Fleur raakte al op haar negende overspannen, en ze is zeker niet de enige
Het begon bij Fleur (foto) met hard werken. Teleurstelling als er iets niet lukte en dan toch nog maar wat harder werken om het goed te maken. “Ik ging steeds vroeger opstaan, soms al om 06.00 uur, zodat ik om 08.00 uur klaarstond om naar school te gaan.”
Fleur raakte overspannen. Ze was toen nog maar 9 jaar. Intussen gaat het beter. Maar wat haar is overkomen, overkomt steeds meer kinderen, zegt het Nederlands Centrum Jeugdgezondheid (NCJ).
Het instituut maakt zich grote zorgen en is een onderzoek gestart, zegt projectleider Inge Oreel. ”We merken dat kinderen last hebben van stress, veel stress. Maar hoeveel kinderen precies last hebben van die prestatiedruk weten we niet”.
E.J. Bron 
Wie niet weet wat Snowflakes inhoudt zal ik dat mededelen via een artikel dat ik daarover heb gevonden:
De generatie jong-volwassenen vanaf 2010 wordt ook wel eens de snowflake-generatie genoemd. Een generatie jongeren die stuk voor stuk denken dat ze specialer en gevoeliger zijn dan anderen en vreselijk beschermend en verwend zijn opgevoed.
De term special snowflake komt oorspronkelijk uit het boek Fight Club (1996) van Chuck Palahniuk. Hierin zegt Tyler Durden, het alter ego van de hoofdpersoon, op een gegeven moment: ‘Je bent niet heel speciaal, je bent geen mooie en unieke snowflake.’
Waarmee hij eigenlijk bedoelt: stop met het eindeloos zeuren, je bent gewoon een persoon net als iedereen.
Sindsdien is het woord snowflake een geheel eigen leven gaan leiden. De term wordt, in navolging van Palahniuk’s quote, tegenwoordig gebruikt om een nieuwe generatie jongeren mee te kunnen beschrijving die zo beschermend en liefdevol zijn opgevoed dat ze een overdreven gevoel van uniciteit hebben: zij voelen zich specialer (en dus ontzettend arrogant) dan al de mensen om hen heen.
Daarnaast zorgt de beschermde opvoeding ervoor dat de snowflake-generatie in hun jeugd nooit echt leren omgaan met teleurstellingen, afwijzing of situaties die zij ingewikkeld vinden. En dit zou zeker leiden tot volwassenen die niet altijd even goed weten te dealen met situaties in het gewone ‘volwassen leven’, vooral niet als ze ooit onder moeders vleugels vandaan komen en zelfstandig moeten worden.
Spreken over een complete snowflake-generatie lijkt zelfs een beetje overdreven maar worden geschaard onder de ‘jongvolwassenen’ waaruit deze generatie zou bestaan hoewel men in eerlijkheid kan zeggen dat het bij de meesten heel erg meevalt.
Maar helaas, er zitten er toch ook een paar jongeren bij die een slagje van deze snowflake-opvoeding hebben meegekregene en men herkent ze als volgt:
1. De special snowflake moet altijd ‘even landen.’
Nieuwe situaties zijn voor de snowflake altijd heel lastig. Niet zoals die voor iedereen zoals u en ik lastig zijn natuurlijk, maar echt gewoon véél moeilijker.
De onzekerheid of ongemakkelijkheid die wij kunnen voelen in een nieuwe (sociale) situatie, weegt niet op tegen de verlammende angst die beslag legt op deze generatie wanneer zij geconfronteerd worden met een een nieuwe omgeving. Dan hebben ze echt even (Jammer genoeg erg veel!) tijd nodig ‘om te landen’, bijvoorbeeld door zich terug te trekken in hun safe space.
2. De special snowflake is altijd veel gepassioneerder dan anderen
De special snowflake leeft voor zijn passies, en heeft altijd geleerd dat niks in de weg van hun dromen hoeft te laten staan. Als zij iets maar graag genoeg willen, (en een fijne achtervang van papa en mama hebt) dan kan dat toch gewoon? Als ze er helemaal voor gaan, dan wordt die webshop in geitenleren clutches sowieso (niet altijd!) een succes?
Vind men archeologie interessant, dan ga je toch gewoon nog vier jaar studeren? De snowflakes kijken dan ook een beetje meewarig naar al die mensen die gewoon werken omdat ze, gek genoeg, ergens van moeten leven. Hebben die mensen dan helemaal geen passies, zoals zij?
3. De special snowflake is on-tie-ge-lijk politiek correct
De special snowflake kan heel slecht tegen onrecht, en is begaan met alle andere groepen die het (in hun ogen) net zo zwaar hebben als zij. Negativiteit is er al genoeg in de harde buitenwereld, en de snowflake kan zich veel te goed inleven in anderen om over ze te roddelen.
Om incorrecte grappen kunnen ze niet meer lachen. Natuurlijk vinden ze dat anderen alles mag zeggen, maar dat betekent niet dat dezen alles hóeft te zeggen.
4. De special snowflake heeft altijd iets (meestal iets ondefinieerbaars)
Verkouden, iets onder de leden, moe, druk, stress, winterdip, burn-outverschijnselen, bore-outverschijnselen, hoofdpijn, noem maar op. Het maakt niet eens meer uit wanneer je ze spreekt, er is eigenlijk altijd wel iets aan de hand. Meestal lopen ze ook wel bij een aantal behandelaars hoewel die al hun problemen evenmin kunnen oplossen.
Als andere mensen iets hebben, herkennen ze dit uiteraard van die ene keer dat zij dat blijkbaar ook hadden. Maar vaak hadden zij het dan net iets erger en weten ze daarvoor geen oplossing.
5. De special snowflake doet niks wat hem niet aanstaat
De special snowflake heeft van huis uit meegekregen dat wat hi/zij doet goed is, zo lang hij/zij maar zijn/haar hart volgt. En het feit dat ze op een gegeven moment het volwassen leven betreden verandert hier niets aan.
De snowflake omringd zich het liefst met een bubbel van gelijkgestemden en positieve activiteiten, omdat ze totaal niet gewend zijn te dealen met conflict. Werk doen wat ze helemaal niet leuk vinden want daar hebben ze geen tijd voor. Collega’s die niet dezelfde levensvisie of (politiek correcte) mening hebben als zijn? Dan moeten ze toch even goed nadenken (als ze dat al kunnen door het verpeste onderwijs of de overbetalende ouders) of ze wel in zo’n omgeving kunnen werken.
6. De special snowflake loopt niet achter de meute aan
De special snowflake weet hoe veel zijn/haar meningen en ideeën waard zijn, en vindt het belangrijk zich hierin te onderscheiden van anderen. Vind iedereen Game of Thrones nou zo tof? Dan vind de snowflake dit weer een beetje te simpele afspiegeling van de patriarchie zoals deze heerst in de huidige maatschappij (gemiste kans!).
Is iedereen flabbergasted door het einde van Gone Girl, dan had de snowflake het na de eerste vijf minuten al door. Vindt iedereen Ryan Gosling soms een lekkere gast, zegt de snowflake dat Peter R. de Vries veel knapper is.
7. De special snowflake wordt het al gauw te veel
De special snowflake heeft nooit echt geleerd een dikke huid te kweken, omdat ze dit voorheen nooit nodig hebben gehad daar ze n iet in de moeder mochten spelen, geen gat in hun broek mochten hebben of tegenslagen met cadeau’s en geld werden afgekocht.
Dus mocht er iets heel vervelends gebeuren, een ruzie, stress op werk, een afwijzing, dan zijn ze snel van hun à propos. Dan moeten ze daar even van bijkomen, omdat het toch wel een ‘zware periode’ is geweest.
8. De special snowflake voelt zich eigenlijk altijd tekort gedaan
Het grote probleem van de special snowflake is dat andere mensen vaak niet zien hoe speciaal of bijzonder ze zijn. Vanbuiten lijken ze namelijk verdacht veel op normale personen, al weten ze zelf natuurlijk wel beter. Daarom voelt de snowflake zich eigenlijk altijd miskend.
Waarom zien andere mensen niet (die kunnen evenmin in het hoofd van de snowflakes kijken) hoe veel een discussie op werk met hen doet? Waarom verwachten mensen dat de snowflake naar een borrel toe komt? Waarom kunnen ze niet exact de baan vinden die ze willen, in hun vakgebied, voor een goed salaris? Zien ze dan niet hoe erg bijzonder de snowflake is?
LikeGeliked door 4 people
Nou ja.
Het is heel goed om die hele waanzin eens uitgebreid neer te zetten.
Die kinderen hadden ’n harde aanpak nodig.
Nu is het weer te laat.
Alweer ’n generatie idioten.
LikeGeliked door 1 persoon
En dan hebben we ook nog de ‘applausgeneratie’.
Vergelijkbaar maar dan tussen de 4 en 16 jaar oud.
LikeLike
Het gaat verder terug, zie het als evolutie.
Wat is het verschil tussen Generatie Einstein, Prestatiegeneratie, patatgeneratie en generatie Z? Het overzicht is zoek, nooit eerder zijn er zoveel verschillende benamingen in de media geweest als voor de huidige generatie jongeren. Continu worden nieuwe termen voor deze ‘digital natives’ verzonnen. Het gevolg daarvan is een grote verzameling benamingen, maar een gebrek aan specificaties van deze termen. Youngworks maakte een overzicht van alle generaties sinds 1930. Hoe worden ze genoemd, waar komen ze vandaan en hoe worden ze afgeschilderd in de media?
Bij het bestuderen van de verschillende generaties valt op dat een nieuwe generatie in eerste instantie vaak stuit op kritiek van de vorige generaties. Van de ‘generatie Nix’ werd weinig verwacht: zij kregen te kampen met grote jeugdwerkeloosheid en de economische recessie die de BabyBoomers achterlieten. Uit onderzoek van de Universiteit Tilburg (1999) en het Sociaal Cultureel Planbureau (2010) bleek echter dat deze generatie helemaal niet zo verloren was. Ze waren hoger opgeleid en hadden betere banen dan de leden van de protestgeneratie in dezelfde periode van hun leven. Ook de pragmatische generatie had in eerste instantie een negatieve bijklank: doordat jongeren opgroeiden in een welvarend Nederland en niet hoefden te vechten voor hun vrijheid werden ze als lui en verwend beschouwd (patatgeneratie). Diezelfde generatie bekritiseerd nu op eenzelfde manier de volgende generatie. Jongeren van nu werden in eerste instantie ook lui (achterbank generatie), verwend, maar ook arrogant en weinig vernieuwend (knip en plak generatie) genoemd. Nu groeit daarentegen het besef dat een groot deel van deze generatie juist ambitieus, zelfverzekerd en prestatiegericht is, een prestatiegeneratie. Elke generatie verschilt van de vorige en stuit daarmee op weerstand, zo ook de huidige en komende generaties. Naarmate de generaties echter langer bestaan en de tijd krijgen om zich te bewijzen, worden hun positieve kenmerken meer belicht en blijkt het keer op keer wel mee te vallen met die “jeugd van tegenwoordig”.
Van A naar niet Beter:
http://www.youngworks.nl/van-patatgeneratie-tot-prestatiegeneratie/
LikeGeliked door 1 persoon
Allemaal leuk en aardig jouw analyse maar je vergeet gemakshalve:
Er vroeger geen kinderen van 9 jaar rondliepen met een burn-out.
Er geen bureau HALT bestond.
Er vroeger geen ventjes van 12/13/14 jaar overvallen pleegden.
Er vroeger niet aan de kinderen werd verteld dat ze tot hun tiende jaar konden nadenken over hun gender voorkeur.
Er vroeger nauwelijks obesitas onder kinderen voorkwam.
Er vroeger geen kinderen opgroeiden die later hulpverleners aan zouden vallen.
Er vroeger geen indrinken voor een feestje bestond.
Er vroeger geen tienduizenden kinderen geestelijke hulp ontvingen.
Er vroeger geen miljoenen mensen drugs afhankelijk waren.
Er vroeger veel minder jongeren hun eigen leven namen.
Er vroeger geen kinderen waren die niet konden fietsen.
Er vroeger zelden kinderen waren die het woord NEE niet kenden.
En dat mijn beste ‘Republikein’ is nu net het verschil met de generatie Einstein, prestatiegeneratie, achterbankgeneratie,patatgeneratie, generatie Z, snowflakes en applausgeneratie van de laatste 40 jaar.
LikeGeliked door 2 people
Mooi zo Republikein!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb van die slappelingen in de klas. Weekdieren.
LikeLike
Indigo.
LikeLike
Ik blijf er bij dat dat aan de ouders ligt met hun “jij bent de beste van de wereld” opvoeding.
En dan kan de wereld wel eens tegen vallen als de rest dat anders ziet.
De dag indeling van zulke kinderen wordt van minuut tot minuut bepaalt door de ouders in wat ze doen en waar ze zijn, in alles, de hele dag door.
En bij elke activiteit zo’n kind overladen met complimentjes.
Kinderen worden dan als volwassenen beschouwt waar elk onderwerp mee besproken wordt.
LikeGeliked door 5 people
Het levert ook werkelijk hele vervelende kinderen op.
Die hoef je niet meer uit te leggen hoe je een fietsband moet plakken.
Dat wisten ze allang, nadat jij klaar was,en ‘m even geplakt heb.
Desnoods gooien ze er nog een discussie tegen aan, hoe jij het ook anders had kunnen doen, die band plakken.
LikeGeliked door 3 people
Dit doet me wat.
En dat moet ons dus gaan verdedigen tegen de islam?
Ook de huisdieren worden tegenwoordig licht geparfumeerd.
In Japan hebben ze zelfs hotels voor honden, en dragen de diertjes met briljanten bezette halsbandjes.
Schijnt onvoorstelbaar te zijn.
Als je samen naar ’n restaurant gaat moet je wel op het beezeke letten, want voor je het weet ligt “Beauty” dampend op je bord.
Met een latente parfumgeur.
LikeGeliked door 1 persoon
Er staat een mohammedaanse voor de klas van het overspannen wijsneusje.
Dáár zou ík nou overspannen door raken: door een kopvod met een haakneus en een snor.
LikeGeliked door 2 people
Dat komt door het al meer dan 60 jaar durende LINKSE onderwijs met extreem linkse hippie leerkrachten die veel te zacht zijn vooral voor hunzelf . Dat hele onderwijs moet op de schop. Harde aanpak en weer de oude methode invoeren van TUCHT -ORDE-NETHEID. de lat erover!! De tafels opzeggen de TAAL leren [niet van die westerlingen taal van de Vawrjaa achtige klungels met hun zo rwaajaw rwaajww chedwwrjoomd liedjes, de GESCHIEDENIS uit de kop leren ,etc. etc. en streng zijn ,ZEER STRENG!. Zachte heelmeestertjes maken stinkende door-rottende linkse wonden! Leraren verplichten goed les te geven en anders onmiddellijk ontslaan. Niet van die rare groepjes meer maar de banken weer op de millimeter in de RIJ! Armen overelkaar voeten naast elkaar ,haren gekamd ,uniforme kleding aan, Geen zieke slappe leraren meer voor de klas en ELKE dag huiswerk en de Zaterdag school weer invoeren. Schooltv van die gore NOS verbieden te kijken, 4 weken vakantie is genoeg. en recht naar huis toe , wassen en eten en dan om 7 uur naar BED! Telefoontjes afpakken en desnoods kapot trappen .
LikeGeliked door 1 persoon
Nou, nou, nou, Wolf! Als ik jouw visie zo lees, word ik al depressief, zonden ( gelukkig) zelf nog kind te zijn!
Meen je dat allemaal nu?Bepaalde dingen kunnen ècht niet meer in deze tijd, hoor!
Orde en regelmaat tot op zekere hoogte, goed, maar dit komt de kindermishandeling nabij!
Een kind is ook een mens!
LikeLike
Beste @TheresaGeissler, Dat is niet mijn visie maar werkelijkheid geweest bij ons in de overvolle klaasen bij ons . Onze Hoofdmeester Meester Hendrik Olde Roetgerink is 50 jaar lang deze stempel gedrukt en we zijn geen jankers ,klagers en zeurders geworden dankzij deze streng tuchtelijke opvoeding.
LikeGeliked door 1 persoon
Klaasen moet KLASSEN zijn.
LikeLike
@ Beste TheresaGeissler, Dit is niet een visie maar werkelijkheid bij ons geweest. Dat moest ook gewoon wel om onze bomvolle volle klassen door onze grote aantallen kinderen van grote gezinnen in toom te houden. Dankzij de tucht van 54 jaar lang van de Hoofdmeester Hendrik Olde-Roetgerink zijn we geen suikerpopjes ,klagers, jankers en bangerikken geworden. Die deelde inderdaad klappen en trappen uit naar ons, wat hij ook wel eens van onze ooms en vaders terugkreeg trouwens, WIJ zijn er niet minder van geworden maar beter. Het moest gewoon, door de enorme kinder geboorte explosie die bij ons tot op den dag van vandaag aanhoudt [ niet meer 12 tot 16 kinderen per gezin ] maar wel tot proporties van maar 3 tot 6 kinderen per gezin anno 2018 trouwens.
LikeGeliked door 1 persoon
Sorry, maar dat VIND ik niet alleen te kort door de bocht, dat IS te kort door de bocht:
Niet veel mensen weten, dat slaan door onderwijzers op scholen eigenlijk al vanaf 1820 of daaromtrent in Nederland verboden was, hoewel de schoolinspecties nu eenmaal zo’n anderhalve eeuw erg laks waren met de handhaving van dat verbod. Maar ook al was dat zo, dan is het inzicht langzamerhand wèl gegroeid en dat moeten we niet terug willen, temeer, daar het een vorm is van openbare vernedering, wat we evenmin terug moeten willen hebben. En buiten school trouwens óók niet: Zoals de dorpsdokter in Gavino Ledda’s “Padre Padrone” al zei: “Opvoeden doe je niet met stokken, dat doe je met woorden.” – Maar hij was dan ook een geletterd, weldenkend man te midden van heikneuters. Ook met kinderen moeten volwassenen zich zien in te houden en zich tot op zekere hoogte in ze kunnen verplaatsen, anders richt je onherstelbare schade aan. Daar zijn we nu eindelijk achter en dat is maar goed ook: Dat moet niet meer worden teruggedraaid.
Trouwens, lees je eerste comment nog eens over: Als dat letterlijk zo zou worden toegepast, gun je kinderen überhaupt geen levensvreugde tot ze kind-af zijn: Onafgebroken werken, tucht, orde en discipline. En zodra het even ‘plaats rust’ is, naar bed en slapen. Het is doodgewoon té.
Daar kweek je inderdaad geen watjes mee, maar wèl robots!
LikeLike
Vorig jaar hebben 400 Belgische recruten hun opleiding gestaakt.
Ze hadden heimwee en konden er niet tegen om de hele week in de kazerne te slapen.
De Belgische legerleiding laat ze daarom nu ’s avonds naar huis gaan.
Er zal maar een oorlog uitbreken die je met zulke watjes moet uitvechten.
LikeGeliked door 4 people
LIKE!!!
LikeLike
Lijkt godverdomme Amerika wel zelfs de hond moet aan de Prozac of de valium zielenknijper erbij en het plaatje is kompleet dan tel je pas mee .
Je wordt er toch schijtziek van al die stumperts met hun tere zieltjes onderwijs syteem fuck toch off.
LikeGeliked door 2 people
Dus nou is het wachten op de eerste die aan ptss lijd wegens het niet begrijpen van bepaalde soort lessen.
Je kunt het idioot vinden dat Ik dat hier zo neer schrijf, maar je kunt er op wachten.
LikeLike
Dat klinkt heeeel erg bekend, had ook een paar van dat soort figuren in de paardrij les, na een half uur werken steken in de zij, moe of even een beetje misselijk.
Bij het minste of geringste commentaar de lip laten hangen en als ze een zware dag op school hadden gehad werd door mamma gevraagd of ik daar toch wel rekening mee wilde houden.
Ben een stuk wijzer nu en kijk van te voren goed wat ik wel of niet aanneem.
Verwende prinsesjes zoeken maar iemand anders, ik ben niet in de wieg gelegd om met dit soort figuren om te gaan, heb zelf altijd hard moeten werken om succes te hebben en verwacht dat ook van een ander.
LikeGeliked door 1 persoon
Ken je trouwens de term ‘Curlingouders” die hiervoor verantwoordelijk zijn dat er zoveel Snowflakes rondlopenen ongeveer zo gaat:
Curlingouders? Wat zijn dat voor ouders en waarom kun je maar beter geen curlingouder zijn?
Velen hoorden het misschien in de televisieserie De Luizenmoeder voorbijkomen: de term curlingouders. De scène in De Luizenmoeder is als volgt: moeder Ursula brengt na de zomervakantie haar dochter Isa naar de klas van juf Ank. Ursula en Isa zijn pas een dag eerder teruggekomen van vakantie. Ursula vraagt Ank hier rekening mee te houden, want ze vindt het namelijk nogal een overgang zo van vakantie naar school.
Juf Ank reageert uiteraard lekker sarcastisch. Ze zegt dat het haar inderdaad loodzwaar lijkt om zes weken vakantie te vieren in een duur, warm, exotisch land en de volgende dag ineens tussen al je beste vriendjes en vriendinnetjes te staan. Juf Ank doet er daarna zelfs nog een schepje bovenop en zegt tegen Ursula dat ze ervoor zal zorgen dat Isa niet onder al dat geluk bezwijkt.
Ursula wordt hierop boos. Vervolgens zegt juf Ank dat Isa tegenover een vrij nieuw, buitenlands jongetje moet gaan zitten. Iets waar Ursula het helemaal niet mee eens is, omdat Isa het er volgens haar niet bij kan hebben zo na de vakantie. Ank kennende laat het hier niet bij zitten en zegt dat zij er vandaag geen curlingouders bij kan hebben. Ouders die alle obstakels voor hun opgroeiende kroost uit de weg willen ruimen.
Wat zijn curlingouders?
Bovengenoemde scène uit De Luizenmoeder maakt de betekenis van de nieuwe term curlingouder in één klap duidelijk. Zelf was ik nog niet bekend met de term curlingouders, ook al kom ik regelmatig zogenaamde curlingouders tegen.
De term curlingouders is bedacht door de Deense psycholoog Bent Hougaard. Curling is een sport waarbij iemand een schijf over het ijs gooit en de anderen met een bezem proberen het ijs zo glad mogelijk te houden zodat de schijf zo ver mogelijk naar voren schuift.
Een curlingouder is een ouder die dagelijks de baan voor zijn kind schoonveegt (alles regelt voor zijn/haar kind) en zijn/haar kind afschermt voor de boze buitenwereld. Een ouder die zijn/haar kind een zo leuk en veilig mogelijke jeugd wil geven en wil beschermen tegen al het kwaad van buitenaf.
De hele jeugd van zijn kind moet tenslotte alleen maar pret zijn, op school moet alles goed gaan en het leven moet vooral leuk zijn. Grenzen worden (zoals bekend) niet of nauwelijks gesteld. Kinderen van curlingouders krijgen vaak complimenten bij de vleet. zelfs als hun kind één kras op papier zet, wordt het al bejubeld om zijn tekenkunsten.
Kinderen worden ook steeds vaker gezien als een levensproject. Een kind moet perfect zijn, prachtige kleding dragen, de beste zijn in de klas, vooral niet te kort hebben aan (duur) speelgoed en slapen in een Pinterest waardige slaapkamer. Dromen van hun ouders worden geprojecteerd op het kind.
Vroeger was dat toch echt anders. Mensen kregen meer kinderen en een kind kreeg veel minder aandacht. Gezinnen zijn tegenwoordig veel kleiner en dus is er meer aandacht voor een kind. Omdat mensen ook minder kinderen krijgen, is het des te belangrijker dat een kind een zo geslaagd mogelijk leven krijgt.
Alle wensen en dromen van ouders worden uiteindelijk geprojecteerd op de kinderen die curlingouders krijgen. Leraren in het onderwijs merken dit, want ouders worden steeds mondiger, ouders nemen geen genoegen met de scores van de CITO toetsen, zijn het niet eens met het middelbare school advies (de rollen worden ook wel eens omgedraaid als kinderen peperdure schoolreizen krijgen aangeboden die de desbetreffende ouders alleen zelf moeten bekostigen!) en schakelen steeds vaker hun rechtsbijstandsverzekering in vanwege onenigheid met een leerkracht of het schoolbestuur.
Teleurstellingen en weerbaarheid
Natuurlijk wil je je kind veilig laten opgroeien en elke ouder wenst een zo mooi mogelijke toekomst voor zijn kind, maar je kunt ze niet voor alles behoeden. Sterker nog: dat moet je niet willen. Je moet je kind ervaringen laten opdoen, zowel positieve als negatieve. Een kind leert door niet altijd zijn zin te krijgen en door met teleurstellingen te leren dealen. Daar worden het namelijk weerbare mensen van.
En weerbaar moet je echt wel zijn als volwassene, zeker in deze harde wereld. Als ik naar mezelf kijk, heb ik toch echt wel wat tegenslag gehad sinds ik op mezelf woon. Telkens heb ik mijn rug gerecht en ben ik er bovenop gekomen. Wanneer ik kijk naar bijvoorbeeld jonge medewerkers (onder 35 jaar) die in het verleden voor ons bedrijf hebben gewerkt, merk ik echt dat zij van de pampergeneratie zijn.
Ze zijn totaal niets meer gewend, niet om hun handen flink uit de mouwen te steken en ze hebben ook geen idee van hoe de wereld in elkaar steekt. Ik was op die leeftijd echt wel heel anders kan ik je zeggen.
Ben ik een curlingouder en wat zijn de nadelen voor een kind wanneer je hem/haar te beschermend opvoedt?
Mijn kinderen pamper ik niet, want ik geef mijn kinderen echt niet altijd hun zin. Natuurlijk geef ik soms toe, maar over het algemeen probeer ik grenzen te stellen. Mijn kinderen hebben soms zelfs een hekel aan me, omdat ze niet altijd hun zin niet krijgen. Dan ben ik maar even geen leuke moeder. Ik hoef geen vriendjes te zijn met mijn kinderen, want ik ben hun opvoeder. Als een kind alleen maar zijn zin krijgt en overbeschermd wordt opgevoed, leert het nooit om te gaan met teleurstellingen en tegenslagen.
Later krijgen mijn kinderen ook niet alles wat hun hartje begeert. Wanneer je altijd maar krijgt wat je hebben wilt, geen tegenslag hebt en de hele dag complimenten krijgt van je ouders, krijg je daar later als volwassene last van.
Deze kinderen denken later als volwassene dat ze perfect zijn en niets meer aan zichzelf hoeven te verbeteren. Wanneer ze aan hun eerste baan beginnen, of deze juist niet kunnen vinden vanwege het tekort aan banen, en wanneer ze voor het eerst op zichzelf gaan wonen, dan begint het echte leven.
Het leven waarin ook teleurstellingen voorkomen en waarbij ze op eigen benen moeten kunnen staan. Wanneer deze jong volwassenen te beschermd zijn opgevoed, weten ze niet wat ze overkomt. Ze zijn totaal niet weerbaar en hebben meer kans om klachten te ontwikkelen zoals depressie, chronische vermoeidheid en burn-out.
Zelfredzaamheid en liefdevolle grenzen stellen
Het is belangrijk dat een kind zelfredzaam wordt. Je moet als ouder niet alles voor je kind regelen. Zelfredzaamheid breng je je kind vanaf jonge leeftijd bij met simpele dingen, zoals zelf zijn/haar boterham laten smeren, zijn/haar tas laten pakken, zelf zijn/haar jas en schoenen laten aandoen, zijn/haar eigen billen laten afvegen, op zijn/haar eigen fiets naar school laten fietsen (naast jou) en zelf zijn/haar kamer laten opruimen.
Wilt je kind een bepaald soort speelgoed? Laat hem/haar ervoor sparen. Het is heel goed voor een kind om te weten dat er gewerkt moet worden om dingen te kunnen kopen. Net als dat er gewerkt moet worden om goede schoolresultaten te behalen.
Haalt een kind een laag cijfer voor een toets? Ook dat is een leerzame tegenslag waarbij je je kind kunt uitleggen hoe het hiermee om kan gaan (bijvoorbeeld door thuis extra te oefenen). Laat een kind zoveel mogelijk ervaring opdoen en stel grenzen. Een kind heeft behoefte aan grenzen. Wat is er mis met liefdevolle grenzen in plaats van grenzeloze liefde?
Het allerbeste voorbeeld werdt al door Roald Dahl in 1964 aangegeven in ‘Sjakie en de chocoladefabriek’ waarin curlingouders hun kinderen zodanig hadden verpest met oververwennen, bergen snoep, kauwgum, televisiekijken etc. dat de desbetreffende kinderen daar uiteindelijk ook het slachtoffer van werden!
LikeLike
En daar komt ook nog bij dat ze miljoenen BOOSLIMS op de samenleving loslaten, en het worden er steeds MEER…en die houden ook wel van kleine meisjes….Vooral als ze BLANK zijn…
LikeGeliked door 1 persoon
Dit zijn de prinsesjes met hun roze mutsjes die van papa alles (gedaan) krijgen wat ze maar wensen. Problemen kennen ze niet want papa lost ze in een mum van tijd voor hen op. En als ze een probleem hebben en papa is niet in de buurt dan krijgen ze een hysterische aanval want dan moet iedereen weten hoe diep ze lijden. Later trouwen deze prinsesjes met Arabische prinsjes die hen veel pijn doen, en dan roepen ze om papa maar ook dan is hij er weer niet. De prinsesjes lopen dan meestal teleurgesteld rond, kwaad op papa en de wereld maar zeker niet kwaad op hun Arabische prins, die hen vernedert maar die zij zullen verdedigen, tot de laatste snik. En als ze een kopvod moeten dragen van hun Arabische prins, dan zullen ze dat ook doen. Wat al die fascisten die het diepe leed van het prinsesje niet begrijpen er ook van mogen zeggen !
LikeGeliked door 1 persoon
Zeg ‘ns, heeft U het nu soms onder meer over onze “minister” Kaag?
LikeLike
Het zijn ook de types die straks links stemmen en als ze zelf in de politiek komen als buitenbeentje……..ga dan maar lopen…….10xerger als nu.
volgens mij is Rutte ook zo, n kind geweest! en Pechtold ook enne…..Baudet ook.
LikeGeliked door 1 persoon
Geen wonder dat kinderen overspannen raken in deze waanzinnige wereld…
https://fenixx.org/2018/04/16/de-soros-robots-in-het-europees-parlement-willen-robots-mensenrechten-toekennen/
Het Europees Parlement overweegt robots dezelfde rechtspersoonlijke status als mensen te geven. Levensgevaarlijk, vinden ruim 150 experts. ,,Straks zijn we overgeleverd aan machines die op eigen houtje beslissen over leven en dood.”
LikeLike
Misschien off topic, maar
Zeer bizar en verontrustend, ik weet niet of het eventueel fake is.
LikeLike
Hillary is stervende…
Hersenkanker !
LikeLike
Linkswijf (vies, opgeblazen karkas) juicht dat Barbara Bush is gestorven. Universiteit van Fresno ziet inkomsten verdwijnen
Social media was set ablaze with old tweets from Randa Jarrar where she expresses her hatred for white men and women.
Jarrar also praised people who hijack airplanes and encouraged people to throw grenades into “Spencer’s” (Richard Spencer?) home.
video/1
(let op het taalgebruik)
The publicity firestorm over a Fresno State professor’s inflammatory Twitter outburst following the death of former first lady Barbara Bush has some donors rethinking their financial support for the Valley’s largest university.
…
http://www.fresnobee.com/news/local/article209351954.html
LikeLike
Behalve de snoeeuwvlokjes zijn er nu de incels
LikeLike
Die mannen hebben zelf niet in de gaten hoe creepy ze zijn….
Uiterlijk is niet het belangrijkste, maar persoonlijkheid en uitstraling wel.
LikeLike
Wie trouwens nog niet goed door heeft hoe gevaarlijk oververwennerij voor kinderen is kan desnoods ook het onderzoek nalezen over de huidige “snowflakes” die dor hun vreselijke ouders zo zijn gemaakt:
Het verwende kind syndroom
Jongens en meisjes verwaarloosd door (over)verwenning
Waarom verwennen ouders eigenlijk hun kinderen? Welke negatieve gevolgen heeft deze problematische verwenning? Wat zijn de latere gevolgen in het onderwijs? Hoe keer je het tij alsnog?
Problematisch verwende kinderen krijgen in deze maatschappij namelijk gewoon van alles te veel, te snel en te lang. Ze krijgen materiële zaken opgedrongen of ze doen ervaringen op die helemaal niet bij hun leeftijd, hun interesses en hun talenten passen. Bij problematische verwenning is er sprake van grenzeloosheid en toegeeflijkheid van de kant van de ouders, waardoor de gezonde ontwikkeling van het kind in gevaar komt.
Wat niet iedereen (vooral de desbetreffende ouders niet) zich realiseert, is dat problematische verwenning een ernstige vorm van verwaarlozing is!
Kinderen die hieraan blootgesteld worden, vallen onder andere op door hun lage frustratietolerantie en hun koppige en soms oppositionele en manipulerende gedrag. Vaak raken ze in een sociaal isolement en is er sprake van schoolverzuim.
De gevolgen blijven ook op volwassen leeftijd merkbaar. In mijn boek ‘Gedrag is meer dan je ziet’ (Pica 2010) stipte ik kort het probleem verwenning aan. Ik kreeg daarop van verschillende, orthopedagogen en schoolpsychologen de reactie dat wat ik beschreef onder de noemer ‘problematische verwenning’ in de praktijk regelmatig gezien werd als oppositioneel opstandig gedrag.
Dat is overigens niet zo vreemd, want zeker 5 van de 8 criteria die bij ODD genoemd worden, zijn ook van toepassing bij problematische verwenning. De Canadese psychologe Dr. Maggie Mamen waarschuwt in haar boek ‘The Pampered Child Syndrome’ (2004) voor het risico van misdiagnose (angst, depressie, adhd en odd) wanneer het verwaarlozende effect van verwenning niet goed wordt onderkend.
Al pratend met leerkrachten en ambulant begeleiders over verwende leerlingen en hun ouders, bleek dat nogal wat mensen in het onderwijs het moeilijk vinden het thema verwenning aan de orde te stellen. Reden temeer om eens uitvoeriger aandacht te schenken aan dit thema. Bruce McIntosh constateerde in een artikel in Pediactrics (1989) al het volgende: ‘Het verwende kind syndroom wordt gekarakteriseerd door een extreme mate van op zichzelf gericht zijn van het kind en veel te jong gedrag.
Dit is het resultaat van het feit dat ouders geen leeftijdsadequate eisen stellen. Verwende kinderen houden vrij weinig rekening met anderen, ze gaan hun eigen gang, doen dingen op hún manier. Ze hebben moeite met uitstel van beloning (doordat ze geen grenzen hebben leren kennen en omdat hun ouders zelden of nooit NEE tegen hun nageslacht zeiden) en ze hebben de neiging hun frustraties af te reageren met woedeaanvallen.
Hun gedrag is berekenend, dwars en manipulatief. Ze zijn erg moeilijk tevreden te stellen en hun tevredenheid duurt niet lang omdat ze niets hoefden te doen voor alles wat ze kregen. Ze zijn totaal niet plezierig in de omgang en helaas ook niet voor degenen (de ouders) die van hen houden. Dat is trouwens niet eens zo gek daar oververwende kinderen verre van geliefd zijn in deze maatschappij en juist vaak vreselijk worden gehaat om de verwennerij en hun asociale en overheersende gedrag naar anderen toe!
Men krijgt vaak de indruk dat deze kinderen ook helemaal niet gelukkig met zichzelf zijn. Ze krijgen tenslotte geen enkele kans om zichzelf te ontwikkelen omdat pa en ma van jongs af aan alles voor hen regelen!
Internationaal probleem
Problematische verwenning blijkt een internationaal probleem te zijn! Ten gevolge van de 1 kind politiek in China, spreekt men daar van ‘het kleine keizer-syndroom’ (boemerang-kinderen) en van het ‘4-2-1 syndroom’ (4 grootouders, 2 ouders, 1 kind). In Vlaanderen verscheen al in 1998 een reeks artikelen in het blad Caleidoscoop, met verwenning als thema.
Daarin wordt de term ‘Tefaljongeren’ geïntroduceerd. (jongeren die alles van zich af laten glijden). In Duitsland schreef de kinder- en jeugdpsychiater Michael Winterhoff onlangs twee bestsellers met het thema ‘het kind als tiran’. In de Verenigde Staten doen Clarke, Dawson & Bredehoft sinds 1998 onderzoek naar problematische verwenning en de gevolgen daarvan in de volwassenheid.
Soorten verwenning
Bij problematische verwenning wordt vaak een onderscheidt gemaakt in: Materiële verwenning: in feite speelt daar de vraag: Hoeveel is genoeg? Kinderen worden helemaal bedolven onder bergen speelgoed, kleding, mogen deelnemen aan geldverslindende activiteiten en ze krijgen vaak buitenproportioneel veel zakgeld. In veel gevallen wordt er zelfs niet eens aan die kinderen gevraagd of ze dat alles wel willen.
Pedagogische verwenning: uit onmacht of onkundigheid grijpen ouders bij ongewenst gedrag niet of te laat in, ze praten gedragingen van hun kind goed, vergoelijken uitspattingen of geven vooral de schuld aan de anderen. Het opvoeden wordt vaak bepaald door impulsiviteit, humeur, stemming of willekeur van de ouder.
Als die ouders echter ZELF het slachtoffer worden van de uitspattingen van hun kroost zullen zij dat vast evenmin erg leuk vinden! Deze kinderen worden in hun jonge leven niet uitgedaagd omdat hun brein een passief bestaan lijdt, ze van hun ouders niet mogen falen en geen tegenslagen, pech, pijn en verdriet mogen hebben.
Ze mogen soms zelfs niet eens meer zelf boomhutten maken of met oude kleren in de modder rollen laat staan een gat in hun broek hebben! Hierbij hoeft natuurlijk niet te worden meegerekend dat het al mode is dat veel mensen tegenwoordig met gescheurde broeken aan lopen!
Affectieve verwenning: er is sprake van een overdaad aan liefde, positieve aandacht en affectie, óók, of misschien juist, op momenten dat er door ouders corrigerend zou moeten worden opgetreden. Er is sprake van het goedpraten van de negatieve gedragingen van het kind. Ouders laten meer ‘maatjesgedrag’ zien, er is dan geen sprake van een ouder-kind relatie.
Er zijn tal van redenen aan te voeren ter verklaring van het problematisch verwennende gedrag van ouders, daarbij kan onder andere gedacht worden aan: schuldgevoelens van ouders; oorzaken die liggen in de eigen opvoeding van ouders; concurrentie tussen ouders; toegeeflijkheid door gebrek aan tijd; verafgoding van het kind; lange afwezigheid van huis van een van de ouders door werk, detentie of een ziekenhuisopname.
Wat vaak ook meespeelt is schaamte, bemoeizucht, hebzucht en eigenbelang van de ouders. Zo willen die ouders bijvoorbeeld dat hun kroost, als die op sportevenementen zitten zoals voetbal, hockey, zwemmen of slagbal, altijd wint! Ze accepteren gewoon niet dat hun kinderen niet altijd kunnen winnen of tegenslagen hebben en dan gaan die ouders meestal ruziemaken en vechten met scheidsrechters, andere ouders of zelfs met andermans kinderen!
Gevolgen van van problematische verwenning
Wanneer kinderen niet gehouden worden aan hun ontwikkelingstaken door verwengedrag kan dat op den duur schadelijk zijn voor de morele en de egoontwikkeling van het kind. Verwende kinderen laten vaker een negatief zelfbeeld (ondanks een overdaad aan complimenten van hun ouders) en een geringe zelfwaardering zien.
Uit onderzoek van Bredehoft (1998-2008) blijkt dat volwassenen die in hun jeugd te maken hadden met problematische verwenning, kampen met een gemis aan communicatieinterpersoonlijke- en relatievaardigheden wat weer schadelijk is voor potentiële vriendschappen en relaties.
Ook hebben ze de grootste problemen met verantwoordelijkheidsgevoel, tijdmanagement en besluitvaardigheid. Het is onvermijdelijk, bij problematische verwenning gaat het niet alleen over de ontwikkelingstaken van kinderen en jeugdigen, maar zeker ook over de opvoedtaken van de ouders! Bredehoft e.a. (2007) concluderen dat ouders die problematisch verwenning neigen naar een autoritaire- of permissieve opvoedstijl.
Ouderlijk gedrag
Veel van deze ouders gaan er in werkelijkheid van uit dat succes en geluk maakbaar is. ‘Het zijn die ouders die alles uit de kast trekken om het succes van kind te waarborgen. In de praktijk houdt dit in: lid zijn van verschillende sportclubs, het kind op jonge leeftijd meertalig onderwijs aanbieden, het kind op jonge leeftijd meenemen naar de bibliotheek, musea, tentoonstellingen. De keuze van vakantiebestemmingen wordt aangepast aan de geplande ‘succes-route’.
Helaas worden de meningen van die kinderen niet bepaald gevraagd en feitelijk gewoon aan hen opgedrongen en in andere gevallen bepaald het verwende kind weer hoe als in huis precies moet!
De schoolresultaten worden voortdurend tegen het licht gehouden, bij twijfel wordt er direct een afspraak gemaakt met de leerkracht. Vervolgens wordt er huiswerkbegeleiding of bijles ingehuurd. Als dat niet werkt wordt het kind aangemeld voor een particulier onderwijsinstituut. Eruit halen wat erin zit! Maar wat als er niet zoveel in zit? Kinderen kunnen wetenschappelijk gezien NOOIT van alles leren!
En wat als er niet uit komt wat erin zou moeten zitten? Als succes maakbaar is, hoe wordt er dan tegen de mislukkingen aangekeken? Hoe gaan ouders om met hun eigen ‘falen’ en dat van hun kind? Problematisch verwennende ouders blijven in de al dan niet reële potentie van hun kind geloven en zullen anderen (leeftijdsgenoten, medeleerlingen, de leerkrachten of anders het onderwijssysteem) de schuld geven wanneer er sprake is van tegenvallende resultaten of falen’. (De Jong, 2011).
De laatste tijd worden er op veel scholen in Nederland de rollen gewoon omgedraaid en wil het schoolbestuur dat de ouders hun kinderen verwennen met superdure schoolreisjes en afbetalen naar het buitenland of Europa wat financieel voor die ouders niet haalbaar is! En hierdoor komen die ouders juist in de grootste problemen!
In ‘Het verwende kind-syndroom’ besteed ik in deel twee aandacht aan: de ouder als mentor; reageren op verwend gedrag; disciplinering en de isolatie en infantilisering van kinderen. Voor de leerkrachten en andere profesionals komen in deel drie aan de orde: een verwend kind in de klas, onderkenning, communiatie met ouders en ‘het gesprek’.
De desbetreffende ouders zullen niettemin in de toekomst er snel achter komen dat ze van hun oververwende kroost GEEN dankbaarheid meer zullen ontvangen omdat dezen in materiële en financiële zin al teveel bezitten, niets meer nodig hebben, zelf niet meer weten wat ze moeten aanschaffen, doodongelukkig zijn en vaak geen vrienden hebben of gebroken relaties!
In werkelijkheid gaan deze kinderen hun ouders misschien later erg vervloeken om het verpesten van hun levens met ‘Het verwende kind-syndroom’ want het was toch van die ouders helemaal NIET zo bedoeld om hun kinderen zodanig te verpesten!
LikeLike
Zouden trouwens de linkse politici in Europa eveneens in de geest van Snowflakes zijn opgevoed?
LikeLike
Ken jij die reclame over de paarse krokodil?
Nu is er ook ééntje van een paarse eend.
Ja, het staat allemaal hier.
Invullen in blokletters en naar je verzekering sturen.
Maar niemand geeft garanties, anders failliet!
Het woordenboek van Oxford definieert onderwijs als “het proces van het ontvangen of geven van systematisch onderwijs, in het bijzonder op een school of universiteit”, maar krijgen we alleen in academische instellingen systematisch onderwijs over wat we moeten geloven?
In het nieuws krijgen we bijvoorbeeld systematisch alles te horen over de problemen in de wereld. Er wordt ons natuurlijk ook verteld dat regeringen zich inspannen om deze problemen op te lossen, maar de klimaatverandering, oorlog, armoede en de vernietiging van het milieu blijven toenemen.
Ondertussen leren de advertenties in kranten, op TV, online en billboards over de hele wereld ons voortdurend dat we hier zijn om te blijven kopen en te consumeren. Consumentisme, zo luidt de boodschap, zal ons gelukkig maken en tegelijkertijd een gezonde economie creëren; maar geestelijke en lichamelijke ziekten hebben epidemische proporties, terwijl de economieën van de wereld steeds grotere schulden hebben.
De reguliere media passen dus ook in deze beschrijving van onderwijs, en we worden voortdurend onderwezen dat ons doel is om geld te verdienen, te consumeren en de verantwoordelijken onze toekomst te laten bepalen. Dan delen we die boodschap met de mensen om ons heen en geven we die informatie door aan onze kinderen.
Ondertussen hebben wetenschappers de doemdenker nu op 2 minuten voor middernacht gezet met de groeiende nucleaire dreiging, klimaatverandering, en een gebrek aan vertrouwen in politieke instellingen zijn drie belangrijke redenen voor deze beslissing.
Dit alles geeft ons een angstig, hulpeloos en zelfs depressief gevoel – alsof we niet veel kunnen doen.
Integratie van onderwijs en gezondheid
Volgens Harvard Medical School, “Met krantenkoppen die ons waarschuwen voor internationaal terrorisme, opwarming van de aarde en economische onzekerheid, zullen we waarschijnlijk een beetje meer bezorgd deze dagen.
Als dagelijkse emotie kan angst – de ‘fight or flight’-respons – een goede zaak zijn, die ons ertoe aanzet extra voorzorgsmaatregelen te nemen. Maar als angst blijft bestaan zonder de noodzaak om te vechten of te vluchten, kan dit niet alleen ons dagelijks leven verstoren, maar ook onze lichamelijke gezondheid ondermijnen.
Studies, verklaren zij, tonen aan dat de verlengde bezorgdheid met de ontwikkeling van chronische ademhalingswanorde (zoals astma), gastro-intestinale wanorde (zoals IBS), migraine, en zelfs hartkwaal verbonden is.
In zijn Tedx-praat 2013 presenteert klinisch psycholoog Dr. Stephen Llardi zijn bevindingen dat tegen de tijd dat de jongste Amerikanen van vandaag in het midden van de jaren twintig zijn, 25% depressief zal zijn, uit te leggen:
“Voor veel Amerikanen, Europeanen en mensen in de hele westerse wereld is de stressrespons wekenlang, maandenlang en zelfs jarenlang. Het resultaat: een epidemie van depressieve ziekte.”
Meer recent, in 2016, ontdekte het Rotman Research Institute (RRI) dat onderworpen zijn aan chronische stress en angst verhoogt het risico van “structurele degeneratie en een verstoorde werking van de hippocampus en de prefrontale cortex (PFC), die verantwoordelijk kan zijn voor het verhoogde risico op het ontwikkelen van neuropsychiatrische aandoeningen, waaronder depressie en dementie”.
Het hoofdverhaal van angst en problemen, zo blijkt uit studies, is een verhaal dat de activering van de fysiologische stressrespons verlengt, waardoor een chronische pathologische toestand ontstaat die onze stofwisselings-, neurologische, cardiovasculaire en immuunsystemen vernietigt.
Mainstreaming Onderwijs in scholen
In de jaren dat ik lesgeef in The Art of Critical Thinking (en WUWE heb ontwikkeld), ben ik me bewust geworden van twee dingen: het is niet altijd een vaardigheid die actief wordt aangemoedigd in reguliere academische instellingen – omdat “het is te politiek” – en wanneer het wordt onderwezen, wordt mensen geleerd om “een open geest” en “denk uit de doos” te hebben binnen de beperkte grenzen van het huidige mainstream verhaal.
Ten eerste is bijna elk belangrijk onderwerp vandaag de dag politiek van aard: armoede, voedselzekerheid, klimaatverandering, sweatshops, sociale voorzieningen, privatisering, vluchtelingen, oorlog, Donald Trump – we hebben allemaal een mening over deze onderwerpen – maar als we niet kijken naar de feiten met betrekking tot deze onderwerpen, kunnen we geen geïnformeerde meningen formuleren en handelen op basis van de waarheid.
Ten tweede moeten we, om out of the box te denken, naar die andere kant van het argument kijken, die niet het algemene verhaal is, niet onze conditionering, of zoals R. Buckminster Fuller zei: “Je verandert nooit dingen door te vechten tegen de bestaande realiteit. Om iets te veranderen, bouw een nieuw model dat het bestaande model verouderd maakt.”
Scholen moeten immers plaatsen zijn waar we nieuwe generaties voorbereiden op een positieve toekomst in de wereld van vandaag. Het probleem is dat ondanks alles wat we weten over de wereld waarin we leven, het mainstream verhaal nog steeds is dat een positieve toekomst, of ‘succes’, betekent gewoon passen in het huidige verhaal door het krijgen van een goed betaalde baan.
Docenten onderwijzen dan ook een academisch curriculum dat een aantal problemen waarmee we in de wereld te maken hebben, zoals de gevolgen van de klimaatverandering, bestrijkt, maar heel weinig over hoe de huidige industriële groeisamenleving waarin we vandaag de dag leven deze problemen veroorzaakt, en nog minder over wat we kunnen doen om het te veranderen.
Dit is het geval in academische instellingen over de hele wereld, en het is niet verwonderlijk. Conventioneel (regulier) onderwijs is verouderd en bedoeld om ons voor te bereiden op het betreden van de arbeidsmarkt en bij te dragen aan een falend systeem dat, zoals we allemaal weten, snel de planeet en ons vernietigt.
Mijn bijna 20 jaar durende ervaring in het basis-, middelbaar en hoger onderwijs wereldwijd leert me dat docenten en studenten geïnteresseerd zijn in een alternatieve, positieve manier van kijken naar de wereld in plaats van dit angstaanjagende, probleemgerichte verhaal dat ons wordt gepresenteerd, maar het huidige curriculum laat het niet toe.
De andere vertaalslag
Het mainstreamverhaal is precies dat – een verhaal dat we allemaal als waarheid willen accepteren.
Ik ben op een missie om kritisch denken en oplossingen onderwijs, die samen noem ik Wake Up World Education (WUWE), over de hele wereld te nemen, omdat het leren over het alternatief voor de mainstream narrative is niet langer alleen belangrijk om weloverwogen beslissingen te nemen op basis van feiten – vandaag ons leven letterlijk afhankelijk van.
Auteur, geleerde en milieuactivist Joanna Macy stelt in de film Planetary: “Er zijn eigenlijk drie verhalen.
“Het eerste verhaal”, zegt ze, “is business as usual. Het enige wat we hoeven te doen is onze economie te laten groeien,” en “er is nog een ander verhaal, dat door de wetenschappers, de activisten, wordt gezien en geaccepteerd als de realiteit: als ik het tapijt terughef, kijk ik onder het tapijt van de business as usual en zie wat het ons kost. Het kost ons de wereld”.
Ze vervolgt: “Maar dat is niet het einde van het verhaal, want er is nog een ander verhaal” en dat is “dat er een revolutie aan de gang is. Een overgang. Ze noemt dit verhaal “De grote wending”.
Is het dus mogelijk dat we op dit moment midden in een oplossingsrevolutie zitten, en het enige probleem is dat we vrijwel niets leren over deze alternatieve, spannende, oplossingsgerichte realiteit bij de instellingen die ons onderwijs verzorgen?
http://www.collective-evolution.com/2018/06/03/the-inherent-problem-with-mainstream-education-how-it-keeps-the-world-stuck/
LikeLike
Nog even dit nog Jules, wat er vandaag opviel:
Minister Ollongren wijst experimenten van de hand om bij de Provinciale Statenverkiezingen al vanaf 16 jaar te mogen stemmen. De provincies Friesland en Zeeland wilden zo’n proef, met als doel jongeren meer bij de politiek te betrekken. D66 en GroenLinks in de Tweede Kamer zagen ook wel wat in het plan en stelden er Kamervragen over aan Ollongren.
Maar de D66-minister maakt er in haar antwoord korte metten mee: de Grondwet staat niet toe het kiesrecht in provincies toe te kennen aan jongeren beneden de 18, ook niet bij wijze van proef. Datzelfde geldt voor de Tweede Kamer- en de gemeenteraadsverkiezingen.https://nos.nl/artikel/2235174-ollongren-geen-proef-met-stemrecht-naar-16-in-provincies.html
Reken er maar op dat daar is over nagedacht, en dat het niet lang zal duren voor dit werkelijkheid gaat worden.
Prima stemvee voor slinx en betekent wellicht het definitieve einde voor intelligente politiek.
Zo pas de luier ontgroeid en dan de gehersenspoelde jeugd een stem geven is game over.
LikeLike
Dat de jeugd de toekomst heeft blijkt helaas niet erg besteed aan onze Nederlandse jeugd die al teveel is verslaafd aan gamen, smartfones, iPads en helaas ook aan alcohol! Dat velen zich in coma zuipen en dronken op school komen bewijst dit verhaal:
Nederlandse school voert alcoholtests in: “Steeds meer kinderen met alcoholpromillage in klas”
Een middelbare school in de Nederlandse provincie Noord-Brabant gaat blaastests afnemen bij scholieren die vermoedelijk dronken in de klas zitten.
De school in kwestie is het Varendonck College in het Nederlandse Asten en Someren. Volgens rector Irma van Nieuwenhuijsen komt het vaker voor dat kinderen onder invloed op school verschijnen. Letten die ouders daar niet eens meer op?
“We zien steeds meer op maandagochtend na de kermis of een dorpsfeest dat er kinderen met een alcoholpromillage in de klas zitten”, zegt ze. “Ze zijn niet goed aanspreekbaar en verstoren de les.” Het is toegestaan om alcoholtests af te nemen bij leerlingen, mits de ouders toestemming geven. Volgens de rector reageren die “overwegend positief”.
Helaas gedogen veel ouders bijna alles wat hun kinderen doen en dat is vaak NIET in hun voordeel!
Volgens het Trimbos-instituut, het Nederlandse instituut van mentale gezondheid en verslaving, is drankmisbruik onder jongeren geen groeiend probleem. De dalende trend van alcoholgebruik onder Nederlandse scholieren (denken ze soms echt dat alcohol drinken en roken stoer is?)van de laatste jaren lijkt echter wel gestopt te zijn, maakte het instituut vorige week nog bekend.
In ons land trokken spoedartsen gisteren aan de alarmbel over druggebruik bij jongeren. Ze zien opvallend veel minderjarigen die harddrugs in hun bloed hebben. “We zien een enorme toename van jongeren onder de 18 jaar, die middelen gebruiken.
Zoals een 14-jarige die stomdronken XTC had gebruikt of steeds meer jongeren die ketamine gebruiken”, zei urgentiearts Ignace Demeyer.
En het was beter geweest dat die jongeren hierna de dokterskosten gaan betalen uit eigen zak want wie zichzelf de vernieling in helpt hoeft beslist niet gratis te worden geholpen!
LikeLike
Kennen de webmaster en de reageerders op E. J. Bron overigens de term ‘Curlingouders’?
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, ik kende de term. Inderdaad via de “Luizenmoeder”.
LikeLike
Nee ik kende de term niet, maar weet nu al dat ik me ( met behulp van m,n vrouw ! ) moet inhouden, over 2 weken al we een weekje in NL zullen zijn.
Niet te geloven dat men denkt zo OP-TE–VOEDEN.
Ben zelf van voor WWII en toen was opvoeden heel anders en kende men ook nog niet Dr Spock, maar nu zijn er andere Googemeloochen die opvoedkundige boeken schrijven, die door de “moderne” ouders worden geraadpleegd……….
LikeLike
Nou las ik zelfs in een bepaalde krant dat er Amerikaanse eliteorders zijn (die barsten van de poen) om universiteits- of schoolbesturen om te kopen in de hoop hun kinderen op die scholen te krijgen! Dat sommigen van deze kinderen bijvoorbeeld een grote leerachterstand hebben, slecht kunnen sporten of gewoon als pronkobjecten moeten dienen! Lees thans dit artikel daarover:
Met omkoping krijgt Amerikaanse elite kindlief naar prestigieuze universiteit
Voor de Amerikaanse elite staat blijkbaar altijd een deur open bij de Amerikaanse elite-universiteiten – zelfs al is het een zijdeurtje. Als je namelijk genoeg geld hebt voor de portier, kom je altijd binnen.
Zo kostte het bijvoorbeeld twee ouders 1,2 miljoen dollar om hun niet-voetballende dochter als stervoetballer Yale binnen te krijgen – met behulp van een simpele van internet geplukte foto van een ander Aziatisch meisje in voetbaltenue.
Een ander stel ouders betaalde 50 duizend dollar (die moeten barsten van de centen om zoiets voor elkaar te krijgen!) om een cruciale test door iemand anders te laten doen. Weer twee anderen kochten voor 200 duizend dollar een plekje voor hun kinderen in een universitaire roeiboot.
Die ouders snappen helaas totaal niet dat successen, geluk, prestaties, talenten etc. voor hun kinderen totaal NOOIT te koop zijn!
Dinsdag onthulde de FBI in Massachusetts een groot omkoopschandaal bij zeker acht prestigieuze universiteiten, waarvoor vijftig verdachten onmiddellijk in staat van beschuldiging zijn gesteld.
In totaal hebben de 33 aangeklaagde ouders 25 miljoen dollar betaald voor een toegangskaartje tot het succes. Onder de gearresteerden zijn zelfs twee Hollywoodsterren. En daarvan is bekend dat velen onder hen zulke kapsones hebben gekregen door geld, eer en roem dat ze verwachten dat ze de halve wereld kunnen gaan kopen hoewel dat feitelijk onmogelijk is!
De ouders bleken bereid hun niet-atletische kinderen (die schijnbaar helemaal niets doorhadden) als topsporters voor te stellen om ze via die route op een universiteit te krijgen (met de corrupte medewerking van de trainers van de universitaire teams). Anderen lieten het beruchte universitaire toelatingsexamen, de Scholastic Assessment Test (SAT), door een plaatsvervanger doen, of kochten er extra tijd voor.
Het schandaal draait om William ‘Rick’ Singer, die een bijles- en schoolkeuzebedrijf in Californië runde dat scholieren voorbereidde op de toelatingstest. Hij bedacht op een gegeven moment dat hij de desbetreffende scholieren ook op een andere manier kon helpen bij de universiteit van hun keuze binnen te komen.
Uiteindelijk kreeg hij toch spijt, werkte hij mee met de FBI en lapte hij met een microfoontje zijn klanten en medeplichtigen erbij.
Actrices
Onder de verdachten zijn Full House-actrice Lori Loughlin en Desperate Housewives-ster Felicity Huffman. Huffman betaalde 15 duizend dollar voor een langere SAT-test. Loughlin betaalde een half miljoen (dat wijf spoort gewoon voor geen ene meter!) om haar twee dochters op de Universiteit van Southern California in Los Angeles te krijgen. Ze stuurde foto’s van haar dochter op een roeimachine mee.
Die dochter, Olivia Jade, is een vlogger en ‘influencer’ die met haar 2 miljoen volgers van bedrijven geld krijgt om hun spullen aan te prijzen. Ze zit helaas eigenlijk alleen op de universiteit ‘omdat haar ouders dat zo graag willen’, meldde de eerstejaars vorig jaar. En: ‘Ik weet niet hoeveel college ik ga volgen… Ik wil wel de ervaring van game days (de drinkgelagen op dagen dat het universitaire sportteam speelt, red.) en feesten… ik geef niet echt om school.’
In een van haar foto’s dankt ze Amazon voor de spullen op haar studentenkamer en ongetwijfeld is ze inderdaad NIET blij met de gekochte plaats op de universiteit.
Volgens de openbare aanklager hebben de desbetreffende ouders ‘een afzonderlijk en oneerlijk’ toelatingssysteem voor hun kinderen gecreëerd. ‘De echte slachtoffers zijn echter de hardwerkende studenten die helemaal geen plek hebben gekregen doordat veel minder gekwalificeerde studenten hun toegang gewoon hebben gekocht.’
Jammer genoeg is het allang overbekend dat rijke ouders hun kinderen meer zien als pronkobjecten, een rijke goudmijn, voorwerpen die ze talenten en gaves in de strot duwen die helemaal NIEt bij die kinderen passe, alles maar voor hen regelen en hen zo hun hele onbekommerde jeugd afnemen!
Wat mij betreft gooien ze al die elite-ouders maar gewoon in een cel met water en brood, een gestreept boevenpak aan en een ring aan hun voeten met een ijzeren kogel eraan! Het zijn gewoon een bende akelige mispunten die gewoon NIET verdienen om kinderen te hebben!
LikeGeliked door 1 persoon
Zou de webmaster soms ook dat artikel over de rijke Amerikaanse elite-ouders hebben gelezen? En misschien ook over het Amerikaanse echtpaar Turpin dat in 2018 hun 13 kinderen jarenlang hadden verwaarloosd en mishandeld?
LikeLike