God? – Wat? – Wie? – Waar?

(Door: “M.A.L. Sion”)

Ik wil het met u hebben over god. Dat dan aan de hand van 3 belangrijke vragen: Wat is god? – Wie is god? – Waar is god? Om mijn betoog te beginnen: Ik ga u geen antwoord geven op deze vragen. Ik zou het wel willen, maar ik kan het niet. Evenals ieder ander dat niet kan, want een niet bestaande god kan niet gekwantificeerd worden op zijn bestaansvorm, men kan niet weten wie hij is en ook niet waar hij eventueel uithangt. Aan het bestaan van god wordt geloofd. Geloven betekent per definitie NIET (zeker) weten. Als twee of meer mensen een gelijke voorstelling hebben over god, dan is er een geloofsgemeenschap. Afhankelijk van wat ze er mee willen doen, is er dan een religie of een godsdienst. Zo simpel is het.

Tegenover dat geloven aan het bestaan vinden we het geloven aan het niet-bestaan. Her is maar wat je er van vindt. Ook dat is simpel. Men noemt het dan atheïsme. Ter zake: Wie in god gelooft, zal zich mogelijk een beeld vormen (in gedachten) van wat die god nu eigenlijk is. In de oertijd zagen onontwikkelde mensen een godheid in een boom, in een rivier of in …. Ja, wat dan ook. Men wist niet beter. Feitelijk ‘weten’ wij, mensen van de 21e eeuw, ook niet beter, maar er is wel iets gemeenschappelijks gegroeid. Nog maar recent. Wetenschappers hebben via betrouwbare methoden vastgesteld dat de aarde miljoenen jaren oud is. De eerste symptomen van godsdienst dateren van slechts enkele duizenden jaren terug. Dus: Slechts even geleden.

Nuchtere beschouwers vragen zich af wat de gender is van ‘de god’. De god? Volgens het ‘groene boekje’ is het woord god mannelijk. Dat is natuurlijk geen bewijs. Het geeft slechts weer hoe taalkundigen een keus hebben gemaakt. Ik stel me zo voor dat in de oertijd vragen rezen ten aanzien van gebeurtenissen die niet werden begrepen. Wie of wat veroorzaakte dat? Een regenboog. Wie of wat schreef dat in de hemel? Bij veel natuurverschijnselen die de mensen ondervonden en die ze niet zelf veroorzaakten, stelden ze zich vragen. Er zal wel een haantje de voorste zijn geweest die er zijn gedachten over uitsprak. Heel simpel, want ‘taal’ stelde toen, neem ik aan, ook nog niet veel voor. Als dat overtuigend over kwam, kreeg hij volgers. Met het wat ingewikkelder worden van de gedachten over een hogere macht werden deze geestelijke verworvenheden door de generaties overgedragen. Mond op mond en dus per definitie onbetrouwbaar. En vermoedelijk uiteenlopende versies naast elkaar.

Tot zo’n 3 duizend jaar geleden men de kunst machtig werd om het op te schrijven. Uit al die mond op mond versies werd een selectie gemaakt door de eerste auteur(s). Wie deze bron bestudeert, de Bijbel dus, komt al gauw bij tegenstellingen en ongeloofwaardigheden. Zeker bezien door 21e eeuwse ogen. Ik geef een voorbeeld van wat de onbetrouwbaarheid en de ongeloofwaardigheid in de hand kon werken. Het verhaal van Noach en de ark en de eerste geschreven versie, toegedicht aan Mozes, liggen honderden jaren uiteen. Tientallen generaties die het door vertelden. Mond op mond. Verminking van de realiteit lag voor de hand. Dus de vraag blijft: Wat is god? Een stier of een mammoet en dus uitgestorven of …. Vul maar in. Zoals u in het plaatje ziet kan het ook nog de geest uit de fles van Aladin zijn of … Dat laatste is natuurlijk niet serieus bedoeld. Ik vrees dat het antwoord nooit zal komen. Temeer ben ik die mening toegedaan omdat ik me schaar in het leger van de atheïsten.

Wie is god? Jehovah of Allah of één van de vele goden van de vele Aziatische en andere godsdiensten? Aan Jehovah kleeft nog een zweem van echtheid als je de Bijbelse verhalen enige geloofwaardigheid toekent. Allah is overduidelijk verzonnen door de pedofiele crimineel Mohammed. De regels van de leer van de islam zijn zo gruwelijk wreed, zo onlogisch en egoïstisch voor wat de rol van de man betreft en zo vernederend voor wat de rol van de vrouw betreft, dat eigenlijk geen weldenkend mens er enig geloof aan kan hechten.

Waar is god? Overal en nergens zoals één van de psalmen suggereert? Ergens in het uitdijende heelal op een planeet horend bij een ster op tig duizenden lichtjaren van ons verwijderd? Ik kies voor het nergens. Omdat een god die een klein beetje op heeft met de mensheid die hij, zoals beweerd wordt, heeft gecreëerd, zich zou tonen, zich zou manifesteren, zijn macht aan zou wenden om moord en doodslag en oorlog te voorkomen, tragiek van dodelijke ziektes zou wegnemen en…. ga zo maar door. Alle (verzonnen) goden bevinden zich in de waan van geïndoctrineerde, gehersenspoelde mensen die in god geloven, omdat ze bang zijn voor de dood. Soms word je ook nog geconfronteerd met dwaze gebeurtenissen, zoals onlangs met die slungel van een voorzitter van de SGP in Geldermalsen die de winkelsluiting op zondag niet voor een keer op wilde heffen. De neringdoenden waren daar overduidelijk niet blij mee, maar het woord van de SGP was wet. Conclusie: Een niet bestaande god kan per definitie NERGENS zijn… en al helemaal niet in Geldermalsen.

Door:
“M.A.L. Sion”
malsion@orange.fr – http://depatriotten.weebly.com
(voor www.ejbron.wordpress.com)