De doodstraf. Waarover men niet spreekt (deel 5)

(Door: Wim van Rooy)

Condorcet, weer een wiskundige. Die schreef: ‘Ik achtte de doodstraf niet te rechtvaardigen in alle gevallen waarin zij wordt toegepast op een schuldige die zonder gevaar voor de maatschappij kan worden opgesloten.’ Condorcet oordeelde dat de volledige afschaffing van de doodstraf een van de effectiefste middelen was om de menselijke soort te perfectioneren, omdat daardoor (zo dacht hij in zijn immense goedheid) de neiging tot wreedheid wordt vernietigd die haar al te lang heeft onteerd.

Daarom keerde hij zich ook tegen de doodstraf voor Lodewijk XVI. Ik acht het niet uitgesloten dat Condorcet én zich met walg afkeerde van de lichtzinnigheid waarmee Robespierre in de doodstraf grossierde (iedereen uit de weg ruimen, zonder voorafgaand onderzoek, die een vijand des volks was!) én dat hij beïnvloed was door de lichtzinnigheid van Rousseaus opvoedbare mens. Maar laten we niet vergeten dat hij in plaats van de doodstraf de galeien verdedigde, en dat hij — tussen twee haakjes — over de islam stelde dat die de mens verdronk in ‘une incurable stupidité’.

(Lees hier deel 1, deel2, deel 3 en deel 4)

Lees verder>>>