LONGREAD: Op zoek naar een nieuw elan

(Door: Petra de Geus)

De gevolgen van de massa-immigratie zijn dagelijks te zien en lijken in intensiteit toe te nemen. De islamisering-machine draait op volle toeren. Wat zullen de gevolgen zijn? Hoe zal het verder gaan met onze maatschappij?  De Deense Iben Thranholm heeft een eigen visie op deze ontwikkelingen die me het overdenken waard lijken. Ik zag een interview met haar door Stefan Molyneux Het duurt ca 50 minuten, daarom geef ik hier een verkorte weergave.

Iben Thranholm:

We moeten vast stellen dat onze politici niet in staat zijn ons en onze grenzen te beschermen. Het zijn niet alleen de aanslagen, ze zeggen steeds dat de democratie zal winnen, maar we zien het tegenovergestelde. Europa gaat veranderen en niemand weet waar dat zal eindigen.

Daarom moeten we diepere vragen stellen. Het grootste probleem is te ontkennen dat het om een religieus iets gaat. In Europa zijn we seculier en begrijpen we niet dat religie de reden is voor het geweld. We horen steeds maar dat islam vrede is, maar we zien het tegenovergestelde. We missen de waarden om dit kwaad te bestrijden, het is de mindset. Het postmodernisme heeft gefaald. Het postmodernisme viert “de ander”, het is nihilistisch, (cultuur)relativerend en hedonistisch. De familie heeft zijn waarde verloren, wat je ziet aan de echtscheidingen en de egalisering van homoseksualiteit, abortus en euthanasie. Het postmodernisme is een illusie, een leugen.

We zien nu de consequenties van het afkeren van de christelijke wortels. De islam heeft eeuwen lang geprobeerd Europa te veroveren, maar het christendom hield ons bij elkaar. Als Europa niet terugkeert naar zijn christelijke roots, dan ziet het er slecht uit. En … Europa nodigt deze mensen zelf uit!

Tolerantie en multiculturalisme zijn waarden, maar hoe gaan we om met het tolereren van intolerantie en anti diversity culturen? Waarom wordt dit niet in het openbaar besproken?

Deze crisis is een probleem van een gebrek aan mannelijkheid, een gebrek aan echte mannen.  De heroïsche waarden zoals moed, eer, zelfbeschikking en discipline zijn verdwenen. Wij, inclusief onze politici, gedragen ons als bezorgde moeders die om mensen geven en inclusief willen zijn. Dat is heel aardig, maar dit is een andere situatie. Als we niet voor onszelf opkomen en handelen, zullen we vernietigd worden.

Meer en meer mensen in Europa zien dat er een andere benadering nodig is. Maar hoe lang zal het duren voor politici dat beseffen? Er is een groot gat tussen de mensen en de politiek. En dat kan civiele onrust betekenen. Op een gegeven moment zullen mensen zichzelf gaan verdedigen. Het multiculturele project klinkt in theorie leuk, maar blijkt dodelijk in de praktijk.

Stefan M.: “Toen ik opgroeide in de jaren-70 klonk het de hele tijd van ´male chauvinist pig, patriarchy´ en ´Man bad, woman good´. Het lijkt dat de mannelijke waarden professioneel zijn afgebrand. Is het mogelijk deze opnieuw op te wekken? Er zou scepsis kunnen zijn, zo van: mannen nu hebben we jullie nodig, wees een man!”

De realiteit zal het ons leren. We hebben een mannelijke revolutie nodig om terug te komen tot die waarden. Ik ben bang dat we helaas meer terrorisme zullen zien en uiteindelijk zullen mensen wanhopig worden om iets te doen. Het is tragisch dat mensen pas in het aangezicht van een catastrofe wakker worden.

Toch zie je dat nu ook mensen van links de grenzen willen sluiten. Helaas doen de politici het nog niet. Maar uiteindelijk als mensen bedreigd worden en bang zijn om vermoord te worden, zullen ze handelen.

Mensen zitten zo diep in de illusie dat we allemaal met elkaar een goede tijd kunnen hebben, als we maar een dialoog hebben. Een karakteristiek van het seculier humanisme is dat ze niet in het Kwaad gelooft. Als je aardig bent, zal iedereen aardig zijn. Het heeft de spirituele dimensie verloren. In Europa gelooft men niet meer dat het Kwade bestaat. We zien de consequentie van de cultuur-relativistische opvatting dat er geen waarheid meer bestaat – dat alles relatief is.

We zien eveneens dat de EU niet in staat is Europa bij elkaar te houden. Hier (in Denemarken) waren we altijd al sceptisch over de EU, we hebben ook de euro niet ingevoerd. De EU zal nog een diepe crisis tegemoet gaan, een vertrouwenscrisis.

Sinds decennia is er een feministische oorlog tegen mannen en dat betekent dat veel mannen in Europa niet weten wat het is om man te zijn, dat ze daar onzeker over zijn. Onze minister van Justitie (Petra de Geus: een man) bijvoorbeeld heeft tranen in zijn ogen als hij praat over vluchtelingen en zegt hoe we goede mensen moeten zijn. Een paar maanden geleden waren er veel vluchtelingen die naar Zweden wilden en ze liepen over de snelweg. En de politie gaf het op om ze terecht te wijzen en deze minister zei dat we het maar moest laten, want we zijn goede mensen. Maar we weten niet eens hoe veel ISIS-strijders daar tussen zitten. Hij reageert als een zachte moeder die aardig wil zijn, maar hij zou moeten optreden als een man en regels stellen. Maar als je dat doet of als je kritische vragen stelt, dan word je gelijk gezien als een slecht mens.

Ook de zachte benadering ten opzichte van verkrachtingen is belachelijk. Vrouwen moeten voor zichzelf zorgen. Er zijn buurten genoeg waar de politie geen controle heeft.

Stefan M.: “Dat klinkt als een bezetting. Als je een deel hebt van je land waar de wet niet geldt en waar de politie niet kan komen, dan is dat bezetting. Een land kan enkel functioneren als mensen zich aan de wetten houden. Als er grote groepen zijn die dat niet doen, dan ben je in feite bezet. Een ander punt is dat als deze immigranten naar de gevangenis moeten, dan radicaliseren ze daar. Dat heeft een tegenovergestelde werking.”

Ja, ze kunnen onze wetten gebruiken om ons in slavernij te brengen. Ze gebruiken onze wetten van vrijheid van meningsuiting om ons de mond te snoeren. Deze soort van democratie doet ons pijn en wordt gevaarlijk voor ons. Maar wat voor een maatschappij zullen we hebben? We zullen hard moeten denken over wat voor wetten we willen. Maar het is verschrikkelijk dat dit soort gewelddadige personen de macht overnemen. Of we moeten deze mensen uitzetten of we moeten onze wetten veranderen.

We zijn in oorlog. In oorlog wint de sterkste. We moeten opstaan en zeggen: dit is de maatschappij die wij willen. En als jij je niet aan onze regels en waarden houdt, willen wij je er niet bij. Dat is uiteindelijk de enige oplossing.

Onze maatschappijen zullen veranderen, vooral met betrekking tot de vrijheden die we gewend zijn, want met deze mensen is het niet mogelijk.

Stefan M.: “Maar uitzetting, dat zal er niet mooi uitzien. Ze zullen niet zeggen: waar is mijn vliegtuig? Het zal sterk worden tegen gewerkt.”

Ja, maar als je een Kwaad zoals dit wilt bevechten, zul je een spiritualiteit moeten hebben. Democratie is onze religie, maar het heeft totaal geen kracht tegenover deze gebeurtenissen. Islam is gebouwd op angst. De Bijbel leert dat je kunt leven in angst of in geloof. Het christendom leert het tegenovergestelde van de islam. Angst, haat en controle van de islam tegenover liefde, vrede en hoop. Het is het tegenovergestelde. Europa heeft zijn goddelijke doel verloren. Het is de eerste keer dat Europa de islam moet bevechten zonder het christendom. En tot nu toe gaat het niet goed. Of we gaan dood of we gaan terug naar het christendom, dan zullen we de kracht vinden om dit Kwaad te overwinnen.

Stefan M.: “De demografische ontwikkelingen zijn zodanig dat zelfs als er geen immigranten meer zouden komen, de Europeanen binnen enkele decennia minderheden in eigen land zullen worden. Waarom zijn mensen gestopt met kinderen krijgen?”

Uit egoïsme, uit gemakzucht, onze erfenis is geërodeerd, het is leeg er is niets meer. Johannes Paulus II noemde Europa de cultuur van de dood. Vanwege de kinderloosheid, abortus, euthanasie, het is een soort culturele suïcide, alsof men de energie van levensvreugde is verloren. Er is eenzaamheid en alcoholisme, er is iets in onze cultuur dat ziek is, een spirituele ziekte. Het Romeinse rijk stortte ineen en we zouden het einde van Europa kunnen zien.

In Rusland is men na 75 jaar onderdrukking weer teruggegaan naar het (Orthodoxe) christendom. Er is een herleving van het christendom. De kerken zijn vol, ze zijn het ermee eens dat Orthodoxie de weg is, zelfs al gaan ze zelf niet. Misschien gebeurt dat ook in Europa. In Rusland heb je tegenwoordig meer vrijheid van meningsuiting dan in West-Europa. Misschien gaan we dezelfde weg als Rusland, dat de maatschappij in elkaar stort en er iets nieuws ontstaat.

Het communisme ging niet dood, maar verhuisde naar West-Europa en werd ook daar een totalitair systeem; de politieke correctheid smoort mensen. Het christendom staat de macht in de weg. Misschien is er wel een unholy alliance met de radicale islam om Europa eronder te krijgen.

Stefan M.: “Het hebben van kinderen geeft je een hoger doel, een langer tijdsperspectief.”

Ja, en veel mensen zijn opgegroeid zonder vader, het is een vaderloze maatschappij geworden en wordt daarom zwakker.

Stefan M.: “Wat ik zie is dat Europeanen verschrikkelijk aardig zijn. Maar dit duurt tot een bepaald punt en dan zijn ze het echt niet meer. We zagen voor de oorlog steeds appeasement, maar op een zeker moment was het over en was het van we gaan Duitsland naar de middeleeuwen terug bombarderen.”

Ja, maar we zijn gehersenspoeld. Veel mensen zijn bang voor dit culturele marxisme, dus het zal tijd kosten. Maar Rusland geeft me wel hoop. Als een totalitair systeem als Rusland in elkaar kan storten… Op sociale media zie je steeds meer boosheid. Mensen blijven nog respectvol, maar hoe lang nog? Op een zeker moment zullen de wapens opgepakt worden.

In Amerika zie je met Trump nu een opleving. Hij staat niet onder de politieke correctheid en daarom is hij zo populair. Dat zou invloed kunnen hebben in Europa.

De massa-immigratie komt voort uit een vals medeleven, want we nemen veel te veel mensen op, terwijl dat onze maatschappijen ondermijnt. Mensen gaan de leugens doorzien en dan zullen ze gaan handelen, hopelijk.

SLOTOPMERKINGEN

Ik ben het op een aantal punten met Iben Thranholm eens, maar niet overal. Ik wil hier op een aantal door haar genoemde punten ingaan.

Ten eerste stelt ze vast dat we in oorlog zijn (met de islam en zijn verspreiders). Dat lijkt me een duidelijk punt. Ten tweede stelt ze dat het multiculturele project dodelijk is. Ook dat lijkt me duidelijk. Stefan Molyneux voegt er aan toe dat we bezet zijn, omdat er in sommige wijken geen sprake meer is van het handhaven van onze rechtsstaat. Wederom een duidelijke observatie.

Ze stelt dat we zwak zijn. In het kort ziet zij de postmoderne waarden zoals de ontkerstening, feminisering en het hedonisme als de core problemen van de zwakte van onze maatschappijen. Als oplossing ziet zij een re-christianisering, een Mannelijke Revolutie en een aanpassing van onze democratische traditie.

Ik ben het met haar eens dat het postmodernisme ten einde loopt en dat het onze maatschappijen  ernstig verzwakt heeft. Ik ben het ook met haar eens dat we een nieuw elan nodig hebben. Of dat in het christendom gevonden kan worden, is voor mij een vraag. Ik zit persoonlijk niet te wachten op een nieuw dogmatisch reveil. Als het een persoonlijk, spiritueel christendom kan zijn, zou het misschien kunnen werken, maar het is de vraag of dat kracht genoeg geeft om ons te verweren tegen de islamitische uitdaging.

Hoewel we christenen genoemd worden door onze islamitische bezetters, is het christendom van nu nauwelijks bestaand en onvergelijkbaar met het christendom van zeg een eeuw geleden, laat staan van de middeleeuwen. Ik weet ook niet of zij zich bewust is van het feit dat momenteel in Polen bijvoorbeeld de rechten van de vrouw op abortus worden afgeschaft. Is dat waar zij naartoe wil? Daarnaast denk ik dat het christendom een aantal curieuze opvattingen de wereld heeft ingeblazen. Een God met een Zoon? Die over water loopt en water in wijn verandert? En die voor ons gestorven is? Ik vind het mooi als mensen hun geloof er kunnen vinden, maar zou religie toch liever als een privézaak blijven zien.

Verder deel ik de visie  van Iben Thranholm dat het feminisme onze maatschappijen verzwakt heeft. In het begin was het strijden tegen ongelijkheid wel goed, maar later ontaardde het in rechten voor verwende vrouwen die alles automatisch en officieel geregeld wilden hebben – zonder er zelf iets voor te doen. En erger nog: tegenwoordig heulen feministes met hun toekomstige islamitische overheersers. Ze kijken manmoedig weg wanneer er islamitische waarden ter sprake komen zoals huiselijk geweld, genitale mutilatie, eerwraak en zelfs bij aanslagen. Hun houding is niet zozeer naïef, als wel kwaadaardig. De feminisering van onze maatschappijen heeft ons heel letterlijk “ontmand” en verzwakt. Een Mannelijke Revolutie zou een oplossing kunnen zijn. Maar ik denk niet dat de roep om een Mannelijke Revolutie van een vrouw moet komen. Dat klinkt niet goed, eerst bevelen dat mannen feminiener moeten worden en daarna, als je bedreigd wordt, roepen dat ze weer mannelijker moeten worden. Dat riekt naar eigen belang en gaat ook nooit werken, omdat dit soort zaken niet op afroep gedaan kunnen worden. Maar het algemene gebrek aan vaderlandsliefde, aan willen vechten voor je land en je vrijheid heeft me al lange tijd verbaasd. Mijn opa heeft zich net als veel anderen destijds ingezet voor de vrijheid van Nederland. En nu zouden we die vrijheid zo maar opgeven?

Het hedonisme is een verschijnsel waarvan ik nooit begrepen heb dat dit niet serieuzer is bestudeerd. In elk geval is ook het hedonisme een valstrik, het zal geen dappere strijders opleveren. Het lijkt mij eerlijk gezegd onderdeel van de fase van decadentie.

Kortom, we staan er slecht voor. We worden gegijzeld door merendeels waardeloze politici en gewetenloze bedrijven die ons met een islamitische bezetter opzadelen om zich daarna tegoed te doen aan de door ons opgebouwde infrastructuur en welvaart. We zullen worden gemarginaliseerd en de Nieuwe Mens – dom, arm en verdeeld – zal gemakkelijk in een totalitaire supra-staat gevoegd kunnen worden.

Als West-Europa valt, zal Midden-Europa ook vallen, al kan dat misschien nog enkele decennia duren. Ondertussen kan Israël gemakkelijker worden aangevallen. Uiteindelijk zullen de pijlen zich richten op Amerika, de ware Satan. Het enige tussen ons en de totale ondergang is een nieuwe vitaliteit.

Ik denk dat dat het ook is waar Iben Thranholm naar op zoek is; een nieuwe vitaliteit. Zij ziet dat in een herkerstening en ze hoopt daarbij op een Mannelijke Revolutie. Zij grijpt dus terug op het verleden. Daarom zie ik haar benadering als een vorm van neo-traditionalisme.

De gedachte dat het postmodernisme zijn tijd heeft gehad, wordt tegenwoordig overigens breed gedeeld. Een andere reactie momenteel is wat meta-modernisme wordt genoemd. Dit biedt een mooi tegenwicht voor Thranholm’s christelijke perspectief. In het meta-modernisme wordt terug gegrepen op het modernisme en de Romantiek. Men heeft genoeg van het nihilisme en de distantie van het postmodernisme en zet daar een nieuw verlangen tegenover. Ook al is het ideaal onhaalbaar, we gaan toch op pad, zo ongeveer is deze attitude. Ik vind dat perspectief leuk en interessant en tot op zekere hoogte hoopvol. Ik heb wel gezien dat er ook een politieke variant is van het meta-modernisme en dat is toch nog steeds pro-multiculti, dus daar ben ik snel klaar mee. Ik hoorde overigens onlangs in een discussie een ander begrip vallen: post-nihilisme. Dat is een stuk minder hoogdravend, het stelt zich op tegen het nihilisme en is verder gewoon voor democratie, vrijheid van meningsuiting, vrouwenrechten etc., kortom de waarden die we tot voor kort vanzelfsprekend hadden – en is daarom tegen het multiculturele project. Dat lijkt me op zich wel een gezond perspectief. Want als we zoeken naar een nieuw elan en naar dat wat ons verbindt, dan is dat toch in de eerste plaats de verdediging van onze vrijheid?

Tenslotte, Thranholm zegt dat onze democratieën niet zijn opgewassen tegen de huidige islamisering en dat onze wetten zelfs ten nadele zijn van ons. Die opvatting deel ik en daarom wil ik hier alvast een voorzetje geven. We zouden onze democratie wat kunnen veranderen. We zouden kunnen beginnen met onze wetten weer na te leven. Daarna zouden we het stemrecht kunnen wijzigen. Geen stemrecht voor mensen met een dubbel paspoort en voor mensen die geen Nederlands spreken.

Leve een Vrij Nederland!

Door:
Petra de Geus (april 2018)
(voor www.ejbron.wordpress.com)