naast Mohammedanen ook hardcore-christenen op de barricade, die hun geloof ook als het enige ware geloof beschouwen. Welnu, het staat iedereen vrij om te geloven in de God van zijn keuze – maar na de Verlichting zou in ieder geval in Europa de intellectuele kennis voorrang moeten hebben boven transcendente fantasieën en wensscenario´s.

Met het godfantoom Allah bezit het islamitisch-theocratische regime een probaat, universeel middel om de macht uit te oefenen. Het samenspel van godsgeloof, autoritair systeem met eigen rechtspraak en uitvoerende macht en de macht van religieuze functionarissen leidt tot rigide betutteling en onderwerping van de gelovigen. Schuldig zijn de profiteurs van het systeem, de religieuze leiders: ayatollahs, moellahs, geleerden, imams, predikers – en de bedrijvige figuren, die een politiek slaatje slaan uit het bijgeloof in Allah. Het bijgeloof in goden – Karl Marx noemde dit geloof “Opium van het volk” – was vanaf het begin van de mensheid de basis voor de beheersing van de bevolking.

Het spirituele product “god” is vermoedelijk de oudste creatie van de homo sapiens en de basis van het waarschijnlijk op één na oudste beroepstak: het priesterdom. Het fenomeen god woekerde in de loop der tijd voort tot een groteske verscheidenheid en werd een van de grootste gijzelaars van de mensheid. Waarschijnlijk zijn er in de naam van god meer mensen omgekomen dan bij alle andere historische gebeurtenissen samen. De verschillende, echter altijd enige ware goden waren steunpilaren van het politieke bedrijf sinds de vroegste periode.

Na de ondergang van talrijke religieuze culturen zijn tegenwoordig de Abrahamitische religies in grote delen van de wereld werkzaam. Mohammedanisme en Jodendom zijn zogenaamde openbaringsreligies. Dat betekent dat de godheden zichzelf openbaarden – of nauwkeuriger gezegd: zogenaamde profeten dachten de stem van God te horen en voelden zich uitverkoren. De goden Allah en JHWH spraken dus ieder via hun medium: Mohammed en Mozes. Zulke waarnemingen hadden veel sterk religieuze figuren van de geschiedenis. Zo dacht apostel Paulus de stem van Jezus te horen, die gezegd zou hebben (De handelingen van de apostelen, hoofdstuk 9, 3 t/m 6): Toen hij onderweg was en Damascus naderde, werd hij plotseling omstraald door een licht uit de hemel. Hij viel op de grond en hoorde een stem tegen hem zeggen: ‘Saul, Saul, waarom vervolg je mij?’ Hij vroeg: ‘Wie bent u, Heer?’ Het antwoord was: ‘Ik ben Jezus, die jij vervolgt. Maar sta nu op en ga de stad in, daar zal je gezegd worden wat je moet doen.’ Paulus zelf schreef over deze verschijning (Brief aan de Galaten, 15-16): ´Maar toen besloot God, die mij al vóór mijn geboorte had uitgekozen en die mij door zijn genade heeft geroepen, zijn Zoon in mij te openbaren, opdat ik hem aan de heidenen zou verkondigen. Ik heb toen geen mens om raad gevraagd.´

De heilig verklaarde non Hildegard van Bingen beriep zich op talrijke visioenen van goddelijke herkomst, wat voor paus Benedictus XVI aanleiding was om haar tot kerklerares te verheffen. Visioenen had ook de Begijn Mechthild van Maagdenburg, die haar openbaringen “mystieke ervaringen” noemde. Aan islamitische zijde was het de oprichter van de Ahmadiyya geloofsgemeenschap, Mirza Ghulam Ahmad, die beweerde in de periode van 1871 tot 1908 openbaringen van Allah te hebben ontvangen. Hij beschouwde zichzelf tegelijkertijd als een wedergeboorte van Jezus en als de door de sjiitische moslims verwachte Mahdi van het einde der tijden. In zijn 82 boeken verklaart hij de leer, die hij van Allah zou hebben ontvangen.

Ook veeleer gewone stervelingen beleefden de twijfelachtige begenadiging door openbaringen. Bijvoorbeeld het hoofd van de Nieuwe Apostolische Kerk, stamapostel Johann Gottfried Bischoff, die tijdens Kerstmis 1951 verkondigde dat nog gedurende zijn leven Christus op aarde zou terugkeren om de zijnen tot zich te nemen. Maar toen de door God geïnformeerde stamapostel negen jaar later overleed, was dit nog niet het geval. Een andere visionair, de oprichter van de Mormonenkerk Joseph Smith jr., berichtte in het voorjaar van 1820 zouden God en Jezus aan hem zijn verschenen en hem ertoe opgeroepen hebben zich bij geen enkele kerk aan te sluiten, omdat deze allemaal verkeerd zouden zijn – en dat hij, Smith, de ware kerk zou voortbrengen. Tegenwoordig heeft de Mormonenkerk ongeveer 14 miljoen aanhangers, ongeveer net zoveel als het Jodendom.

Niet ongenoemd dient te blijven dat ook Josef Ratzinger, de afgedankte paus, spirituele kennissen onderhield. Hij schreef in 2010 in de publicatie “Licht van de Wereld:

“Ik roep ook de heiligen aan. Ik ben met Augustinus, met Bonaventura, met Thomas van Aquino bevriend. Men zegt dan ook tegen zulke heiligen: Help me!”

De aangesproken bovenzinnelijke fenomenen zijn ook in hysterische vorm waar te nemen: bij sjamanen, goeroes, openbarende nonnen en monniken van de Middeleeuwen tot het heden. De subjectieve ontvangst van openbaringen valt verder te verklaren met een ander, medisch bekend verband: door intensieve meditatie kunnen lichaamseigen drugs geactiveerd worden, die het gevoel doorgeven met een andere persoon te kunnen communiceren. Dat zijn waanvoorstellingen , die door deze endogene drugs worden opgeroepen. De visioenen vinden zonder inwerking van buitenaf in de hersenen plaats. De mens produceert op LSD lijkende stoffen en fantasie stimulerende neurotransmitters zoals dopamine en gelukshormonen. De betrokkenen kunnen het gevoel van een goddelijk aanwezigheid hebben en in extase vervallen. Gelukshormonen zijn opiaten, die een euforische stemming opwekken, die gevoeld wordt als verlichting. Het fenomeen een goddelijke stem te horen of visuele verschijningen te hebben, bestaat nog steeds en wordt meestal gerekend tot het ziektebeeld van de psychose of schizofrenie. In werkelijkheid is het optreden van religieuze waanvoorstellingen een veelvoorkomende reden voor opname in een psychiatrische kliniek. Een adequate plaats voor de godsmannen van deze wereld – zou de conclusie kunnen zijn. Maar de meeste charlatans praktiseren doelbewust hun handel. Het lijkt er eerder op dat nog altijd de enorme massa gelovigen onder de indruk  is van veelzijdige godswaan, fantasieën en illusies.

Al heel lang, ja nu nog, leven theïstische organisaties van hun goddelijke hersenschimmen en gebruiken deze om de gelovigen te betuttelen en te beheersen. Ook het christendom behoort tot die lange rij religieuze machtsapparaten. Het oerchristendom was tot ongeveer 135 jaar na onze tijdrekening een ketterse sekte van het Jodendom. De leer van deze Jezus-sekte werd maatgevend door de, uit de Griekse stad Tarsus afkomstige, apostel Paulus verbreid. Paulus zag zichzelf als een door God geroepen aangewezen “apostel van het evangelie voor de volkeren”. Hij heeft echter het object van zijn missie, Jezus, nooit ontmoet. Desondanks maakte de bedrijvige Paulus de maatschappijkritische instelling van Jezus tot zijn programma en verkocht zijn sociaalrevolutionaire beginselen als goddelijke opdracht. Dat Jezus de zoon van God zou zijn, is echter slechts een conspiratieve hypothese van de theologen van het christendom. Eeuwenlang ontwikkelden geestelijken de leer van de christenen en schiepen een gewelddadige religieuze drukte, met o.a.: 245 dogma´s, duizenden heiligen en sacramenten, die dienden voor de volledige beheersing van de gelovigen. Een solitaire God alleen volstond de theologen niet – zo vonden ze de triniteit uit, een groteske schepping, die in het jaar 675 na Chr. op de Synode van Toledo dogmatisch werd vastgelegd.

De waarden van het christendom zijn onbetwistbaar positieve mijlpalen in de geschiedenis van de mensheid, ze berusten echter niet op de boodschap van een god. Jezus zelf beschouwde zich als de door zijn landgenoten verwachte Messias en was er oprecht van overtuigd een zoon van JHWH – het godfenomeen van de legendarische Mozes – te zijn. Jezus was echter slechts een van meerdere joodse predikers en sekteleden, die destijds het aanbreken van een aards rijk van God aankondigden – en ze hadden het fout. Hij was volledig onbelangrijk en werd door de toenmalige geschiedschrijving helemaal niet geregistreerd. Vermoedelijk nauwelijks een andere randfiguur uit de historie werd door bedrijvige “godsmannen” zo opgeblazen als de zogenaamd wonderen verrichtende Jezus. Nog altijd bloeit het zakenmodel “God” in meerdere varianten – waarbij de vroegmiddeleeuwse religie van de zelfbenoemde profeet Mohammed als inhumaan, totalitair systeem bijzonder negatief opvalt.

Bij veel godsmannen, die de verschillende theologieën vormgaven, en hun opvolgers, die tegenwoordig als demagogen of protagonisten van hun religie optreden, treft men een uitgekristalliseerd, vroom fanatisme aan – vaak verborgen onder de dekmantel van de deemoedigheid. Maar meestal is de tentoongestelde religiositeit slechts een middel en onderdeel van het beroep. Alle charlatans hebben gemeen dat zij zich in het diepst van hun ziel elite voelen, omdat zij de gangbare mechanismes van de autoriteit beheersen. De substantie van hun handel is het fantoom “God” – een in zekere zin geniale uitvinding, die echter alleen maar een winstgevende oplichterij is, die leeft van de in ieder geval partieel afwezige geest van de gelovigen.

Albert Einstein was van mening:

“Twee dingen zijn oneindig: het universum en de menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker.”

En Thomas Jefferson (1743-1826) zei:

“De priesters van de verschillende religies vrezen de vooruitgang van de wetenschap zoals heksen het aanbreken van de dag en kijken met duistere blikken naar de dodelijke boodschapper, die de vernietiging van de oplichterij aankondigt waarvan ze leven.”

—————————————————————-

Tim W. Thornau is de schrijver van de boeken “Islam – het totalitaire systeem” en “God & Co.”.

—————————————————————-

Bron:

http://www.pi-news.net/2013/07/gefahrliche-toleranz/#more-342161

Auteur: Tim W. Thornau

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)