Liever zelfbedrog dan werkelijkheid

(Door: Leon de Winter)

Wat gaan onze elites toch tekeer tegen het Nederlandse referendum over het handelsakkoord met Oekraïne. Door het referendum staat de euro op het spel, hel en verdoemenis staat iedereen te wachten, de hele wereld verdwijnt in een zwart gat als het Nederlandse volk de euvele moed heeft om een nee te laten horen, zo brullen ze.

Dat handelsakkoord zou echt niets meer dan een gewoon handelsakkoordje zijn, zo vertelden onze elites en de meeste commentatoren ons aanvankelijk, het stelde echt niks voor dat akkoord, en daarbij: niemand heeft dat akkoord gelezen, hoe kunnen de burgers het dan afwijzen?

Het curieuze is dat dit nietszeggende handelsakkoordje, als het door het Nederlandse volk wordt afgewezen, opeens de hele unie laat exploderen, zo beweren de elites en de commentatoren. Wat willen ze nou? Is het nou een gewoon handelsakkoord, of niet? En denken we echt dat de hele Tweede Kamer dat akkoord wel heeft gelezen?

Ik heb het hier al eerder gemeld: ik heb het gelezen. Het is geen gewoon akkoordje. Het is het begin van een proces dat moet leiden tot het EU-lidmaatschap van Oekraïne. Daarmee zou de EU ver opschuiven naar het oosten en in direct conflict komen met Rusland. We hebben niets te zoeken in dat deel van de wereld. De EU wil het er graag wel bij hebben, maar voor de rest van Europa is dat gebied een mijnenveld, zoals we zelf aan den lijve meemaken door de mensonterende taferelen rond de MH-17.

Buitenspel

Ondertussen is ook bekendgemaakt dat het handelsakkoord met of zonder een Nederlands referendum al geïmplementeerd is. Dat kan wettelijk niet, maar de elites en de Oekraïense president en miljardair Porosjenko, die naar verluidt ondanks de oorlog zijn fortuin flink heeft zien groeien, doen of hun neus bloedt. Veel duidelijker kunnen onze elites ons niet vertellen wat we voor hen betekenen. Hun besluitvormingsprocessen zijn erop gericht de wil van de burger buitenspel te zetten.

In Nederland hebben alle politieke partijen in totaal 300.000 leden, oftewel: deze krant heeft meer abonnees dan alle politieke partijen leden hebben. De rest van de bevolking mag één keer in de vier jaar een stem uitbrengen, en die stem heeft, zoals we inmiddels weten, voor de politicus geen bindende geldigheid; het aantal verkiezingsbeloftes dat Rutte gebroken heeft, kan ik niet meer tellen.

In de EU vinden processen plaats waarop de Europese burger geen greep heeft. Selecte groepjes ingewijden nemen in naam van een fictie honderden miljoenen Europeanen op sleeptouw. Ze veroorzaken de ene ramp na de andere. Griekenland is uit het nieuws verdwenen, maar het land ligt nog steeds aan een infuus omdat het in een race was beland waarop het niet was voorbereid. De elites, zowel de Europese als de Griekse, wilden de feiten niet onder ogen komen. En dat is een kenmerk van de huidige elites, en ook dat heb ik hier al eerder geschreven: liever zelfbedrog dan de werkelijkheid.

Dat ontkennende vermogen heeft zich nu over grote delen van de overheidsinstituties verspreid. Politieorganisaties willen bepaalde feiten afzwakken of zelfs ontkennen omdat ze niet passen in de ’narratieven’ die de heersende elites, zowel die van de politiek als die van de media, niet wensen te aanvaarden. Of het nou gaat over migranten, Oekraïne, Iran, het klimaat, er zijn ’narratieven’ met een bepaald wereldbeeld waaraan de perspectieven moeten voldoen. Als er feiten zijn die daarvan afwijken, dan heerst er stilte, of moordlust.

De politieke correctheid van zachtaardig links heeft geleid tot een vorm van zelfcensuur die onwelgevallige feiten kapot zwijgt of via hysterici als Francisco van Jole (die van de VARA, gesubsidieerd en wel, een verbaal moordcommando mag leiden) mensen met afwijkende opvattingen wil verwoesten.

Afgestraft

De schijnwerkelijkheid wordt keer op keer afgestraft door de kille werkelijkheid van de feiten. Iran blijft een tirannenstaat, ook al worden er duizenden afspraken gemaakt. De elektrische auto is door zijn batterijen vervuilender dan een benzineauto. Als het waait en de molens staan stil, moeten we bijstoken met vervuilende kolen- of gascentrales. Als honderdduizenden jongemannen uit het Midden-Oosten ongecontroleerd Europa binnenkomen, zitten daar zonder twijfel duizenden foute jongens tussen, ook al luidt het narratief dat ze zielige en hoogopgeleide mensen zijn. Islam is een religie van vrede, ook al teren de landen van de islam weg onder agressie, vrouwenonderdrukking, achterlijkheid. Vooral de feiten niet benoemen, zo denken de elites, dan hoeven we niet echt tot daden te komen en harde keuzes te maken.

Maar die keuzes worden op een dag onvermijdelijk, en omdat de elites te lang gewacht hebben, worden die keuzes smerig en verwerpelijk. Moeten we Griekenland voor de leeuwen gooien? Moeten we massaal migranten oppakken en terugsturen? Het wemelt van pijnlijke dilemma’s die ontstaan zijn door het zelfbedrog van onze elites.

Onze samenlevingen rusten op het vertrouwen dat de burger zijn elites en instituties geeft. Dat vertrouwen staat op barsten.

Bron:
www.telegraaf.nl (“Premium”-artikel)
(h/t “Lis”)