Midden-Oostendeskundige Matthias Küntzel over de toenemende Jodenvijandigheid in islamitische samenlevingen

(Door: Matthia Küntzel –Voorwoord: Michael Mannheimer – Vertaling: E.J. Bron)

Matthias Küntzel (geb. 1955 in Osnabrück) is een Duitse politieke wetenschapper en publicist. Hij is geassocieerd lid (“research associate”) van het Vidal Sassoon International Center for the Study of Antisemitism (SICSA) van de Hebreeuwse Universiteit Jeruzalem en lid van de “Vereniging van Duitse historici”, van de „Association for the Study of the Middle East and Africa“ evenals van de Duitse Vereniging voor Buitenlandse Politiek en een van de meest gekwalificeerde kenners van het Midden-Oostenconflict. In tegenstelling tot de meeste journalisten kent Küntzel de beslissende rol van de islam en analyseert diens doorslaggevende, door de westerse media echter volledig doodgezwegen rol in een conflict, dat als ethisch wordt voorgesteld, in werkelijkheid echter een oerreligieus conflict is en terug te voeren is op de haat van Mohammed en de koran tegenover de Joden. Het artikel van Küntzel bevestigt alles wat op dit blog al werd gepubliceerd over het islamitische en linkse antisemitisme. (Michael Mannheimer).

Van vooroordeel tot waanvoorstelling – over de toenemende Jodenvijandigheid in islamitische samenlevingen (door Matthias Küntzel, 2009)

De huidige Jodenvijandigheid in islamitische samenlevingen zal ik met gebruikmaking van drie vraagstellingen belichten. Ten eerste: Waar komt ze vandaan? Ten tweede: Hoe uit ze zich op dit moment? Ten derde: waar is ze op gericht? Laten we dus beginnen met de historische wording.

De wortels van de Jodenvijandigheid in islamitische samenlevingen liggen bij de vroege islam

De wortels van de Jodenvijandigheid in islamitische samenlevingen liggen bij de vroege islam. Zeker: De koran bevat ook wel degelijk verzen die de “kinderen van Israël” loven, ja, zelfs verzen die gelezen kunnen worden als legitimering van de staat Israël. Zo staat er in soera 7, vers 137 over de kinderen van Israël: “En Wij deden de mensen die voor zwak werden gehouden de oostelijke en westelijke gedeelten van het land, welke Wij zegenden, erven. En het genadevolle woord van uw Heer werd voor de kinderen Israëls vervuld omdat zij geduldig waren geweest” . En in soera 4, vers 21 staat: “O, mijn volk, gaat het heilige land binnen dat Allah voor u heeft bestemd en keert het niet de rug toe, anders zult gij verliezers worden.”

Maar het aantal Jodenvijandige uitspraken overheerst. In soera 4, vers 160 staat bijvoorbeeld: “En wegens de onrechtvaardigheid van de Joden en hun weerhouden van Allahs weg, verboden Wij hen de reine dingen die hen (voordien) waren toegestaan.”  In soera 5, vers 64 staat: “En de Joden zeggen: “De hand van Allah is gebonden.” Hun handen zijn gebonden en zij zijn vervloekt voor hetgeen zij zeggen. Neen, Zijn handen zijn wijd open, Hij geeft, zoals Hij wil. En hetgeen u van uw Heer is neergezonden zal velen hunner in opstandigheid en ongeloof doen toenemen. En Wij hebben vijandschap en haat onder hen gezaaid tot aan de Dag der Opstanding. Telkens wanneer zij het oorlogsvuur ontsteken, dooft Allah het en zij pogen wanorde te scheppen op aarde en Allah heeft de onruststokers niet lief.” In soera 5, vers 60 staat: Zeg: “Zal ik u vertellen over degenen wier straf bij Allah erger is dan dit? Dezen zijn het, die Allah heeft vervloekt en over wie Hij Zijn toorn heeft uitgestort en van wie Hij apen, zwijnen en duivelsdienaren heeft gemaakt. Dezen zijn inderdaad in een slechte toestand en ver van het rechte pad afgedwaald.”, terwijl in het beroemdste van die verzen, soera 5-vers 82, staat: “Waarlijk, gij zult de Joden en de afgodendienaren het meest vijandig jegens de gelovigen vinden.”

De Tunesische filosoof Mezri Haddad, zelf een moslim, noemt deze verzen “antisemitische vuilnis” en roept, omdat men de koran hiervan niet kan bevrijden, de islamitische denkers ertoe op die verzen met “intellectuele moed” en “hermeneutische wijsheid” opnieuw te interpreteren.

Mohammed beval de eerste islamitische genocide op Joden

De tegenstrijdigheid van het Jodenbeeld in de koran – de ene keer pro-joods, de andere keer anti-joods – heeft te maken met de overgeleverde levenservaringen van Mohammed. Terwijl Mohammed de Joden in het begin van zijn loopbaan nog als de kroongetuigen van God beschouwde, vond hij ze later, nadat ze niet ingingen op zijn pogingen hen in te palmen, de ergste vijanden: op zijn bevel werden er twee joodse stammen uit Medina verdreven, met de derde en laatste stam stelde hij echter een bloedig voorbeeld: Mohammed liet op een dag in het jaar 627 alle mannen van deze stam onthoofden – men zegt dat het 600 tot 900 geweest zijn – en hun vrouwen en kinderen als slaven verkopen.

Maar het eigenlijke intellectuele noodlot vond een generatie later plaats: Nu werd lange tijd na de dood van Mohammed het bericht uit de koran, dat extreem plaatsgebonden evenals tijdgebonden is, uit zijn historische context gehaald en tot enige ware en tijdloos geldige openbaring over de vijanden van Allah verklaard. Daarmee werd het anti-judaïsme een vast bestanddeel van de nieuwe religie.

Mohammed had met de Joden van Medina gemakkelijk spel. Daarom werd het Jodenbeeld in de middeleeuwse islam niet door angst voor Joden of door jaloezie bepaald, maar hoofdzakelijk door verachting: Zij stonden niet boven, maar onder de moslims en moesten als dhimmi´s hun lage rang accepteren.

Christelijk antisemitisme onderscheidt zich fundamenteel van het islamitisch antisemitisme

Het Europese antisemitisme was echter opgebouwd op het christendom. Hier heeft niet de profeet de Joden gedood, maar de Joden de profeet. Op grond van deze legende – “zij” zouden in staat geweest zijn God´s enige zoon te doden! – werden ze in het christendom niet veracht als “looser-groep”, maar gevreesd als duistere en overmachtige instantie. Daarom waren zij het juist die men in de middeleeuwen voor de pest – trefwoord: bronnenvergiftiger – en in de nieuwe tijd voor het “casinokapitalisme” en het speculatieve kapitaal verantwoordelijk heeft gemaakt. Vanaf het midden van de 19^e eeuw werd dit Europese antisemitisme door christelijke missionarissen, kooplieden of ambassadepersoneel ook naar de Oriënt gebracht. Daar vond het onder moslims echter zo goed als geen resonantie. Ja, het stuitte vaak, bijvoorbeeld in het Ottomaanse parlement, zelfs op verzet.

Het duurde enkele tientallen jaren tot het de hierin geïnteresseerden lukte het religieuze anti-judaïsme van de vroege islam met het Europese antisemitisme van de nieuwe tijd te combineren en zodoende het “islamitische antisemitisme” als specifieke vorm van Jodenvijandigheid voort te brengen.

Nazi´s brachten het islamitische antisemitisme weer tot leven en radicaliseerden het

De beslissende periode die deze fusie bezegelde en de ideologie van het islamitisch antisemitisme is islamitische samenlevingen verbreidde, lag tussen 1939 en 1945. Het belangrijkste instrument van deze fusie was de nationaalsocialistische propaganda in de islamitische wereld. Net zoals de nazi´s het in Europa verbreide christelijke anti-judaïsme hadden geradicaliseerd, deden ze in het kader van hun islampolitiek alles om ook het latente oud-islamitische anti-judaïsme te radicaliseren.

Het begin werd gemaakt met het 31 pagina´s tellende pamflet “Islam-jodendom. Oproep van de grootmoefti aan de islamitische wereld in het jaar 1937”. Het werd met Duitse hulp opgesteld, in 1937 voor het eerst op de conferentie van Bludan verbreid en daarna in de hele Arabische wereld evenals onder de Bosnische deelnemers van de islamitische SS-divisie verdeeld. Hieronder een korte passage uit het pamflet:

“De strijd tussen Joden en de islam begon, toen Mohammed van Mekka naar Medina vluchtte. …destijds waren de joodse methodes al dezelfde als nu. Hun wapen was zoals altijd de laster.

… Als de Joden Mohammed zo konden verraden, hoe zullen zij de moslims nu dan verraden. … De verzen uit de koran en Hadith bewijzen jullie dat de Joden de meest bittere vijanden van de islam geweest zijn en nog steeds proberen deze te vernietigen.”

Tussen 1939 en 1945 zond bovendien de nazi-kortegolfzender Radio Zeesen iedere avond zijn programma in het Arabisch, Turks en Perzisch uit – een media, dat ook de analfabete massa in de theehuizen, de bazaars en op openbare plaatsen bereikte. De uitzendingen waren in de eerste plaats gericht op de religie: ze begonnen met het reciteren van soera´s uit de koran en het anti-judaïsme van de vroege islam werd in de taal van het antisemitisme vertaald.

Enkele dagen geleden verscheen er in de VS een boek van de historicus Jeffrey Herf, dat de hersenspoeling door Radio Zeesen aan de hand van omvangrijke nieuwe bronnen indrukwekkender dan ooit bewijst. Zo riep Radio Zeesen, toen Rommel in de zomer van 1942 op het punt stond Egypte binnen te rukken, de Egyptenaren tot anti-joodse massamoord op:

“Nu hebben jullie de beste gelegenheid om je van dit smerige ras te bevrijden, dat jullie rechten opslokt en niets anders dan ongeluk en vernietiging over jullie landen heeft gebracht”, verkondigde de Arabischtalige radio op 7 juli om 20.15 uur. “dood de joden, steek hun bezittingen in brand, vernietig hun winkels,vernietig deze steunpilaren van het Britse imperialisme. Jullie enige hoop op bevrijding ligt erin de joden te vernietigen voordat ze jullie vernietigen.”

Hoe dichterbij de nederlaag van het nationaalsocialisme kwam, des te hartstochtelijker werd dit islamitische antisemitisme aangewakkerd – volgens Josef Goebbels was in 1943 ongeveer 70-80% van de Oriëntaalse bijdragen van Radio Zeesen anti-joods georiënteerd. Tot de ijverige luisteraars die elke avond naar deze zender luisterden behoorde destijds overigens een man, die later een opmerkelijke carrière zou maken: Ruhollah Khomeini.

Smadelijke nederlaag van de Arabieren in de Zesdaagse Oorlog leidde tot nieuw antisemitisme

In april 1945 werd Radio Zeesen uit de lucht gehaald- maar het antisemitisme werkte in het Nabije en Midden-Oosten verder door. Het veranderde tijdelijk van gedaante: Gambal Abdel Nasser, die tussen 1954 en 1967 de Moslimbroederschap bloedig onderdrukte en het nationalisme predikte, propageerde een antisemitisme op de Europese manier: Hij verbreidde de Protocollen van de Wijzen van Sion zonder religieuze praal. Na de nederlaag in de Zesdaagse Oorlog van 1967 werd het antisemitisme echter opnieuw in een religieuze context geplaatst. Nu werd de islamitische wereld bijna overspoeld met het belangrijkste pamflet van het islamitische antisemitisme, Sayyid Qutbs “Onze strijd tegen de Joden”. Deze tekst is in de eerste plaats een religieus traktaat, dat de Joden er van beschuldigt de moslims “van Allahs weg af te willen brengen.” In 1979 werd met de Iraanse revolutie tegelijkertijd de Al-Quds-dag als een soort jaarlijkse viering van het islamitische antisemitisme ingevoerd en tien jaar later het Handvest van Hamas, het tot op de dag van vandaag vermoedelijk belangrijkste manifest van de radicale islam.

In dit Handvest worden Joden – quasi in één adem als armzalige lafaards, die zich achter rotsen en bomen verstoppen, en als stiekeme heersers van de wereld geportretteerd. De Joden, lezen we in artikel 22,

“zaten achter de Franse revolutie en de communistische revolutie… ze zaten achter de Eerste Wereldoorlog… en ze zaten achter de Tweede Wereldoorlog… Er bestaat geen oorlog in de wereld, waarbij ze niet hun vingers mee in het spel hebben.”

Dit komt bijna letterlijk overeen met een tekst uit een Arabischtalige radio-uitzending van Radio Zeesen van 28 januari 1944, waarin de Joden er niet alleen van beschuldigd werden met de Eerste Wereldoorlog begonnen te zijn.

“De Joden begonnen (ook) de huidige (Tweede Wereld) oorlog om te bereiken wat ze in de vorige oorlog niet bereikt hadden.”

Tegelijkertijd citeert het Handvest van Hamas instemmend de vermoedelijk meest gemene van alle anti-joodse Hadith uit de vroege periode van de islam:

“De dag van het laatste oordeel zal niet komen voordat niet de moslims tegen de Joden vechten en hen doden, zodat de Joden zich achter bomen en rotsen verstoppen. En iedere boom en rots zal zeggen: ´Oh moslim, oh dienaar van Allah, er zit een Jood achter me. Kom en dood hem´.”

De Joden gedragen zich in dit verhaal menselijk. Ze verstoppen zich en beven misschien van angst. De moslims echter moeten geen mededogen voelen. Zij die hier beven uit angst voor hun leven dienen de een na de andere verraden te worden, opdat men hen eveneens kan doden. Maar niet alleen de moslims, maar het hele universum – de rotsen en de bomen, lees: de dode natuur en de levende natuur – is de joden vijandig gezind en wil hun dood. Zelfs de hemel sluit zich hierbij aan: Alleen hun dood leidt tot opstanding en het paradijs. Deze gruwelijke aanwijzing is – aldus de overlevering – niet van zomaar iemand gekomen, maar van de profeet Mohammed persoonlijk.

Voor 1937 was deze Hadith sinds generaties in vergetelheid geraakt. Zoals mij werd verteld door een van de belangrijkste Israëlische Arabisten, Yehoshua Porath, dook hij in Arabische geschriften in de 19^e en in het begin van de 20^e eeuw niet op. Pas in het pamflet van de grootmoefti van 1937 – Islam en Jodendom – wordt hij voor het eerst weer geciteerd in een moderne context. Hamas pikte in 1988 uit het totale aanbod van anti-joodse teksten precies deze passage eruit. Tegenwoordig behoort dit genocidale vers tot de bekendste Hadithen überhaupt.

De haat van de Arabieren/Palestijnen op de Joden is veel ouder dan de staat Israël en is gefundeerd in de islam

Wat heeft onze historische terugblik opgeleverd? Ten eerste zien we dat niet de islamitische overlevering als zodanig, maar een bepaalde interpretatie van die geschriften en het doelbewust eruit pikken van de zich daarin bevindende hetze tegen de Joden voor de ontwikkeling van het islamitische antisemitisme beslissend waren. Ten tweede zien we dat dit antisemitisme geen oorzakelijk verband houdt met Israël. Of het nu om de Hadith van de rots en de boom gaat of om de bezwering dat Joden aan beide wereldoorlogen schuldig zijn: In beide gevallen baseerde Hamas haar Jodenvijandigheid met bronnen, die ouder zijn dan Israël.

Deze oude en oudere Jodenhaat wordt echter op uiterst moderne wijze gecommuniceerd. Daarmee ben ik bij mijn tweede punt aangekomen: De huidige verschijningsvorm van Jodenvijandigheid in islamitische samenlevingen. Ik wil u graag aan de hand van drie voorbeelden uitleggen hoe Jodenhaat tegenwoordig verbreid wordt in islamitische samenlevingen.

Hersenspoeling zoals onder Goebbels: Arabische landen gebruiken moderne media voor het transport van hun Jodenhaat

Mijn eerste voorbeeld is de satellietzender Al-Manar, die Hezbollah met ondersteuning van de Iraanse staatsleiding exploiteert. Net zoals bij de muziekzender MTV mogen oud en jong zich hier aan videoclips vergapen, die met inspirerende graphics en meeslepende muziek gevuld zijn; videoclips, die echter maar voor één ding reclame maken: anti-joodse zelfmoordaanslagen.

We zien kinderen met bomgordels en daarbij de beelden van stervende Israëlische soldaten, begeleid door triomferende liederen. Een tekenfilm demonstreert hoe een kind zichzelf opblaast in de buurt van een Israëlische soldaat, terwijl de tv-cartoon een jongen presenteert, die glimlachend op een raket richting Israël vliegt. Tegelijkertijd echter – en dat is echt een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van het antisemitisme – liet Al-Manar op de beste zendtijd in de maand ramadan de “Protocollen van de Wijzen van Sion” – het meest effectieve antisemitische geschrift aller tijden, dat Hitler als handboek diende voor de Holocaust – uitzenden, deze keer echter verpakt in een op de massa afgestemde 30-delige serie. Deze antisemitische soapopera werd geproduceerd in Syrië.

“Luister!”, zegt de rabbi in een scene van deze serie tegen een jongere Jood. “We hebben een opdracht van boven gekregen. We hebben voor de matses bij het Paasfeest het bloed van een christenkind nodig.” In de volgende scene wordt er een angstige jongen uit de buurt bij gesleurd en in close-up zie je hoe men hem zijn keel doorsnijdt. Het bloed spuit uit de wond en stroom in een metalen bak.

Er bestaat nauwelijks een ander medium dat het antisemitisme met een vergelijkbaar effect in de zielen en hoofden van de mensen verankerd als het medium film. De nazi´s wisten dit en hebben er daarom gebruik van gemaakt. Ze hadden toen nog geen idee van de mogelijkheid tot permanente hersenspoeling door de satelliettelevisie. Dit soort bloeddorstige scènes werden in 2003 door Al-Manar en in 2004 door twee Iraanse zenders evenals in 2005 door een Jordaans tv-station steeds op de beste zendtijd in de vastenmaand ramadan uitgezonden. Tijdens ramadan 2009 werd de serie op het tweede kanaal van de Iraanse staatstelevisie uitgezonden.

Op dit moment onderneemt het Iraanse regime grote inspanningen om deze genocidale haat op Joden en zionisten te globaliseren. Zo bereidt men het sturen van eigen satellieten in de ruimte voor. Sinds 2008 wordt Al-Manar in Indonesië uitgezonden; voor Zuid- en Latijns-Amerika is een Spaanstalige editie in voorbereiding. In de VS werd deze zender in 2004 verboden. Frankrijk en de EU volgden. Vorig jaar werd deze zender ook in Duitsland verboden. Tot nu toe was het echter technisch nog niet mogelijk dit verbod ook uit te voeren. Via de Egyptische staatssatelliet Nilesat reikt de mediale arm van Hezbollah ook nu nog tot in de woonkamers in Duitsland.

Als tweede voorbeeld wil ik u kennis laten maken met het kinderprogramma van een andere populaire tv-zender; ik bedoel de zender “Al-Aqsa TV” van Hamas, wiens doelgroep vooral kinderen zijn. Het begon met Farfur, een televisiemuis, die sprekend lijkt op Mickey Mouse van Walt Disney; een Mickey Mouse die vrolijk en vermakend de moord op Joden propageert.

“Sanabel”, vraagt Farfur in het kinderprogramma van de tv-zender Al-Aqsa van Hamas, “wat willen jullie doen voor de Al-Aqsa-moskee?” “We willen vechten.” “En wat nog meer?” “De Joden uitroeien.” Nu is Farfur, de stripfiguur in het televisieprogramma van Hamas, tevreden.

Internationale protesten dwongen Hamas de Disney-kloon terug te trekken. De zender Al-Aqsa deed dit op zijn eigen manier: Farfur werd in het kinderprogramma door een Israëlische agent in elkaar geslagen en gedood. Daarna richtte het meisje dat de uitzending presenteerde zich tot het publiek:

“Jullie hebben gezien dat de Joden Farfur als martelaar doodden. Wat willen jullie tegen de Joden zeggen?” Een 3-jarige Shaima meldde zich aan de telefoon: “Wij mogen de Joden niet, omdat ze honden zijn! We zullen tegen ze vechten!” – “Oh, Shaima, je hebt gelijk”, antwoordde het meisje in de studio. De Joden zijn misdadigers en vijanden.”

Tegenwoordig propageert de teddybeer Nassur de Jodenmoord voor de kinderen. Ik citeer uit een uitzending van september 2009:

Nassur: “Als Allah het wil, zullen er geen Joden of zionisten meer zijn. Ze zullen uitgeroeid zijn.”
Saraa, de jonge presentatrice van de uitzending: “Ze zullen afgeslacht zijn.”
Nu vertelt een 7-jarig kind hoe zijn vader als lid van de Al-Qassam-brigades van Hamas “stierf als een martelaar”.
Nassur tegen het kind aan de telefoon: “Wat wil jij met de joden doen die je vader hebben doodgeschoten?”
Kind aan de telefoon: “Ik wil ze doden.”
Saraa: “We willen ze niets aandoen. We willen ze alleen uit ons land verdrijven.”
Nassur: “We willen ze vermoorden, zodat ze uit ons land verdreven worden, klopt dat?”
Saraa: “Ja, dat klopt. We zullen ze met alle middelen uit ons land verdrijven.”
Nassur: “En als ze niet vreedzaam willen vertrekken, door woorden of gesprekken, dan zullen we bloedig geweld moeten gebruiken.”

In deze korte filmscene worden drie verschillende Arabische begrippen met de betekenis “afslachten” gebruikt. Het antisemitisme komt hier met een meedogenloosheid en een retoriek tot uiting, zoals dit bijvoorbeeld in de Oost-Europese antisemitische discussie ondenkbaar is.

Het feit echter, dat zo´n hersenspoeling 64 jaar na Auschwitz uitgerekend in kinderuitzendingen plaatsvindt, is zo ongelooflijk, dat de wereld erop reageert zoals men in de Tweede Wereldoorlog reageerde op berichten van de gaskamers: Het is blijkbaar te onvoorstelbaar om serieus genomen te worden; het wordt verdrongen. Terwijl we weten dat in het begin van de moord op de Joden in de gaskamers niet de bakstenen stonden, waarmee deze gaskamers gebouwd werden – in het begin van de vernietiging stonden woorden – woorden, die men tegenwoordig zelfs iedere dag als een drug aan kinderen verstrekt.

In tegenstelling tot Al-Manar is Al-Aqsa tot nu toe in Europa legaal. Via de Franse satelliet Eutelsat worden ook diens kinderprogramma´s in heel Europa uitgezonden.

Islamitisch antisemitisme is al in Duitsland aangekomen

Deze vanuit Beiroet en Gaza geïmporteerde haat komt inmiddels ook tot uitdrukking in Duitsland. Vaak gebruiken islamitisch opgevoede dreumesen het nieuwe scheldwoord “Jood!” al op de kleuterschool en in speeltuinen, leerlingen schelden hun leraren uit als Jodenhonden, omdat ze geen sharia compatibel onderwijs aanbieden, joodse leerlingen werden overvallen en zagen zich genoodzaakt naar het Joodse gymnasium in Berlijn te gaan en de symbolen van hun Jodendom – het keppeltje en de Davidsster – in het openbaar te verbergen.

De tot nu toe meest omvangrijke studie omtrent de wereldbeschouwing van de “moslims in Duitsland”, die gepubliceerd werd door het Duitse ministerie van Binnenlandse Zaken in december 2007, bevestigt deze onheilzame ontwikkeling:

“Bij de jonge moslims waren veel vaker antisemitische standpunten vast te stellen dan bij niet-islamitische migranten of autochtone niet-moslims.”

Dat dit antisemitisme niet kan worden afgedaan als underdoghouding van een sociaal gedeclasseerde scene, maar een ideologische denkvorm vertegenwoordigt, heeft de studie aangetoond aan de hand van islamitische studenten:

“Ook onder islamitische studenten was de verbreiding van generaliserende, antisemitische vooroordelen opvallend. Zulke vooroordelen, die door bijna een derde deel in tendens en door bijna 10% in extreme vorm geuit werden, komen veel vaker voor dan antichristelijke vooroordelen.”

Uiteraard wakkert iedere militaire escalatie in het Midden-Oostenconflict dit antisemitisme verder aan. Als het leger van Israël in actie komt, is het resultaat voor geen van beide partijen prettig. Beslissend is dan steeds opnieuw in welke context men de nieuwe televisiebeelden plaatst. Als bij kijkers de emotionele infrastructuur van het antisemitisme door middel van jarenlange beïnvloeding al vast verankerd is, gaat de “interpretatie” van die televisiebeelden vanzelf: dan kan er massaal een vernietigende haat tegen Israël opgeroepen en gemobiliseerd worden.

Holocaustontkenning van de Arabische wereld is het toppunt van antisemitisme

Op mijn derde voorbeeld van huidige verschijningsvormen van het antisemitisme ga ik maar cursorisch in. Ik bedoel de ontkenning van de Holocaust, zoals deze vooral in de Arabische wereld en in Iran niet als uitzondering, maar als regel wordt gehanteerd. Iedere Holocaustontkenning is een op de spits gedreven antisemitisme. Wie Auschwitz tot een “mythe” verklaart, schetst de Joden als een universele vijand, die de mensheid omwille van dat ellendige geld al 60 jaar lang voortdurend bedriegt. Meer nog: het insinueert dat Joden minstens 90% van alle leerstoelen en media controleren om deze hermetisch tegen de “eigenlijke” waarheid af te schermen. De Holocaustontkenning wakkert op deze wijze opnieuw de genocidale haat aan, die meehielp de Holocaust voor te bereiden. Met andere woorden: Iedere Holocaustontkenning bevat al de prikkel om deze te herhalen.

De huidige vorm van de Holocaustontkenning heeft met de manier waarop men deze tien jaar geleden bedreef nog maar weinig te maken. Tot 2005 bracht men de ontkenning van de Holocaust met de zonderlinge ideeën van individuele “deskundigen” in een of ander land in verband en deelde men ze in bij het verstrooide hoopje van de nieuwe nazi´s. Holocaustontkenners moesten als door de samenleving terecht uitgestoten obscuranten om iedere millimeter respect vechten. Ahmadinejad zorgde hier voor een keerpunt. Hij was de eerste, die de morele en intellectuele misdaad van de Holocaustontkenning in de pose van een mensenrechtenactivist en vrijheidsheld celebreert.

Sinds 2006 heeft de Iraanse president de Holocaustontkenning in het centrum van de Iraanse buitenlandse politiek geplaatst. Met de cartoonwedstrijd omtrent de Jodenvernietiging, die de Iraanse krant Hamschari in februari 2006 onder de titel “Holocaust International Cartoon Contest” uitschreef, werd aan de wereld de nieuwe stijl van de Holocaustontkenning – creatief, modern, liberaal en zelfbepalend – voorgesteld. Van de meer dan 1000 ingezonden cartoons uit 62 landen stelde men in de herfst van 2006 200 exemplaren in het Palestina-museum in Teheran tentoon. Het ging vermoedelijk om de eerste, internationaal bekeken tentoonstelling van antisemitische kunst sinds 1945.

De met 12.000 dollar gedoteerde eerste prijs werd uitgereikt aan de cartoon van een Marokkaan, die de bouw van de omstreden Israëlische scheidsmuur met Auschwitz vergelijkt. De tweede en derde prijs kregen tekeningen, die de Holocaust als primitieve uitvinding voorstellen. Het ene plaatje laat een omgevallen houten decor zien, dat een gaskamer en een verbrandingsoven moet voorstellen. “Wie heeft dat omgegooid?”, vraagt een Jood. “Faurisson”, antwoordt een tweede. Het andere plaatje laat twee grijnzende soldaten naast een vers gedolven massagraf zien, waarin zij geen echte doden, maar papieren imitaties begraven. Volgens de tekening schijnen er geen echte doden geweest te zijn. Volgens de leider van de tentoonstelling zal deze “wedstrijd” ieder jaar herhaald worden: “We zullen net zo lang doorgaan tot Israël vernietigd is.”

Samenvattend kan gezegd worden dat de verbreiding van antisemitische hetze in de islamitische samenlevingen zich met enorme stappen en met behulp van de modernste techniek voltrekt. Haatgeschriften, zoals de “Protocollen van de Wijzen van Sion”, die bij ons verboden zijn, worden massaal als speelfilms gepresenteerd, van kinderen worden systematisch haatmachines gemaakt, terwijl de slachtoffers van de laatste grote Jodenmoord een tweede keer gedood worden, door te ontkennen dat zij ooit bestonden.

Welke doelen heeft deze dure propaganda? Ten eerste gaat datgene wat hier wordt doorgegeven veel verder dan over simpele vooroordelen. Ik wil dit graag duidelijk maken aan de hand van een uitweiding in de nazitijd. U kent allemaal de beroemde foto uit 1933, die SA-beulen voor een winkelraam laat zien waarop de poster “Koop niet bij Joden!” werd bevestigd. Deze oproep heeft wel degelijk met vooroordelen te maken, bijvoorbeeld met het vooroordeel dat zogenaamd Joden hun klanten met een bijzondere geslepenheid zouden bedriegen. Op dezelfde poster staat een extra, veel groter gedrukte zin, waarover men zich echter nauwelijks druk maakt: “DUITSERS! VERDEDIG JE!”

Het complexe wereldbeeld, dat achter deze drie woorden verborgen zit, is geen vooroordeel, maar een paranoïde waanvoorstelling. De nazi´s waren er van overtuigd dat de hele kleine minderheid van de Joden een immense bedreiging vormde voor de “Duitsers”. Ze dachten dat Joden de aanvallers waren, tegen wie men zich moest “verdedigen” om niet ten onder te gaan. Het waansysteem “Verdedig je!” gold als verstandige norm en de afwijking daarvan als leugen.

“De Joden hebben de schuld!”, verklaarde bijvoorbeeld Goebbels in de lente van 1939 na de intocht in Praag. “Ze willen oorlog en ze doen alles wat in hun macht ligt om de volkeren de oorlog in te drijven.” Duitsland zou het op zich nemen dit gevaar tegemoet te treden, hallucineerde Hitler in februari 1942. En verheigd verkondigde een NSDAP-directief uit mei 1943: “Deze oorlog zal met een antisemitische wereldrevolutie en met de vernietiging van de joden overal ter wereld eindigen. Beide zullen de voorwaarden voor eeuwig durende vrede zijn.” Saul Friedländer heeft aan dit ideologiebouwwerk de toepasselijke naam “verlossend antisemitisme” toegekend.

De Jodenvijandigheid van Hamas en Hezbollah

De Jodenvijandigheid, die we op dit moment het meest bij Hamas, Hezbollah en bij hun Iraanse financiers meemaken, munt uit in een schrikbarend gelijke denkconstructie. “Het zionistische regime zal uitgeroeid en de mensheid bevrijd worden”, luidt de “verlossingsformule” die de Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad in december 2006 gebruikt en sindsdien in vele varianten herhaald heeft. Hij gebruikt het woord “zionist” net zoals Hitler ooit het woord “Jood” gebruikte: als incarnatie van alle kwaad in deze wereld. Daaruit volgt de strategie tot verlossing door vernietiging.

We hadden hierboven al gezien hoe een vroeg-islamitische Hadith het verband tussen vernietiging en verlossing verklaart: op de dag van de islamitische verlossing zullen de joden uitgeroeid worden, staat daarin. Tegenwoordig wordt deze fundamentele gedachte onder verwijzing naar de zogenaamd door “zionisten” beheerste wereld geactualiseerd. Nu wordt de verlossing van de mensheid in verband gebracht met de vernietiging van Israël.

Maar daarmee niet genoeg. Ahmadinejad en zijn vrienden zijn er van overtuigd dat het uit de weg ruimen van de joodse staat daadwerkelijk gerealiseerd kan worden. De serieusheid van dit doel wordt onderstreept door een retorische verandering. Terwijl men Israël voor 2005 als oppermachtig en invloedrijk omschreef, dat zogenaamd de wereld controleert, is het karakter sinds 2005 in het tegengestelde veranderd: sindsdien wordt Israël niet langer als oppermachtig voorgesteld, maar alsof het al verslagen en vernietigd zou zijn.

Enkele voorbeelden uit het repertoire van Ahmadinejad: Israël is een “dode vis”, een “stinkend lijk”, een “verrotte en verdorde boom”, die bij de eerste de beste storm zal omwaaien. De “Countdown” is al “in gang gezet”, “in de nabije toekomst zullen wij de vernietiging van deze microbe meemaken”. Hier wordt de vernietiging van een land met een duidelijkheid en vocabulaire aangekondigd, zoals we deze sinds Adolf Hitler van geen enkele regeringschef meer gehoord hebben. In maart 2009 ontkende Ahmadinejad de “zionisten” zelfs de verbinding tot het mens-zijn. “Zionisme” zou een “tendens zijn, die satanische doelen nastreeft. De zionisten… beschikken noch over cultuur noch over een of andere menselijke eigenschap.”

Deze taal wil de Israëli´s niet alleen angst aanjagen en murw maken. Ze wil ook indruk maken op de landen van het Westen en hen overtuigen van de uitzichtloosheid van de verdediging van Israël. Het regime van Iran dringt er bij het Westen op aan Israël te laten vallen en biedt alleen in dit geval een vermindering van zijn vijandigheden aan. Het trekt alle registers van intimidatie, spot en belediging open om van de joodse staat datgene te maken wat in 1939 het Sudenten-Duitse deel van Tsjecho-Slowakije voor Frankrijk en Groot-Brittannië geweest was: het offer voor “de vrede in onze tijd”.

Ik vat samen: Natuurlijk kent ook de Jodenvijandigheid in islamitische samenlevingen verschillende vormen: In Turkije is zij bijvoorbeeld sterker beïnvloed door de nationale zuiverheidgedachte. Wat betreft het islamitische antisemitisme dient te worden vastgehouden dat zijn intentie niet op discriminatie of verdrijving gericht is, maar op vernietiging: het is genocidaal. Zijn dynamiek komt voort uit een verlossingsutopie, die hij alleen maar denkt te kunnen realiseren door de vernietiging van Israël en/of het vermoorden van de Joden.

Dit antisemitisme zal zich niet laten terugdringen, als we niet differentiëren binnen de reusachtige islamitische geloofsgroep – één op de vier mensen op deze aarde is een moslim. Want altijd al hebben de radicale islamieten, wier Jodenvijandigheid het actuele beeld vormt, hun politiek in islamitische samenlevingen met terreur en geweld proberen door te drukken.

“Alle Arabieren die collaboreren met de Joden moeten vernietigd worden, voordat ze de Joden helpen ons te vernietigen”, blafte op 30 april de Arabischtalige nazi-zender uit Zeesen. Dus die moeten er geweest zijn, die Arabieren die de Joden hielpen – en wel in een zo groot aantal, dat deze nazi-oproep noodzakelijk scheen.

Een generatie later hetzelfde beeld: “De hele islamitische natie dient te weten dat een dissident van datgene waarop wij gewezen hebben [namelijk Israël te isoleren], als vijand van de islam en de moslims wordt beschouwd”, verklaarde op 8 juli 1967 Ruhollah Khomeini.

Nog een generatie later knoopte Ahmadinejad aan bij deze politiek van intimidatie: “Als iemand het in zijn hoofd haalt het zionistische regime te erkennen, dan moet hij weten dat hij in het vuur van de islamitische gemeenschap zal verbranden”, nam hij zonder meer aan op 25 oktober 2005.

Bron:
http://michael-mannheimer.info
Auteur: Matthias Küntzel

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)