Mohammed als Grote Broer

(Door: Petra de Geus)

Sceptisch zijn is een plicht, zwak zijn een zonde (G. Konrad).

De roman “1984” van George Orwell wordt doorgaans met het communisme in verband gebracht en ook met het fascisme zijn parallellen te trekken. Grote Broer zou een verwijzing naar Stalin zijn en Hitler is eveneens in beeld als het op interpreteren aan komt. In dit artikel wil ik een hedendaagse mogelijkheid bekijken, namelijk de roman “1984” als verwijzing naar de islam.

De islam is niet gewoon een religie, hij is evenzeer een ideologie met aspiraties om de wereldmacht te veroveren en of dat nu politieke islam, radicale politieke islam of islamofascisme heet, dat laat ik maar aan de specialisten. Parallellen met de islam werden er in de beginjaren van het nazisme al getrokken. In 1937 verscheen een boek van Edgar Alexander die het nationaalsocialisme vergeleek met “mohammedanisme”. Twee jaar later maakte de psychiater Carl Jung de volgende opmerking over Hitler: “(…) hij is als Mohammed. Het sentiment in Duitsland is islamitisch; oorlogszuchtig en islamitisch. Zij zijn allen dronken van een woeste god.” De aantrekkingskracht en fascinatie waren wederzijds – Moslims waren fans van Hitler, wat onder meer blijkt uit de hoeveelheid gelukstelegrammen die hij in 1935 uit de Arabische wereld kreeg naar aanleiding van het invoeren van de Neurenberger rassenwetten. Ook is het een bekend feit dat Hitler op goede voet stond met de grootmoefti van Palestina, Haj Amin al-Husseini. Volgens de Israëlische premier Netanyahu was hij het zelfs die Hitler op het idee bracht om de Joden uit te roeien. Antisemitisme, religieuze en culturele onverdraagzaamheid alsook de ontkenning van de Holocaust zijn een aantal aspecten die zij delen. Er speelt meer dan het hebben van een gezamenlijke vijand of een gezamenlijk doel, men herkent zich qua aard in elkaar.

Voor wat betreft de vergelijking met het communisme lijkt de roman 1984 vrij duidelijk. Er wordt gesproken van de partij, van Grote Broer en de mechanismen van de macht, het bespioneren en martelen wordt zorgvuldig uit de doeken gedaan.

De links-liberale Hongaarse intellectueel en schrijver György Konrád  zei het zo:

“Na het nazisme en communisme is de islam de derde totalitaire ideologie die ons   bedreigt.”

Opvallend genoeg, aangezien hij in progressieve kringen zeer wordt gewaardeerd. Daarentegen noemt hij zijn linkse geestverwanten naïef, ‘vooral westerlingen’. Konrád ziet zichzelf als een vrije geest en veracht daarom politieke correctheid:

“Sceptisch zijn is een morele plicht. Zwak zijn, is een zonde. Want dan breng ik mijn kinderen schade toe.”

Het is een interessant perspectief om de islam bij de totalitaire ideologieën in te delen, want het is vast niet zomaar dat het nazisme, communisme en de islam een aantal basisconcepten lijken te delen. Ik zal er hier een paar noemen. Om te beginnen delen ze allen een groot geloof in de leider, de Big Brother, of hij nou Führer, Partijleider of Profeet is. Ook hebben ze elk een geschrift met regels en plannen, respectievelijk Mein Kampf (dat trouwens als jihad te vertalen is), het Rode Boekje en de Koran. Alle drie zijn ze stellig ten aanzien van degenen die zij haten. De nazi’s haatten vooral de Joden, de communisten, de kapitalisten en de bourgeoisie en in de islam worden Joden, christenen, idolators en hypocrieten gehaat. Daarnaast is er bij alle drie sprake van een (soort) heilsleer. De nazi’s zagen zichzelf als Übermenschen met een 1000-jarig Rijk, de communisten als vertegenwoordigers van de toekomstige heilstaat en in de islam is de gelovige de Übermensch en de ongelovige het uitschot – de hele wereld moet aan Allah toebehoren en dan is er ook nog eens het paradijs. Wanneer je dat op een rijtje in een tabel zet, ziet dat er zo uit:

Nazisme	Communisme	Islam
Führer	Partijleider	Profeet
Mein Kampf	Het Rode Boekje	De Koran
Haat tegen Joden	Haat tegen kapitalisme en bourgeoisie	Haat tegen Joden, Christenen Idolators en hypocrieten
Übermensch / Untermensch	Kameraden / bourgeoisie	Gelovigen / ongelovigen
1000 jarig rijk	Communistische heilstaat	Islamitische wereld + paradijs

Omdat de islam als religie gezien wordt, zijn er heel wat mechanismen die er voor zorgen dat hij veel beter werkt dan “gewone ideologieën” zoals het nazisme of het communisme. Hierover schreef ik al eens en dat concept zou nog verder uitgewerkt moeten worden.

Na deze introductie kunnen we verder ingaan op Orwell’s roman. Voor wat betreft de dystopische toekomst had hij een regime in gedachten dat een wonderlijke lijfspreuk had, namelijk: Oorlog is vrede, vrijheid is slavernij, onwetendheid is kracht. Laten we eens kijken hoe dit rijtje met betrekking tot de islam uitpakt. Als het over de islam gaat, dan had Orwell het met Oorlog = Vrede niet beter kunnen zeggen. De gastarbeiders kwamen en toen er nog weinig moslims in Nederland waren, werd er volop geloofd in het exotische sprookje dat islam de religie van de vrede is. Inmiddels veertig jaar en veel onschuldig bloed en aanslagen verder weten we beter: er zijn nu veel meer moslims in Nederland en er wordt weinig geïntegreerd, de meerderheid is aan de uitkering, de criminaliteit tiert welig en er zijn aanslagen in de hele westerse wereld. Haat-imams zijn vrij om hun haatdragende boodschappen uit te dragen, maar politici die daar iets van zeggen worden voor het gerecht gesleept en met fake argumentatie om de oren geslagen. Even terug naar Orwell: Oorlog = Vrede, dat is voor de islam dus heel raak getypeerd.

De tweede van de slogans uit Orwell’s rijtje is: Vrijheid is slavernij. Dat geldt voor de islam evenzeer, al zou ik willen voorstellen om slavernij hier te vervangen door onderwerping, dat is immers wat islam letterlijk betekent. De derde uit Orwell’s rijtje is: onwetendheid is kracht. Ook dit gaat op voor de islam. Twijfel is immers verboden, natuurwetten worden niet erkend, want die zouden Allah in zijn werk kunnen belemmeren. De kracht schuilt in het geloof, en daarmee wordt een blind geloof bedoeld. Het is niet zozeer dat men onwetend is, maar men blijkt liever onwetend te zijn dan afvallig, kortom Orwell’s slogan is hier op zijn plaats. De westerse media helpen op verschillende niveaus mee om de onwetendheid in stand te houden. Samenvattend kan dan het volgende gesteld worden. In plaats van het oude rijtje van Orwell: Oorlog is vrede, vrijheid is slavernij, onwetendheid is kracht kunnen we er voor de islam moeiteloos het volgende van maken: Oorlog is vrede, vrijheid is onderwerping, onwetendheid is kracht. Orwell had het super scherp gezien.

Aangezien er heel veel verbanden gevonden kunnen worden tussen de islam en Orwell’s “1984” zal ik me hier beperken tot een top 10. Maar wie nog eens wil, kan dit rijtje gemakkelijk verder uitbouwen.

1. Begrippen. Een aantal begrippen uit de roman “1984” is in de islam moeiteloos te herkennen. Ik zal er hier drie noemen, namelijk broederschap, Miniwa en de vrijwillige bijdragen. Orwell maakt gebruik van het begrip de broederschap en die term wordt in de islam zelfs letterlijk zo gebruikt: de Moslimbroederschap. Dan hanteert Orwell het begrip Miniwa, voor het Ministerie van Waarheid, dat zich in praktijk bezighoudt met leugens. De islam kent hiervoor het begrip Taqiyya. Liegen en huichelarij als kunst, ofwel: oefeningen in dubbeldunk. Het is al een bekend gegeven dat de Koran vaak, als zij “voor westerlingen” wordt vertaald, dat er dan een wat ik noem “suikergoedvertaling” van wordt gemaakt. Als er in een vers bijvoorbeeld staat dat je iemand zijn keel moet doorsnijden, dan wordt dat bijvoorbeeld vertaald als: je moet hem tegenwerken. Als men erop wijst, dan wordt het afgedaan met “vertaling”. Ten derde gebruikt Orwell het begrip Vrijwillige bijdragen. Dit komt letterlijk binnen de islam terug als zakat, een van de pijlers van de vijf zuilen. In Orwell’s “1984” is de bedoeling van de vrijwillige bijdragen niet zozeer dat deze aan de armlastigen ten goede komen, nee, het is vooral een mechanisme om de vrije tijd en het handelen van de onderdanen op hun zuiverheid te controleren. Dat leidt automatisch tot de vraag hoe dat in de islam zit.
2. De dunkpolitie. Een belangrijke rol is in het boek “1984” weg gelegd voor de Dunkpolitie. Dit zijn de mensen die scherp opletten op wat er wordt gedacht en of dat wel in de haak is. In de islam heeft dit de vorm van de islamgeleerden en de rechtsscholen. Er kunnen fatwa’s worden uitgeroepen en iedere moslim kan functioneren als dunkpolitie door geweld te gebruiken tegen diegenen waarvan ze menen dat dit gerechtvaardigd is (de islam of de profeet beledigen, afvalligen, zij die aspecten van de sharia niet goed genoeg volgen, etc.). Maar veel acties zijn helemaal niet gefundeerd door een fatwa. Islamieten slaan homo’s in elkaar, vallen vrouwen lastig, reageren agressief of beledigd, allemaal naar aanleiding van “misdunk”.
3. Haat. Heel herkenbaar in de islam is het aspect dat Orwell benoemde onder de Twee minuten Haat en de Haatweek. In de islam is het goed gebruik om leuzen te schreeuwen als “Dood aan Amerika”, “Dood aan het westen” en “Dood aan …. (vul hier ieder willekeurig gastland in waar moslims verblijven)”. Ondankbaarder immigranten waren er nog nooit.
4. Controle van het verleden. Een belangrijk uitgangspunt in Orwell’s roman is de stelling: Wie het verleden beheerst, beheerst de toekomst, wie het heden beheerst, beheerst het verleden. In de roman gaan de realiteitscontrole en werkelijkheidsbeheersing zo ver dat het verleden continu herschreven wordt, “Dag aan dag en bijna van minuut tot minuut werd het verleden up to date gemaakt”, hiermee wordt de denkruimte ingekrompen en twijfel is verboden. “Alles vervaagde in de mist. Het verleden was uitgewist, het uitwissen was vergeten, de leugen werd waarheid. Het verleden veranderde niet alleen, maar het veranderde voortdurend”. Dit vind je ook terug in de islam. De beeldenstorm van de grote boeddhistische beelden in Afghanistan, de vernietiging van de beelden in Nineveh en Palmyra zijn er voorbeelden van. En in Saoedi-Arabië wordt evenzeer van alles vernield, bijvoorbeeld het huis van Khadiedja. Maar ook, als een islamitisch schrijver in ongenade valt, worden zijn boeken uit de bibliotheken verwijderd en zijn naam wordt uitgewist. Websites worden continu aangepast en de geschiedenis van de islam en de moslims wordt continu herschreven opdat ze zo positief mogelijk worden voorgesteld.
5. Wij bepalen de waarheid. “Twee en twee is vier. Soms is het vijf, soms is het drie. Soms is het dat alles tegelijk.” Een interessante passage in Orwell’s boek is er als de filosofie van de partij ter sprake komt. “Niet alleen de bewijskracht der ervaring, maar zelfs het bestaan van een uitwendige realiteit werd door hun wijsbegeerte stilzwijgend geloochend (pag. 69)”. De hoofdpersoon denkt dan bij zichzelf: “De stoffelijke wereld bestaat, haar wetten veranderen niet. Stenen zijn hard, water is nat, zonder steun vallen dingen naar het middelpunt der aarde”. Het punt waar het om gaat, is dat de empirische denkmethode niet kan blijven bestaan in een streng geleide maatschappij. De mogelijkheid van onafhankelijk denken moet worden vernietigd. “Wij maken de natuurwetten. Niets bestaat er behalve door het menselijk bewustzijn” (pag. 222) Dit is letterlijk wat er in de islam wordt gepredikt. Twijfel is verboden; het wordt als goddeloos gezien en de natuurwetten worden als fictie bestempeld. Maar er zijn wel “wetenschappelijke” zekerheden: de Saoedische psycholoog Salah al-Luhaydan constateert dat autorijden schadelijk is voor de vrouwelijke eierstokken; het leidt tot misvormingen bij de geboorte. De Iraanse islamgeleerde Kazem Sedighi concludeerde dat vrouwen die niet decent gekleed zijn aardbevingen veroorzaken. De grootmoefti van Saoedi-Arabië, Abdalu Aziz ibn Baz, constateerde dat de aarde vlak is. Het gaat verder. Aan de Universiteit van Sfax, Tunesië, was onlangs een studente geologie bezig met een proefschrift waarin door haar werd aangetoond dat de aarde plat is. Zij concludeerde zelfs dat de aarde zeer plat is en dun en in het midden van het universum staat. De sterren zijn er om de duivel “te stenigen”.
6. Ketters en hypocrieten. Hoe de partij in Orwell’s roman reageert op afvallige gedachten: “Zij begon met de ketterij te willen uitroeien en zij eindigde met haar permanent te maken”. Dit lijkt ook op hoe het in de islam toegaat. Allereerst worden alle niet (in de islam) gelovigen als beesten gezien. Maar de discussie beperkt zich niet tussen moslims en niet-moslims. Het concept Moslim behelst diverse soorten verplichtingen en al naar gelang men zich daarnaar gedraagt, is de ene moslim dus beter dan de andere. Er is als het ware sprake van “een race naar zuiverheid”. Daarom heeft men in de islam de term hypocriet geïntroduceerd. Dat is iedere moslim die naar de smaak van wie het op dat moment bepaalt niet islamitisch genoeg is. De “race naar zuiverheid” – Orwell’s permanente ketterij – is daarmee eeuwig geworden. “Hoe machtiger de partij, hoe onverdraagzamer zij zal zijn”.
7. De moordenaar als aristocraat. Een tamelijk terloops gedane opmerking “De moordenaars, die een soort van aristocratie vormden” (pag. 190) blijkt ook weer een schot in de roos. Onlangs werd op de “Westbank” Tayseer Abu Sneineh als burgemeester van Hebron gekozen. Deze man was verantwoordelijk voor een aanslag op een joods studiecentrum waarbij zes studenten werden gedood en zestien gewond. Dit is geen op zichzelf staand besluit. In de Palestijnse gebieden is het gebruik dat terroristen die aanslagen hebben gepleegd en in de Israëlische gevangenis zitten goed worden betaald. Dat geld gaat naar hun families. Nadat ze uit de gevangenis komen, krijgen ze goede posities. Hoe langer ze in de gevangenis hebben gezeten des te meer geld en des te betere posities ze krijgen. Het is bekend dat het Palestijnse leger in verhouding tot haar grootte het hoogste percentage hoge officieren heeft. En dat is niet omdat ze een militaire opleiding hebben gehad – velen hebben zelfs de lagere school niet eens afgemaakt. Het is omdat ze aanslagen tegen Israëli’s hebben gepleegd. De Israëlische gevangenis wordt daarom niet voor niets de Palestijnse Universiteit genoemd.
8. Macht is geen middel, zij is een doel. “Hoe laat de ene mens zijn macht over de andere gelden, Winston (de hoofdpersoon uit 1984)?” “Door hem te doen lijden, zei hij” (pag. 223). En dat is wat we zien, van het eindeloze sarren, hangen, slopen en provoceren door de moslimjeugd, de vernederende omstandigheden waaronder de Jizya, de huizenhoge belasting voor dhimmi´s, betaald moet worden, de wrede lijfstraffen van de sharia en de eindeloze reeks aan martelingen, executies, vervolgingen, verkrachtingen, gedwongen seksslavernij, aanslagen, moordpartijen en genocides. Dat is geen tijdelijke situatie totdat de wereldomspannende islamitische heilstaat zal zijn bereikt, dit is het permanente toekomstbeeld. “Vooruitgang zal in deze wereld betekenen vooruitgang naar meer pijn. De spionage, het verraad, de arrestaties, de martelingen, de executies, de verdwijningen zullen nooit een einde nemen. Zo je een beeld van de toekomst wilt, stel je dan een laars voor die stampt op een menselijk gezicht – zonder ophouden. En bedenk dat het voor eeuwig is. Altijd zal het gezicht er zijn om op te worden gestampt” (pag. 224).
9. Armoede en onwetendheid. Orwell: “Op de lange duur was een hiërarchische maatschappij alleen mogelijk op basis van armoede en onwetendheid. Zo de Voornamen voor altijd hun plaatsen moeten behouden – dan moet de overheersende geestestoestand er een van beheerste waanzin zijn” (pag. 159). Dus voor wie een blik in de islamitische toekomst wil: armoede, onwetendheid en een permanente staat van “beheerste waanzin”.
10. Liefde voor de Grote Broer. “Er zal geen liefde bestaan, behalve liefde voor de Grote Broer” (pag. 224). Dit herkennen we binnen de islam, alles is voor Allah. Wie daarin echter iets christelijks of een zachtmoedige God ziet, zit volstrekt op het verkeerde spoor. Volgens de Duitse Oriëntalist en publicist Hans-Peter Raddatz is “doden een van de hoogste niveaus van islamitisch geluk.”

Ter afsluiting zou ik willen zeggen dat Orwell in zijn roman “1984” een zeer verhelderend venster op totalitaire systemen heeft geopend. Zijn visie was gericht op het communisme van zijn tijd en is waarschijnlijk ook door het nationaalsocialisme beïnvloed. Dit waren de twee verschrikkelijke totalitaire systemen van de 20e eeuw. Momenteel klopt het derde totalitaire systeem luid en duidelijk aan de deur: de islam. De visie van Orwell op totalitaire systemen laat zich zonder moeite ook op de islam toepassen. Islam is geen liefde en islam is geen vrede. De tijd van Woodstock is voorbij. De islam is een totalitair systeem dat in zijn organisatie vele malen geraffineerder in elkaar zit dan het nationaalsocialisme en het communisme, omdat het zich binnen een religieuze vesting heeft verschanst. Moeiteloos wisselt zij van verschijningsvorm, van het verdronken jongetje, via die aardige buurman die “Islam is vrede” roept en lekkere hapjes brengt bij het Suikerfeest, tot de eeuwig beledigde demonstrant, de crimineel die je tas jat en de moorddadige terrorist die je met een truck overrijdt en je kinderen door een spijkerbom aan flarden laat scheuren. De islam wil de wereldmacht en schuwt geen enkel middel – alles is geoorloofd om de macht te grijpen. Orwell heeft een voorproefje gegeven van hoe de wereld er uit zal zien als de islam in zijn opzet slaagt.

Door:
Petra de Geus (juni 2017)
(voor www.ejbron.wordpress.com)