Het net sluit zich . . .

(Door: Theresa Geissler)

Vandaag, 12 oktober 2016, namen wij kennis van het oordeel van de Utrechtse rechtbank inzake het proces tegen Raffie Chohan. Menigeen, die 14 dagen eerder bij deze zaak aanwezig was geweest, had die middag reeds de rechtszaal met niet al te optimistische voorgevoelens verlaten en die voorgevoelens, jawel, bleken reëel: de eis was geweest: € 1000,- boete, waarvan de helft voorwaardelijk. Het vonnis: € 800,- boete, waarvan, eveneens, de helft voorwaardelijk…… Om méér dan één reden betekent dit vonnis een kláp voor het recht van de Nederlander op vrijheid van meningsuiting:

Let om te beginnen op de mate waarin het vonnis de oorspronkelijke hoogte van de eis benadert: Raffie was nooit eerder, op welke grond dan ook, veroordeeld. Tóch bleek dit feit niet afdoende om hetzij de zaak te laten resulteren in een geheel voorwaardelijke strafoplegging, al dan niet vergezeld van een ernstige waarschuwing, hetzij in halvering van de eis, hetgeen in dit soort gevallen eerder vaak genoeg voorgekomen is en nóg voorkomt. Men kan bijna spreken van het tegendeel: Hoewel het niet tot honorering van de maximale eis kwam, ging de rechtbank toch in zoverre mee in de vordering van het OM dat het vonnis dichter wèl dan níet in de buurt van die maximale eis kwam te liggen.

En dat, waarde lezers van E. J. Bron, is om meer dan één reden een kwalijke zaak! Want wij hadden al eerder vastgesteld dat alleen al het feit dat het OM deze zaak überhaupt aanhangig heeft durven maken, zonder ook maar één aanklacht van deze of gene “gedupeerde”, al ongehoord wás. Een dergelijke gang van zaken maakt elk proces bijna automatisch tot een politieke aangelegenheid, wat het in een rechtsstaat feitelijk helemaal niet zou mogen zijn! Zelfs aan de beide Wilders-processen lagen aangiften van derden ten grondslag, hoezeer die bij nader inzien ook op onoorbare wijze blijken te zijn gemanipuleerd. Maar daarvan was in de zaak tegen deze dappere vrouw van meet af niet eens sprake! Ergo is de conclusie gemakkelijk te trekken dat het zuiver de wens van het OM, dus de overheid, was, dat Raffie het zwijgen werd opgelegd: dat de strafmaat uiteindelijk hoger uitviel dan in diverse vergelijkbare gevallen, aldus de rechtbank, had onder meer te maken met het feit dat de uitspraken, waarom het ging in het openbaar, tijdens een demonstratie waren gedaan en dus als ‘propaganda’ konden worden aangemerkt, terwijl de rechter tegelijkertijd liet weten het Raffie kwalijk te nemen dat ZIJ NOG STEEDS TOESPRAKEN HIELD! En déze motivering, geachte lezers van E.J. Bron, doet werkelijk de deur dicht!

Strikt genomen kan dit gezien worden als een regelrechte inperking van het recht om te spreken, het recht om te demonstreren, kortom: van het vrije woord. Zelfs zónder dat hiertoe zelfs verzócht was door middel van een aangifte! En de enig denkbare reden voor het zetten van deze ongehoorde stap is, dat is inmiddels zonneklaar, de plannen van de EU betreffende de desastreuze massa-immigratie en de islamisering van de samenleving geen strobreed in de weg te leggen! Die samenleving begint zich hiertegen te verzetten, dús, oordeelt men blijkbaar, moet zij tot zwijgen worden gebracht. En wel vóór de moslims dit bewerkstelligen, teneinde te voorkomen dat té veel argelozen voortijdig uit hun slaap-der-onschuldigen zouden worden gewekt…. Het zelfbewustzijn van de Nederlandse burger dient te worden gebroken en de vrijheid van meningsuiting daartoe te worden ingeperkt MET DE NEDERLANDSE RECHTSPRAAK ALS WILLIG INSTRUMENT! Wij zagen dit al tijden van tevoren aankomen en thans staan wij er oog in oog mee. Bange voorgevoelens worden werkelijkheid; het net sluit zich…..

Raffie, die boete, het deel van het vonnis waar jij het meest voelbaar mee geconfronteerd wordt, is niet het ergste: ik weet zeker dat allen, wier strijd jouw strijd is, het nodige kunnen doen om díe pijn voor jou te lenigen – zo je al niet in beroep mocht gaan. Maar dat andere aspect dat, behalve jou, de hele Nederlandse samenleving treft…. dát is een mate van onrecht, een aanslag op het vrije woord, die wij niet met lede ogen kúnnen en mógen aanzien! Het laatste woord over deze kwalijke ontwikkeling is nog niet gesproken!

Door:
Theresa Geissler
(voor www.ejbron.wordpress.com)