DE RESOLUTIE VAN VERRAAD (deel 2)

(Door: Petra de Geus)

In Italië werd de 30-jarige Pamela Mastropietro door een “Nigeriaanse vluchteling” vermoord en in stukken gesneden. In Duitsland zijn er de laatste tijd verschillende meisjes door islamitische “vluchtelingen” vermoord. Denk aan Mia Valentin in Kandel, Maria Ladenburg in Freiburg, Leon in Lünen. Dit is helaas slechts het topje van de ijsberg. De negatieve effecten van de islamisering zijn te talrijk en divers om met een korte inleiding te introduceren. Ondertussen doet Ollongren in eigen land haar best om de democratie de kop in te drukken, want de ware schuldigen zijn natuurlijk niet de islamitische daders, maar degenen die deze misstanden te berde brengen. Maar de overheid heeft meer te verbergen dan deze misstanden, het ziet er naar uit dat zij de islamisering zelf in het leven heeft geroepen.

Twee weken geleden verscheen er van mij een artikel op deze site getiteld “DE RESOLUTIE VAN VERRAAD”. In dat artikel werd een verband aangehaald tussen de Jom Kipoeroorlog (1973) en de oliecrisis. Deze olie-chantage werd later geformaliseerd in de Resolutie van Straatsburg (1975). In deze Resolutie wordt onder meer geregeld dat Arabische immigranten die zich in Europa gaan vestigen, gerechtigd zijn hun cultuur en hun godsdienst naar Europa te brengen, te promoten en te verspreiden. Dat Europese landen een rijke bijdrage kunnen verwachten van de Arabische cultuur, vooral op het gebied der menselijke waarden. Dat Europese regeringen ermee akkoord gaan de grootste prioriteit te geven aan het verspreiden van Arabische cultuur in Europa. Dat onze politici akkoord gaan om een gunstig klimaat te scheppen voor de immigranten en hun families en dat onze academische instellingen en persorganen de positieve bijdrage van de Arabische cultuur aan de Europese ontwikkeling benadrukken.

Aan de islamitische immigratie wordt geen bovengrens gesteld en ook is er geen termijn aan de Resolutie verbonden. Met andere woorden, deze Resolutie behelst de totale islamisering en annexatie van Europa. De manier waarop dit proces zich moet ontvouwen, staat in detail beschreven in het document De Strategie voor Islamitische Culturele Actie buiten de Islamitische Wereld. Dat is een document waarin de officiële strategie van de OIC, de Organisatie van Islamitische Coöperatie, het islamitische equivalent van de Verenigde Naties, wordt beschreven. Dat deze islamitische immigranten integreren is van meet af aan ook niet de bedoeling geweest.

De bedoeling is een influx aan moslims, een organisatie van parallelle samenlevingen en een voorbereiding op het overnemen van onze samenlevingen. De elites vinden het bij deze deal blijkbaar ook geen probleem om de vrijheid van meningsuiting en de neutrale pers op te offeren om de autochtone bevolking te onderdrukken. Ze hebben deze deal geregeld vanuit de EEG (voorloper van de EU) en voor hun bevolkingen verborgen gehouden. Het is een heimelijk project en daarom zijn er twee discoursen, die als olie en water niet mengen. Enerzijds is er het voor het westers publiek verborgen discours dat met islamitische landen en organisaties wordt gevoerd. Afspraken met deze landen worden niet bekend gemaakt. Anderzijds is er een openbaar discours in Europa dat gaat over “vluchtelingen” en islamofobie, dat met politieke correctheid, propaganda, censuur, chantage, nepprocessen en veel geld wordt afgedwongen. Geen enkele bevolking zou met dergelijke overeenkomsten instemmen, vandaar de EU-roep om  de soevereiniteit van landen aan de EU over te dragen.

Het businessmodel is eenvoudig. Oliemaatschappijen verdienen veel geld aan olie. Grote bedrijven hebben een stabiele olietoevoer nodig en verdienen aan goedkope arbeidskrachten. De voordelen zijn  voor de grote bedrijven en de kosten van de islamisering worden afgewenteld op de landen en dus op de belasting betalende bevolking. Deze krijgt van haar eigen belastinggeld een ongewilde islamisering opgedrongen. Wie daar iets van vindt, wordt uitgemaakt voor extreemrechts, xenofoob, racist of zelfs voor Nazi. Gezien de aard van de Resolutie en haar verregaande consequenties begint de strijd tegen de islamisering en de uitverkoop van West-Europa hier. Wie waren er verantwoordelijk voor deze Resolutie? Ik ga er vanuit dat deze Resolutie een samenwerking is van politiek en bedrijfsleven, want overheden kunnen niet alleen de oliestromen regelen.

De politieke dimensie

Wie waren er vanuit de politiek op de hoogte van deze deal? In mijn vorige artikel heb ik aangegeven dat ten tijde van dit besluit het kabinet Den Uyl diende en dat derhalve de minister-president, de vice minister-president en de minister van Economische Zaken op de hoogte moeten zijn geweest. Dit waren achtereenvolgens Den Uyl, Van Agt en Lubbers. Verder zou je verwachten dat ook de partijleiders van de deelnemende partijen op de hoogte zouden moeten zijn geweest. De politieke partijen die het kabinet vormden, waren de ARP, de KVP, D66, de PvdA en de PPR. De partijleiders van deze partijen ten tijde van het kabinet den Uyl waren

• ARP Willem Aantjes (1923-2015)
• KVP Frans Andriessen (1929)
• D66 Jan Terlouw (1931)
• PvdA Joop den Uyl (1919-1987) was partijleider en Ed van Thijn (1934) was fractievoorzitter
• PPR Bas de Gaay Fortman (1937)

De huidige partijen die dus verantwoordelijk zijn, zijn het CDA (ARP en KVP gingen op in CDA), D66, PvdA en Groen Links (de PPR ging op in GL). Inmiddels is een van de hoofdverdachten, Ruud Lubbers, overleden. Hij kan niet meer aan de tand worden gevoeld, al is het de vraag of dat iets anders op zou leveren dan Lubberiaans taalgebruik. Van deze hoofdrolspelers zijn Van Agt, Andriessen, Terlouw en De Gaay Fortman nog in leven. Het lijkt voor de hand te liggen deze personen, evenals de genoemde politieke partijen, ter verantwoording te roepen.

De zakelijke dimensie

Dat er chantage kan optreden met olieleveranties leidde misschien tot verbazing onder het Nederlandse volk, maar kan zeker geen verrassing zijn geweest voor het Grootkapitaal. Vlak voor de Eerste Wereldoorlog gaat de Britse Royal Navy onder leiding van Churchill (vriend van de Rothschilds) over op olie. Dit had voordelen met betrekking tot de snelheid en actieradius van de schepen. Het belangrijkste tegenargument evenwel was dat Britse steenkool plenty voorhanden was (in Wales) en dat olie via een lange, onzekere route moest komen (en dat de aanvoer dus verstoord kon worden door oorlog, maatschappelijke onrust of chantage).

Welke bedrijven zaten er in het complot? Het is moeilijk uit te maken, maar de oliemaatschappijen moeten er bij betrokken zijn, aangezien een staat zelf niet de dienst kan uitmaken over de oliestromen. Overigens importeert Nederland niet enkel olie voor binnenlands gebruik, maar is ook een doorvoerhaven voor de internationale oliehandel.

Welke bedrijven waren dan betrokken? Tijdens de autoloze zondag verscheen er in samenwerking met het ministerie van Economische Zaken een advertentie van de oliemaatschappijen. “Als u wat kalmer optrekt en rustiger rijdt, bespaart u per dag 1.300.000 liter benzine. In een test is gebleken dat onrustig ruw rijden ten koste gaat van indrukwekkende hoeveelheden brandstof. Wegspuiten bij een stoplicht en hard remmen op het laatste moment kan u, als u er een gewoonte van maakt, veel meer benzine kosten dan een gelijkmatiger rijstijl. Tot 15% meer, hebben we berekend.” De adverterende oliemaatschappijen waren Shell, Esso, Chevron, Calpam, BP, Texaco, Gulf, Mobil, Fina en Total. Tussendoor nog een wat wrang aandoend kopje op 9 november: “Winst Shell is dit jaar 150% hoger.”

Voor wat betreft Nederland, Shell staat in het rijtje en ook Calpam (joint venture van SHV en Chevron) wordt genoemd. Behalve BP zijn de andere maatschappijen Amerikaans. De VS waren, evenals Nederland, door de olieboycot getroffen. Behalve olie, economische welvaart en islamitische massa-immigratie staat er dus nog meer op het spel. De Arabieren hebben zich middels deze deal weten te verzekeren van Amerikaanse militaire steun.

In elk geval voor wat betreft het Nederlandse aandeel zouden Shell en Calpam toelichting moeten geven op de Resolutie van Straatsburg. Op internationaal niveau zouden de andere bedrijven, namelijk Esso, Chevron, BP, Texaco, Gulf, Mobil, Fina en Total uitleg moeten geven.

Doelen

Samenvattend kan gesteld worden dat de EU samen met de oliebedrijven een programma van immigratie voor olie heeft opgezet. Ziehier het Links-Islamitische Verbond (gesteund door het Grootkapitaal). De eisen zijn duidelijk. De Resolutie moet van tafel. De Resolutie is op zich al schandalig, maar dat er ook geen termijn en bovengrens voor immigratie zijn gesteld is onbegrijpelijk. Indien er verraad tegen het Nederlandse volk is gepleegd, zullen de betrokkenen zich voor een rechtbank moeten verantwoorden. Indien schuldig zullen zij hun straf – desnoods postuum – moeten ondergaan. De eisen zijn dus:

1. het ware karakter van de Resolutie van Straatsburg moet boven tafel komen en als het zo is als het lijkt, moet ze met onmiddellijke ingang worden beëindigd
2. de consequenties van de Resolutie moeten worden teruggedraaid en
3. de schuldigen moeten worden gestraft.

Wie wil opstaan tegen de Resolutie van Straatsburg zal zich de volgende vijanden maken

Met de Resolutie van Straatsburg zijn enorme belangen gemoeid. De oliebedrijven verdienen miljarden, de westerse economieën draaien op olie en kunnen zich geen stagnatie veroorloven en de Arabische landen zien een islamitisch Europa handenwrijvend tegemoet. Met andere woorden, wie tegen de Resolutie op wil staan, moet van goede huize komen en zal zich de volgende vijanden maken:

• De islamieten die hier achter zitten, in casu de OPEC-landen, zoals Saoedi Arabië en haar organisaties zoals het OIC. En andere islamitische groeperingen die een islamitisch Europa willen.
• De linkse partijen, die hier aan hebben meegewerkt en dit altijd verborgen hebben gehouden, t.w.: CDA, D66, PvdA en GroenLinks
• De oliemaatschappijen, zoals Shell en haar helpers in casu het Huis van Oranje en de Rothschilds.
• De EU.
• Een groot deel van het Nederlandse volk (want o wee als besluiten ongemak voortbrengen of geld kosten (pomphouders)).

Toch zal deze zaak aan het licht moeten worden gebracht. Gezien de aard van de zaak zal dit niemand in zijn eentje lukken. Er zullen brede schouders moeten komen. De weg zal via bewustwording moeten gaan. De lange weg naar deze doelen zal een aantal fasen bevatten, namelijk opheldering, bewustwording en, als dat niet genoeg resultaat oplevert, actie:

1. Opheldering

Er moet opheldering gevraagd worden bij de betrokken vier politieke partijen: CDA, D66, PvdA en Groen Links. Er zijn nog enkele personen in leven die in die tijd op de hoogte geweest moeten zijn, namelijk van Agt, Andriessen, Terlouw en De Gaay Fortman. Deze zouden zich moeten verantwoorden. Er zal opheldering gevraagd moeten worden bij Shell en Calpam.

2. Bewustwording

Het is belangrijk dat Nederlanders te weten komen waar de islamisering van hun land vandaan komt. Dat de islamisering geen autonoom proces is dat “zomaar gebeurt”, maar dat ze een geplande zaak is waarbij  bepaalde belanghebbenden het land verkopen en ruïneren om er zelf beter van te worden. De Nederlander heeft er recht op dit te weten! Bewustwording kan op heel veel manieren: stukken schrijven, lezingen, flyers, praten etc. Nog beter zou het zijn als deze informatie ook op scholen in de lesstof wordt opgenomen.

3. Acties

Indien de opheldering te weinig oplevert, zal er meer druk uitgeoefend moeten worden. Dit kan door activiteiten te richten op de politiek verantwoordelijken of hun navolgers, of door ze te richten op de bedrijven die verantwoording dragen.

Politiek gerichte acties

Er zijn zoveel soorten acties mogelijk, eigenlijk alles wat je kunt verzinnen. Maar aangezien het tegenwoordig mode is om straatnamen te herschrijven, zou je daar mee kunnen beginnen. Zo is er een Joop den Uyllaan in Schiedam, een Joop den Uylsingel in Arnhem, een Joop den Uylstraat in Dordrecht en een Joop den Uylhof in Veenendaal – en zijn naam wordt nog veel vaker gebruikt. Misschien zie je hier slechts een straatnaam, maar ik zie even zovele kansen om actie te voeren: informatie aan de bordjes ophangen, demonstraties bij de borden, actiecomités voor straatnaam-wijzigingen etc. Onze tegenstanders willen namen van onze roemrijke figuren weghebben zoals Michiel de Ruyter en JP Coen? Wij willen de namen van deze helden behouden, maar we willen wel wat zeggen van de mensen die dit land verraden hebben. Wat mij betreft komt er ook geen Lubbersstraat.

Acties richting bedrijfsleven

In eerste instantie is het handig om de Nederlandse betrokken bedrijven te benaderen, te weten Shell en Calpam. Nu lijkt dit een strijd van David tegen Goliath en dat kan dan wel zo wezen, maar de laatste werd toch verslagen. Want ook de grootste commerciële bedrijven hebben hun gevoeligheden. In het algemeen draait het om geld. Geld is een breed begrip, ook imago valt hier onder en dat is een vluchtig iets. Demonstraties, negatief in het nieuws komen, een boycot, het zijn allemaal zaken waar bedrijven niet van houden. En als blijkt dat Shell direct betrokken is bij de islamisering van Nederland en West-Europa, dan zijn de rapen gaar.

Vorige keer schreef ik: Voor zover onze politici van deze deals op de hoogte zijn, weten zij dat ze hun land en volk hebben verraden. Als ze er niet van op de hoogte zijn, zijn ze incompetent en niet in staat ons te leiden. Er zijn er maar enkele die wel zijn geïnformeerd en voor hun volk op willen komen. Voor wat betreft het grootkapitaal en zijn volgelingen: we begrijpen dat men geld wil verdienen. Om daarvoor de Europese landen en culturen op te offeren, is zo gewetenloos, dat er maar één straf mogelijk is.

Het wordt hoog tijd dat de Nederlander gaat beseffen dat de ongewilde islamisering mede door deze politici en bedrijven is veroorzaakt. Het wordt hoog tijd dat deze Resolutie wordt aangepakt. Het wordt hoog tijd dat de consequenties worden teruggedraaid. Het wordt hoog tijd dat de verdachten worden verhoord en, indien schuldig, worden bestraft.

Door:
Petra de Geus (februari 2018)
(voor www.ejbron.wordpress.com)

Referenties

Naar aanleiding van de vorige artikelen kwamen er van de reaguurders een aantal interessante links die ik graag wil vermelden.

Karel Dokter verwijst naar Pamela Hemelrijk,  OIL FOR IMMIGRATION.

Ook Adriaan Jansens noemt Pamela Hemelrijk

Elisah zegt: Israelnationalnews.com

Ben Kok zegt: Oriana Fallaci en Bath Ye’or. Allen hartelijk dank voor de verwijzingen!