Dat “lieve” Amsterdam

(Door: Wim van Schaik)

Ik heb niets met de PvdA, ook helemaal niets met burgemeesters die via die baantjesmachine aan hun baan zijn gekomen. Dat geldt ook voor Eberhard van der Laan, PvdA-er en burgemeester. Maar als je iemand ziet midden in dat gevecht dat al te velen hebben verloren, dan raakt je dat. Dan kun je daar niet zomaar aan voorbij gaan. Dan wens je zo’n man niets kwaads toe, maar wel veel kracht in zijn strijd. Tegelijk vind ik dat er een naar smaakje zit aan het veel bejubelde tv-optreden in Zomergasten. Een optreden dat met veel tamtam werd aangekondigd en dat via megaschermen in de stad te volgen was. Lekker onderuitgezakt, biertje binnen handbereik op een terras kijken naar iemand met uitgezaaide longkanker. Het nieuwe emo-amusement.

Je vraagt je af wat de bedoeling van zo’n programma is. Als het was Van der Laan neer te zetten als een mens die deugt, dan is dat gezien de reacties goed gelukt. En, het heeft ook nog eens een positief effect op de partij die wel wat reacties kan gebruiken zoals: “Echt een fantastische man. Zou trots zijn op zo’n burgemeester, maar dat zijn de meeste Amsterdammers ook wel. PvdA bestaat in de kern echt uit goede mensen, maar helaas wordt het imago van deze partij door een aantal mensen verpest..”

Zie je wel, de PvdA bestaat in de kern uit goede mensen. Maar wie verpesten het dan steeds weer? Asscher soms, de man die miljoenen uit de gemeentekas van Amsterdam liet verdwijnen? De dames Elatik? De volksverrader Timmermans? De asielzoekers weigerende Amsterdamse stadsadel? Het klassiek sociaaldemocratisch graaisocialisme dat in Amsterdam-Zuid woont? Uiteraard bijna voor niks. Het Utrechtse PvdA-raadslid dat zo ver gezonken was dat hij zelfs geld stal van de lokale daklozenkrant?

Ondertussen mocht Van der Laan (geleerd van Jan Schaefer) “de gebakjes mooi in de etalage zetten” en doen alsof Amsterdam een paradijs op aarde is. Precies wat ik op dat hele gesprek tegen heb. Iemand in een situatie als Van der Laan ga je niet kritisch bevragen. Dus werd het gesprek een ego document, eenzijdige en onweersproken propaganda. Maar, Van der Laan mag dan een doodziek deugmens zijn, hij blijft verantwoordelijk voor het wanbeleid in de hoofdstad: aandacht voor iedereen die anders is, maar ondertussen totaal geen rekening houden met de tradities, normen en gevoelens van het gros van de Nederlanders, laat staan het kwaad benoemen.

Geëmotioneerd noemde Van der Laan Amsterdam ‘een lieve stad’. Dat zegt niet iedereen hem na. De echte Amsterdammers lopen op eieren of  zijn al lang vertrokken, nadat zij hebben moeten aanzien hoe hun stad onherkenbaar veranderde in een pretpark voor toeristen en welgestelden, waaronder het incestueuze grachtengordelcircuit. De persoonlijke verhalen in Kwaad (Joost Niemöller) liegen er niet om.

In ‘de lieve stad’ van Van der Laan werd – eeuwige schande – Theo van Gogh op klaarlichte dag afgeslacht. Maar dat is al ‘lang’ geleden… Maar niet zo lang geleden werd een Joods echtpaar in eigen huis zwaar mishandeld door een stel antisemieten, werd een homostel in elkaar getrapt (veel getuigen, maar de daders konden zomaar wegrijden op hun scooter). En in de afgelopen julimaand reed een automobilist acht mensen het ziekenhuis in. Volgens de Volkskrant reed de auto tegen een muur. De politie meen dat de man onwel werd. Maar getuigen hoorden en zagen heel wat anders. En dan werd eind juli ook nog even  in Metro 53 een man doodgestoken. Zoals gewoonlijk weet de politie het motief nog niet. En dan hebben we het nog maar over het topje van de ijsberg aan overlast, intimidatie, roof, geweld en moord en doodslag.

Het ‘lieve’ Amsterdam van Van der Laan is de stad waar VU-hoogleraar Maurice Crul dankzij een EU-subsidie van € 2,5 miljoen – ongebruikelijk groot – nader onderzoek deed (2012) naar de ‘vergeten minderheid’ van autochtonen. Wees er maar trots op.

Door:
Wim van Schaik
(voor www.ejbron.wordpress.com)