Fatale boodschap: wie eenmaal in Duitsland is, kan meestal ook blijven

(Door: Norman Hanert – Vertaling: E.J. Bron)

Het lijkt heel begrijpelijk dat  tegen de achtergrond van de jongste scheepscatastrofe in de Middellandse Zee de vraag naar de verantwoordelijkheid gesteld wordt. Er heerst echter grotendeels stilzwijgen over de vraag of de Duitse asielpolitiek er niet de belangrijkste prikkel voor geweest is dat tienduizenden de oversteek over de Middellandse Zee wagen. In werkelijkheid wordt er al tientallen jaren lang, min of meer stilzwijgend, toegekeken hoe het asielrecht zich steeds verder van zijn eigenlijke doel verwijdert en  heel sluipend het getalsmatig belangrijkste instrument van de immigratiepolitiek wordt.

Zo toont een blik in de statistiek dat het aantal asielzoekers dat in werkelijkheid echt politiek vervolgd werd in zijn land op een constant laag niveau blijft. Verbazingwekkend laag is echter ook het aantal afgewezen asielzoekers die het land weer moeten verlaten.

Zoals blijkt uit een antwoord van het ministerie van Binnenlandse Zaken aan de vicevoorzitter van het Duitse parlement Johannes Singhammer (CSU) in januari van dit jaar, verblijven er in Duitsland meer dan 600.000 buitenlanders wier asielaanvraag werd afgewezen of wier vluchtelingenstatus is afgelopen. Zo laten data van het centrale register voor buitenlanders bijvoorbeeld voor het jaar 2013 zien dat er maar bijna 15.000 personen uit Duitsland werden uitgewezen. Ongeveer 10.000 tot vertrek verplichte buitenlanders zouden bovendien in het kader subsidiëring vrijwillig zijn vertrokken. De van deze ontwikkeling uitgaande boodschap is duidelijk: onafhankelijk van het feit of er aan het eind van de asielprocedure sprake is van een erkenning als politiek vervolgde of vluchteling volgens de Conventie van Genève – diegene die het lukt om een asielaanvraag in Duitsland in te dienen, kan hoogstwaarschijnlijk in het land blijven.

De belangrijkste verantwoordelijkheid voor deze ontwikkeling dragen de deelstaten. Deze zijn verantwoordelijk voor de repatriëring van officieel uitgewezen buitenlanders naar hun landen van herkomst – tegelijkertijd zijn zij het die regelmatig klagen over de druk door de grote aantallen asielzoekers. Terecht heeft de Duitse minister van Binnenlandse Zaken Thomas de Maizière (CDU) inmiddels de deelstaten ertoe opgeroepen afgewezen asielzoekers sneller uit te zetten. Een versnelling van de asielprocedure zou niets helpen als de mensen ondanks afwijzing en ontbrekende beschermingsgronden zouden mogen blijven, aldus de juiste analyse van de minister.

Als de tegenstrijdige praktijk van de Duitse deelstaten voortduurt, dan dreigt echter niet alleen de beschadiging van het rechtsgevoel en de hulpbereidheid van vele burgers. De door de wetgever zo niet bedoelde gebruikmaking van het asielrecht voor massa-immigratie maakt ook overwegingen over een gestuurde immigratie vanaf het begin nutteloos.

Door:
Norman Hanert
(“Preußische Allgemeine Zeitung”, gedrukte versie van 02-05-2015)

Bron:
www.netzplanet.net

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)