Literaire elite is net zo laf als de bestuurlijke elite

Screenshot_25

(Door: Uri van As voor “OpinieZ.com”)

In Nederland kennen we geen grote schrijvers, al zullen er ongetwijfeld een aantal aan het werk zijn, onopgemerkt of genegeerd door onze literaire elite. In Nederland dulden we geen grootheden. In ons land stijgt men niet ongestraft boven dijkhoogte. Het moet gezellig, broederlijk en behapbaar blijven. Tegenspraak wordt niet op prijs gesteld. Bevestiging is het devies. Links-ethische duiding, een morele terechtwijzing en een plaagstootje op zijn tijd zijn de krenten in de literaire pap. Daarom hebben we geen auteurs van wereldfaam in ons midden.

Lees verder>>>
OpinieZ.com

Over E.J. Bron

www.ejbron.wordpress.com
Dit bericht werd geplaatst in "goedmenschen", Hypocrisie, lafheid, Linkse Kerk. Bookmark de permalink .

10 reacties op Literaire elite is net zo laf als de bestuurlijke elite

  1. Driek zegt:

    Hollandse schrijvers, wij hadden Willem Frederik Hermans, lang geleden Lous Couperus en nog vele anderen. Na Gerard Reve kwam eigenlijk niets wat de moeite van het lezen waard was. Vele Nederlanders schrijven boeken, doch het blijft broddelwerk. Over Arnon Grünberg wil ik het niet eens hebben. Tja, Harry Mulisch, nooit bewonderaar van geweest, zijn eerste boek “Het zwarte licht”, gelezen in de zestiger jaren, ik vond het niks. Doch smaken verschillen.
    Ik denk dat onze levenssfeer, zoals die zich nu manifesteert, weinig inspirerend is voor scheppend werk, het leent zich er niet voor, dat geldt ook voor de schilderkunst. Meest subsidiewerk. Een opleving was Jan Siebelink, met zijn “Knielen op een bed violen”. Een mooi leesboek voor den winteravond.

    Michel Houellebecq schrijft mooi, o.a. ‘Platvorm’, ‘Elementaire deeltjes’, ‘Mogelijkheid van een eiland’, kan het aanbevelen.

    Like

    • Driek zegt:

      En niet te vergeten Maarte ’t Hart. Schrijft mooi. Maakt wondermooie zinnen.

      Like

    • “Twee Vrouwen” van Mülisch had wel wat: Daarin wist-ie opeens de toon zó goed te treffen, dat het hem lukte, een volkomen geloofwaardige vróuwelijke ik-figuur -Laura- neer te zetten. Qua psyche, bedoel ik.
      Recentelijk nog was. niet een Nederlander, maar een Vlaming voor mij verrassend: Dimitri Verhulst met zijn “De helaasheid der dingen.” Het levende bewijs, dat natuurtalent zich nooit verloochent, ook al groeit de persoon in kwestie onder de meest a-sociale omstandigheden op. (Hoewel ook weer niet geheel liefdeloos, het moet gezegd: Op hun eigen manier kwamen die Verhulsts -Vader, zoon Dimitri, drie “nonkels” en Grootmoeder- altijd weer voor elkaar op.)
      http://depatriotten.weebly.com/

      Like

  2. C.A.Barstow zegt:

    Ook de literaire is een linkse kliek.

    Like

  3. Pingback: Literaire elite is net zo laf als de bestuurlijke elite | Rechtsaf doorzee

  4. Koos zegt:

    Thierry Baudet is een veelbelovende politicus/schrijver, waarvan we hopelijk nog veel zullen vernemen.
    http://thierrybaudet.com/

    Like

  5. Gerrit Tienkamp zegt:

    Dit is op Gerrit Tienkamp herblogden reageerde:

    Like

  6. Ad de Koning zegt:

    Ik zal wellicht uit de toon vallen maar mijn voorkeur betreft vooral boeken van vroeger en dat heeft natuurlijk met mijn leeftijd te maken, zoals die van Louis Couperus en Ina Boudier-Bakker en ook Johan Fabricius. Als ik dat tegen iemand zeg dan merkt men nogal eens op “ja maar Johan Fabricius was een verteller” en dan denk ik nou en, wat maakt dat uit, dat vindt ik gewoon onzin. Ik kan trouwens het boek van een schrijver van de laatste jaren zoals Karel Glastra van Loon, de Passievrucht wel waarderen, het is gewoon een mooi verteld en ook nog spannend boek. Over het algemeen is het voor mij met boeken net als met muziek en schilderijen, wat na de 50-er jaren is gemaakt daar heb ik meestal een hekel aan en vind ik rotzooi. Maar natuurlijk is dat persoonlijk. Ik heb een hekel aan de zich schilders noemende Karel Appel en consorten.

    Like

  7. Driek zegt:

    Ad de Koning zegt: zoals die van Louis Couperus en Ina Boudier-Bakker en ook Johan Fabricius.

    En dat ben ik helemaal met u eens, meneer de Koning, onlangs Eline Vere van Couperus weer eens uit de kast gehaald en Ina Boudier – Bakker. Een tijdje terug weer eens gelezen: ‘De klop op de deur’ van Ina Boudier, niks mis mee hoor, zo ook Johan Fabricius. Heeft zeer boeiende boeken geschreven over zijn reizen door de Balkanlanden. Heeft toch niks met de leeftijd te maken?

    Like

Plaats een reactie